With the fiscal stimulus programme, the available pool of central funding was vastly expanded, but the goal for quick implementation of the ambitious investment programme required the NDRC to be especially vigilant in ensuring that projects would be allocated only to local governments that have sufficient funds to meet co-financing needs. From the
outset, the worry was that with three-quarters of the projects assigned to localities, local governments would struggle to meet this burden of counterpart funding.
Under the climate of urgency that characterised the period from late 2008 through 2009, every effort was made to facilitate local government applications for projects. First, the government introduced several new measures to make it easier for local
governments to meet the co-financing requirements. On 17 March 2009, the State Council approved a special CNY 200 billion treasury bond issue by the Ministry of Finance on behalf of local governments, and stipulated an accelerated disbursement of the funds to the provinces (Han and Luo, 2009a). The ostensible purpose of this bond issue was to be a first
step toward allowing local governments to raise debt for funding capital investments. Until an institutional framework is installed to monitor and control local debt issue, the government has chosen to issue the debt centrally, through the Ministry of Finance, but under the names of recipient provinces. Ministry spokespersons explained that these funds “should mainly be used in public infrastructural projects for the provision of public goods … and not for enhancing recurrent expenditures” (Han and Luo, 2009b).
Second, in a more radical move, the government officially endorsed the use of local government financial platforms (see Box 1) and other means of raising debt. On 24 March 2009, a document was jointly issued by the People’s Bank of China and the China Banking Regulatory Commission, calling for “supporting localities with appropriate conditions to organise and build financial platforms, issue corporate debt and mediumterm notes and other financial products, to broaden the channels of funding for providing counterpart funds for central government investment projects”.11 Third, the Ministry of Finance relaxed the standards on what is eligible as counterpart funds to qualify for stimulus projects, specifying that local governments can use the following sources: budgetary resources, land revenues, proceeds from local bonds issued
by the Ministry of Finance, funds raised by local financial platforms, and all other resources at the discretion of local governments (Ministry of Finance, 2009). In fact, all of these changes had been outlined by Zhang Ping, Director of the NDRC, at a press conference during the National People’s Congress meetings in March 2009, signaling a consensus approval by policy makers at the highest level of government (Zhang, 2009). Altogether, these changes greatly expanded the space for local governments, and a dynamic was set up whereby local governments competed fiercely for stimulus
investment projects, which represented an unprecedented windfall of funding opportunities for all manner of pet local projects. As a legacy of the planned economy, all local governments and line ministries have medium and long-term plans with project pipelines. Ready or not, many of these projects were quickly rolled out and brought forward, and new projects were hastily put together to meet the calls for new spending in environmental and green technology areas. Within less than a month of the announcement of the stimulus package, local governments, in aggregate, had proposed a staggering total of CNY 18 trillion in investment projects. Soon after, the figure rose further to CNY 25 trillion for the first 18 provinces reporting their plans (Huo et al., 2009).
With the fiscal stimulus programme, the available pool of central funding was vastly expanded, but the goal for quick implementation of the ambitious investment programme required the NDRC to be especially vigilant in ensuring that projects would be allocated only to local governments that have sufficient funds to meet co-financing needs. From the
outset, the worry was that with three-quarters of the projects assigned to localities, local governments would struggle to meet this burden of counterpart funding.
Under the climate of urgency that characterised the period from late 2008 through 2009, every effort was made to facilitate local government applications for projects. First, the government introduced several new measures to make it easier for local
governments to meet the co-financing requirements. On 17 March 2009, the State Council approved a special CNY 200 billion treasury bond issue by the Ministry of Finance on behalf of local governments, and stipulated an accelerated disbursement of the funds to the provinces (Han and Luo, 2009a). The ostensible purpose of this bond issue was to be a first
step toward allowing local governments to raise debt for funding capital investments. Until an institutional framework is installed to monitor and control local debt issue, the government has chosen to issue the debt centrally, through the Ministry of Finance, but under the names of recipient provinces. Ministry spokespersons explained that these funds “should mainly be used in public infrastructural projects for the provision of public goods … and not for enhancing recurrent expenditures” (Han and Luo, 2009b).
