Some stories seem to be buried stub

Some stories seem to be buried stubbornly in our memory. They usually come back to haunt us on nights of loneliness, at moments when we let our mind drift with the whisper of the sea or the sighs of the breeze. They return time and time again like whirling waters and form a sad melody of life, intruding faintly, regardless of place, whenever we are engrossed in the present.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางเรื่องดูเหมือนจะถูกฝังอยู่ในหน่วยความจำของเราดันทุรัง พวกเขามักจะกลับมาหลอกหลอนเราในคืนของความเหงา ในช่วงเวลาเมื่อเราปล่อยให้จิตใจของเราดริฟท์กับ whisper ทะเลหรือ sighs ของสายลม พวกเขากลับมาอีกครั้งเช่นน้ำ whirling และแบบเมโลดี้เศร้าของชีวิต intruding รำไร ว่า เมื่อใดก็ ตามเราจะหมกมุ่นอยู่ในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางเรื่องดูเหมือนจะถูกฝังอยู่หัวชนฝาในหน่วยความจำของเรา พวกเขามักจะกลับมาหลอกหลอนเราในคืนของความเหงาในช่วงเวลาเมื่อเราปล่อยให้ใจของเราดริฟท์กับเสียงกระซิบของทะเลหรือถอนหายใจของสายลม พวกเขากลับมาอีกครั้งและเวลาเช่นการขว้างน้ำและรูปแบบทำนองเพลงที่น่าเศร้าของชีวิตบุกรุกแผ่วเบาโดยไม่คำนึงถึงสถานที่เมื่อใดก็ตามที่เรามีความมุ่งมั่นในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวบางอย่างที่ดูเหมือนจะฝังหัวชนฝาในความทรงจำของเรา พวกเขามักจะกลับมาหลอกหลอนเราในคืนแห่งความเหงา ที่ช่วงเวลาเมื่อเราปล่อยให้ล่องลอยจิตใจของเราด้วย เสียงกระซิบแห่งท้องทะเล หรือ เสียงถอนหายใจของสายลม พวกเขากลับมาเวลาและเวลาอีกครั้ง เหมือนขว้างน้ำและรูปแบบเพลงเศร้าของชีวิต รบกวนๆ โดยไม่คำนึงถึงสถานที่ เมื่อใดก็ตามที่เราอยู่ในปัจจุบัน