Previous Chapter Next ChapterChapte

Previous Chapter Next Chapter
Chapter 104: A Great Wind Arises, The Roc Spreads its Wings

As he looked down at the six men who trembled in fear like cicadas during winter, Meng Hao for the first time experienced the strength and respect shown to powerful experts in the Cultivation world. It would be more accurate to say respect and fear. Two years ago, these men had been willing to attack him even though he was of the ninth level of Qi Condensation. But now, each and every one of them was shaking in his boots.

“I want you to tell me everything you know about this place,” said Meng Hao coolly. “If you hide anything from me….” He let his words trail off as his gaze swept over them. They trembled as they saw the remnants of the red glow emanating from his eye.

The glow was filled with a Demonic air, and when they saw it, their pupils shrank reflexively. The sight seemed to have been branded onto their spirits. Their expressions changed; they looked terrified to the extreme and would clearly not hide anything from Meng Hao. They told him everything, even taking out the village’s ancient records and giving them to Meng Hao. They showed him maps, ancestral poison recipes… everything.

Several days later, Meng Hao left the valley region, respectfully sent off by the six Cultivators. His bearing was calm and his face expressionless as he sat cross-legged on an enormous green leaf, which transformed into a multicolored beam and shot toward the Southern Domain.

After he left, the six Cultivators relaxed a bit. As for the man who had died, they had long since chosen to forget that. They did not have the slightest shred of a desire to seek vengeance. They simply gazed off in the direction Meng Hao had taken and hoped he would never return.

A few more days passed. It was late at night in the deep valley; there, in a region impossible to see, was the mouth of an ancient cave. Everything was calm.

Within the cave was a red rope, as well as several spirits who looked like seven- or eight-year-old children, squatting there, about twenty-five hundred meters into the cave. Occasionally they would let out a howl or two.

The rope went down into a hole that seemed endless. It stretched down into the earth, deeper and deeper. Soon, a woman’s head could be seen, pierced by the rope. Her face was pure white, her eyes open, gazing frustratedly at the darkness.

Past the head, the hole continued to stretch down, along with the red rope.

Thirty thousand meters, three hundred thousand meters, one million five hundred thousand meters…. There, it began to smell like the sea. In fact, at this point, seawater could be seen. The rope sank into the seawater, continuing on, seemingly without end.

If someone could see that far down, three million meters, they would be gazing upon… a pitch black sea. The rope stretched on into the sea depths to this area; it was impossible to tell exactly how far the sea and the rope stretched. Up ahead was a stone formation that appeared to be thousands and thousands of meters in diameter.

Massive stone boulders had been erected, ring after ring, layer after layer. In the very center of the stone formation was a wooden coffin, onto the surface of which was attached the red rope.

The distance between this location and the mountain valley is difficult to describe. The rope is simply too long, and not completely straight, either. If someone pulled on it with incredible force, perhaps about one thousand five hundred meters, then maybe you could measure it at approximately three million meters.

It seemed the coffin had been in this location for a very, very long time. At this moment, a scraping sound could be heard. Along with the scraping, the lid of the coffin… slowly began to open. It moved upwards about three inches!

A blackness seeped out of the coffin, spreading out into the seawater….

The name of this sea was… the Milky Way.

This sea existed between two great sub-continents of the world. As the blackness spread out into the sea, a school of a hundred fish, each about the size of a palm, swam quickly through the water. The blackness enveloped them.

Time passed, and the blackness slowly shrank down, then disappeared. The school of a hundred fish had been reduced to bones…. Except for one remaining fish. Swishing its tail, it swam out from within the bones. Its body was pitch black, and growing out of its body were two tentacles. The tentacles swiftly grew longer and longer, until they were nearly three hundred meters in length. As it swam upwards through the water, the tentacles writhed, making the fish look terrifying.

It moved upward rapidly, as fast as lightning. As it raced upwards, the Milky Way Sea around it began to churn and roar. Suddenly, it broke through the surface, soaring up into the night sky.

