In 1954, Chesapeake harvests rose d

In 1954, Chesapeake harvests rose dramatically in response to a 15 percent increase in ex- vessel price, which was itself the result of a decrease in mid-Atlantic harvests. However, this boom did not last for long. In 1959, the protozoan pathogen Haplosporidium nelsoni (MSX) invad- ed the Chesapeake Bay and, soon after, Perkinsus marinus (Dermo) — both have been responsible for catastrophically killing most of the oysters in high-salinity regions of the Bay. In Virginia, leaseholders, or private growers, hold a majority of their leased bottoms in the high salinity areas affected by MSX and Dermo — public grounds are in the lower-salinity waters. Unlike Maryland watermen, who have depended for their harvests primarily on publicly open grounds, Virginia’s pri- vate industry has been virtually decimated.
In spite of the MSX invasion in the Bay, oyster production in Maryland in the 1960s in- creased for a short period. A major reason for that increase was the discovery of pre-historic fossil shell sources and the development of a dredge to extract the shell for use as a substrate to “catch” natural oyster seed. Subsequent employment of these resources by the State of Maryland was com- monly referred to as the “repletion program.”2
Prior to the repletion program, state legislation had required processors to make 10 percent of their shucked shell available for purchase by the state in order to ensure the availability of sub- strate for future oyster production. The legislation also provided funds for state shell-planting ac- tivities. The discovery of additional shell sources provided a cheap alternative to freshly shucked shell and yielded significant production increases. Maryland’s oyster production doubled from around 1.5 million bushels to some 3 million annually. The increase in importance of the reple- tion program relative to natural oyster set helped transform the oyster fishery from traditional nat- ural resource gathering into a “put-and-take” state fishery.3 Watermen were temporarily relieved of the constraints of nature alone and no longer solely dependent on the “recycling” of processed oyster shell.
The use of relatively inexpensive dredged shell also changed the philosophy of oyster man- agement in Maryland from maintenance of a collapsing industry to revitalization, through reple- tion, of a potentially valuable one. The state switched from its regulatory role of oyster manager to a champion of production growth. Although production began to wane in the late 1960s and has continued to do so, until about 1981 Maryland oyster production remained over 2 million bushels. During this time there was concern that the market could not absorb, at an acceptable price, more than about 2.5 million bushels. In this new scenario, the market, not nature, became the con- straining element.
Since the 1980s oyster production has been suffering from the reappearance of MSX and, es- pecially, Dermo. Maryland’s harvest has declined from over 2.5 million bushels during the 1980-
1982 season to under 250 thousand bushels in the early 1990s. As a result of the decline in supply, ex-vessel prices have risen.4 In spite of the increased ex-vessel prices, the effect of the loss of pro- duction on the income of the Chesapeake watermen has been significant. Unlike past battles with MSX and Dermo disease, this most recent outbreak has not been relieved by the repletion pro- gram. Lipton, Laval and Strand explain that the sporadic nature of the protozoan infections have made it difficult to develop a comprehensive strategy for oyster repletion.
Proposal to Revitalize Oyster Production
In contrast to the steep decline of oyster landings in Chesapeake Bay, oyster production on the west coast of the United States grew between 1982 and 1988 by 600 thousand pounds. The source of this production increase is hatchery production of the introduced species Crassostrea gigas (originally from Japan). Because of evidence that C. gigas is more resistant to MSX and Dermo, there has been strong interest in introducing this species into the Chesapeake Bay to test its hardi- ness. Virginia growers, in particular, are interested in introducing such a non-native species of oyster into their waters in an effort to revive their leased grounds and their processing industry. Maryland watermen, who harvest public grounds, have generally opposed introductions even though public grounds are not nearly as productive as they once were. In the meantime, harvesters in both Maryland and Virginia have turned to alternative resources — in Maryland, to softshell clams; in Virginia, to hardshell clams; in both states, to more intensive fishing effort for blue crabs, beginning earlier in the season and lasting later. Other watermen have left commercial fishing en- tirely.
The decision on whether or not to introduce C. gigas or some other non-native oyster into the Chesapeake Bay is not as straightforward as it may appear. Several factors must be considered including the costs and benefits of such an action. The net benefits to the different groups affect- ed by the introduction must be estimated. These benefits may be economic or ecological in na- ture. Other significant considerations in the decision process are the uncertainties involved.
Benefits of an Introduction
Among the expected benefits from the introduction of C. gigas. are those to commercial har- vesters and consumers. From the Virginia industry’s perspective, the argument in favor of introduc- ing a non-native species is based on the expected economic benefits, for instance, increases in in- come levels and employment, as well as in increases in producer surplus or economic rent.
