High above the city, on a tall colu

High above the city, on a tall column, stood the statue of the Happy Prince. He was gilded all over with thin leaves of fine gold, for eyes he had two bright sapphires, and a large red ruby glowed on his sword-hilt.
HIGH above the city, on a tall column, stood the statue of the Happy Prince. He was gilded all over with thin leaves of fine gold, for eyes he had two bright sapphires, and a large red ruby glowed on his sword-hilt.
He was very much admired indeed. ‘He is as beautiful as a weathercock,’ remarked one of the Town Councillors who wished to gain a reputation for having artistic tastes; ‘only not quite so useful,’ he added, fearing lest people should think him unpractical, which he really was not.
‘Why can’t you be like the Happy Prince?’ asked a sensible mother of her little boy who was crying for the moon. ‘The Happy Prince never dreams of crying for anything.’
‘I am glad there is some one in the world who is quite happy,’ muttered a disappointed man as he gazed at the wonderful statue.
‘He looks just like an angel,’ said the Charity Children as they came out of the cathedral in their bright scarlet cloaks, and their clean white pinafores.
‘How do you know?’ said the Mathematical Master, ‘you have never seen one.’
‘Ah! but we have, in our dreams,’ answered the children; and the Mathematical Master frowned and looked very severe, for he did not approve of children dreaming.
One night there flew over the city a little Swallow. His friends had gone away to Egypt six weeks before, but he had stayed behind, for he was in love with the most beautiful Reed. He had met her early in the spring as he was flying down the river after a big yellow moth, and had been so attracted by her slender waist that he had stopped to talk to her.
‘Shall I love you?’ said the Swallow, who liked to come to the point at once, and the Reed made him a low bow. So he flew round and round her, touching the water with his wings, and making silver ripples. This was his courtship, and it lasted all through the summer.
‘It is a ridiculous attachment,’ twittered the other Swallows, ‘she has no money, and far too many relations;’ and indeed the river was quite full of Reeds. Then, when the autumn came, they all flew away.
After they had gone he felt lonely, and began to tire of his lady-love. ‘She has no conversation,’ he said, ‘and I am afraid that she is a coquette, for she is always flirting with the wind.’ And certainly, whenever the wind blew, the Reed made the most graceful curtsies. ‘I admit that she is domestic,’ he continued, ‘but I love travelling, and my wife, consequently, should love travelling also.’
‘Will you come away with me?’ he said finally to her; but the Reed shook her head, she was so attached to her home.
‘You have been trifling with me,’ he cried, ‘I am off to the Pyramids. Good-bye!’ and he flew away.
All day long he flew, and at night-time he arrived at the city. ‘Where shall I put up?’ he said; ‘I hope the town has made preparations.’
Then he saw the statue on the tall column. ‘I will put up there,’ he cried; ‘it is a fine position with plenty of fresh air.’ So he alighted just between the feet of the Happy Prince.
‘I have a golden bedroom,’ he said softly to himself as he looked round, and he prepared to go to sleep; but just as he was putting his head under his wing a large drop of water fell on him. ‘What a curious thing!’ he cried, ‘there is not a single cloud in the sky, the stars are quite clear and bright, and yet it is raining. The climate in the north of Europe is really dreadful. The Reed used to like the rain, but that was merely her selfishness.’
Then another drop fell.
‘What is the use of a statue if it cannot keep the rain off?’ he said; ‘I must look for a good chimney-pot,’ and he determined to fly away.
But before he had opened his wings, a third drop fell, and he looked up, and saw - Ah! what did he see?
The eyes of the Happy Prince were filled with tears, and tears were running down his golden cheeks. His face was so beautiful in the moonlight that the little Swallow was filled with pity.
‘Who are you?’ he said.
‘I am the Happy Prince.’
‘Why are you weeping then?’ asked the Swallow; ‘you have quite drenched me.’
‘When I was alive and had a human heart,’ answered the statue, ‘I did not know what tears were, for I lived in the palace of Sans-Souci, where sorrow is not allowed to enter. In the daytime I played with my companions in the garden, and in the evening I led the dance in the Great Hall. Round the garden ran a very lofty wall, but I never cared to ask what lay beyond it, everything about me was so beautiful. My courtiers called me the Happy Prince, and happy indeed I was, if pleasure be happiness. So I lived, and so I died. And now that I am dead they have set me up here so high that I can see all the ugliness and all the misery of my city, and though my heart is made of lead yet I cannot choose but weep.’
