In the recent decades many studies

In the recent decades many studies have been carried out in
children’s dwellings to study indoor air quality, but children’s
dwelling is not, however, their only microenvironment; the most
important indoor environment for children and their primary place
of social activity is the nursery, and up till now indoor environment
quality in this place has been poorly documented (Roda et al., 2011).
In fact, and as far as known, there are only a few studies published
concerning the indoor air quality in nurseries, particularly
regarding PM measurements. Fromme et al. (2005) analysed
respirable PM and elemental carbon levels in the indoor air of
apartments and nursery schools in the urban area of Berlin (Germany),
and found that the outdoor motorway traffic was correlated
with the indoor air in the studied nurseries. However, only 1-day
measurements were performed (sampling time from 7 to 8 h) and
the samples occurred merely in one place per nursery. Yang et al.
(2009) characterized the concentrations of different indoor air
pollutants, including PM10, within Korean schools and nurseries
and concluded that, in average, children were more exposed to PM
inside nurseries than outdoors and suggested that increasing
ventilation rate could play a key role to improve indoor air quality
in nurseries. Although measurement campaigns were performed
during summer, autumn and winter, and it has had into account the
building age, this study did not performed measurements in the
lunch rooms neither in different floors inside each studied building,
and only considered the PM10 fraction. Wichmann et al. (2010)
studied the extent of infiltration of PM2.5 (as well as soot and
NO2) from outdoor to indoor in the major indoor environments
occupied by children (10 preschools, 6 schools and 18 homes) in
different locations (city centre, suburban area and background),
and found that, despite outdoor infiltrations, PM2.5 concentrations
in these indoor environments were mainly due to indoor sources.
However, this studywas limited to places occupied by children over
6 years old and measurements were only made for PM2.5 fraction
and in one classroom per preschool. More recently, Yoon et al.
(2011) studied 71 classrooms in 17 nurseries (preschools) and
searched for indoor air quality differences (several pollutants
including PMTotal and respirable particulates) between urban and
rural ones, and confirmed that the PM concentrations indoors were
higher than those in outdoor, and also that those in urban areas
were higher than in rural areas. Lack of comparative analysis

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุด ในการศึกษามีการดำเนินการใน
เด็กย้ายไปเรียนในร่มอากาศคุณภาพ แต่เด็ก
ปีติไม่ อย่างไรก็ตาม microenvironment ของพวกเขาเท่านั้น มากที่สุด
สภาพแวดล้อมภายในสำคัญสำหรับเด็กและหลัก
สถานรับเลี้ยงเด็กที่เป็นกิจกรรมทางสังคม และสูงจนถึงสภาพแวดล้อมในร่มตอนนี้
คุณภาพในนี้ได้ไม่ดีเอกสาร (Roda et al., 2011)
ในความเป็นจริง และ เท่าที่รู้จัก กัน มีเพียงไม่กี่ศึกษาเผยแพร่
เกี่ยวกับคุณภาพอากาศภายในอาคารในลอรี่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เกี่ยวกับวัด PM Fromme et al. (2005) analysed
respirable PM และระดับธาตุคาร์บอนในอากาศภายในอาคารของ
อพาร์ทเมนท์และสถานรับเลี้ยงเด็กโรงเรียนในเมืองของเบอร์ลิน (เยอรมนี),
และพบว่า การจราจรกลางมอเตอร์เวย์ถูก correlated
กับอากาศภายในอาคารในลอรี่ studied อย่างไรก็ตาม เท่านั้น 1 วัน
วัดดำเนิน (ฝีมือเวลา 7 8 h) และ
ตัวอย่างเกิดขึ้นเพียงที่เดียวต่อสถานรับเลี้ยงเด็ก ยาง et al.
