Kashtakari Sanghatana is an organiz

Kashtakari Sanghatana is an organizational effort centered in the Dahanu and Talasari talukas of Thane district. It was not initiated like Bhoomi Sena by local adivasi leaders, but by two Christian priests, outsiders who identified with the local tribals. The Sanghatana is opposed by the CPI(M) activists of the area as 'foreign and Christian' but its early stress on awareness-raising in the tradition of liberation theology and Paulo Freire has gradually assimilated both indigenous political thoughts of Ambedkar and Phule, and imported ideology of lenin and Marx.

The literacy rate among the tribals of thane is low (about 14 percent) and in Dahanu it falls further to 10.8 percent. Illiteracy is, however, only one expression of subordination of adivasis, which takes place through the coercion of wages, market, and credit. Agricultural laborers, including those in several fruit orchards, are paid lower than the minimum wages. Adivasis get low prices for agricultural produce such as grass, and are at the mercy of shopkeepers and money-lenders for small loans. Shopkeepers give them a small credit (for rice, dal, oil, or chillies) only against the purchase of Rs. 10 worth of kala gur (black jaggery) to make alcohol. Intimidation, assault, and molestation of women by police, forest and non-adivasi rich are frequent. Adivasis live a life of poverty, stagnation and disease as the nexus of power and money controls and dispossesses them. The group, therefore, took the issue of people's power as its basis—to organize and empower people through education, awareness and action. Through its intensive education program, it has succeeded in raising tribal consciousness.

Pradip Prabhu (formerly Peter D'Mello) was a priest, and had worked with people affected by a government dairy project, Dapchari, in the early seventies. He tried to organize the project-affected people and the local youth to get them appropriate compensation, but was forced to leave the area. He returned in 1976, and a few young people (both Christians and non-Christians) joined him. That was the time when Christianity was becoming radical, and many Christians including Pradip, who celebrated Eucharist, were moving toward radical social action.

In the late 1960s the domination of the foreign missionary was diminishing in India, and Indians were beginning to fill the gap and take up the challenges of development and education. Jesuits had money and, through organizations such as the Catholic Relief Fund, they carried on Food-for-Work programs. However, some questioned this charity model, and followed the 'project model' by helping to put up fences, wells, pumps, and dams, or by distributing buffaloes and fertilizers. Others stressed an investment in human resources through hospitals, schools, and training centers. In the 1970s, a section of Jesuits questioned the idea of conversion. Some of them were eager not to plant potatoes, but to strengthen the human spirit. The case of the Philippines and Latin America in general influenced them towards the ideology of liberation. They were interested in not just talking to the poor but walking with them as well. Faith and justice were their emphases, they believed the model of empowerment would tilt the balance in favor of the poor. This was the stream of radicalism which influenced activists such as Pradip Prabhu. Another priest influenced by this stream of thought was Nicky Cardoso. Ordained in 1970, he was then the acting-superintendent of a boys' hostel in Oshagar. Both priests—Pradip and Nicky—met and, headquartered at the church, they embarked on the conscientization of the tribals by producing educational games and programs.

In 1976-77, the first youth camp was organized in Zari, and the youth festival included simulation games relating to class structure, the life of a laborer, and the corrupt system. These trained youth formed the core of Sanghatana. The next camp was held in Ganjan. They were joined in 1977 by Sushila, who had been working with the sisters near Oshaga. Originally from Vasai, she empathized with the tribals, and joined the group impressed by the intensity and vitality of Pradip's youth camps to launch its women's wing.

