In the generic sense, klon (กลอน, [

In the generic sense, klon (กลอน, [klɔ̄ːn]) originally referred to any type of poetry. In the narrow sense it refers to a more recently developed form where a stanza has four wak, each with the same number of syllables. It is usually considered an original Thai form.[4] The klon metres are named by the number of syllables in a wak, e.g. klon hok (กลอนหก, [klɔ̄ːn hòk]) has six syllables per wak (hok means six). All metres have the same rhyming scheme, and there are also requirements on the tone of the final syllable of each wak. The klon is also divided into several types according to their manner of composition, with klon suphap (กลอนสุภาพ, [klɔ̄ːn sù.pʰâːp]) being the basic form.

The following plan shows the structure of klon suphap (two stanzas) in the most common eight-syllable variety, which was employed extensively by Sunthorn Phu, and is the most common form of the Rattanakosin period. The letters in parentheses represent alternative rhyming syllables. In practice, occasional wak with seven or nine syllables are also acceptable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในความรู้สึกทั่วไป กลิ่นกำมะถัน (กลอน [klɔ̄ːn]) เดิมอ้างถึงของบทกวี ในแคบ มันอ้างถึงฟอร์มเพิ่มเติมพัฒนาล่าสุดที่เป็นบทร้อยกรองได้กล่อมเกลาสี่ มีจำนวนพยางค์เท่ากัน มันมักจะถือแบบไทยเดิม[4] กลิ่นกำมะถันเมตรการตั้งชื่อตามจำนวนพยางค์ในการกล่อมเกลา เช่น กลิ่นกำมะถันหก (กลอนหก [klɔ̄ːn hòk]) มีหกพยางค์ต่อกล่อมเกลา (หกหมายถึงหก) เมตรทั้งหมดมีกันโคลง และยังมีความต้องการในเสียงของพยางค์สุดท้ายของแต่ละกล่อมเกลา กลิ่นกำมะถันยังได้ถูกแบ่งออกเป็นหลายประเภทตามลักษณะขององค์ประกอบ มีกลิ่นกำมะถัน suphap (กลอนสุภาพ [klɔ̄ːn sù.pʰâːp]) เป็นแบบพื้นฐานแผนการต่อไปนี้แสดงโครงสร้างของกลิ่นกำมะถัน suphap (stanzas 2) ต่าง ๆ แปดพยางค์มากที่สุด ซึ่งถูกจ้างอย่างกว้างขวาง โดย Sunthorn Phu และเป็นแบบทั่วกรุงรัตนโกสินทร์ ตัวอักษรในวงเล็บหมายถึงพยางค์อื่น rhyming ในทางปฏิบัติ กล่อมเกลาเป็นครั้งคราว มี 7 หรือ 9 พยางค์ก็ยอมรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในแง่ทั่วไป , กลอน ( กลอน [ N ] ɔ̄ː KL ) เรียกเดิมประเภทของบทกวีใด ๆ ในความหมายแคบหมายถึง การพัฒนารูปแบบมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆนี้ที่บทหนึ่งมี 4 วรรค แต่ละที่มีหมายเลขเดียวกันของพยางค์ มันมักจะถือว่าเป็นรูปแบบไทยเดิม [ 4 ] กลอนเมตรชื่อตามจำนวนพยางค์ในวรรค เช่น กลอน ( กลอนหกหก ,[ KL ɔ̄ː N H K ] ò ) มี 6 พยางค์ต่อแว้ก ( ฮก หมายถึง หก ) เมตรมีทั้งหมดเดียวกันคล้องจองกับโครงการ และยังมีความต้องการในวรรณยุกต์ของพยางค์สุดท้ายของแต่ละวรรค . ส่วนกลอนยังแบ่งออกเป็นหลายประเภทตามลักษณะขององค์ประกอบ กับกลอน แบ่งเนื้อหาออกเป็น ( กลอนสุภาพ [ KL ùɔ̄ː N S P ʰâː P ] )

เป็นรูปแบบพื้นฐานแผนต่อไปนี้แสดงถึงโครงสร้างของกลอน แบ่งเนื้อหาออกเป็น 2 stanzas ) พบมากที่สุดในแปดพยางค์ต่าง ๆ ซึ่งถูกใช้อย่างกว้างขวางโดยสุนทรภู่ และเป็นรูปแบบที่พบมากที่สุดของกรุงรัตนโกสินทร์ ตัวอักษรในวงเล็บแสดงทางเลือกคล้องจองพยางค์ ในการปฏิบัติตามวรรคเจ็ด หรือเก้าพยางค์ยังยอมรับ