‘What, is he not solid gold?’ said the Swallow to himself. He was too polite to make any personal remarks out loud.
‘Far away,’ continued the statue in a low musical voice, ‘far away in a little street there is a poor house. One of the windows is open, and through it I can see a woman seated at a table. Her face is thin and worn, and she has coarse, red hands, all pricked by the needle, for she is a seamstress. She is embroidering passion-flowers on a satin gown for the loveliest of the Queen’s maids-of-honour to wear at the next Court-ball. In a bed in the corner of the room her little boy is lying ill. He has a fever, and is asking for oranges. His mother has nothing to give him but river water, so he is crying. Swallow, Swallow, little Swallow, will you not bring her the ruby out of my sword-hilt? My feet are fastened to this pedestal and I cannot move.’
‘I am waited for in Egypt,’ said the Swallow. ‘My friends are flying up and down the Nile, and talking to the large lotus-flowers. Soon they will go to sleep in the tomb of the great King. The King is there himself in his painted coffin. He is wrapped in yellow linen, and embalmed with spices. Round his neck is a chain of pale green jade, and his hands are like withered leaves.’
‘Swallow, Swallow, little Swallow,’ said the Prince, ‘will you not stay with me for one night, and be my messenger? The boy is so thirsty, and the mother so sad.’
‘I don’t think I like boys,’ answered the Swallow. ‘Last summer, when I was staying on the river, there were two rude boys, the miller’s sons, who were always throwing stones at me. They never hit me, of course; we swallows fly far too well for that, and besides, I come of a family famous for its agility; but still, it was a mark of disrespect.’
But the Happy Prince looked so sad that the little Swallow was sorry. ‘It is very cold here,’ he said; ‘but I will stay with you for one night, and be your messenger.’
‘Thank you, little Swallow,’ said the Prince.
So the Swallow picked out the great ruby from the Prince’s sword, and flew away with it in his beak over the roofs of the town.
He passed by the cathedral tower, where the white marble angels were sculptured. He passed by the palace and heard the sound of dancing. A beautiful girl came out on the balcony with her lover. ‘How wonderful the stars are,’ he said to her, and how wonderful is the power of love!’
‘I hope my dress will be ready in time for the State-ball,’ she answered; ‘I have ordered passion-flowers to be embroidered on it; but the seamstresses are so lazy.’
He passed over the river, and saw the lanterns hanging to the masts of the ships. He passed over the Ghetto, and saw the old jews bargaining with each other, and weighing out money in copper scales. At last he came to the poor house and looked in. The boy was tossing feverishly on his bed, and the mother had fallen asleep, she was so tired. In he hopped, and laid the great ruby on the table beside the woman’s thimble. Then he flew gently round the bed, fanning the boy’s forehead with his wings. ‘How cool I feel,’ said the boy, ‘I must be getting better;’ and he sank into a delicious slumber.
Then the Swallow flew back to the Happy Prince, and told him what he had done. ‘It is curious,’ he remarked, ‘but I feel quite warm now, although it is so cold.’
‘That is because you have done a good action,’ said the Prince. And the little Swallow began to think, and then he fell asleep. Thinking always made him sleepy.
When day broke he flew down to the river and had a bath. ‘What a remarkable phenomenon,’ said the Professor of Ornithology as he was passing over the bridge. ‘A swallow in winter!’ And he wrote a long letter about it to the local newspaper. Every one quoted it, it was full of so many words that they could not understand.
‘To-night I go to Egypt,’ said the Swallow, and he was in high spirits at the prospect. He visited all the public monuments, and sat a long time on top of the church steeple. Wherever he went the Sparrows chirruped, and said to each other, ‘What a distinguished stranger!’ so he enjoyed himself very much.
When the moon rose he flew back to the Happy Prince. ‘Have you any commissions for Egypt?’ he cried; ‘I am just starting.’
‘Swallow, Swallow, little Swallow,’ said the Prince, ‘will you not stay with me one night longer?’