(2009) ลักษณะความเข้มข้นของอากาศภายในอาคารแตกต่าง
สารมลพิษ PM10 รวมทั้งภายในโรงเรียนเกาหลีและลอรี่
และสรุปว่า ในเฉลี่ย เด็กถูกมากสัมผัสกับ PM
ภายในลอรี่กว่ากลางแจ้ง และแนะนำว่า เพิ่ม
อัตราระบายอากาศสามารถเล่นบทบาทสำคัญในการปรับปรุงคุณภาพอากาศภายในอาคาร
ในลอรี่ได้ แม้ว่าดำเนินการส่งเสริมการประเมิน
ระหว่างฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาว และได้มีการพิจารณา
อาคารอายุ การศึกษานี้ไม่ไม่ทำการวัดใน
กลางห้องทั้งในชั้นต่าง ๆ ภายในอาคารแต่ละ studied,
และ เพียงพิจารณาเศษ PM10 Wichmann et al. (2010)
ศึกษาขอบเขตของการแทรกซึมของ PM2.5 (และฟุ้ง และ
NO2) จากสภาพแวดล้อมภายนอกกับภายในอาคารในร่ม
ว่างสำหรับเด็ก (10 preschools, 6 โรงเรียน และบ้าน 18) ใน
ตำแหน่ง (เมือง นั่ง และพื้นหลัง),
และพบว่า แม้ภายนอก infiltrations ความเข้มข้น PM2.5
ในสภาพแวดล้อมในร่มเหล่านี้กล่าวมาจากแหล่งภายใน.
อย่างไรก็ตาม studywas นี้จำกัดถูกครอบครอง โดยเด็กเหนือ
6 ปีเก่าและวัดเฉพาะทำสำหรับเศษ PM2.5
และ ในห้องเรียนหนึ่งต่อหอศิลป์ เมื่อเร็ว ๆ นี้ จินเกสท์ et al.
(2011) ศึกษาห้องเรียน 71 ในลอรี่ 17 (preschools) และ
ค้นหาความแตกต่างของคุณภาพอากาศภายในอาคาร (สารมลพิษหลาย
รวมทั้ง PMTotal และฝุ่นละออง respirable) ระหว่างเมือง และ
คนชนบท และยืนยันว่า มีความเข้มข้น PM ในร่ม
สูงในกลางแจ้ง และยังให้ผู้ที่อยู่ในเขตเมือง
ได้สูงกว่าในชนบท ขาดการวิเคราะห์เปรียบเทียบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทศวรรษที่ผ่านมาการศึกษาจำนวนมากได้รับการดำเนินการใน
อาคารบ้านเรือนของเด็กในการศึกษาที่มีคุณภาพอากาศในร่ม แต่เด็ก
อยู่อาศัยไม่ได้เป็น แต่เพียง microenvironment ของพวกเขา ส่วนใหญ่
สภาพแวดล้อมในร่มที่สำคัญสำหรับเด็กและสถานที่หลักของพวกเขา
ของกิจกรรมทางสังคมเป็นเรือนเพาะชำและจนถึงขณะนี้สภาพแวดล้อมในร่ม
ที่มีคุณภาพในสถานที่แห่งนี้ได้รับการรับรอง (Roda et al,. 2011) ไม่ดี
ในความเป็นจริงและเท่าที่รู้จักกัน มีการศึกษาเพียงไม่กี่ที่ตีพิมพ์
เกี่ยวกับคุณภาพอากาศในร่มในสถานรับเลี้ยงเด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เกี่ยวกับการวัด PM สมควรตอัล (2005) การวิเคราะห์
ทางเดินหายใจ PM และระดับธาตุคาร์บอนในอากาศในร่มของ
ห้องและโรงเรียนอนุบาลในเขตเมืองของกรุงเบอร์ลิน (เยอรมนี),