The measurement of producer surplus is assessed as the revenue net of costs. In this case, cul- turing, processing, and harvesting costs are taken into account as well as the opportunity cost of a producer’s labor — what he or she could earn in the next best employment opportunity.
As Lipton, Lavan and Strand point out, if the introduction of C. gigas is for the purpose of
restoring a public fishery, the net benefit to producers will also depend on how the resource is managed. If an open access management regime is maintained, then net benefits to producers will be less than if a bottom leasing program or limited entry program on public grounds is instituted. Simply replacing one species with another does not necessarily eliminate the human-induced fac- tors that caused the decline of the native species.
Consumers of oysters may also benefit from the introduction of C. gigas or some other non- native molluscan into the Chesapeake Bay implying further increases in social welfare. Increases in consumer surplus may occur with expected increases in the quantity of oysters available and de- creases in price. Consumer welfare measures are assessed based on the demand for the introduced oyster. It is questionable, however, to what extent consumers are aware of or care about the oyster species they consume. It is entirely possible that the introduction of C. gigas into the Chesapeake will have negative net benefits: one reason is the negative publicity surrounding the health and safety aspects of eating molluscan shellfish. Consumer demand for the product may be highly in- elastic so that a slight increase in the available quantity will be accompanied by a large decline in price.
In addition to market-oriented benefits from oyster introduction, there are potentially signifi- cant ecological functions and services that oysters may enhance, ultimately leading to long-term benefits to society. Historically, the oyster was the dominant benthic organism in the Chesapeake Bay: according to many ecologists, as reef-forming organisms, oysters played a major role in ecosys- tem dynamics.5 Restoration of the oyster is seen therefore as highly desirable from an environmen- tal perspective. The oyster’s filter feeding functions could serve to filter the Bay’s large amounts of algae, which could perhaps help reverse eutrophication of the Chesapeake ecosystem. Related im- provements in water quality might ultimately provide ecosystem benefits in terms of improved fish- eries, aesthetics and recreation and could lead to avoided costs of sewage treatment or depuration facilities.
Costs of a Species Introduction
The costs of introducing C. gigas or any other non-native mollusc into the Chesapeake Bay include direct costs such as the actual costs of performing the introduction, monitoring, and main- tenance. In addition, there are costs associated with the introduction in the form of research dol- lars. That is, before an introduction is implemented, research must be conducted to determine the impact and probability of success of such an action.
Another critical cost is the risk of environmental injury resulting from species introductions. The history of molluscan introductions demonstrates that they can ferry in unintended or nuisance species that could potentially outcompete or displace a desirable native species. There are numerous examples in terrestrial and aquatic environments.6 In addition, the introduction of a non-na- tive species such as C. gigas could have unforeseen, detrimental ecological impacts.
The magnitude of the risks involved in introducing a non-native species into the Chesapeake Bay is as yet undetermined. However, it is clear that an introduction poses fewer risks for Vir- ginia’s oyster fishing industry than for Maryland’s. Unlike Maryland’s oyster fishery, which though much diminished is still viable, Virginia’s oyster industry is failing. Thus, Virginia’s industry does not risk the devastation of native species with the unintended, negative ecological consequences of an introduction. An introduction in Maryland’s waters, on the other hand, puts the native Crassostrea virginica potentially at risk.