ConservationGiven their ecological

Conservation
Given their ecological importance and high diversity, epiphytic lichens and bryophytes are increasingly recognized as worthy of conservation. Reduced impact logging (Romero 1999), the establishment of forest reserves, and certain silvicultural practices have great potential to conserve epiphytic lichens and bryophytes in managed forest landscapes. Maintaining propagule sources in and around cutting units is one of the most effective ways to facilitate epiphyte colonization of regenerating forests because many species are dispersal-limited (Dettki et al. 2000; Sillett et al. 2000a, b) but can find suitable habitats in young forests (Sillett and McCune 1998; Hilmo 2002). Reducing the size of cutting units promotes dispersal by epiphytes from surrounding forests, and retaining large, live trees inside cutting units promotes dispersal by epiphytes surviving on retained trees (Neitlich and McCune 1997; Peck and McCune 1997; Hazell and Gustafsson 1999; Sillett and Goslin 1999; Rosso et al. 2000; Peterson and McCune 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอนุรักษ์
ให้ความสำคัญในระบบนิเวศและความหลากหลายของพวกเขาสูงไลเคนอิงอาศัยและ bryophytes ได้รับการยอมรับมากขึ้นขณะที่คุ้มค่าของการอนุรักษ์ เข้าสู่ระบบลดผลกระทบ (โรเมโร 1999) การจัดตั้งป่าสงวนและการปฏิบัติวนวัฒน์บางอย่างมีศักยภาพที่ดีในการอนุรักษ์ไลเคนอิงอาศัยและ bryophytes อยู่ในภูมิประเทศป่าที่มีการจัดการ การดูแลรักษาแหล่ง propagule ในและรอบ ๆ หน่วยตัดเป็นหนึ่งในวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการอำนวยความสะดวกในการล่าอาณานิคมของกล้วยไม้ป่า regenerating เพราะหลายชนิดมีการกระจาย จำกัด (Dettki, et al. 2000; Sillett et al, 2000a, ข.) แต่สามารถหาแหล่งที่อยู่อาศัยที่เหมาะสมใน ป่าหนุ่ม (Sillett และ McCune 1998; Hilmo 2002) การลดขนาดของหน่วยตัดส่งเสริมการกระจายโดยรอบ epiphytes จากป่าและรักษาขนาดใหญ่ต้นไม้สดภายในหน่วยตัดส่งเสริมการกระจายโดย epiphytes รอดตายบนต้นไม้สะสม (Neitlich และ McCune 1997; กัดและ McCune 1997; Hazell และ Gustafsson 1999; Sillett และ Goslin 1999; รอสโซ่, et al. 2000; ปีเตอร์สันและ McCune 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้ความสำคัญทางนิเวศวิทยา และการอนุรักษ์
ความหลากหลายสูง พืชอิงอาศัย และ ไบรโอไฟต์จะได้รับการยอมรับมากขึ้นที่ควรค่าแก่การอนุรักษ์ ลดผลกระทบการ Romero 1999 ) , สถานประกอบการของป่าสงวน และการปฏิบัติวัฒนบางอย่างมีศักยภาพที่ดีเพื่อการอนุรักษ์พืชอิงอาศัย ไบรโอไฟต์และในการจัดการภูมิทัศน์ป่าไม้รักษาส่วนขยายพันธุ์แหล่งใน และ รอบตัดหน่วยเป็นหนึ่งในวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเพื่อความสะดวกในการ regenerating พืชอาศัยของป่า เพราะหลายชนิด มีการแพร่กระจายจำกัด ( dettki et al . 2000 ; sillett et al . ประกอบ , B ) แต่สามารถหาที่อยู่อาศัยที่เหมาะสมในป่า ( และหนุ่ม sillett เมิกคูน 1998 ; hilmo 2002 )การลดขนาดของหน่วยส่งเสริมการกระจาย โดยอาศัยจากป่าโดยรอบ และการตัดต้นไม้ขนาดใหญ่ อยู่ภายในหน่วยส่งเสริมการแพร่กระจายโดยอาศัยบนต้นไม้และการรอดตาย ( neitlich เมิกคูน 1997 ; เพ็ค และเมิกคูน 1997 และ 1999 ; Hazell gustafsson ; sillett และกอสลิน 1999 ; Rosso et al . ปี 2000 และ 2001 ; Peterson เมิกคูน


)