และพบว่าการจราจรทางด่วนกลางแจ้งมีความสัมพันธ์
กับอากาศในร่มในสถานรับเลี้ยงเด็กเรียน แต่เพียง 1 วัน
วัดได้ดำเนินการ (เวลาสุ่มตัวอย่าง 7-8 ชั่วโมง) และ
ตัวอย่างที่เกิดขึ้นเพียงหนึ่งในสถานที่ต่อเด็ก ยาง et al,
(2009) ลักษณะความเข้มข้นของอากาศในร่มที่แตกต่างกัน
มลพิษรวมทั้ง PM10 ภายในโรงเรียนและสถานรับเลี้ยงเด็กเกาหลี
และได้ข้อสรุปว่าในเฉลี่ยเด็กมีการเปิดรับมากขึ้นในการ PM
ภายในสถานรับเลี้ยงเด็กกว่านอกบ้านและบอกว่าการเพิ่ม
อัตราการระบายอากาศที่สามารถเล่น มีบทบาทสำคัญในการปรับปรุงคุณภาพอากาศในร่ม
ในสถานรับเลี้ยงเด็ก แม้ว่าแคมเปญการวัดได้ดำเนินการ
ในช่วงฤดูร้อนฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวและจะได้มีการคำนึงถึง
อายุการสร้างการศึกษานี้ไม่ได้ดำเนินการตรวจสอบใน
ห้องพักรับประทานอาหารกลางวันที่ไม่อยู่ในชั้นที่แตกต่างกันในแต่ละอาคารการศึกษา
และพิจารณาเฉพาะส่วน PM10 Wichmann ตอัล (2010)
ศึกษาขอบเขตของการแทรกซึมของ PM2.5 (เช่นเดียวกับเขม่าและ
NO2) จากกลางแจ้งในร่มในสภาพแวดล้อมในร่มที่สำคัญ
ครอบครองโดยเด็ก (10 โรงเรียนอนุบาล, 6 และ 18 โรงเรียนบ้าน) ใน
สถานที่แตกต่างกัน (ใจกลางเมืองชานเมือง พื้นที่และพื้นหลัง)
และพบว่าแม้จะมีการแฝงตัวกลางแจ้งความเข้มข้น PM2.5
ในสภาพแวดล้อมในร่มเหล่านี้มีสาเหตุหลักมาจากแหล่งน้ำในร่ม
แต่นี้ studywas จำกัด ไปยังสถานที่ที่ถูกครอบครองโดยเด็กกว่า
6 ปีและการวัดที่ถูกสร้างขึ้นเพียงเพื่อ PM2 5 ส่วน
และในหนึ่งห้องเรียนต่อก่อนวัยเรียน ๆ นี้ยุนและอัล
(2011) การศึกษา 71 ห้องเรียนในสถานรับเลี้ยงเด็ก 17 (โรงเรียนอนุบาล) และ
ค้นหาความแตกต่างของคุณภาพอากาศในร่ม (หลายมลพิษ
รวมทั้ง PMTotal และอนุภาคทางเดินหายใจ) ระหว่างในเมืองและ
คนชนบทและยืนยันว่า PM เข้มข้นในบ้านมี
สูงขึ้น กว่าผู้ที่อยู่ในกลางแจ้งและยังที่ผู้ที่อยู่ในเขตเมือง
สูงกว่าในพื้นที่ชนบท ขาดการวิเคราะห์เปรียบเทียบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในทศวรรษที่ผ่านมาหลายการศึกษาได้ดำเนินการใน
อาคารบ้านเรือนเด็กเพื่อประเมินคุณภาพอากาศในร่ม แต่เด็ก
ที่อยู่อาศัยไม่ อย่างไรก็ตาม microenvironment เท่านั้น ที่สำคัญที่สุดสำหรับเด็กและในร่มสิ่งแวดล้อม

สถานที่หลักของกิจกรรมทางสังคมของพวกเขาเป็นสถานรับเลี้ยงเด็ก และจนถึงขณะนี้ในร่มสิ่งแวดล้อม
คุณภาพใน สถานที่นี้ได้รับการบันทึกได้ไม่ดี ( ล้อ et al . , 2011 ) .