The instant it left the sea, a tremor ran through its body. In the blink of an eye, its body expanded, and it appearance changed. Soon it was thirty meters long, three hundred, three thou

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทต่อบทบทที่ 104: ลมเกิดดี Roc สเปรปีกของมันขณะที่เขามองลงไปที่คนหกที่ trembled ในความกลัวเช่น cicadas ในช่วงฤดูหนาว เฮาเมงครั้งแรกประสบการณ์ความแข็งแรงและความเคารพแสดงให้ผู้เชี่ยวชาญที่มีประสิทธิภาพในโลกของการเพาะปลูก มันจะถูกต้องมากขึ้นจะบอกว่า เคารพและกลัว สองปีที่ผ่านมา ผู้ชายเหล่านี้ได้รับเต็มใจที่จะโจมตีเขาแม้ว่าเขาเป็นระดับเก้าของ Qi ควบแน่น แต่ตอนนี้ ทุกหนึ่งของพวกเขาถูกเขย่าในรองเท้าของเขา"ผมต้องการบอกทุกอย่างที่คุณรู้เกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ กล่าวว่า เฮาเมงเฉย "ถ้าคุณซ่อนอะไรจากฉันนี้... " เขาให้คำพูดของเขาเส้นทางออกเป็นสายตาของเขากวาดเหนือพวกเขา พวกเขา trembled พวกเขาเห็นเศษของแสงสีแดงออกมาจากตาของเขาแสงเต็มไป ด้วยอากาศปีศาจ และเมื่อพวกเขาเห็นมัน นักเรียนของพวกเขาหด reflexively สายตาดูเหมือนจะได้รับตราลงในวิญญาณของพวกเขา ท่าเปลี่ยนแปลง พวกเขามองกลัวไปมาก และจะชัดเจนไม่ซ่อนอะไรจากเฮาเมง พวกเขาบอกเขาทุกอย่าง แม้กระทั่งการออกบันทึกโบราณของหมู่บ้าน และให้เฮาเมง พวกเขาแสดงให้เขาเห็นแผนที่ สูตรยาพิษของบรรพบุรุษ...ทุกอย่างหลายวันต่อมา เมงเฮาซ้ายภาควัลเลย์ กราบส่งปิดเครื่องพรวนดินหก ปืนของเขาเป็นความสงบและใบหน้าของเขา expressionless เป็นเขานั่งไขว่ห้างบนมีขนาดใหญ่ใบสีเขียว ซึ่งกลายเป็นลำหลากสี และยิงไปทางใต้โดเมนหลังจากที่เขาซ้าย เครื่องพรวนดินหกผ่อนคลายบิต สำหรับคนที่เสียชีวิต พวกเขานานตั้งแต่ทรงเลือกลืม พวกเขาไม่ได้ฉีกน้อยที่สุดของความปรารถนาที่จะแสวงหาแก้แค้น พวกเขาเพียงแค่จ้องออกในทิศทางที่เมงเฮานำ และหวังว่า เขาจะไม่กลับมากี่วันผ่านไป มันเป็นปลายเวลากลางคืนในหุบเขาลึก ในเขตที่เป็นไปไม่ได้ ดู ได้ปากถ้ำมีโบราณ ทุกอย่างก็สงบภายในถ้ำมีเชือกสีแดง เป็นสุราหลายที่ดูเหมือนเด็กเจ็ด หรือแปดปี นั่งยองมี ประมาณยี่สิบ - ห้าร้อยเมตรเป็นถ้ำ บางครั้งพวกเขาจะให้ออกการหอนหรือสองเชือกลงไปในหลุมที่ดูเหมือนไม่รู้จบ มันยืดลงไปในดิน ลึก และลึก เร็ว ๆ นี้ หัวของผู้หญิงอาจจะเห็น ถูกแทง โดยเชือก ใบหน้าของเธอขาว