This chapter was sponsored by Willi

This chapter was sponsored by William Wang and Thanh Lam! Thanks!

TL: RMB = Yuan = 1/6 Dollars.

A black sword flashed across the night sky. Amidst the sound of something breaking, I could feel the warmth of fresh blood flowing at me.

In the darkness of the night, I felt countless eyes staring at me. Even more so, there was a kind of feeling that I was being targeted by some kind of weapon then the realization hit me; I was about to die.

Both my legs were numb from running in the wild. The thorns from brambles left cut after cut on my legs. Although it was raining heavily, even the rain was unable to cool down the heat in my heart. The sword in my arms quivered and on top of it was a trail of blood.

In front of me there were countless dismembered corpses. As a bullet pierced through my head, my vision turned gray. I heard the voices of my family crying and I felt a chill that went straight to the bones and a sense of despair surge through me.

Looking at the impenetrable dark sky I thought to myself. Where is this? How did I end up here?

……

“Ah!”

Suddenly waking up from my dream, I immediately sit up. Only then did I realize that it was a nightmare. Yet even though, it was a dream it felt very real.

“Li?”

On the side Tang Gu was using his laptop to surf the web. He looks at me and asks, “Why did you suddenly wake up? You are drenched in sweat, did you have a nightmare? Really, you’re already an adult and still having nightmares…”

Breathing raggedly, my heart gradually calms. Using my hands to wipe the sweat on my forehead, I smile and say, “Uhh, it was a nightmare. Now that I think about it, it is pretty embarrassing… Fortunately, it was just a dream…”

Tang Gu smiles, “You must be tired from all the grinding. To actually have a nightmare? Hm, what is your level now? Oh yeah your ID is Xiao Yao Zi Zai right? I think I checked your information before and if I recall correctly that character was pretty high level. Let me check…”

A few seconds later Tang Gu lets out a voice of surprise. Looking at me as though I’m a ghost he says, “Damn, you are already level 45? Ba Huang City’s ranked 37th? So unfair…”

I stay silent, did I fall from the 7th position to the 37th position? Exactly how long have I been sleeping…

“Hey Glasses, how long have I been sleeping?”

“Not too long, you came back around 6PM yesterday and immediately went to sleep and woke up now. It’s noon right now. Haha… Oh yeah, do you remember what happened yesterday?”

“No idea…” Standing up I touch my shirt and find that it is completely soaked and wrinkled. Ignoring Tang Gu’s nosy words, I say, “I’m going to take a bath.”

“Alright!”

……

Not turning on the heater, I take a cold bath. After retiring from the army four years ago, it has been a long time since I had these kind of nightmares. I never expected that I would trigger my most painful memories now.

After washing up I look at the clock and it was already 12 at noon. I quickly grab my phone and call Lin Wan Er’s mobile–

“Miss, are you still in the game?”

“Yup.” Lin Wan Er’s voice seems to be a little hurried. She laughs and says, “Dong Cheng and I are currently 2v1ing Lv 50 elite monsters. Why, are you finally awake?”

“Yeah, I even forgot how I got to bed last night…”

Uncomfortably, she says, “Huh, You you you! You actually forgot everything…”

“What’s wrong?” I ask.

Lin Wan Er seems to be stomping her feet in the game and says, “You still dare to ask… While we were eating at the second cafeteria, you bragged that you could drink a thousand cups of liquor without getting drunk. Dong Cheng and I ended up getting you a bottle of white wine. Yet after drinking a few cups you fainted. Dong Cheng and I even had to drag you back to the male dormitory…”

I couldn’t help but laugh, “Surely that’s not true?”

“You still dare to laugh…” Wan Er sounds embarrassed. “Bastard! Do you know how Dong Cheng and I feel to be surrounded and stared at by so many boys like little animals in the zoo?”

With an apologetic voice, I say, “I’m seriously sorry about that. Actually I am really able to hold a thousand cups. But probably due to me staying up last night, my body wasn’t in a good shape. That must be why I got drunk so easily… Oh right, do you all want to come down and eat now?”

“Nah, Dong Cheng and I have already called in a delivery. We are currently rushing to Lv 50 and won’t be joining you for the meal!”

“Sure then I will go and check out Zhan Long Studio then.”

“Okay.”

……

Going downstairs I walk straight out of the school campus and directly to Zhan Long’s studio which was just beside the university. I reach the studio in a couple of minutes. After walking up the stairs, I take out my key and open the door. At the same instant, my nose is assaulted by the thick scent coming from pickled vegetables. Wow, these guys are really obedient. They really are eating rice with pickled vegetables!