Second, in a more radical move, the government officially endorsed the use of local government financial platforms (see Box 1) and other means of raising debt. On 24 March 2009, a document was jointly issued by the People’s Bank of China and the China Banking Regulatory Commission, calling for “supporting localities with appropriate conditions to organise and build financial platforms, issue corporate debt and mediumterm notes and other financial products, to broaden the channels of funding for providing counterpart funds for central government investment projects”.11 Third, the Ministry of Finance relaxed the standards on what is eligible as counterpart funds to qualify for stimulus projects, specifying that local governments can use the following sources: budgetary resources, land revenues, proceeds from local bonds issued
by the Ministry of Finance, funds raised by local financial platforms, and all other resources at the discretion of local governments (Ministry of Finance, 2009). In fact, all of these changes had been outlined by Zhang Ping, Director of the NDRC, at a press conference during the National People’s Congress meetings in March 2009, signaling a consensus approval by policy makers at the highest level of government (Zhang, 2009). Altogether, these changes greatly expanded the space for local governments, and a dynamic was set up whereby local governments competed fiercely for stimulus
investment projects, which represented an unprecedented windfall of funding opportunities for all manner of pet local projects. As a legacy of the planned economy, all local governments and line ministries have medium and long-term plans with project pipelines. Ready or not, many of these projects were quickly rolled out and brought forward, and new projects were hastily put together to meet the calls for new spending in environmental and green technology areas. Within less than a month of the announcement of the stimulus package, local governments, in aggregate, had proposed a staggering total of CNY 18 trillion in investment projects. Soon after, the figure rose further to CNY 25 trillion for the first 18 provinces reporting their plans (Huo et al., 2009).
การแปล กรุณารอสักครู่..
กับการกระตุ้นเศรษฐกิจ โครงการ สระส่วนกลาง พร้อมเงินทุนขยายตัวเป็นอย่างมาก แต่เป้าหมายสำหรับการดำเนินการอย่างรวดเร็วของโปรแกรมการลงทุนที่ทะเยอทะยานต้องการ NDRC จะต้องระมัดระวังโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสร้างความมั่นใจว่าโครงการจะได้รับการจัดสรรเพียงรัฐบาลท้องถิ่นว่ามีเงินเพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการทางการเงิน Co . จาก
ต่อไปกังวลคือว่าสามในสี่ของโครงการที่ได้รับมอบหมายให้ท้องถิ่น รัฐบาลท้องถิ่นจะต่อสู้เพื่อตอบสนองภาระของคู่เดิม
