In each experiment, visual damage d

In each experiment, visual damage due to CI was scored by 10
trained panellists on each basil leaf put on a tray, immediately after
cutting (time 0) and at each storage period, at 4 or 12
C. Panellists
were trained in previous trials, during which they were taught to
evaluate the CI of leaves of different basil cultivars stored for
10 days at 4
C using the scoring scale reported in Fig. S1. For the
evaluation of CI score, the same subjective rating scale (from 1 to
5), employed for the training phase, was used (Fig. S1). In detail:
(1) no damage, leaves without any symptoms of visual damage;
(2) 5–15% of dark spots on the leaf surface; (3) 15–30% of dark
spots on the total leaf surface; (4) 30–50% of dark spots on the total
leaf surface; (5) more than 50% of leaf area black (Wongsheree
et al., 2009). At each storage day, samples stored at 4 and 12
C
were analysed in duplicate; coded (three digits) samples were presented
to the judges individually, in order to enable them to make
independent evaluations. Average scores of the leaves belonging to
each tray provided the measure for the tray (each replicate). Intermediate
values were assigned, when appropriate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในแต่ละการทดลอง ภาพความเสียหายเนื่องจาก CI ทำประตู 10กั้นการฝึกอบรมในแต่ละใบโหระพาใส่ในถาด ทันทีหลังจากตัด (ครั้งที่ 0) และ ในแต่ละพื้นที่ เวลา กั้น C. 4 หรือ 12ในการทดลองก่อนหน้านี้ ในระหว่างที่พวกเขาได้รับการสอนเพื่อฝึกประเมินผล CI ของใบของโหระพาต่างกันที่พันธุ์เก็บรักษาสำหรับ10 วันที่ 4 C โดยใช้สเกลการให้คะแนนรายงานในรูป S1 สำหรับการประเมินผล CI คะแนน คะแนนอัตนัยระดับเดียวกัน (ตั้งแต่ 1 ถึง5), งานสำหรับขั้นตอนการฝึกอบรม ถูกใช้ (มะเดื่อ S1) รายละเอียด:(1) ใบไม่มีความเสียหาย ไม่ มีอาการใด ๆ ความเสียหายภาพ(2) 5-15% ของจุดด่างดำบนผิวใบ (3) 15 – 30% ของมืดจุดบนพื้นผิวของใบไม้รวม (4) 30 – 50% ของจุดด่างดำบนผลรวมพื้นผิวของใบไม้ (5) มากกว่า 50% ของพื้นที่ใบสีดำ (Wongshereeet al. 2009) ที่เก็บแต่ละวัน ตัวอย่างเก็บไว้ที่ 4 และ 12 Cมาวิเคราะห์ซ้ำ นำเสนอตัวอย่าง (สามหลัก) รหัสให้คณะกรรมการเป็นรายบุคคล เพื่อเปิดใช้งานเพื่อให้การประเมินอิสระ คะแนนโดยเฉลี่ยของใบเป็นของแต่ละถาดให้วัดถาด (จำลองแต่ละแบบ) ระดับกลางค่ากำหนด ตามความเหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการทดสอบแต่ละครั้งสร้างความเสียหายภาพเนื่องจาก CI เป็นฝ่ายขึ้น 10
อภิปรายการฝึกอบรมในแต่ละใบโหระพาใส่ในถาดทันทีหลังจาก
ตัด (เวลา 0) และในแต่ละช่วงเวลาการเก็บรักษาที่อุณหภูมิ 4 หรือ 12 องศาเซลเซียส อภิปราย
ได้รับการฝึกฝนในการทดลองก่อนหน้านี้ระหว่างที่พวกเขาถูกสอนให้
ประเมิน CI ของใบโหระพาพันธุ์ที่แตกต่างกันที่เก็บไว้สำหรับ
10 วันที่ 4 องศาเซลเซียสโดยใช้ระดับการให้คะแนนที่มีการรายงานในรูป S1 สำหรับ
การประเมินผลของคะแนน CI, คะแนนเดียวกันขนาดอัตนัย (ตั้งแต่ 1 ถึง
5) ลูกจ้างสำหรับขั้นตอนการฝึกอบรมถูกนำมาใช้ (รูป. S1) ในรายละเอียด:
(1) ความเสียหายที่ไม่มีใบไม่มีอาการของความเสียหายภาพใด ๆ
(2) 5-15% ของจุดด่างดำบนผิวใบ; (3) 15-30% ของความมืด
จุดบนพื้นผิวใบรวม; (4) 30-50% ของจุดด่างดำบนรวม
ผิวใบ; (5) มากกว่า 50% ของพื้นที่ใบสีดำ (Wongsheree
et al., 2009) ในแต่ละวันการจัดเก็บตัวอย่างเก็บไว้ที่ 4 และ 12 องศาเซลเซียส
ถูกนำมาวิเคราะห์ในที่ซ้ำกัน; รหัส (ตัวเลขสามหลัก) ตัวอย่างที่ถูกนำเสนอ
ให้กับผู้พิพากษาเป็นรายบุคคลในการที่จะช่วยให้พวกเขาที่จะทำให้
การประเมินอิสระ คะแนนเฉลี่ยของใบที่อยู่ใน
แต่ละถาดจัดให้มีมาตรการสำหรับถาด (แต่ละซ้ำ) ระดับกลาง
ค่าที่ได้รับมอบหมายตามความเหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในแต่ละครั้ง ความเสียหายเนื่องจากมองเห็น CI เป็นคะแนนโดย 10Panellists การฝึกอบรมในแต่ละใบกะเพรา ใส่ในถาด ทันทีหลังจากตัด ( 0 ) และในแต่ละระยะเวลาการเก็บรักษาที่ 4 Panellists หรือ 12 Cได้รับการฝึกในการทดลองก่อนหน้านี้ ในระหว่างที่พวกเขาถูกสอนให้ประเมิน CI ของใบกระเพราที่แตกต่างกันพันธุ์ไว้10 วันที่ 4 องศาเซลเซียส โดยใช้เกณฑ์การให้คะแนนรายงานในรูปแบบ S1 . สำหรับการประเมินผลคะแนน CI , มาตราส่วนเดียวกัน ( จาก 1 .5 ) ในขั้นตอนการฝึกอบรมที่ใช้ ( รูปที่ S1 ) รายละเอียด :( 1 ) ไม่มีความเสียหาย ใบ ไม่มีอาการของความเสียหายของภาพ ;( 2 ) 5 – 15 % ของจุดมืดบนผิวใบ ( 3 ) 15 – 30% ของดาร์คจุดบนผิวใบทั้งหมด ; ( 4 ) 30 – 50% ของจุดมืดบนทั้งหมดผิวใบ และ ( 5 ) มากกว่า 50% ของพื้นที่ใบสีดำ ( wongshereeet al . , 2009 ) ในแต่ละที่เก็บ วัน ตัวอย่างเก็บไว้ที่ 4 และ 12 องศาเซลเซียสวิเคราะห์ในซ้ำ ; รหัส ( เลขสามหลัก ) ตัวอย่างที่นำเสนอให้ผู้พิพากษาเป็นรายบุคคล เพื่อให้พวกเขาสามารถทำให้การประเมินผลอิสระ คะแนนเฉลี่ยของใบที่เป็นของแต่ละถาดให้วัดสำหรับถาดกัน ( เลียนแบบ ) ระดับกลางคุณค่าที่ได้รับมอบหมายเมื่อเหมาะสม