ในความเป็นจริง และเท่าที่ทราบ มีเพียงไม่กี่การศึกษาตีพิมพ์
เกี่ยวกับคุณภาพอากาศภายในสถานรับเลี้ยงเด็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เกี่ยวกับการวัด PM ฟรอมม์ et al . ( 2005 ) วิเคราะห์
หายใจน. และระดับคาร์บอนธาตุในอากาศในร่มของ
เมนท์และโรงเรียนสถานเลี้ยงเด็กในเขตชุมชนเมือง เบอร์ลิน ( เยอรมนี ) ,
และพบว่า การจราจรมอเตอร์เวย์สระมีความสัมพันธ์
กับอากาศในศึกษาสถานรับเลี้ยงเด็ก . อย่างไรก็ตาม การวัดระยะ 1
เพียงแสดง ( ตัวอย่างเวลาจาก 7 ไป 8 H )
ตัวอย่างที่เกิดขึ้นเพียงในสถานที่หนึ่งต่อสถานรับเลี้ยงเด็ก หยาง et al .
( 2009 ) ลักษณะความเข้มข้นของมลพิษอากาศในร่มที่แตกต่างกันรวมทั้ง
PM10 ภายในโรงเรียนเกาหลีและสถานรับเลี้ยงเด็ก
และสรุปได้ว่า โดยเฉลี่ยเด็กตาก pm
เพิ่มเติมภายในสถานรับเลี้ยงเด็กกว่ากลางแจ้ง และแนะนำว่าเพิ่ม
อัตราการระบายอากาศอาจมีบทบาทสำคัญในการปรับปรุง
คุณภาพอากาศภายในสถานรับเลี้ยงเด็ก . แม้ว่าแคมเปญการวัดจำนวน
ในระหว่างฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วง และ ฤดูหนาว และมีในบัญชี
อายุอาคาร การศึกษานี้ไม่ได้ทำการวัดใน
เที่ยงบุหรี่ทั้งในชั้นเรียนที่แตกต่างกันภายในแต่ละอาคาร
และถือเป็น PM10 เศษส่วน wichmann et al . ( 2010 )
ศึกษาขอบเขตของการแทรกซึมของ pm2.5 ( รวมทั้งเขม่าและ
NO2 ) จากกลางแจ้งในร่มหลักในสภาพแวดล้อมในร่ม
ครอบครองโดยเด็ก ( 10 โรงเรียนอนุบาล , 6 โรงเรียนและ 18 บ้าน )
สถานที่ที่แตกต่างกัน ( ศูนย์ เมืองปริมณฑลและพื้นหลัง ) ,
และพบว่าแม้จะมีการบุกรุกกลางแจ้ง , pm2.5 ความเข้มข้น
ในสภาพแวดล้อมในร่มเหล่านี้ส่วนใหญ่เนื่องจากแหล่งร่ม .
แต่นี้คือจำกัดสถานที่ครอบครองโดยเด็กกว่า
6 ปี และวัดก็ทำให้ pm2.5 เศษส่วน
และหนึ่งในชั้นเรียน / โรงเรียน เมื่อเร็วๆ นี้ ยุน et al .
( 2554 ) ศึกษา 71 ห้องเรียนใน 17 สถานรับเลี้ยงเด็ก ( โรงเรียนอนุบาล ) และค้นหาความแตกต่าง

( หลายมลพิษคุณภาพอากาศในอาคารรวม pmtotal หายใจอนุภาค ) และระหว่างเขตเมืองและชนบท
คน และยืนยันว่านายกฯมีความเข้มข้นในบ้าน
สูงกว่าในกลางแจ้ง และยัง ว่า ผู้ที่อยู่ในเขตเมือง
สูงกว่าในชนบท ขาดการวิเคราะห์ เปรียบเทียบ