‘I am waited for in Egypt,’ answered the Swallow. ‘To-morrow my friends will fly up to the Second Cataract. The river-horse couches there among the bulrushes, and on a great granite throne sits the God Memnon. All night long he watches the stars, and when the morning star shines he utters one cry of joy, and then he is silent. At noon the yellow lions come down to the water’s edge to drink. They have eyes like green beryls, and their roar is louder than the roar of the cataract.’
‘Swallow, Swallow, little Swallow,’ said the prince, ‘far away across the city I see a young man in a garret. He is leaning over

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สูงเหนือเมืองบนคอลัมน์สูงยืนรูปปั้นของเจ้าชายมีความสุข เขาได้รับการปิดทองทั่วทุกมุมที่มีใบบาง ๆ ของทองคำเนื้อดีสำหรับดวงตาของเขามีสองไพลินสดใสและทับทิมสีแดงขนาดใหญ่ส่องแสงอยู่บนด้ามดาบของเขา.
สูงเหนือเมืองบนคอลัมน์สูงยืนรูปปั้นของเจ้าชายมีความสุข เขาได้รับการปิดทองทั่วทุกมุมที่มีใบบาง ๆ ของทองคำเนื้อดีสำหรับดวงตาของเขามีสองไพลินสดใสและทับทิมสีแดงขนาดใหญ่ส่องแสงอยู่บนด้ามดาบของเขา.
เขาได้รับการยกย่องมากจริง ๆ 'เขาเป็นคนที่สวยงามเป็นกังหันที่' ตั้งข้อสังเกตหนึ่งในสมาชิกสภาเมืองที่อยากจะได้รับชื่อเสียงสำหรับการมีรสนิยมทางศิลปะ; 'เพียงไม่มากที่มีประโยชน์เพื่อให้
"เขากล่าวเสริมว่ากลัวเกรงว่าคนที่คิดว่าเขาควรจะใช้ไม่ได้ผลซึ่งเขาจริงๆไม่ได้." ทำไมคุณไม่สามารถจะเป็นเหมือนเจ้าชายมีความสุข? ถามแม่ที่เหมาะสมของเด็กน้อยของเธอที่กำลังร้องไห้สำหรับดวงจันทร์ 'มีความสุขเจ้าชายไม่เคยฝันถึงการร้องไห้เพื่ออะไร.'
'ฉันดีใจที่มีหนึ่งในโลกที่มีความสุขมากบาง' พึมพำเป็นคนที่ผิดหวังในขณะที่เขาจ้องไปที่รูปปั้นที่ยอดเยี่ยม.
'เขามีลักษณะเหมือนนางฟ้า' กล่าวว่าเด็กการกุศลที่พวกเขาออกมาจากโบสถ์ในเสื้อคลุมสีแดงสดใสของพวกเขาและ pinafores ขาวสะอาด.
'คุณจะรู้? กล่าวว่าคณิตศาสตร์ปริญญาโท 'คุณไม่เคยเห็นอย่างใดอย่างหนึ่ง.'
'อา! แต่เราได้ในความฝันของเรา 'ตอบเด็ก; และคณิตศาสตร์ปริญญาโทขมวดคิ้วและมองที่รุนแรงมากสำหรับเขาไม่เห็นด้วยกับเด็กฝัน.
คืนหนึ่งมีบินอยู่เหนือเมือง Swallow เล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อนของเขาได้หายไปยังอียิปต์หกสัปดาห์ก่อน แต่เขาก็อยู่ข้างหลังเพื่อที่เขาอยู่ในความรักกับกกที่สวยที่สุด เขาได้พบกับเธอในช่วงต้นในฤดูใบไม้ผลิในขณะที่เขากำลังบินลงแม่น้ำหลังจากผีเสื้อสีเหลืองขนาดใหญ่และได้รับความสนใจจากเอวเพื่อให้เรียวของเธอว่าเขาได้หยุดที่จะพูดคุยกับเธอ.