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1954, Chesapeake harvests กุหลาบอย่างมากในการตอบสนอง 15 เปอร์เซ็นต์เพิ่มในอดีตเรือราคา ซึ่งเป็นตัวผลของแอตแลนติกตอนกลาง harvests ลดลง อย่างไรก็ตาม บูมนี้ได้ไม่นาน ใน 1959 ศึกษา protozoan Haplosporidium nelsoni (MSX) invad-ed อ่าว Chesapeake และ หลัง จาก มารินุสที่ Perkinsus (Dermo) ซึ่งทั้งสองถูกฆ่าส่วนใหญ่หอยนางรมในภูมิภาคสูงเค็มของอ่าว catastrophically เนีย leaseholders หรือเกษตรกรส่วนตัว เก็บส่วนใหญ่ของพื้นที่เช่าในพื้นที่เค็มสูงที่ได้รับผลกระทบโดย MSX Dermo — เหตุผลสาธารณะอยู่ในน้ำเค็มต่ำกว่า ซึ่งแตกต่างจาก watermen แมริแลนด์ที่มีพร้อมสำหรับ harvests ของตนเป็นหลักในการเปิดเผยจาก เวอร์จิเนียของระเบียง-pri อุตสาหกรรมได้ถูกแทบ decimatedแม้บุกรุก MSX ใน หอยนางรมผลิตในแมริแลนด์ในปี 1960 ในผ้าเป็นรอยย่นในระยะสั้น ๆ เหตุผลสำคัญในการเพิ่มมีการค้นพบฟอสซิลเปลือกก่อนประวัติศาสตร์แหล่งและการพัฒนาของ dredge แยกเปลือกสำหรับใช้เป็นพื้นผิวการ "จับ" หอยนางรมธรรมชาติเมล็ด งานต่อ ๆ ไปของทรัพยากรโดยรัฐแมริแลนด์ถูกเรียกว่า "repletion โปรแกรม" monly com 2ก่อนโปรแกรม repletion กฎหมายรัฐก็ต้องการโปรเซสเซอร์ให้ 10 เปอร์เซ็นต์ของเปลือกของ shucked สำหรับการซื้อขายโดยรัฐเพื่อให้ย่อย-strate สำหรับผลิตหอยนางรมในอนาคต กฎหมายที่ยังให้เงินรัฐปลูกเปลือก ac-tivities การค้นพบแหล่งเพิ่มเติมเชลล์ให้เป็นทางเลือกราคาประหยัด shucked สดเปลือก และผลผลิตที่สำคัญเพิ่มขึ้น แมริแลนด์ของหอยนางรมผลิตเพิ่มขึ้นสองเท่าจากประมาณ 1.5 ล้าน bushels บาง 3 ล้านปี เพิ่มความสำคัญของโปรแกรม reple สเตรชันสัมพันธ์ชุดหอยนางรมธรรมชาติช่วยแปลงประมงหอยนางรมจากดั้งเดิม nat - ural รวบรวมทรัพยากรใน fishery.3 "ย้าย และใช้" สถานะการ Watermen ถูกปลดปล่อยชั่วคราวของข้อจำกัดของธรรมชาติเพียงอย่างเดียว และไม่เพียงขึ้นอยู่กับการ "รีไซเคิล" ของเปลือกหอยที่ประมวลผลThe use of relatively inexpensive dredged shell also changed the philosophy of oyster man- agement in Maryland from maintenance of a collapsing industry to revitalization, through reple- tion, of a potentially valuable one. The state switched from its regulatory role of oyster manager to a champion of production growth. Although production began to wane in the late 1960s and has continued to do so, until about 1981 Maryland oyster production remained over 2 million bushels. During this time there was concern that the market could not absorb, at an acceptable price, more than about 2.5 million bushels. In this new scenario, the market, not nature, became the con- straining element.Since the 1980s oyster production has been suffering from the reappearance of MSX and, es- pecially, Dermo. Maryland’s harvest has declined from over 2.5 million bushels during the 1980-1982 season to under 250 thousand bushels in the early 1990s. As a result of the decline in supply, ex-vessel prices have risen.4 In spite of the increased ex-vessel prices, the effect of the loss of pro- duction on the income of the Chesapeake watermen has been significant. Unlike past battles with MSX and Dermo disease, this most recent outbreak has not been relieved by the repletion pro- gram. Lipton, Laval and Strand explain that the sporadic nature of the protozoan infections have made it difficult to develop a comprehensive strategy for oyster repletion.Proposal to Revitalize Oyster ProductionIn contrast to the steep decline of oyster landings in Chesapeake Bay, oyster production on the west coast of the United States grew between 1982 and 1988 by 600 thousand pounds. The source of this production increase is hatchery production of the introduced species Crassostrea gigas (originally from Japan). Because of evidence that C. gigas is more resistant to MSX and Dermo, there has been strong interest in introducing this species into the Chesapeake Bay to test its hardi- ness. Virginia growers, in particular, are interested in introducing such a non-native species of oyster into their waters in an effort to revive their leased grounds and their processing industry. Maryland watermen, who harvest public grounds, have generally opposed introductions even though public grounds are not nearly as productive as they once were. In the meantime, harvesters in both Maryland and Virginia have turned to alternative resources — in Maryland, to softshell clams; in Virginia, to hardshell clams; in both states, to more intensive fishing effort for blue crabs, beginning earlier in the season and lasting later. Other watermen have left commercial fishing en- tirely.The decision on whether or not to introduce C. gigas or some other non-native oyster into the Chesapeake Bay is not as straightforward as it may appear. Several factors must be considered including the costs and benefits of such an action. The net benefits to the different groups affect- ed by the introduction must be estimated. These benefits may be economic or ecological in na- ture. Other significant considerations in the decision process are the uncertainties involved.Benefits of an IntroductionAmong the expected benefits from the introduction of C. gigas. are those to commercial har- vesters and consumers. From the Virginia industry’s perspective, the argument in favor of introduc- ing a non-native species is based on the expected economic benefits, for instance, increases in in- come levels and employment, as well as in increases in producer surplus or economic rent.The measurement of producer surplus is assessed as the revenue net of costs. In this case, cul- turing, processing, and harvesting costs are taken into account