ดวงตาของเธอ เปิด เฝ้ามองความมืด frustratedlyผ่านหัว หลุมยังคงยืดลง พร้อมเชือกแดงพันสามสิบเมตร สามร้อยพันเมตร เมตรหนึ่งล้านห้าแสน... มี มันเริ่มกลิ่นเหมือนทะเล ในความเป็นจริง ที่จุดนี้ น้ำทะเลสามารถมองเห็น เชือกจมลงไปในน้ำทะเล ต่อเนื่อง ดูเหมือนจะไม่จบไม่สิ้นถ้าคนจะได้เห็นว่าไกลลง ล้านสามเมตร พวกเขาจะได้ชม...ทะเลสนามดำ เชือกขึงบนลงไปทะเลกับพื้นที่นี้ มันเป็นไปไม่ได้บอกว่า วิธีห่างไกลทะเลและเชือกยืด ขึ้นไปข้างหน้าคือการก่อตัวหินที่ปรากฏจะ เป็นพัน ๆ เมตรหินขนาดใหญ่ที่มีการสร้างหิน แหวนแหวน หลังชั้นหลังชั้น ในใจกลางของการก่อหินเป็นโลงศพไม้ บนพื้นผิวซึ่งแนบเชือกสีแดงระยะห่างระหว่างตำแหน่งที่ตั้งนี้และขุนเขาเป็นเรื่องยากที่จะอธิบาย เชือกนั้นยาวเกินไป และไม่ ตรงอย่างสมบูรณ์ อย่างใดอย่างหนึ่ง ถ้ามีคนดึงมันแรงเหลือเชื่อ อาจจะประมาณหนึ่งพันห้าร้อยเมตร แล้วบางทีคุณอาจวัดก็ประมาณสามล้านเมตรดูเหมือนโลงศพได้ในตำแหน่งนี้นานมาก มาก ขณะนี้ ขูดเสียงอาจจะได้ยิน พร้อมกับการขูด ฝาของโลงศพ...ช้าเริ่มเปิด ย้ายขึ้นไปประมาณสามนิ้วมืดที่ seeped จากโลงศพ แพร่กระจายออกสู่น้ำทะเล...ชื่อของทะเลนี้คือ... ทางช้างเผือกทะเลนี้อยู่ระหว่างสองทวีปย่อยดีของโลก เป็นมืดแพร่กระจายออกไปในทะเล โรงเรียนการร้อยปลา แต่ละขนาดของปาล์ม น้ำอย่างรวดเร็วผ่านน้ำ มืดที่ห่อหุ้มไว้เวลาผ่านไป และมืดช้าหดลง หายไปแล้ว โรงเรียนร้อยปลาก็ลดลงเหลือกระดูก... ยกเว้นปลาที่เหลือหนึ่ง หาง swishing มันพยายามออกจากภายในกระดูก ร่างกายดำสนาม และเติบโตจากลำ สองหนวด หนวดอย่างรวดเร็วเติบโตอีกต่อไป และอีกต่อ ไป จนเกือบสามร้อยเมตร ขณะที่มันว่ายขึ้นไปผ่านน้ำ หนวด writhed ทำให้ปลาดูน่ากลัวมันย้ายขึ้นอย่างรวดเร็ว เร็วฟ้าผ่า ขณะที่มันวิ่งขึ้นไป ทางช้างเผือกทะเลรอบ ๆ เริ่มปั่น และเสียงคำราม ทันใดนั้น มันก็หักผ่านพื้นผิว ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้ายามค่ำคืนทันทีเหลือทะเล สั่นการวิ่งผ่านของร่างกาย ในพริบตา ร่างกายขยาย และ ลักษณะการเปลี่ยนแปลง เร็ว ๆ นี้ ก็สามสิบเมตรยาว สามร้อย สามพระองค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนหน้านี้บทบทต่อไป