“Ka cha…”

The kitchen doors opens and Old K carries a huge pan of rice while walking towards me. He was apparently getting ready to steam the rice.

“Old K?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทนี้จะได้รับการสนับสนุนโดยวิลเลียมและวัง Thanh ลำ! ขอบคุณTL. หยวนหยวน = = 1/6 ดอลลาร์ดาบสีดำประกายทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืน ท่ามกลางเสียงของบางสิ่งบางอย่างทำลายฉันจะรู้สึกถึงความอบอุ่นของเลือดสดไหลที่ฉัน. ในความมืดของคืนผมก็รู้สึกว่าสายตานับไม่ถ้วนที่จ้องมองมาที่ฉัน มากยิ่งขึ้นดังนั้นมีความรู้สึกว่าผมถูกกำหนดเป้าหมายโดยชนิดของอาวุธบางส่วนแล้วสำนึกตีฉัน; ผมกำลังจะตาย. ทั้งสองขาของฉันเป็นชาจากการทำงานในป่า หนามหนามจากซ้ายตัดหลังจากตัดขาของฉัน ถึงแม้มันจะมีฝนตกอย่างหนักแม้ฝนตกก็ไม่สามารถที่จะเย็นลงความร้อนในหัวใจของฉัน ดาบอยู่ในอ้อมแขนของฉันสั่นและด้านบนของมันเป็นร่องรอยของเลือด. ในด้านหน้าของฉันมีชิ้นส่วนศพนับไม่ถ้วน ในฐานะที่เป็นกระสุนทะลุหัวของฉันวิสัยทัศน์ของฉันกลายเป็นสีเทา ผมได้ยินเสียงของครอบครัวของฉันร้องไห้และผมก็รู้สึกเย็นที่เดินตรงไปยังกระดูกและความรู้สึกของความสิ้นหวังกระชากผ่านฉัน. the มองไปที่ท้องฟ้ามืดไม่ยอมรับฉันคิดกับตัวเอง ที่นี่ที่ไหน? ฉันไม่จบลงที่นี่? ...... "อา!" ทันใดนั้นตื่นขึ้นมาจากความฝันของฉันฉันลุกขึ้นนั่งทันที จากนั้นไม่เพียง แต่ฉันรู้ว่ามันเป็นฝันร้าย แต่ถึงแม้ว่ามันจะเป็นความฝันมันให้ความรู้สึกที่แท้จริงมาก. "หลี่?" ด้าน Tang Gu ถูกใช้แล็ปท็อปของเขาในการท่องเว็บ เขามองที่ผมและถามว่า "ทำไมคุณก็ตื่นขึ้นมา? คุณชุ่มเหงื่อไม่คุณมีฝันร้าย? จริงๆแล้วคุณเป็นผู้ใหญ่และยังคงฝันร้าย ... "หายใจraggedly หัวใจของฉันค่อยๆสงบ การใช้มือของฉันจะเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของฉันฉันยิ้มและพูดว่า "เอ่อมันเป็นฝันร้าย ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมันก็เป็นที่น่าอายสวย ... โชคดีที่มันเป็นเพียงแค่ความฝัน ... "Tang Gu ยิ้ม" คุณจะต้องเหนื่อยจากการบด ที่จริงมีฝันร้าย? หืมมมสิ่งที่เป็นระดับของคุณตอนนี้หรือไม่ Oh yeah ID ของคุณถูกต้อง Xiao Yao Zi Zai? ฉันคิดว่าฉันจะตรวจสอบข้อมูลของคุณก่อนและถ้าผมจำได้อย่างถูกต้องเป็นตัวละครที่อยู่ในระดับสูงสวย ผมขอให้ตรวจสอบ ... "ไม่กี่วินาทีต่อมาTang Gu ออกช่วยให้เสียงของความประหลาดใจ กำลังมองมาที่ฉันราวกับว่าฉันผีเขาพูด "ประณามคุณจะอยู่ในระดับ 45 อยู่แล้ว? บาหวางซิตีอันดับ 37? ที่ไม่เป็นธรรมดังนั้น ... "ฉันอยู่เงียบผมตกจากตำแหน่ง7 ไปยังตำแหน่งที่ 37? ว่านานแค่ไหนที่ฉันได้รับการนอนหลับ ... "เฮ้แว่นตานานแค่ไหนที่เราได้รับการนอนหลับ?" "ไม่ยาวเกินไปคุณกลับมารอบ 06:00 เมื่อวานนี้และทันทีที่ไปนอนและตื่นขึ้นมาในขณะนี้ มันเที่ยงในขณะนี้ ฮ่า ๆ ... โอ้ใช่, คุณจำสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้? "" ไม่มีความคิด ... "ลุกขึ้นยืนฉันสัมผัสเสื้อของฉันและพบว่ามันสมบูรณ์แช่และเหี่ยวย่น ละเว้น Tang Gu คำพูดที่มีจมูกยาวผมพูดว่า "ฉันกำลังจะไปอาบน้ำ." "เอาล่ะ!" ...... ไม่ได้เปิดเครื่องทำความร้อนผมใช้เวลาอาบน้ำเย็น หลังจากเกษียณจากกองทัพสี่ปีที่ผ่านมามันได้รับเป็นเวลานานตั้งแต่ฉันมีชนิดของฝันร้ายเหล่านี้ ผมไม่เคยคาดหวังว่าผมจะเรียกความทรงจำที่เจ็บปวดที่สุดของฉันตอนนี้. หลังจากล้างขึ้นฉันมองไปที่นาฬิกาและมันก็มีอยู่แล้ว 12 ตอนเที่ยง ผมรีบคว้าโทรศัพท์ของฉันและเรียกหลิน Wan Er เคลื่อนที่ของ"มิส, คุณยังอยู่ในเกมได้หรือไม่" "ใช่." เสียงหลิน Wan Er ของดูเหมือนว่าจะรีบ ๆ หน่อย ๆ เธอหัวเราะและกล่าวว่า "ตังสินและฉันกำลัง 2v1ing เลเวล 50 มอนสเตอร์ที่ยอดเยี่ยม ทำไมคุณตื่นขึ้นมาในที่สุด? "" ใช่ฉันก็ลืมว่าผมเข้านอนคืนที่ผ่านมา ... "ไม่สบายเธอบอกว่า" อืมมมคุณคุณคุณ! จริงๆคุณลืมทุกอย่าง ... "" มีอะไรผิดหรือเปล่า? "ผมถาม. หลิน Wan Er ดูเหมือนว่าจะย่ำเท้าของเธอในเกมและกล่าวว่า" คุณยังกล้าที่จะถาม ... ในขณะที่เรากำลังรับประทานอาหารที่โรงอาหารที่สองคุณก้อที่คุณสามารถทำได้ ดื่มพันถ้วยสุราโดยไม่ได้รับเมา ตังสินและฉันจบลงด้วยการที่คุณขวดไวน์ขาว แต่หลังจากดื่มถ้วยที่คุณเป็นลม ตังสินและฉันยังมีการลากคุณกลับไปที่หอพักชาย ... "ผมไม่สามารถช่วยแต่หัวเราะ" แน่นอนว่าไม่เป็นความจริง? "" คุณยังกล้าที่จะหัวเราะ ... "เสียงหวาน Er อาย "ไอ้! คุณรู้วิธีตังสินและฉันรู้สึกที่จะล้อมรอบและจ้องที่โดยชายมากมายเช่นสัตว์ในสวนสัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ หรือไม่ "ด้วยเสียงขอโทษผมพูดว่า" ฉันอย่างจริงจังขออภัยเกี่ยวกับที่ อันที่จริงผมรู้สึกสามารถที่จะถือพันถ้วย แต่อาจเป็นเพราะฉันอยู่ถึงคืนที่ผ่านมาร่างกายของฉันไม่ได้อยู่ในรูปร่างที่ดี ที่จะต้องมีเหตุผลที่ผมได้เมาอย่างง่ายดาย ... โอ้ขวาคุณทุกคนต้องการที่จะลงมากินตอนนี้หรือไม่ "" นาดงเฉิงและฉันได้เรียกว่าอยู่ในการจัดส่ง ขณะนี้เรากำลังวิ่งไปที่เลเวล 50 และจะไม่ได้ร่วมงานกับคุณสำหรับอาหาร! "" แน่นอนแล้วฉันจะไปและตรวจสอบ Zhan ยาวสตูดิโอแล้ว. "" โอเค. "...... ไปชั้นล่างฉันเดินตรงออกมาจากโรงเรียนมหาวิทยาลัย และตรงไปยังสตูดิโอ Zhan ยาวซึ่งเป็นเพียงข้างมหาวิทยาลัย ฉันมาถึงสตูดิโอในไม่กี่นาที หลังจากที่เดินขึ้นบันไดที่ผมจะออกที่สำคัญของฉันและเปิดประตู ในทันทีเดียวกันจมูกของฉันถูกทำร้ายโดยกลิ่นหนามาจากผักดอง ว้าวคนเหล่านี้จริงๆเชื่อฟัง พวกเขาจริงๆจะกินข้าวกับผักดอง! "กาชา ... " ประตูห้องครัวเปิดและเก่า K ดำเนินกระทะใหญ่ของข้าวในขณะที่เดินมาหาผม เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับพร้อมที่จะนึ่งข้าว. "เก่า K?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนี้ได้รับการสนับสนุนโดยวิลเลียมวังและแทงลำ ! ขอบคุณ TL : หยวนหยวน =