as well as the opportunity cost of a producer’s labor — what he or she could earn in the next best employment opportunity.As Lipton, Lavan and Strand point out, if the introduction of C. gigas is for the purpose ofrestoring a public fishery, the net benefit to producers will also depend on how the resource is managed. If an open access management regime is maintained, then net benefits to producers will be less than if a bottom leasing program or limited entry program on public grounds is instituted. Simply replacing one species with another does not necessarily eliminate the human-induced fac- tors that caused the decline of the native species.Consumers of oysters may also benefit from the introduction of C. gigas or some other non- native molluscan into the Chesapeake Bay implying further increases in social welfare. Increases in consumer surplus may occur with expected increases in the quantity of oysters available and de- creases in price. Consumer welfare measures are assessed based on the demand for the introduced oyster. It is questionable, however, to what extent consumers are aware of or care about the oyster species they consume. It is entirely possible that the introduction of C. gigas into the Chesapeake will have negative net benefits: one reason is the negative publicity surrounding the health and safety aspects of eating molluscan shellfish. Consumer demand for the product may be highly in- elastic so that a slight increase in the available quantity will be accompanied by a large decline in price.In addition to market-oriented benefits from oyster introduction, there are potentially signifi- cant ecological functions and services that oysters may enhance, ultimately leading to long-term benefits to society. Historically, the oyster was the dominant benthic organism in the Chesapeake Bay: according to many ecologists, as reef-forming organisms, oysters played a major role in ecosys- tem dynamics.5 Restoration of the oyster is seen therefore as highly desirable from an environmen- tal perspective. The oyster’s filter feeding functions could serve to filter the Bay’s large amounts of algae, which could perhaps help reverse eutrophication of the Chesapeake ecosystem. Related im- provements in water quality might ultimately provide ecosystem benefits in terms of improved fish- eries, aesthetics and recreation and could lead to avoided costs of sewage treatment or depuration facilities.Costs of a Species Introduction
The costs of introducing C. gigas or any other non-native mollusc into the Chesapeake Bay include direct costs such as the actual costs of performing the introduction, monitoring, and main- tenance. In addition, there are costs associated with the introduction in the form of research dol- lars. That is, before an introduction is implemented, research must be conducted to determine the impact and probability of success of such an action.
Another critical cost is the risk of environmental injury resulting from species introductions. The history of molluscan introductions demonstrates that they can ferry in unintended or nuisance species that could potentially outcompete or displace a desirable native species. There are numerous examples in terrestrial and aquatic environments.6 In addition, the introduction of a non-na- tive species such as C. gigas could have unforeseen, detrimental ecological impacts.
The magnitude of the risks involved in introducing a non-native species into the Chesapeake Bay is as yet undetermined. However, it is clear that an introduction poses fewer risks for Vir- ginia’s oyster fishing industry than for Maryland’s. Unlike Maryland’s oyster fishery, which though much diminished is still viable, Virginia’s oyster industry is failing. Thus, Virginia’s industry does not risk the devastation of native species with the unintended, negative ecological consequences of an introduction. An introduction in Maryland’s waters, on the other hand, puts the native Crassostrea virginica potentially at risk.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1954 การเก็บเกี่ยวเชสละครกุหลาบเพื่อตอบสนองต่อการเพิ่มขึ้นร้อยละ 15 ของราคาเรืออดีตซึ่งเป็นผลมาจากการที่ตัวเองลดลงในการเก็บเกี่ยวกลางมหาสมุทรแอตแลนติกที่ แต่บูมนี้ไม่ได้นาน ในปี 1959 โปรโตซัวเชื้อโรค Haplosporidium nelsoni (MSX) invad- เอ็ดอ่าวเชสและหลังจากนั้นไม่นาน Perkinsus marinus (Dermo) - ทั้งสองได้รับความรับผิดชอบในการฆ่าย่อยยับที่สุดของหอยนางรมในภูมิภาคมีความเค็มสูงของอ่าว ในเวอร์จิเนีย leaseholders หรือเกษตรกรผู้ปลูกส่วนตัวถือส่วนใหญ่ของก้นเช่าของพวกเขาในพื้นที่ที่มีความเค็มสูงรับผลกระทบจาก MSX และ Dermo - พื้นที่สาธารณะในน้ำความเค็มต่ำ ซึ่งแตกต่างจากรัฐแมรี่แลนด์ watermen ที่ได้ขึ้นสำหรับการเก็บเกี่ยวของพวกเขาส่วนใหญ่ในพื้นที่เปิดสาธารณชนเวอร์จิเนีย vate อุตสาหกรรมขั้นต้นได้รับการทำลายแทบ.