บทที่ 104: ลมเกิดขึ้นร็อค Spreads ปีกของมันในขณะที่เขามองลงไปที่หกคนที่กลัวจนตัวสั่นด้วยความกลัวเช่นจักจั่นในช่วงฤดูหนาวเม้งเฮาเป็นครั้งแรกที่มีประสบการณ์มีความแข็งแรงและความเคารพแสดงให้เห็นว่าผู้เชี่ยวชาญด้านการมีประสิทธิภาพในการ โลกการเพาะปลูก มันจะมีความถูกต้องมากกว่าที่จะพูดความเคารพและความกลัว สองปีที่ผ่านมาคนเหล่านี้ได้รับการยินดีที่จะโจมตีเขาแม้เขาจะเป็นของระดับที่เก้าของฉีควบแน่น แต่ตอนนี้แต่ละคนและทุกหนึ่งของพวกเขาก็สั่นในรองเท้าของเขา. "ผมอยากให้คุณบอกฉันทุกอย่างที่คุณรู้เกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้" เม้งเฮากล่าวว่าเฉย "หากคุณซ่อนอะไรจากฉัน ... ." เขาปล่อยให้คำพูดของเขาออกมาเป็นทางสายตาของเขากวาดเหนือพวกเขา พวกเขากลัวจนตัวสั่นขณะที่พวกเขาเห็นเศษของการเรืองแสงสีแดงเล็ดลอดออกมาจากตาของเขา. เรืองแสงก็เต็มไปด้วยอากาศปีศาจและเมื่อพวกเขาเห็นมันนักเรียนของพวกเขาลดลงโดยอัตโนมัติ สายตาที่ดูเหมือนจะได้รับตราเข้าสู่วิญญาณของพวกเขา การแสดงออกของพวกเขาเปลี่ยนไป พวกเขาดูกลัวไปมากและจะชัดเจนไม่ได้ซ่อนอะไรจากเม้งเฮา พวกเขาบอกเขาทุกอย่างแม้กระทั่งการออกบันทึกโบราณของหมู่บ้านและให้พวกเขาที่จะเม้งเฮา พวกเขาแสดงให้เห็นแผนที่เขาสูตรพิษบรรพบุรุษ ... ทุกสิ่ง. หลายวันต่อมาเม้งเฮาซ้ายภูมิภาคหุบเขาส่งกราบปิดโดยหกพรวน แบริ่งของเขาคือความสงบและอารมณ์ใบหน้าของเขาขณะที่เขานั่งไขว่ห้างอยู่บนใบสีเขียวขนาดมหึมาซึ่งกลายเป็นลำแสงหลากสีและยิงไปทางภาคใต้โดเมน. หลังจากที่เขาออกหกพรวนผ่อนคลายบิต ในฐานะที่เป็นคนที่เสียชีวิตที่พวกเขาได้รับการแต่งตั้งยาวตั้งแต่ที่จะลืมว่า พวกเขาไม่ได้มีฉีกน้อยที่สุดของความปรารถนาที่จะแสวงหาการแก้แค้น พวกเขาเพียงแค่จ้องมองออกไปในทิศทางที่เม้งเฮาได้รับและหวังว่าเขาจะไม่กลับมา. อีกไม่กี่วันผ่านไป มันก็สายในเวลากลางคืนในหุบเขาลึก มีในภูมิภาคที่เป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นเป็นปากถ้ำโบราณ ทุกอย่างคือความสงบ. ภายในถ้ำเป็นเชือกสีแดงเช่นเดียวกับหลายวิญญาณที่ดูเหมือนเด็กเจ็ดหรือแปดปีนั่งยองมีประมาณ 20-500 เมตรเข้าไปในถ้ำ บางครั้งพวกเขาก็จะให้ออกเห่าหอนหรือสอง. เชือกลงไปในหลุมที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด มันยืดลงไปในแผ่นดินลึกและลึก เร็ว ๆ นี้หัวของผู้หญิงคนหนึ่งอาจจะเห็น, แทงด้วยเชือก ใบหน้าของเธอเป็นสีขาวบริสุทธิ์ดวงตาของเธอเปิดจ้อง frustratedly ในความมืด. ที่ผ่านมาหัวหลุมยังคงยืดลงพร้อมด้วยเชือกสีแดง. สามหมื่นเมตรสามแสนเมตร 1,500,000 เมตร ... ที่นั่นก็เริ่มที่จะกลิ่นเหมือนน้ำทะเล ในความเป็นจริงที่จุดนี้น้ำทะเลอาจจะเห็น เชือกจมลงไปในน้ำทะเลอย่างต่อเนื่องดูเหมือนจะไม่จบไม่สิ้น. ถ้ามีคนจะได้เห็นว่าไกลลงสามล้านเมตรพวกเขาจะถูกจ้อง ... สนามทะเลสีดำ เชือกเหยียดยาวอยู่บนในระดับความลึกของท้องทะเลบริเวณนี้; มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าวิธีการห่างไกลทะเลและเชือกยืด ขึ้นข้างหน้าคือการก่อหินที่ดูเหมือนจะเป็นพันพันเมตรเส้นผ่าศูนย์กลาง. ก้อนหินขนาดใหญ่ที่ได้รับการสร้างขึ้นหลังจากที่แหวนแหวนเป็นชั้น ในใจกลางของการก่อหินเป็นโลงศพไม้ลงบนพื้นผิวที่ติดเชือกสีแดง. ระยะห่างระหว่างสถานที่แห่งนี้และภูเขาหุบเขาเป็นเรื่องยากที่จะอธิบาย เชือกเป็นเพียงยาวเกินไปและไม่ตรงสมบูรณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง ถ้ามีคนดึงมันมีพลังอย่างไม่น่าเชื่ออาจจะเกี่ยวกับหนึ่งพันห้าร้อยเมตรแล้วบางทีคุณอาจจะวัดได้ประมาณสามล้านเมตร. มันดูเหมือนโลงศพได้รับในสถานที่แห่งนี้เป็นเวลามากนานมาก ขณะนี้เสียงขูดอาจจะได้ยิน พร้อมกับการขูดฝาโลงศพที่ ... ช้าเริ่มเปิด มันเดินขึ้นไปประมาณสามนิ้ว! มืดซึมออกมาจากโลงศพกระจายออกไปในน้ำทะเล ... . ชื่อของทะเลครั้งนี้มี ... ทางช้างเผือก. ทะเลมีอยู่ระหว่างสองที่ยิ่งใหญ่ของอนุทวีปของโลก ในฐานะที่เป็นความมืดแพร่กระจายออกไปในทะเลเป็นโรงเรียนของปลาร้อยแต่ละเกี่ยวกับขนาดของปาล์มที่ว่ายน้ำได้อย่างรวดเร็วผ่านน้ำ มืดห่อหุ้มพวกเขา. เวลาผ่านไปและความมืดค่อย ๆ หดตัวลงแล้วก็หายไป โรงเรียนของปลาร้อยได้รับการลดลงกระดูก ... ยกเว้นสำหรับปลาที่เหลือหนึ่ง swishing หางของมันก็ว่ายน้ำออกมาจากภายในกระดูก ร่างของมันเป็นสีดำสนิทและการเจริญเติบโตออกจากร่างกายของทั้งสองหนวด หนวดอย่างรวดเร็วขยายตัวอีกต่อไปและอีกต่อไปจนกว่าพวกเขาเกือบสามร้อยเมตรยาว ในขณะที่มันว่ายน้ำขึ้นไปผ่านน้ำ, หนวด writhed ทำให้น่ากลัวปลาดู. มันเคลื่อนตัวสูงขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นอย่างรวดเร็วฟ้าผ่า ในขณะที่มันวิ่งขึ้นไปทางช้างเผือกทะเลรอบ ๆ มันก็เริ่มที่จะปั่นและเสียงคำราม ทันใดนั้นก็บุกเข้าไปในพื้นผิวที่ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้ายามค่ำคืน. ทันทีที่มันทิ้งทะเลสั่นวิ่งผ่านร่างของมัน ในพริบตาร่างของมันขยายตัวและลักษณะการเปลี่ยนแปลง เร็ว ๆ นี้ก็อายุสามสิบเมตรยาวสามร้อยสามเจ้า