ภายใต้บรรยากาศของความเร่งด่วนที่ลักษณะช่วงปลายปี 2008 ผ่าน 2009 ทุกความพยายามที่ทำเพื่อความสะดวกในการใช้งานรัฐบาลท้องถิ่นสำหรับโครงการ ครั้งแรกรัฐบาลใช้มาตรการใหม่ ๆที่จะทำให้มันง่ายขึ้นสำหรับรัฐบาลท้องถิ่น
เพื่อตอบสนองความต้องการเงินทุน Co . ในวันที่ 17 มีนาคม 2552 , สภาแห่งรัฐได้รับการอนุมัติพิเศษ 200 CNY พันล้านพันธบัตรรัฐบาลออกโดยกระทรวงการคลังในนามรัฐบาลท้องถิ่น และกำหนดการเบิกจ่ายเงินเพื่อเร่งของจังหวัด ( ฮั่นและ Luo , 2009a )จุดประสงค์ที่เห็นได้ชัดนี้ปัญหาพันธบัตรเป็นครั้งแรก
ก้าวให้รัฐบาลท้องถิ่นเพื่อยกหนี้ให้กองทุนลงทุนทุน จนกว่ากรอบสถาบันที่ติดตั้งตรวจสอบและควบคุมปัญหาหนี้ท้องถิ่น รัฐบาลได้เลือกปัญหาหนี้จากส่วนกลางผ่านกระทรวงการคลัง แต่ภายใต้ชื่อจังหวัดของผู้รับโฆษกกระทรวงสาธารณสุข กล่าวว่า กองทุน " ซึ่งส่วนใหญ่จะใช้ในโครงการโครงสร้างพื้นฐานสาธารณะสำหรับการจัดหาสินค้าสาธารณะ . . . ไม่ใช่เพื่อเพิ่มค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้น " ( ฮั่นและ Luo , 2009b )
2 ในการย้ายที่รุนแรงมากขึ้น รัฐบาลรับรองอย่างเป็นทางการใช้รัฐบาลท้องถิ่นการเงินแพลตฟอร์ม ( ดูช่องที่ 1 ) และ หมายถึง อื่น ๆของการเพิ่มหนี้ เมื่อวันที่ 24 มีนาคม 2552เอกสารที่ถูกนำออกโดยธนาคารประชาชนของจีนและคณะกรรมาธิการการธนาคารของจีน เรียกร้อง " สนับสนุนท้องถิ่น ด้วยเงื่อนไขที่เหมาะสมในการจัดระเบียบและสร้างแพลตฟอร์มทางการเงิน ปัญหาของหนี้และบันทึกธนาคาและผลิตภัณฑ์ทางการเงินอื่นๆ เพื่อขยายช่องทางระดมทุนสำหรับการให้ทุนสำหรับโครงการคู่ " การลงทุนของรัฐบาลกลาง11 3 กระทรวงการคลังที่ผ่อนคลายมาตรฐานในสิ่งที่เป็นสิทธิ เป็นเงินซึ่งมีคุณสมบัติสำหรับโครงการกระตุ้นเศรษฐกิจ ระบุว่า รัฐบาลท้องถิ่นสามารถใช้แหล่งข้อมูลต่อไปนี้ : ทรัพยากรที่ดิน งบประมาณรายได้ รายได้จากพันธบัตรท้องถิ่นออก
โดยกระทรวงการคลัง กองทุนเพิ่มขึ้นโดยแพลตฟอร์มทางการเงินท้องถิ่นและทรัพยากรอื่น ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของรัฐบาลท้องถิ่น ( กระทรวงการคลัง , 2009 ) ในความเป็นจริงทั้งหมดของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้รับการระบุโดยจาง ปิง ผู้อำนวยการของ NDRC ที่แถลงข่าวในการประชุมสภาประชาชนแห่งชาติ ในเดือนมีนาคม 2009 , สัญญาณเอกฉันท์อนุมัติโดยผู้กำหนดนโยบายในระดับสูงสุดของรัฐบาล ( Zhang , 2009 ) ทั้งหมดการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ช่วยขยายพื้นที่สำหรับรัฐบาลท้องถิ่นและแบบไดนามิกตั้งขึ้นโดยรัฐบาลท้องถิ่นแข่งกันอย่างดุเดือด สำหรับโครงการลงทุนกระตุ้นเศรษฐกิจ
ซึ่งแสดงเป็นประวัติการณ์ โชคลาภ โอกาส เงินสำหรับลักษณะของสัตว์เลี้ยงโครงการท้องถิ่น เป็นมรดกของการวางแผนเศรษฐกิจทั้งหมดรัฐบาลท้องถิ่นและสายกระทรวงมีแผนขนาดกลางและระยะยาวกับท่อโครงการ พร้อมหรือไม่ หลายโครงการเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็วและม้วนออกมา และโครงการใหม่ได้ผลีผลามใส่กันได้เรียกร้องให้มีการใช้จ่ายในด้านสิ่งแวดล้อมและพื้นที่สีเขียวเทคโนโลยี ในน้อยกว่าเดือนของการกระตุ้นเศรษฐกิจท้องถิ่น รัฐบาลในรวมได้เสนอรวมส่ายของ CNY 18 ล้านล้านดอลลาร์ในการลงทุนในโครงการ หลังจากนั้น ตัวเลขเพิ่มขึ้นอีกถึง 25 ล้านล้านหยวนเป็นครั้งแรก 18 จังหวัดรายงานแผนการของพวกเขา ( ฮั่ว et al . , 2009 ) .
การแปล กรุณารอสักครู่..