= 1 / 6 เหรียญ

ดาบสีดำก็พุ่งผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน ท่ามกลางเสียงอะไรบางอย่างแตก ผมรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของเลือดสดไหลเลย

ในความมืดมิดของรัตติกาล ผมรู้สึกนับไม่ถ้วน สายตาจ้องมองมาที่ผม ยิ่งดังนั้นมีชนิดของความรู้สึกที่ว่าฉันเป็นเป้าหมายด้วยอาวุธบางอย่างแล้วรับตีฉัน ฉันกำลังจะตาย . . . . .

ขาทั้งสองข้างของฉันชาจากวิ่งในป่า หนามจาก BRAMBLES ซ้ายตัดหลังตัดขา ถึงแม้ว่าฝนตกหนักมาก แม้แต่สายฝนก็ไม่สามารถที่จะเย็นลงความร้อนในหัวใจ ดาบในอ้อมแขนสั่นจนด้านบนมันเป็นทางเดินของเลือด

ตรงหน้าฉันมีนับไม่ถ้วนถูกหั่นศพ เป็นกระสุนทะลุหัว วิสัยทัศน์ของฉันกลายเป็นสีเทา ฉันได้ยินเสียงของครอบครัวของฉันร้องไห้และรู้สึกเย็นที่ไปที่กระดูกและความรู้สึกของความสิ้นหวังกระชากผ่านฉัน .

มองท้องฟ้ามืดไม่ยอมรับฉันคิดกับตัวเอง นี่มันที่ไหน ? ทำไมผมถึงมาที่นี่ ?

. . . . . . .

" อ๊ะ ! "

ก็ตื่นขึ้นมาจากความฝันผมรีบลุกขึ้นนั่ง แต่แล้วฉันตระหนักว่ามันเป็นฝันร้าย แต่ถึงแม้ว่า มันเป็นความฝัน มันรู้สึกจริง

" ลี่ ? "

ข้างถังกูใช้แล็ปท็อปของเขาเพื่อท่องเว็บ เขามองดูฉัน และถามว่า " ทำไมคุณถึงตื่น นายชุ่มเหงื่อ ฝันร้ายหรอ ? จริงๆ คุณเป็นผู้ใหญ่แล้ว และยังฝันร้าย . . . . . . . "

raggedly หายใจ ,หัวใจของฉันค่อยๆสงบ . ใช้มือเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของฉัน ฉันยิ้ม และบอกว่า " โอ๊ย นี่มันคือฝันร้าย ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน มันค่อนข้างน่าอาย . . . . . . . โชคดีที่มันเป็นแค่ความฝัน . . . . . . . "

แทงกูยิ้ม " คุณคงเหนื่อยจากทั้งหมดบด ที่จริงฝันร้ายหรือ ? หืม อะไรคือระดับของคุณตอนนี้หรือไม่ โอ้ใช่ ID ของคุณเสี่ยวเหยาจื่อไจ้ใช่ไหม ?ฉันคิดว่าฉันจะตรวจสอบข้อมูลก่อน และถ้าผมจำไม่ผิด คนที่ อยู่ในระดับค่อนข้างสูง ให้ผมดู . . . . . . . "

ไม่กี่วินาทีต่อมา แทงกู ช่วยให้ออกเสียงแปลก มองฉันราวกับว่าฉันเป็นผี เขาบอกว่า " ไอ้ที่คุณมีอยู่แล้วระดับ 45 บาหวางเมืองอันดับที่ 37 ? ไม่ยุติธรรมเลย . . . . . . . "

ฉันเงียบ ฉันตกจากตำแหน่ง 7 ตำแหน่ง 37 ?ว่าฉันหลับไปนานแค่ไหน . . . . . . .

