and Statistical Manual of Mental Di

and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth (DSM-IV) and
Fifth Editions (DSM-5) (Gualtieri et al., 2006). Since many studies
have replicated the findings of Rush and colleagues (Rush et al.,
1983), showing that depressed patients have more impairment in
neurocognitive function than healthy control groups, especially on
effort-demanding tasks, attention, and memory (Backman and
Forsell, 1994; Fava, 2003; Ilsley et al., 1995; Pelosi et al., 2000;
Tancer et al., 1990). The Sequenced Treatment Alternatives to Relieve
Depression (STAR*D) study indicated that approximately 90%
of 2541 MDD patients had difficulty with concentration and decision
making (Gaynes et al., 2007; Nierenberg et al., 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คู่มือสถิติของโรคจิต สี่ (DSM-IV) และห้ารุ่น (DSM-5) (Gualtieri และ al., 2006) ตั้งแต่การศึกษาในจำลองแบบลึกวิ่งและผู้ร่วมงาน (วิ่ง et al.,1983), แสดงว่า ผู้ป่วยซึมเศร้ามีผลเพิ่มเติมในฟังก์ชัน neurocognitive กว่าควบคุมสุขภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มพยายามเรียกร้องงาน ความสนใจ และหน่วยความจำ (Backman และForsell, 1994 Fava, 2003 Ilsley และ al., 1995 Pelosi และ al., 2000Tancer และ al., 1990) ทางเลือกรักษาตามลำดับเพื่อบรรเทาภาวะซึมเศร้า (ดาว * D) การศึกษาระบุว่า ประมาณ 90%ของ 2541 MDD ผู้ป่วยมีความยากลำบากกับความเข้มข้นและการตัดสินใจการ (Gaynes et al., 2007 Nierenberg et al., 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คู่มือการใช้งานและสถิติของการเกิดความผิดปกติทางจิตที่สี่ (DSM-IV)
และรุ่นที่ห้า(DSM-5) (Gualtieri et al., 2006) ตั้งแต่การศึกษาจำนวนมากมีการจำลองแบบการค้นพบของ Rush และเพื่อนร่วมงาน (Rush et al., 1983) แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยซึมเศร้ามีการด้อยค่าในฟังก์ชั่นneurocognitive กว่ากลุ่มควบคุมที่ดีต่อสุขภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งในงานที่พยายามเรียกร้องความสนใจและหน่วยความจำ(Backman และFORSELL 1994; Fava 2003. Ilsley, et al, 1995;. ซีเปโลซี et al, 2000;. Tancer, et al, 1990) ติดใจการรักษาทางเลือกในการบรรเทาอาการซึมเศร้า (STAR ​​* D) ศึกษาพบว่าประมาณ 90% ของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า 2541 มีความยากลำบากที่มีความเข้มข้นและการตัดสินใจทำ (Gaynes et al, 2007;.. Nierenberg et al, 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และคู่มือสถิติของความผิดปกติทางจิต , 4 ( dsm-iv ) และ
รุ่นที่ห้า ( dsm-5 ) ( gualtieri et al . , 2006 ) ตั้งแต่
หลายการศึกษาจำนวนผลของรัชและเพื่อนร่วมงาน ( รัช et al . ,
1983 ) แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยซึมเศร้ามีความบกพร่องในการทำงานมากกว่ากลุ่มควบคุม neurocognitive

สุขภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความพยายามเรียกร้องงานความสนใจและหน่วยความจำ ( แบ็กเมิน และ forsell
,1994 ; ฟาว่า , 2003 ; อิธ et al . , 1995 ; Pelosi et al . , 2000 ;
tancer et al . , 1990 ) การรักษาทางเลือกนี้เพื่อบรรเทาภาวะซึมเศร้า ( ดาว
* D ) การศึกษาพบว่าประมาณร้อยละ 90 ของผู้ป่วยมีความยากลำบาก
2541 เต็มด้วยสมาธิและการตัดสินใจให้ (
gaynes et al . , 2007 ; นีเรินเบิร์ก et al . , 2010 )