'ฉันจะรักคุณ? กล่าวว่านกนางแอ่นที่ชอบที่จะมาถึงจุดในครั้งเดียวและกกทำให้เขาน้อมต่ำ ดังนั้นเขาบินรอบและรอบเธอสัมผัสน้ำที่มีปีกของเขาและทำให้เงินระลอก . นี่เป็นผู้หญิงของเขาและมันกินเวลาตลอดฤดูร้อน
'มันเป็นสิ่งที่แนบมาไร้สาระ' twittered อื่น ๆ นกนางแอ่น "เธอไม่มีเงินและความสัมพันธ์ที่ห่างไกลมากเกินไป ' และแน่นอนแม่น้ำก็ค่อนข้างเต็มรูปแบบของกก จากนั้นเมื่อฤดูใบไม้ร่วงมาพวกเขาทั้งหมดบินออกไป.
หลังจากที่พวกเขาได้ไปเขารู้สึกเหงาและเริ่มที่จะยางของผู้หญิงความรักของเขา 'เธอมีการสนทนาไม่มี' เขากล่าวว่า 'และฉันกลัวว่าเธอจะยั่วสวาทสำหรับเธอมักจะเจ้าชู้กับลม. และแน่นอนว่าเมื่อใดก็ตามที่ลมพัดที่กกทำ curtsies สง่างามมากที่สุด 'ผมยอมรับว่าเธอเป็นประเทศ' เขายังคง 'แต่ฉันรักการเดินทางและภรรยาของฉันจึงควรรักการเดินทางยัง.'
'คุณจะมาอยู่กับผมได้ไหม' เขากล่าวว่าในที่สุดเธอ แต่กกส่ายหัวของเธอเธอถูกแนบมาเพื่อให้ที่บ้านของเธอ.
'คุณได้รับจิ๊บจ๊อยกับผม "เขาร้องไห้' ฉันออกไปปิรามิด ลาดี! ' และเขาบินออกไป.
ตลอดทั้งวันเขาบินและในเวลากลางคืนเวลาเขามาถึงที่เมือง 'ฉันจะนำขึ้น? เขาพูดว่า; 'ฉันหวังว่าเมืองที่ได้ทำเตรียม.'
แล้วเขาก็เห็นรูปปั้นในคอลัมน์สูง 'เราจะใส่ไปอยู่ที่นั่น "เขาร้องไห้; 'มันเป็นตำแหน่งที่ดีกับความอุดมสมบูรณ์ของที่มีอากาศบริสุทธิ์. ดังนั้นเขาก็ลงเพียงระหว่างเท้าของเจ้าชายมีความสุข.
"ผมมีห้องนอนสีทอง" เขาพูดเบา ๆ กับตัวเองขณะที่เขามองไปรอบ ๆ และเขาเตรียมที่จะไปนอน; แต่ในขณะที่เขาถูกวางหัวของเขาภายใต้ปีกของเขาลดลงขนาดใหญ่ของน้ำลดลงไปบนเขา อะไรเป็นสิ่งที่อยากรู้อยากเห็น! เขาร้อง 'ไม่มีเมฆเดียวในท้องฟ้าดาวจะค่อนข้างชัดเจนและสดใสและยังมีฝนตก สภาพภูมิอากาศในภาคเหนือของยุโรปเป็นที่น่ากลัวจริงๆ อ้อเคยชอบฝน แต่นั่นก็เป็นเพียงความเห็นแก่ตัวของเธอ.
จากนั้นลดลงลดลงอีก.
'ใช้รูปปั้นคืออะไรถ้ามันไม่สามารถให้ฝนออก? เขาพูดว่า; . ผมต้องมองหาปล่องหม้อที่ดี 'และเขามุ่งมั่นที่จะบินหนีไป
แต่ก่อนที่เขาจะได้เปิดปีกของเขาลดลงที่สามลดลงและเขาเงยหน้าขึ้นมองและเห็น - Ah! สิ่งที่เขาไม่เห็น?
สายตาของเจ้าชายมีความสุขได้เต็มไปด้วยน้ำตาและน้ำตากำลังวิ่งลงแก้มสีทองของเขา ใบหน้าของเขาเป็นที่สวยงามในแสงจันทร์ที่เล็ก ๆ น้อย ๆ กลืนก็เต็มไปด้วยสงสาร.
'คุณเป็นใคร? เขากล่าวว่า.
'ผมเจ้าชายมีความสุข.'
'ทำไมคุณร้องไห้แล้ว? ถามกลืน; 'คุณได้ชุ่มค่อนข้างฉัน.'
