“Little Chen, Little Xu, why are yo

“Little Chen, Little Xu, why are you so early?”

The tickets for the Literature Channel were all in serial, so they naturally all sat together. Some came alone, while some brought their lovers. Some even brought their children.

After greeting each other, everyone sat down.

Right in front was the Beijing Radio Station’s News Channel’s seats. Zhāng Yě was sitting in the first row. Clearly, it was for him to easily go onstage to receive his award. He had already made his preparations. At this moment, he turned around after being reminded. He looked at Zhang Ye and raised his hand with a smile to attract Zhang Ye’s attention, “Zhang Ye.” He was the same age as Zhang Ye, but had entered the station half a year earlier, so he did not use the salutation of “Teacher”.

Zhang Ye looked over, “Oh?”

Zhāng Yě laughed, “Why aren’t you sitting in front? The both of us are nominated for our station.” There was not too much of a problem with these words, but people felt uncomfortable hearing it.

Everyone knew that Teacher Zhang Ye did not sit in the first row for nominees because he knew he would not win. Yet you had to rub it in? Aren’t you doing this on purpose!?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เฉิน ซูน้อย น้อยเหตุใดคุณแต่เช้า? "ตั๋วสำหรับช่องทางวรรณกรรมได้ทั้งหมดในอนุกรม เพื่อให้พวกเขาตามธรรมชาตินั่งด้วยกัน บางคนมาคนเดียว ในขณะที่บางคนนำรักของพวกเขา บางส่วนได้นำลูก ๆหลังจากทักทายกัน ทุกคนนั่งลงด้านหน้าขวาถูกสถานี วิทยุ ปักกิ่งนั่งข่าวช่องนี้ Zhāng Yě ก็นั่งอยู่ในแถวแรก อย่างชัดเจน ได้เขาไปง่าย ๆ เสิรได้รับรางวัลของเขา เขาได้ทำการเตรียมการของเขาแล้ว ขณะนี้ เขาหันไปรอบ ๆ หลังจากการเตือน เขามองดูที่จางเย่ และยกมือของเขา ด้วยรอยยิ้มเพื่อดึงดูดสนใจจางเย่ของ, "จางเย่" เขาถูกมากจางเย่ แต่ได้ป้อนสถานีครึ่งปีก่อนหน้านี้ ดังนั้นเขาไม่ได้ใช้คำขึ้นต้นของ "ครู"จางเย่มองผ่าน "โอ้"Zhāng Yě หัวเราะ "ทำไมคุณนั่งอยู่หน้า ทั้งสองของเราเสนอชื่อสถานีของเรา" มีไม่มากเกินไปมีปัญหากับคำเหล่านี้ แต่ท่านรู้สึกอึดอัดฟังทุกคนรู้ว่า ครูจางเย่ได้ไม่นั่งในแถวแรกสำหรับการเสนอชื่อเนื่องจากเขารู้ว่า เขาจะไม่ชนะ ยัง ได้ตอกย้ำ คุณทำเช่นนี้ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ลิตเติ้ลเฉินเสี่ยวเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำไมคุณดังนั้นในช่วงต้น?"

ตั๋วสำหรับช่องทางวรรณกรรมทุกคนในอนุกรมเพื่อให้พวกเขาตามธรรมชาติทั้งหมดนั่งอยู่ด้วยกัน บางคนมาอยู่คนเดียวขณะที่บางคนนำคนรักของพวกเขา บางคนแม้กระทั่งนำเด็กของพวกเขา.

หลังจากทักทายกันทุกคนนั่งลง.

ขวาในด้านหน้าเป็นที่นั่งของสถานีวิทยุปักกิ่งข่าวช่องของ Zhāngท่านทั้งหลายก็นั่งอยู่ในแถวแรก เห็นได้ชัดว่ามันเป็นสำหรับเขาที่จะได้อย่างง่ายดายไปบนเวทีที่ได้รับรางวัลของเขา เขาได้ทำแล้วการเตรียมการของเขา ตอนนี้เขาหันไปรอบ ๆ หลังจากที่ถูกเตือน เขามองไปที่จางเจ้าและยกมือขึ้นด้วยรอยยิ้มเพื่อดึงดูดความสนใจจางเย "จางเจ้า." เขาเป็นวัยเดียวกับจางเจ้า แต่ได้เข้ามาที่สถานีครึ่งปีก่อนหน้านี้เพื่อให้เขาไม่ได้ใช้คำทักทายของ "ครู".

จางเจ้ามองข้าม "โอ้?"

Zhāng YE หัวเราะ "ทำไมคุณไม่นั่งอยู่หน้า? เราทั้งคู่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงสถานีของเรา. "มีไม่มากเกินไปของปัญหาด้วยคำพูดเหล่านี้ แต่คนที่รู้สึกอึดอัดได้ยินมัน.

ทุกคนรู้ว่าครูจางเจ้าไม่ได้นั่งอยู่ในแถวแรกสำหรับการเสนอชื่อเพราะเขารู้ว่าเขาจะ ไม่ชนะ แต่คุณต้องถูมันมีอะไรบ้าง? คุณไม่ทำเช่นนี้กับวัตถุประสงค์ !?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เล็ก ๆน้อย เชน ซู ทำไมคุณมาเร็วจัง ? "ตั๋วสำหรับช่องทางวรรณกรรมอยู่ในอนุกรม , ดังนั้นพวกเขาเป็นธรรมชาติทั้งหมดนั่งด้วยกัน บางคนมาคนเดียว บางคนเอาคนรักของพวกเขา บางคนนำเด็กของพวกเขาหลังจากทักทายกัน ทุกคนนั่งลงด้านหน้าเป็นปักกิ่งสถานีวิทยุช่องข่าวของที่นั่ง Lang-fr อุบาสก ng Y ěนั่งอยู่แถวแรก เห็นได้ชัดว่ามันเป็นสำหรับเขาที่จะได้ขึ้นบนเวทีเพื่อรับรางวัลของเขา เขาได้เตรียมการของเขา ในช่วงเวลานี้ เขาหันไปรอบ ๆ หลังจากที่ถูกเตือน เค้ามองจางเยและยกมือของเขาด้วยรอยยิ้ม เพื่อดึงดูดความสนใจของจางเย " จาง เย " เค้าอายุเท่ากับจางเย แต่ต้องเข้าสถานีครึ่งปีก่อนหน้านี้ เขาก็ไม่ใช้คำทักทายของ " ครู "จางจงมอง " โอ้ "Lang-fr อุบาสก ng Y ěหัวเราะ " ทำไมคุณไม่นั่งในด้านหน้า เราสองคนถูกเสนอชื่อสถานีของเรา " มีไม่มากเกินไปของปัญหากับคำพูดเหล่านี้ แต่คนรู้สึกไม่สบายใจที่ได้ยินมันทุกคนรู้ว่าครูจาง ท่านไม่นั่งในแถวแรก เพื่อเสนอ เพราะเขารู้ว่า เขาจะไม่ชนะ แต่คุณต้องถูมัน คุณไม่ทำอย่างนี้ ! ?