ทั้งๆที่มีการบุกรุก MSX ในอ่าวผลิตหอยนางรมในแมรีแลนด์ในปี 1960 หรอยพับเป็นระยะเวลาสั้น . เหตุผลที่สำคัญสำหรับการเพิ่มขึ้นคือการค้นพบแหล่งฟอสซิลเปลือกก่อนประวัติศาสตร์และการพัฒนาของการขุดเพื่อสกัดเปลือกเพื่อใช้เป็นสารตั้งต้นในการ "จับ" เมล็ดพันธุ์หอยนางรมธรรมชาติ การจ้างงานที่ตามมาของทรัพยากรเหล่านี้โดยรัฐแมรีแลนด์เป็นปรกติสั่งเรียกว่า "โปรแกรมอุดมสมบูรณ์." 2
ก่อนที่จะมีโปรแกรมที่อุดมสมบูรณ์กฎหมายรัฐได้ประมวลผลที่จำเป็นเพื่อให้ร้อยละ 10 ของเปลือก shucked ของพวกเขาพร้อมสำหรับการซื้อโดยรัฐใน เพื่อให้มั่นใจความพร้อมของ strate ย่อยสำหรับการผลิตหอยนางรมอนาคต กฎหมายนอกจากนี้ยังมีเงินทุนสำหรับ tivities ทํารัฐเปลือกปลูก การค้นพบแหล่งที่มาของเปลือกเพิ่มเติมให้ทางเลือกราคาถูกไปยังเปลือก shucked สดและผลการผลิตเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ การผลิตหอยนางรมรัฐแมรี่แลนด์สองเท่าจากประมาณ 1.5 ล้านบุชเชบางส่วน 3 ล้านเป็นประจำทุกปี การเพิ่มขึ้นของความสำคัญของญาติโปรแกรมการ reple- ชุดหอยนางรมธรรมชาติช่วยเปลี่ยนประมงหอยนางรมจากทรัพยากรดั้งเดิมธรรมชาติเชรวบรวมเป็น "ใส่และใช้" รัฐ fishery.3 Watermen โล่งใจชั่วคราวของข้อ จำกัด ของธรรมชาติเพียงอย่างเดียว และไม่ขึ้นอยู่ แต่เพียงผู้เดียวที่ "รีไซเคิล" ของเปลือกหอยนางรมประมวลผล.
การใช้เปลือกขุดค่อนข้างแพงก็เปลี่ยนปรัชญา agement มนุษย์หอยนางรมในแมรี่แลนด์จากการบำรุงรักษาของอุตสาหกรรมการยุบเพื่อฟื้นฟูผ่านการ reple-, ของที่อาจเกิดขึ้น หนึ่งที่มีคุณค่า รัฐเปลี่ยนจากบทบาทการกำกับดูแลของผู้จัดการหอยนางรมที่จะเป็นแชมป์ของการเจริญเติบโตของการผลิต แม้ว่าการผลิตเริ่มจางหายไปในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 และยังคงทำเช่นนั้นจนถึง 1981 การผลิตหอยนางรมแมรี่แลนด์ยังคงอยู่กว่า 2 ล้านบุชเชล ในช่วงเวลานี้มีความกังวลว่าตลาดไม่สามารถดูดซึมในราคาที่ยอมรับได้มากกว่าประมาณ 2.5 ล้านบุชเชล ในสถานการณ์ใหม่นี้ตลาดไม่ธรรมชาติกลายเป็นองค์ประกอบรัดวง.