'ตอนที่ผมยังมีชีวิตอยู่และมีหัวใจมนุษย์' ตอบรูปปั้น 'ฉันไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่น้ำตาได้สำหรับฉันอาศัยอยู่ในวังของ Sans-Souci ซึ่งความเศร้าโศกไม่ได้รับอนุญาตไปยัง เข้าสู่ ในเวลากลางวันฉันเล่นกับสหายในสวนของฉันและในตอนเย็นที่ผมนำการเต้นรำในห้องโถงใหญ่ รอบสวนวิ่งกำแพงสูงมาก แต่ฉันไม่เคยได้รับการดูแลที่จะขอให้สิ่งที่อยู่ไกลมันทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวฉันเป็นภาพที่สวยงามเพื่อให้ ข้าราชบริพารของฉันเรียกฉันว่าเจ้าชายมีความสุขและมีความสุขจริง ๆ ผมก็ถ้าความสุขที่จะมีความสุข ดังนั้นผมจึงมีชีวิตอยู่และเพื่อให้ฉันตาย และตอนนี้ที่ผมตายไปแล้วพวกเขาได้ตั้งฉันขึ้นที่นี่สูงมากที่ฉันสามารถดูทุกความอัปลักษณ์และความทุกข์ยากของเมืองของฉันและแม้ว่าหัวใจของฉันที่ทำจากตะกั่ว แต่ฉันไม่สามารถเลือก แต่ร้องไห้.
'' สิ่งที่เขาเป็น ไม่ได้ทองที่เป็นของแข็ง? กล่าวว่ากลืนกับตัวเอง เขาเป็นคนที่สุภาพเกินไปที่จะให้ข้อสังเกตส่วนบุคคลใด ๆ ออกมาดัง ๆ .
'ห่างไกล' ยังคงรูปปั้นในเสียงดนตรีต่ำ 'ห่างไกลออกไปในถนนเล็ก ๆ น้อย ๆ มีบ้านที่น่าสงสาร หนึ่งของหน้าต่างที่เปิดอยู่และผ่านมันฉันสามารถเห็นผู้หญิงนั่งอยู่ที่โต๊ะ ใบหน้าของเธอบางและสวมใส่และเธอมีความหยาบมือสีแดงทั้งหมด pricked โดยเข็มเพราะเธอเป็นช่างเย็บ เธอคือความรักปักดอกไม้ในชุดผ้าซาตินสำหรับน่ารักของสาวใช้ของเกียรติสมเด็จพระราชินีฯ ในการสวมใส่ที่ศาลต่อไปลูก นอนอยู่บนเตียงในมุมของห้องเด็กเล็ก ๆ ของเธอกำลังนอนป่วยที่เป็น เขามีไข้และจะขอส้ม แม่ของเขามีอะไรจะให้เขา แต่น้ำในแม่น้ำเพื่อให้เขาร้องไห้ กลืนกลืนน้อยกลืนคุณจะไม่ได้นำเธอทับทิมออกจากด้ามดาบของฉันได้อย่างไร เท้าของฉันจะผูกติดกับแท่นนี้และผมไม่สามารถย้าย.
'' ฉันกำลังรอคอยในอียิปต์ 'กล่าวว่านกนางแอ่น เพื่อนของฉันจะบินขึ้นและลงแม่น้ำไนล์และพูดคุยกับดอกบัวดอกไม้ขนาดใหญ่ ไม่ช้าพวกเขาจะไปนอนในหลุมฝังศพของพระมหากษัตริย์ พระมหากษัตริย์จะมีตัวเองอยู่ในโลงศพทาสีของเขา เขาเป็นคนที่อยู่ในห่อผ้าลินินสีเหลืองและดองด้วยเครื่องเทศ รอบคอของเขาเป็นห่วงโซ่ของหยกสีเขียวอ่อนและมือของเขาเป็นเหมือนใบเหี่ยว.
'' กลืนกลืนน้อยกลืนกล่าวว่าเจ้าชาย 'คุณจะไม่ได้อยู่กับฉันในคืนหนึ่งและเป็นทูตของเรา? เด็กกระหายมากและแม่เศร้า.
'' ฉันไม่คิดว่าฉันชอบผู้ชาย 'ตอบกลืน 'ฤดูร้อนครั้งล่าสุดเมื่อผมอยู่ในแม่น้ำมีเด็กชายสองคนหยาบคายบุตรชายของมิลเลอร์ที่ได้รับมักจะขว้างปาก้อนหินมาที่ฉัน พวกเขาไม่เคยตีฉันแน่นอน; เรานกนางแอ่นบินไกลดีเกินไปสำหรับการที่และนอกจากนี้ผมมาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียงสำหรับความคล่องตัวของตน แต่ก็ยังมันเป็นสัญลักษณ์ของการดูหมิ่น.
แต่เจ้าชายมีความสุขเศร้ามองว่ากลืนเล็ก ๆ น้อย ๆ รู้สึกเสียใจ 'มันหนาวมากที่นี่ "เขากล่าวว่า 'แต่ฉันจะอยู่กับคุณในคืนหนึ่งและเป็นผู้ส่งสารของคุณ.'
'ขอบคุณเล็ก ๆ น้อย ๆ กลืนกล่าวว่าเจ้าชาย.
ดังนั้นกลืนหยิบออกมาทับทิมที่ดีจากดาบของเจ้าชายและบินไปกับมันในปากของเขา เหนือหลังคาของเมือง.
เขาเดินผ่านหอโบสถ์ที่เทวดาหินอ่อนสีขาวแกะสลัก เขาเดินผ่านพระราชวังและได้ยินเสียงเต้น สาวสวยออกมาที่ระเบียงกับคนรักของเธอ 'วิธีที่ยอดเยี่ยมที่มีดาว "เขาพูดกับเธอและวิธีที่ยอดเยี่ยมเป็นอำนาจของความรัก'
'ฉันหวังว่าการแต่งกายของฉันจะพร้อมในเวลาสำหรับรัฐลูก' เธอตอบ; 'ผมได้สั่งซื้อดอกไม้-ความปรารถนาที่จะได้รับการปักบนมัน แต่ช่างเย็บผ้าที่มีขี้เกียจดังนั้น.
เขาเดินข้ามแม่น้ำและเห็นโคมไฟที่แขวนอยู่จะเสากระโดงเรือที่ เขาผ่านสลัมและเห็นชาวยิวการเจรจาต่อรองกับแต่ละอื่น ๆ และชั่งน้ำหนักออกเงินในตาชั่งทองแดง ในที่สุดเขาก็มาที่บ้านของคนยากจนและมองใน. เด็กที่ถูกโยนอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่บนเตียงของเขาและแม่ก็ผล็อยหลับไปเธอก็เหนื่อยมาก ในเขากระโดดและวางทับทิมที่ดีบนโต๊ะข้างปลอกของผู้หญิง จากนั้นเขาก็บินเบา ๆ รอบเตียง, พัดหน้าผากของเด็กด้วยปีกของมัน 'วิธีเย็นฉันรู้สึก' กล่าวว่าเด็ก 'ฉันจะต้องได้รับที่ดีกว่า' และเขาจมลงไปนอนหลับอร่อย.
แล้วกลืนบินกลับไปเจ้าชายมีความสุขและบอกเขาว่าสิ่งที่เขาทำ 'มันเป็นความอยากรู้อยากเห็น "เขากล่าว" แต่ผมรู้สึกอบอุ่นมากทีเดียวในขณะนี้แม้ว่าจะมีอากาศหนาวเย็นดังนั้น.'
'นั่นเป็นเพราะคุณได้กระทำการกระทำที่ดีกล่าวว่าเจ้าชาย และกลืนเล็ก ๆ น้อย ๆ เริ่มที่จะคิดและแล้วเขาก็ผล็อยหลับไป คิดเสมอทำให้เขาง่วงนอน.
เมื่อวันที่ยากจนเขาบินลงไปที่แม่น้ำและมีห้องอาบน้ำ 'สิ่งที่เป็นปรากฏการณ์ที่น่าทึ่ง' กล่าวว่าศาสตราจารย์วิทยาในขณะที่เขากำลังเดินผ่านข้ามสะพาน 'A กลืนในช่วงฤดูหนาว! และเขาเขียนจดหมายยาวเกี่ยวกับเรื่องที่หนังสือพิมพ์ท้องถิ่น ทุกคนที่ยกมามันก็เต็มไปด้วยคำพูดมากมายที่พวกเขาไม่สามารถเข้าใจ.