" เฮ้ย ไอ้แว่น ฉันหลับไปนานแค่ไหน ? "

" ไม่ยาวเกินไป คุณกลับประมาณ 6 โมงเย็นเมื่อวานทันทีและก็เข้านอน และตื่น นี่มันเที่ยงแล้ว ฮ่าฮ่า . . . . . . . อ้อ จำได้ว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น ? "

" . . . . . " ยืนจับเสื้อ และพบว่ามันเปียกไปหมดทั้งตัว และยับย่น ไม่สนใจคำพูดสอดรู้สอดเห็นของแทงกูฉันพูดว่า " ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ "

" เอาล่ะ ! "

. . . . . . .

ไม่เปิดฮีตเตอร์ ผมอาบน้ำเย็น หลังจากเกษียณจากกองทัพเมื่อสี่ปีก่อน มันนานมากแล้วนะตั้งแต่ฉันมีชนิดเหล่านี้ของฝันร้าย ผมไม่เคยคาดหวังว่าผมจะเรียกความทรงจำที่เจ็บปวดที่สุดของฉันแล้ว

หลังจากอาบน้ำ ฉันมองไปที่นาฬิกาและมันก็ 12 ตอนเที่ยงผมรีบคว้ามือถือของฉันและเรียกลินวานเอ้อมือถือ–

" คุณยังอยู่ในเกม "

" คะ . . . " เสียงของหลิน วาน เอ้อ ดูเหมือนจะเล็ก ๆน้อย ๆที่รีบร้อน เธอหัวเราะและบอกว่า " ดงเฉิงและฉันกำลัง 2v1ing LV 50 ยอดมอนสเตอร์ ทำไม นายก็ตื่นแล้ว "

" ใช่ ฉันลืมไปว่าฉันได้นอนเมื่อคืน . . . . . . . "

อย่างอึดอัด เธอกล่าวว่า " เอ๊ะ คุณ คุณ คุณ !จริงๆคุณลืมทุกอย่าง . . . . . . . "

" เกิดอะไรขึ้น ? " ฉันถาม

เอ้อหลิน วัน ดูเหมือนจะกระทืบเท้าของเธอในเกม และกล่าวว่า " คุณยังกล้าถาม . . . . . . . ในขณะที่เรากำลังรับประทานอาหารในร้านอาหาร สอง คุณคุยว่า คุณสามารถดื่มพันถ้วยเหล้าโดยไม่เมา Dong Cheng และฉันสิ้นสุดขึ้นรับขวดไวน์ขาว แต่หลังจากดื่ม 2-3 ถ้วย คุณหมดสติDong Cheng และฉันต้องลากเธอกลับไปที่หอพักชาย . . . . . . . "

ผมไม่สามารถช่วย แต่หัวเราะ " ก็ไม่จริง ? "

" คุณยังกล้าที่จะหัวเราะ . . . . . . . " วาน เอ้อเสียงอาย " ไอ้สารเลว ! คุณก็รู้ว่าตังสินและรู้สึกถูกล้อมรอบและจ้องมองชายมากเหมือนสัตว์ในสวนสัตว์ "

มีขอโทษเสียง ผมพูดว่า " ผมขอโทษจริงๆนะเรื่องนั้นจริงๆแล้วผมก็สามารถจับพันแก้ว แต่อาจจะเป็นเพราะผมอยู่ทั้งคืน ร่างกายของฉันไม่ได้อยู่ในรูปร่างที่ดี นั่นคงเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมเมาได้ง่ายๆ . . . . . . . โอ้ ใช่ คุณต้องการให้ลงมากินข้าวแล้วเหรอ "

" อ่า ตงเฉิง และผมได้โทรในการจัดส่ง เรากำลังรีบ LV 50 และจะไม่เข้าร่วมคุณสำหรับอาหาร "

" แน่ใจแล้วผมจะไปเช็คนานจ้านสตูดิโอแล้ว "

" โอเค "

. . . . . . .

กำลังจะลงไปข้างล่าง ผมเดินตรงออกจากโรงเรียนและโดยตรงของจั่นยาว สตูดิโอ ซึ่งเป็นเพียงข้างมหาวิทยาลัย ฉันมาถึงที่สตูดิโอในไม่กี่นาที หลังจากเดินขึ้นบันได ผมเอากุญแจและเปิดประตูออกมา ในแบบเดียวกันจมูกของฉันถูกทำร้ายโดยหนา กลิ่นที่มาจากผักดอง ว้าว คนพวกนี้เชื่อฟังจริงๆ พวกเขาจริง ๆ กิน ข้าว กับ ผักกาดดอง !

" คาชา . . . . . . . "

ประตูห้องครัวเปิดออกและเก่า K มีขนาดใหญ่หม้อข้าว ขณะที่เดินมาหาฉัน เขาดูเหมือนพร้อมจะนึ่งข้าว

" K "