ตั้งแต่ปี 1980 การผลิตหอยนางรมได้รับความทุกข์ทรมานจากการปรากฏตัวของ MSX และ pecially es-, Dermo การเก็บเกี่ยวรัฐแมรี่แลนด์ได้ลดลงจากกว่า 2.5 ล้านบุชเชลในช่วง 1980-
1982 ฤดูกาลภายใต้ 250,000 บุชเชลในช่วงปี 1990 อันเป็นผลมาจากการลดลงของอุปทานราคาอดีตเรือมี risen.4 ทั้งๆที่มีการเพิ่มขึ้นของราคาเรืออดีตผลของการสูญเสียของผลผลิตในรายได้ของ watermen เชสที่ได้รับอย่างมีนัยสำคัญ ซึ่งแตกต่างจากการต่อสู้ที่ผ่านมาที่มีโรค MSX และ Dermo นี้ระบาดล่าสุดยังไม่ได้รับการบรรเทาโดยอุดมสมบูรณ์กรัมโปร ลิปตัน, Laval และ Strand อธิบายว่าธรรมชาติเป็นระยะ ๆ ของการติดเชื้อโปรโตซัวได้ทำให้มันยากที่จะพัฒนากลยุทธ์ที่ครอบคลุมสำหรับความอุดมสมบูรณ์หอยนางรม. เสนอที่จะฟื้นฟูการผลิตหอยนางรมในทางตรงกันข้ามกับการลดลงที่สูงชันของเพลย์หอยนางรมในอ่าวเชสผลิตหอยนางรมอยู่ทางทิศตะวันตกชายฝั่งของสหรัฐอเมริกาเพิ่มขึ้นระหว่างปี 1982 และปี 1988 โดย£ 600,000 แหล่งที่มาของการเพิ่มขึ้นของการผลิตนี้คือการผลิตของโรงเพาะฟักแนะนำสายพันธุ์ Crassostrea gigas (จากญี่ปุ่น) เพราะหลักฐานที่แสดงว่าซี gigas คือทนต่อการ MSX และ Dermo ได้มีความสนใจอย่างมากในการแนะนำชนิดนี้เข้าไปในอ่าวเชสในการทดสอบภาวะของ hardi- เกษตรกรผู้ปลูกเวอร์จิเนียโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีความสนใจในการแนะนำดังกล่าวไม่ใช่สายพันธุ์พื้นเมืองของหอยนางรมเข้าไปในน่านน้ำของพวกเขาในความพยายามที่จะฟื้นฟูพื้นที่เช่าของพวกเขาและอุตสาหกรรมการประมวลผลของพวกเขา รัฐแมรี่แลนด์ watermen ที่เก็บเกี่ยวพื้นที่สาธารณะมีการเปิดตัวต่อต้านโดยทั่วไปแม้ว่าพื้นที่สาธารณะจะไม่เกือบเป็นผลิตเป็นพวกเขาเคยมี ในขณะเดียวกัน, เครื่องเก็บเกี่ยวทั้งในรัฐแมรี่แลนด์และเวอร์จิเนียได้หันไปยังแหล่งข้อมูลทางเลือก - ในแมรี่แลนด์เพื่อกรูหอย; ในเวอร์จิเนียเพื่อหอยเชลล์; ทั้งในรัฐพยายามที่จะตกปลาเข้มข้นมากขึ้นสำหรับปูสีฟ้าเริ่มต้นในฤดูกาลก่อนและต่อมาเป็นเวลานาน watermen ยัง en- ประมงพาณิชย์ tirely. การตัดสินใจหรือไม่ที่จะแนะนำ gigas ซีหรือหอยนางรมที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาอื่น ๆ ลงในอ่าวเชสไม่เป็นที่ตรงไปตรงมามันอาจปรากฏขึ้น มีหลายปัจจัยที่ต้องพิจารณารวมทั้งค่าใช้จ่ายและผลประโยชน์ของการกระทำดังกล่าว ผลประโยชน์สุทธิให้กับกลุ่มที่แตกต่างกัน affect- ed โดยการแนะนำจะต้องถูกประเมิน ผลประโยชน์เหล่านี้อาจจะเป็นทางเศรษฐกิจหรือระบบนิเวศใน ture NA- การพิจารณาที่สำคัญอื่น ๆ ในการตัดสินใจที่มีความไม่แน่นอนที่เกี่ยวข้อง. ประโยชน์ของการแนะนำระหว่างประโยชน์ที่คาดหวังจากการแนะนำของ gigas ซี เป็นผู้ที่จะ vesters กระบวนการทำงานในเชิงพาณิชย์และผู้บริโภค จากมุมมองของอุตสาหกรรมเวอร์จิเนียโต้แย้งในความโปรดปรานของ introduc- ไอเอ็นจีไม่ใช่สายพันธุ์พื้นเมืองจะขึ้นอยู่กับผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่คาดว่าจะได้ตัวอย่างเช่นการเพิ่มขึ้นของระดับหมาและการจ้างงานเช่นเดียวกับในการเพิ่มขึ้นของส่วนเกินผู้ผลิตหรือให้เช่าทางเศรษฐกิจ . การวัดส่วนเกินผู้ผลิตจะมีการประเมินเป็นรายได้สุทธิของค่าใช้จ่าย ในกรณีนี้ทัวริง cul- การประมวลผลและค่าใช้จ่ายในการเก็บเกี่ยวจะนำมาพิจารณาเช่นเดียวกับต้นทุนค่าเสียโอกาสของผู้ผลิตของแรงงาน -. สิ่งที่เขาหรือเธอจะได้รับในอีกโอกาสการจ้างงานที่ดีที่สุดในขณะที่ลิปตันLavan และ Strand ชี้ ถ้าการแนะนำของซี gigas เป็นเพื่อวัตถุประสงค์ในการฟื้นฟูประมงสาธารณะประโยชน์สุทธิให้กับผู้ผลิตจะขึ้นอยู่กับวิธีการที่ทรัพยากรที่มีการจัดการ หากระบอบการปกครองการจัดการการเข้าถึงเปิดจะยังคงได้รับประโยชน์สุทธิจากนั้นไปที่ผู้ผลิตจะน้อยกว่าถ้าโปรแกรมเช่าซื้อด้านล่างหรือโปรแกรมรายการที่ จำกัด ในพื้นที่สาธารณะก่อตั้ง เพียงแค่เปลี่ยนชนิดหนึ่งกับอีกไม่จำเป็นต้องกำจัดมนุษย์ที่เกิด tors fac- ที่ก่อให้เกิดการลดลงของพันธุ์พื้นเมือง. the ผู้บริโภคหอยนางรมยังอาจได้รับประโยชน์จากการแนะนำของ gigas ซีหรืออื่น ๆ ที่ไม่ใช่หอยพื้นเมืองเข้ามาในอ่าวเชส หมายความเพิ่มขึ้นต่อไปในสวัสดิการสังคม การเพิ่มขึ้นของส่วนเกินผู้บริโภคอาจเกิดขึ้นกับการเพิ่มขึ้นคาดว่าปริมาณของหอยนางรมที่มีอยู่และรอยย่นจากโรงงานในราคา มาตรการสวัสดิการของผู้บริโภคได้รับการประเมินตามความต้องการสำหรับหอยนางรมแนะนำ มันเป็นที่น่าสงสัย แต่สิ่งที่ขอบเขตที่ผู้บริโภคมีความตระหนักในหรือดูแลเกี่ยวกับสายพันธุ์หอยนางรมที่พวกเขากิน มันเป็นไปได้ว่าทั้งการแนะนำของ gigas ซีเข้าไปในเชสจะมีผลประโยชน์สุทธิลบ: เหตุผลหนึ่งคือการประชาสัมพันธ์เชิงลบรอบด้านสุขภาพและความปลอดภัยของการรับประทานอาหารหอยหอย ต้องการของผู้บริโภคสำหรับผลิตภัณฑ์อาจจะหยืดหยุ่นสูงเพื่อให้เพิ่มขึ้นเล็กน้อยในปริมาณที่มีอยู่จะมาพร้อมกับการลดลงขนาดใหญ่ในราคาที่. นอกจากประโยชน์ที่มุ่งเน้นตลาดจากการแนะนำหอยนางรมยังมีฟังก์ชั่นที่อาจเกิดขึ้น signifi- ลาดเทและระบบนิเวศ บริการที่หอยนางรมอาจเพิ่มที่สุดนำไปสู่ผลประโยชน์ระยะยาวให้กับสังคม อดีตหอยนางรมเป็นสิ่งมีชีวิตหน้าดินที่โดดเด่นในอ่าวเชส: ตามนิเวศวิทยาจำนวนมากเช่นแนวปะการังมีชีวิตขึ้นรูปหอยนางรมมีบทบาทสำคัญใน TEM dynamics.5 นิเวศฟื้นฟูหอยนางรมจะเห็นดังนั้นจึงเป็นที่น่าพอใจอย่างมากจาก environmen - มุมมองตาล ฟังก์ชั่นการให้อาหารหอยนางรมตัวกรองที่สามารถนำมาใช้ในการกรองจำนวนมากเบย์ของสาหร่ายซึ่งอาจจะช่วยให้ eutrophication ย้อนกลับของระบบนิเวศเชส provements ญที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพน้ำในท้ายที่สุดอาจจะให้ประโยชน์ต่อระบบนิเวศในแง่ของการปรับตัวดีขึ้น eries fish- ความงามและการพักผ่อนหย่อนใจและอาจนำไปสู่ค่าใช้จ่ายในการหลีกเลี่ยงการบำบัดน้ำเสียหรือสิ่งอำนวยความสะดวก depuration. ค่าใช้จ่ายของสายพันธุ์บทนำค่าใช้จ่ายของการแนะนำ gigas ซีหรือใด ๆ หอยที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาอื่น ๆ ลงในอ่าวเชสรวมถึงค่าใช้จ่ายโดยตรงเช่นค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นจริงในการดำเนินการแนะนำการตรวจสอบและบำรุงรักษารุงรักษา นอกจากนี้ยังมีค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการเปิดตัวในรูปแบบของการวิจัย dol- lars ที่ นั่นคือก่อนที่จะแนะนำจะดำเนินการวิจัยจะต้องดำเนินการเพื่อตรวจสอบผลกระทบและความน่าจะเป็นของความสำเร็จของการกระทำดังกล่าว. อีกค่าใช้จ่ายที่สำคัญคือความเสี่ยงของการบาดเจ็บที่เกิดจากสิ่งแวดล้อมการเปิดตัวสายพันธุ์ ประวัติความเป็นมาของการเปิดตัวหอยแสดงให้เห็นว่าพวกเขาสามารถข้ามฟากในรูปแบบที่ไม่ได้ตั้งใจหรือรำคาญที่อาจ outcompete หรือแทนที่สายพันธุ์พื้นเมืองที่น่าพอใจ มีตัวอย่างมากมายใน environments.6 บกและสัตว์น้ำมีนอกจากนี้การเปิดตัวของสายพันธุ์ที่ไม่ใช่เชิง NA- เช่น gigas ซีที่ไม่คาดคิดอาจจะมีผลกระทบต่อระบบนิเวศที่เป็นอันตราย. ขนาดของความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องในการแนะนำไม่ใช่สายพันธุ์พื้นเมือง เข้าสู่อ่าวเชสที่ยังบึกบึน แต่ก็เป็นที่ชัดเจนว่าการแนะนำความเสี่ยงน้อยลงสำหรับอุตสาหกรรมการประมงหอยนางรม Vir- ginia กว่าสำหรับรัฐแมรี่แลนด์ ซึ่งแตกต่างจากการทำประมงหอยนางรมรัฐแมรี่แลนด์ซึ่งแม้ว่าจะลดลงมากก็ยังคงทำงานในอุตสาหกรรมน้ำมันหอยเวอร์จิเนียเป็นความล้มเหลว ดังนั้นอุตสาหกรรมเวอร์จิเนียไม่ได้มีความเสี่ยงที่การทำลายล้างของสายพันธุ์พื้นเมืองที่มีความตั้งใจผลกระทบทางนิเวศวิทยาเชิงลบของการแนะนำ แนะนำในน่านน้ำรัฐแมรี่แลนด์ในมืออื่น ๆ ที่ทำให้ Crassostrea เวอร์พื้นเมืองที่มีความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1954 เขาเก็บเกี่ยวเพิ่มขึ้นอย่างมากในการตอบสนองต่อ 15 เพิ่มขึ้นร้อยละ EX - ราคาเรือที่ตัวเองผลลดลงในกลางมหาสมุทรแอตแลนติกการเก็บเกี่ยว . แต่เพลานี้ไม่ได้นาน ในปี 1959 , โปรโตซัวเชื้อ haplosporidium nelsoni ( msx ) invad - ed Chesapeake Bay และในไม่ช้าหลังจากนั้นperkinsus มารินุส ( dermo ) ทั้งสองได้รับการรับผิดชอบ catastrophically ฆ่ามากที่สุดของหอยในพื้นที่ความเค็มสูงของอ่าว ในเวอร์จิเนีย leaseholders หรือส่วนบุคคลผู้ถือส่วนใหญ่ของเช่าพื้นที่สูงและพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากความเค็ม msx dermo - ลานสาธารณะอยู่ในน้ำความเค็มต่ำ ซึ่งแตกต่างจาก watermen แมริแลนด์ ,ที่สำคัญสำหรับการเก็บเกี่ยวของพวกเขาต่อสาธารณชนเปิดสนามเป็นหลัก เวอร์จิเนียสวนอุตสาหกรรมเวสได้เกือบ decimated .
ทั้งๆ ที่ msx รุกรานในอ่าวหอยนางรม การผลิตในรัฐเมน 1960 ใน - ยับเป็นระยะเวลาสั้นๆเหตุผลหลักที่เพิ่มขึ้น คือ การค้นพบประวัติศาสตร์ pre ฟอสซิลหอยที่มาและการพัฒนาขุดลอกเพื่อสกัดเปลือกเพื่อใช้เป็นสารตั้งต้นที่จะ " จับ " เมล็ดพันธุ์หอยนางรมธรรมชาติ การจ้างงานที่ตามมาของทรัพยากรเหล่านี้ โดยรัฐแมรี่แลนด์เป็นดอทคอม - มอลลี่ เรียกว่าโปรแกรม " เต็มอิ่ม " 2
ก่อนโปรแกรมที่สมบูรณ์ ,กฎหมายของรัฐมีความต้องการหน่วยประมวลผลเพื่อให้ร้อยละ 10 ของเปลือกกลางวันที่มีอยู่สำหรับการซื้อโดยรัฐเพื่อให้มั่นใจในความพร้อมของ sub - ? การผลิตหอยนางรมในอนาคต กฎหมายยังให้ทุนสำหรับรัฐเปลือกปลูก AC - tivities .การค้นพบแหล่งเชลล์เพิ่มเติมไว้เป็นทางเลือกที่ราคาถูก และจากการเพิ่มการผลิตเปลือกสดกลางวันสำคัญ การผลิตหอยนางรม Maryland เป็นสองเท่า จากประมาณ 1.5 ล้านบุชเชล บาง 3 ล้านปี