'เพื่อคืนผมไปอียิปต์' กล่าวว่านกนางแอ่นและเขาอยู่ในสุราสูงที่คาดหวัง เขาแวะไปทั้งหมดในอนุสรณ์สถานที่สาธารณะและนั่งเป็นเวลานานที่ด้านบนของยอดคริสตจักร เมื่อใดก็ตามที่เขาไปกระจอก chirruped และกล่าวแก่กันและกัน 'สิ่งที่คนแปลกหน้าที่โดดเด่น! เพื่อให้เขามีความสุขกับตัวเองมาก.
เมื่อดวงจันทร์เพิ่มขึ้นเขาบินกลับไปที่เจ้าชายมีความสุข 'คุณมีค่าคอมมิชชั่นใด ๆ สำหรับอียิปต์' เขาร้องไห้; 'ฉันเพียงแค่เริ่มต้น.'
'กลืนกลืน, กลืนน้อยกล่าวว่าเจ้าชาย' คุณจะไม่ได้อยู่กับฉันในคืนหนึ่งอีกต่อไป?
'' ฉันกำลังรอคอยในอียิปต์ 'ตอบกลืน 'พรุ่งนี้เพื่อนของฉันจะบินขึ้นไปที่สองต้อกระจก เตียงนอนแม่น้ำม้ามีหมู่กกและบนบัลลังก์หินแกรนิตที่ดีนั่งพระเจ้าเมมนอน ตลอดทั้งคืนเขาเฝ้าดูดาวและเมื่อดาวตอนเช้าส่องเขาเอ่ยหนึ่งเสียงร้องของความสุขและแล้วเขาก็จะเงียบ ตอนเที่ยงสิงโตสีเหลืองลงมาริมน้ำที่จะดื่ม พวกเขามีตาเหมือน beryls สีเขียวและเสียงคำรามของพวกเขาจะดังกว่าเสียงคำรามของต้อกระจกที่.
'' กลืนกลืนน้อยกลืน 'เจ้าชาย' ห่างไกลทั่วเมืองที่ฉันเห็นชายหนุ่มในห้องใต้หลังคา เขาเป็นที่พาดผ่าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สูงเหนือเมือง บนเสาสูง ยืนรูปปั้นของเจ้าชายแสนสุข เขาปิดทองทั่วใบบางทอง ตาเขาสองสดใส ไพลิน และทับทิมสีแดงขนาดใหญ่เรืองแสงบนด้ามดาบของเขา .
สูงเหนือเมือง บนเสาสูง ยืนรูปปั้นของเจ้าชายแสนสุข เขาปิดทองทั่วใบบางทอง ตาเขาสองสดใส แซปไฟร์ ,และทับทิมสีแดงขนาดใหญ่เรืองแสงบนด้ามดาบของเขา .
เขามากชื่นชมจริงๆ ' เขาสวยเหมือนกังหันลม , ' ' หนึ่งในเมือง สมาชิกสภา ผู้ซึ่งต้องการได้รับชื่อเสียงที่มีรสนิยมทางศิลปะ ' ไม่ได้เพื่อประโยชน์ ' เขาเสริมว่าเกรงว่าประชาชนควรคิดว่าเขาแพรคทิคัล ซึ่งเขาก็ไม่ได้ . . .
'why คุณไม่สามารถเป็นเหมือนเจ้าชายมีความสุข' ถามแม่มีเหตุผลของลูกชายของเธอ ที่ร้องไห้เพื่อพระจันทร์ ' เจ้าชายมีความสุขไม่เคยฝันร้องไห้เลย '
" ดีใจที่เป็นหนึ่งในโลกที่ค่อนข้างมีความสุข ' พึมพำคนผิดหวัง เช่น เขาจ้องมองรูปปั้นที่ยอดเยี่ยม .
เขาดูเหมือนเทวดาเลย ' การกุศลเด็กในขณะที่พวกเขาออกมาจากโบสถ์ใน cloaks ของพวกเขา สดใสสีแดงเข้มสะอาดขาว pinafores .