Kashtakari Sanghatana succeeded in creating awareness among the tribals by evolving new teaching techniques such as organizing role plays of extreme stress and emotion: 'In the middle of the crowd, two people come with ashes in their hands. They tell the crowd that a money-lender had raped a tribal girl. After she committed suicide, they burnt her body and brought this ash to be put on everybody's forehead'. The programs were targeted at young people, to provoke them into analysis and assertion, rather than just being a bystander.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Kashtakari Sanghatana เป็นความพยายามขององค์กรเป็นศูนย์กลางในดาฮะนุและ Talasari talukas ของตำบลโขดหิน มันก็ไม่ได้ริเริ่มเช่น Bhoomi เสนาโดยผู้นำ adivasi ท้องถิ่น แต่สองนักบวชคริสเตียนบุคคลภายนอกที่ระบุด้วย tribals ท้องถิ่น Sanghatana เป็นศัตรูโดยดัชนีราคาผู้บริโภค (M) นักเคลื่อนไหวของพื้นที่ขณะที่ต่างประเทศและคริสเตียน แต่ความเครียดต้นในวันที่สร้างความตระหนักในประเพณีของวิมุตติธรรมและเปาโล Freire ได้หลอมรวมค่อยๆคิดทางการเมืองทั้งพื้นเมืองของแอมเบ็ดและ Phule และ นำเข้าอุดมการณ์ของเลนินและมาร์กซ์.

อัตราการรู้หนังสือในหมู่ tribals ของโขดหินอยู่ในระดับต่ำ (ประมาณร้อยละ 14) และดาฮะนุมันตกต่อไปร้อยละ 10.8 ไม่รู้หนังสือเป็น แต่เพียงหนึ่งการแสดงออกของการอยู่ใต้บังคับบัญชาของ adivasis ซึ่งจะเกิดขึ้นผ่านการบังคับของค่าจ้างในตลาดและเครดิต คนงานเกษตรรวมทั้งผู้ที่อยู่ในสวนผลไม้หลายจะได้รับเงินต่ำกว่าขั้นต่ำค่าจ้าง Adivasis ได้รับราคาที่ต่ำสำหรับการผลิตทางการเกษตรเช่นหญ้าและอยู่ที่ความเมตตาของเจ้าของร้านและผู้ให้กู้เงินสำหรับเงินให้สินเชื่อขนาดเล็ก เจ้าของร้านให้พวกเขามีเครดิตขนาดเล็ก (สำหรับข้าว Dal น้ำมันหรือพริก) เฉพาะกับการซื้อของอาร์เอส 10 มูลค่าของกาลาเกอร์ (น้ำตาลโตนดสีดำ) ที่จะทำให้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ข่มขู่ทำร้ายร่างกายและล่วงละเมิดทางเพศของผู้หญิงโดยตำรวจป่าไม้และไม่ใช่ adivasi ที่อุดมไปด้วยเป็นประจำ Adivasis ชีวิตของความยากจนความเมื่อยล้าและโรคเป็น Nexus ของอำนาจและเงินการควบคุมและ dispossesses พวกเขา กลุ่มจึงเอาปัญหาของการใช้พลังงานของประชาชนที่เป็นพื้นฐานของการจัดระเบียบและช่วยให้คนที่ผ่านการศึกษาการรับรู้และการกระทำ ผ่านโปรแกรมการศึกษาอย่างเข้มข้นจะได้ประสบความสำเร็จในการสร้างจิตสำนึกของชนเผ่า.

ประ Prabhu (ก่อนปีเตอร์ D'เมลโล) เป็นพระสงฆ์และได้ทำงานร่วมกับคนที่รับผลกระทบจากโครงการนมรัฐบาล Dapchari ในอายุเจ็ดสิบต้น เขาพยายามที่จะจัดระเบียบคนที่ได้รับผลกระทบโครงการและเยาวชนในท้องถิ่นเพื่อให้พวกเขาชดเชยที่เหมาะสม แต่ถูกบังคับให้ออกจากพื้นที่ เขากลับมาในปี 1976 และไม่กี่คนหนุ่มสาว (ทั้งชาวคริสต์และไม่ใช่คริสเตียน) ร่วมกับเขา นั่นคือเวลาที่ศาสนาคริสต์ได้กลายเป็นที่รุนแรงและคริสเตียนจำนวนมากรวมทั้งประดที่มีการเฉลิมฉลองศีลมหาสนิทถูกย้ายไปยังการกระทำทางสังคมที่รุนแรง.

ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 การปกครองของมิชชันนารีชาวต่างชาติได้รับการลดลงในประเทศอินเดียและอินเดียเป็นจุดเริ่มต้นเพื่อเติมช่องว่าง และใช้เวลาถึงความท้าทายของการพัฒนาและการศึกษา นิกายเยซูอิตมีเงินและผ่านองค์กรต่าง ๆ เช่นกองทุนสงเคราะห์คาทอลิกที่พวกเขาดำเนินการเกี่ยวกับโปรแกรมอาหารสำหรับการทำงาน แต่บางคนถามรูปแบบการกุศลนี้และตาม 'รุ่นโครงการโดยช่วยให้การวางรั้วหลุม, ปั๊ม, และเขื่อนหรือกระบือกระจายและปุ๋ย อื่น ๆ เน้นการลงทุนในทรัพยากรมนุษย์ผ่านโรงพยาบาลโรงเรียนและศูนย์ฝึกอบรม ในปี 1970 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของนิกายเยซูอิตถามความคิดของการแปลง บางส่วนของพวกเขามีความกระตือรือร้นที่จะไม่ปลูกมันฝรั่ง แต่เพื่อเสริมสร้างจิตวิญญาณของมนุษย์ กรณีของฟิลิปปินส์และละตินอเมริกาโดยทั่วไปพวกเขาได้รับอิทธิพลต่ออุดมการณ์ของการปลดปล่อย พวกเขามีความสนใจในไม่ได้เป็นเพียงการพูดคุยกับคนยากจน แต่เดินไปกับพวกเขาเช่นกัน ความศรัทธาและความยุติธรรมเป็นจุดเน้นของพวกเขาพวกเขาเชื่อว่ารูปแบบของการเพิ่มขีดความสามารถจะเอียงสมดุลในความโปรดปรานของคนยากจน นี่เป็นกระแสของความรุนแรงซึ่งได้รับอิทธิพลนักเคลื่อนไหวเช่น Pradip Prabhu พระสงฆ์อีกอิทธิพลจากกระแสของความคิดนี้คือนิคกี้ Cardoso บวชในปี 1970 แล้วเขาก็ทำหน้าที่-กำกับของหอพักชาย 'ใน Oshagar ทั้งพระสงฆ์และนิคกี้ Pradip-Met และสำนักงานใหญ่อยู่ที่คริสตจักรที่พวกเขาลงมือ conscientization ของ tribals โดยการผลิตเกมการศึกษาและโปรแกรม.

ใน 1976-77, ค่ายเยาวชนเป็นครั้งแรกที่จัดใน Zari และเทศกาลเยาวชนรวมถึงการจำลอง เกมที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้างระดับชีวิตของกรรมกรและระบบเสียหาย เหล่านี้ผ่านการฝึกอบรมเยาวชนแกนนำจัดตั้ง Sanghatana ค่ายต่อไปจัดขึ้นใน Ganjan พวกเขามาสมทบในปี 1977 โดย Sushila ผู้ซึ่งได้รับการทำงานร่วมกับน้องสาวที่อยู่ใกล้ Oshaga จากเดิมทีแงเธอ empathized กับ tribals และเข้าร่วมกลุ่มความประทับใจจากความรุนแรงและพลังของประค่ายเยาวชนที่จะเปิดตัวปีกผู้หญิงของมัน.

Kashtakari Sanghatana ประสบความสำเร็จในการสร้างความตระหนักในหมู่ tribals โดยการพัฒนาเทคนิคการสอนใหม่ ๆ เช่นการจัดระเบียบเล่นบทบาทของ ความเครียดที่รุนแรงและอารมณ์: 'ในช่วงกลางของฝูงชนคนสองคนที่มาพร้อมกับขี้เถ้าในมือของพวกเขา พวกเขาบอกว่าฝูงชนเงินให้กู้ได้ข่มขืนสาวชนเผ่า หลังจากที่เธอฆ่าตัวตายที่เขาเผาร่างกายของเธอและนำเถ้านี้เพื่อนำไปวางบนหน้าผากของทุกคน ' โปรแกรมที่เป็นเป้าหมายที่คนหนุ่มสาวที่จะกระตุ้นให้พวกเขาในการวิเคราะห์และยืนยันมากกว่าแค่เป็นบ้านใกล้เรือนเคียง