On the other hand, most Web sites p

On the other hand, most Web sites put the onus on customers to serve themselves and force the customer to search and navigate through a confusing array of screens. They do not differentiate between knowledgeable and novice customers (e.g., customers who know the technical jargon of the product domain and customers who do not or customers who are already informed about currently available prices and features and customers who are not). On the Web, the information is all there, but the customer must work hard to find it. The problem is that while many companies like to think that they are “selling” on the Web, they are actually only barely allowing customers to “but” on the Web (assuming that those customers are dedicated and determined enough).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บนมืออื่น ๆ เว็บไซต์ส่วนใหญ่ใส่ไขข้อในลูกค้าบริการตัวเอง และบังคับให้ลูกค้าค้นหา และนำทางผ่านอาร์เรย์ที่สับสนของหน้าจอ พวกเขาไม่แยกความแตกต่างระหว่างความรู้ และลูกค้ามือใหม่ (เช่น ลูกค้าที่รู้ศัพท์แสงทางเทคนิคของผลิตภัณฑ์โดเมน และลูกค้าไม่ได้ หรือลูกค้าแล้วได้ทราบเกี่ยวกับราคาที่มีอยู่ในปัจจุบัน และลักษณะการทำงานและลูกค้าที่ไม่ได้) บนเว็บ ข้อมูลจะมีทั้งหมด แต่ลูกค้าต้องทำงานหนักเพื่อค้นหา ปัญหาคือในขณะที่หลายบริษัทต้องการคิดว่า พวกเขาจะ "ขาย" บนเว็บ พวกเขาจริงเท่านั้นแทบไม่อนุญาตลูกค้าไป "แต่" บนเว็บ (สมมติว่า ลูกค้าเหล่านั้นได้อุทิศตน และกำหนดพอ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่เว็บไซต์ส่วนใหญ่จะนำความรับผิดชอบของลูกค้าที่จะให้บริการตัวเองและบังคับให้ลูกค้าที่จะค้นหาและนำทางผ่านอาร์เรย์สับสนของหน้าจอ พวกเขาไม่ได้แยกความแตกต่างระหว่างลูกค้ามีความรู้และสามเณร (เช่นลูกค้าที่รู้ศัพท์แสงทางเทคนิคของโดเมนผลิตภัณฑ์และลูกค้าที่ไม่หรือลูกค้าที่จะได้รับแจ้งแล้วเกี่ยวกับราคาที่มีอยู่ในปัจจุบันและคุณสมบัติและลูกค้าที่ไม่ได้) บนเว็บข้อมูลคือทั้งหมดที่มี แต่ลูกค้าจะต้องทำงานอย่างหนักเพื่อพบว่ามัน ปัญหาคือว่าในขณะที่หลาย บริษัท ชอบที่จะคิดว่าพวกเขาจะ "ขาย" บนเว็บที่พวกเขาเป็นจริงแทบจะไม่เพียงช่วยให้ลูกค้าสามารถ "แต่" บนเว็บ (สมมติว่าลูกค้าเหล่านี้จะทุ่มเทและมุ่งมั่นพอ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บนมืออื่น ๆที่เว็บไซต์ส่วนใหญ่วางความรับผิดชอบต่อลูกค้าเพื่อให้ตัวเองและบังคับให้ลูกค้าในการค้นหาและนำทางผ่านอาร์เรย์ที่สับสนของหน้าจอ พวกเขาไม่ได้แยกความแตกต่างระหว่างความรู้และสามเณรลูกค้า ( เช่นลูกค้าที่รู้ศัพท์แสงทางเทคนิคของผลิตภัณฑ์และโดเมนของลูกค้าที่ไม่ หรือลูกค้าที่ได้ทราบเกี่ยวกับราคาและคุณสมบัติของลูกค้าในปัจจุบันและที่ไม่ ) บนเว็บ ข้อมูลทั้งหมดมี แต่ลูกค้าต้องทำงานอย่างหนักเพื่อค้นหามัน ปัญหาคือว่าในขณะที่หลาย บริษัท ชอบที่จะคิดว่าพวกเขาจะ " ขาย " บนเว็บพวกเขาเป็นจริงเท่านั้นแทบไม่อนุญาตให้ลูกค้า " แต่ " บนเว็บ ( สมมติว่าลูกค้าเหล่านั้นทุ่มเทและมุ่งมั่นที่เพียงพอ )