' คุณรู้มั้ย ? ' อาจารย์คณิตศาสตร์ที่คุณไม่เคยเห็น 'ah '
! แต่เราก็มีความฝัน ' ' เด็ก และอาจารย์คณิตศาสตร์ขมวดคิ้วและมองรุนแรงมาก เขาไม่อนุญาต เด็กฝัน
คืนหนึ่งมีบินไปเมืองกลืนกินเล็ก ๆน้อย ๆ เพื่อนๆของเขาได้หายไปไปยังอียิปต์หกสัปดาห์ก่อนแต่เขาอยู่ข้างหลัง เขาตกหลุมรักกับ รีด ที่สวยที่สุด เขาเจอเธอในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิเป็นเขาบินลงแม่น้ำหลังใหญ่สีเหลืองมอด และถูกดึงดูดโดยเอวอ้อนแอ้นของเธอ เขาหยุดคุยกับเธอ
'shall ผมรักคุณ ' กลืน , คนที่ชอบมาจุดพร้อมกัน และรีดให้เขาโค้งต่ำ ดังนั้นเขาจึงบินอยู่รอบๆเธอสัมผัสน้ำด้วยปีกของมันและทำให้ระลอกคลื่นสีเงิน นี้เป็นผู้หญิงของเขา และใช้เวลาตลอดฤดูร้อน .
มันเป็นสิ่งที่แนบมาไร้สาระ ' ผู้ส่งเสียงแหลมเล็กนกนางแอ่น อื่น ๆ , ' เธอไม่มีเงิน และไกลมากสัมพันธ์ และแน่นอนน้ำค่อนข้างเต็มแล้ว . เมื่อฤดูใบไม้ร่วงมาถึง พวกเขาบินออกไป
หลังจากที่พวกเขาได้ไป เขารู้สึกเหงาและเริ่มที่จะเบื่อหญิงของเขารัก ' เธอไม่มีการสนทนา , ' เขากล่าวว่า ' ฉันว่าเธอเป็นแวมไพร์ เธอมักเจ้าชู้กับลม และแน่นอน เมื่อใดที่สายลมพัด รีดได้ curtsies ดีงามที่สุด ' ผมยอมรับว่าเธออยู่ในประเทศ " เขากล่าว " แต่ฉันรักการเดินทาง และภรรยาจึงควรรักการเดินทางด้วย '
.' คุณจะมากับฉัน ? ' เขาบอกว่า ในที่สุดเธอได้ แต่ต้นอ้อส่ายหน้า เธอจึงแนบไปที่บ้านของเธอ เธอได้รับการล้อเล่นกับข้า
' เขาร้องขึ้น ' ฉันไปปิรามิด ลาก่อน และเขาก็บินหนีไป
ทั้งวันเขาบิน และในกลางคืนเขามาถึงที่เมือง ' ที่ผมจะใส่ขึ้น ' เขากล่าวว่า ' ฉันหวังว่าเมืองนี้ก็เตรียมตัว '
.แล้วเขาก็เห็นรูปปั้นบนเสาสูง ' ผมจะวางมี ' เขาร้องขึ้น ' มันเป็นตำแหน่งที่ดีที่มีมากมายของอากาศที่สดชื่น . . . " เขาเปียกชุ่มอยู่ระหว่างเท้าของเจ้าชายมีความสุข .
" มีห้องนอนสีทอง ' เขาพูดเบาๆกับตัวเอง เมื่อเขามองรอบและเขาเตรียมจะนอน แต่แค่ ที่เขาใส่หัวของเขาภายใต้ปีกของเขาหยดขนาดใหญ่ของน้ำตกเขา' ' อะไรที่อยากรู้ ' เขาร้องขึ้น ' มีไม่เมฆในท้องฟ้า ดวงดาว ที่ค่อนข้างชัดเจน และสดใส และยัง ฝนตกแล้ว สภาพภูมิอากาศในภาคเหนือของยุโรปที่น่ากลัวจริงๆ กกชอบฝน แต่นั่นก็เป็นเพียงความเห็นแก่ตัวของเธอ . '

'what แล้ววางอื่นลดลง คือ การใช้รูปปั้นหากไม่สามารถให้ฝนออก ' เขากล่าวว่า