In psychology, sublimation is a mat

In psychology, sublimation is a mature type of defense mechanism where socially unacceptable impulses or idealizations are unconsciously transformed into socially acceptable actions or behavior, possibly resulting in a long-term conversion of the initial impulse.

Sigmund Freud believed that sublimation was a sign of maturity (indeed, of civilization), allowing people to function normally in culturally acceptable ways. He defined sublimation as the process of deflecting sexual instincts into acts of higher social valuation, being "an especially conspicuous feature of cultural development; it is what makes it possible for higher psychical activities, scientific, artistic or ideological, to play such an important part in civilised life".[1] Wade and Tavris present a similar view, stating that sublimation is when displacement "serves a higher cultural or socially useful purpose, as in the creation of art or inventions

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในด้านจิตวิทยา การระเหิดเป็นกลไกป้องกันชนิดผู้ใหญ่ที่ไม่สามารถยอมรับสังคมแรงกระตุ้นหรือ idealizations จะรับเปลี่ยนเป็นสังคมยอมรับการกระทำหรือพฤติกรรม อาจเกิดการแปลงระยะยาวของกระแสเริ่มต้นSigmund Freud เชื่อว่า การระเหิดคือ เครื่องหมายของการครบกำหนด (แน่นอน ของอารยธรรม), ช่วยให้คนทำงานปกติในลักษณะยอมรับวัฒนธรรม เขากำหนดระเหิดเป็นกระบวนการของ deflecting สัญชาตญาณทางเพศเป็นการกระทำที่สังคมประเมินค่าที่สูงขึ้น กำลัง "เป็นเป้าโดยเฉพาะคุณลักษณะของวัฒนธรรมพัฒนา มันเป็นสิ่งที่ทำให้ไปได้สูงกว่า psychical กิจกรรม วิทยาศาสตร์ ศิลปะ รูปแบบวรรณกรรมเล่นดังกล่าวเป็นส่วนสำคัญในชีวิตอารยะของ" ลุย [1] และ Tavris นำเสนอมุมมองคล้ายกัน ระบุว่า ระเหิดเมื่อย้าย "รองรับวัฒนธรรม หรือสังคมประโยชน์จุดประสงค์สูง ในการสร้างศิลปะหรือสิ่งประดิษฐ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในด้านจิตวิทยาการระเหิดเป็นชนิดที่ผู้ใหญ่ของกลไกการป้องกันแรงกระตุ้นที่สังคมไม่ยอมรับหรือ idealizations จะเปลี่ยนโดยไม่รู้ตัวในการกระทำที่ยอมรับของสังคมหรือพฤติกรรมที่อาจจะส่งผลให้การแปลงในระยะยาวของอิมพัลเริ่มต้น. Sigmund Freud เชื่อระเหิดที่เป็นสัญญาณของการกำหนด (ที่จริงของอารยธรรม) ที่ช่วยให้คนที่จะทำงานตามปกติในรูปแบบที่ได้รับการยอมรับทางวัฒนธรรม เขากำหนดระเหิดเป็นกระบวนการของการ deflecting สัญชาตญาณทางเพศเข้ามาทำหน้าที่ของการประเมินมูลค่าทางสังคมที่สูงขึ้นเป็น "คุณลักษณะที่เห็นได้ชัดเจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งของการพัฒนาทางวัฒนธรรมนั้นมันเป็นสิ่งที่ทำให้มันเป็นไปได้สำหรับกิจกรรมกายสิทธิ์ที่สูงขึ้นทางวิทยาศาสตร์ศิลปะหรืออุดมการณ์ในการเล่นดังกล่าวเป็นส่วนที่สำคัญ ในชีวิตอารยะ ". [1] เวดและ Tavris นำเสนอมุมมองที่คล้ายกันเซนระเหิดนั่นคือเมื่อกำจัด" มีจุดมุ่งหมายทางวัฒนธรรมหรือมีประโยชน์ต่อสังคมที่สูงขึ้นในขณะที่การสร้างงานศิลปะหรือสิ่งประดิษฐ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จิตวิทยา , ระเหิดเป็นผู้ใหญ่ประเภทของกลไกการป้องกันที่กระตุ้นสังคมรับไม่ได้ หรือ idealizations เปลี่ยนโดยไม่รู้ตัว เป็นการกระทำที่สังคมยอมรับหรือพฤติกรรมที่อาจจะส่งผลให้การเปลี่ยนแปลงระยะยาวของแรงกระตุ้นครั้งแรก

ซิกมุนด์ ฟรอยด์เชื่อว่าระเหิดเป็นสัญญาณของวัย ( แน่นอน ของอารยธรรม )การอนุญาตให้คนที่จะทำงานตามปกติในวัฒนธรรมยอมรับวิธี เขานิยามระเหิด เป็นกระบวนการของการเปลี่ยนการกระทำของสัญชาตญาณทางเพศในสังคมสูงมูลค่าเป็น " คุณลักษณะเด่นเฉพาะของการพัฒนาวัฒนธรรม มันเป็นสิ่งที่ทำให้มันเป็นไปได้สำหรับที่สูงขึ้นทางด้านจิตใจ กิจกรรม วิทยาศาสตร์ ศิลปะ หรืออุดมการณ์ ที่จะเล่นเป็นส่วนสำคัญในชีวิต " ศิวิไลซ์ .[ 1 ] เวดและ tavris ปัจจุบันมุมมองที่คล้ายกัน โดยระบุว่า การระเหิดคือเมื่อการ " บริการสูงกว่าวัฒนธรรมหรือประโยชน์สังคมจุดประสงค์ในการสร้างศิลปะ หรือ สิ่งประดิษฐ์