Despite Fen Juechen’s hysterical cr

Despite Fen Juechen’s hysterical cries, Yun Che’s departing steps were undeterred, and in a short amount of time, Yun Che disappeared from Fen Juechen’s line of sight. He threw himself onto the ground, grasping the charred ashes that littered the ground with his blood stained hands, and began to weep with the utmost despair.

More than ten years have passed since he started cultivating profound energy to now, yet he had never shed a single tear.

But today, he wept deeply with heart-rending pain.

His parents, his paternal grandfather, all his kinfolk, clansmen, and his home, were all gone! His life as the offspring of the clan master, disappeared in a the span of a day, leaving him with nothing. All that he was left with was a vast and limitless hatred which coursed through his very heart, blood, marrow and soul.

The entirety of his consciousness had the imprint of Yun Che’s figure deeply branded into it.

“I want to take revenge… I want to take revenge… I want to take revenge… Yun Che… I will… kill you!!!!”

“Even if I am hacked to pieces, and suffer through the nine levels of hell, I will kill you!!!!”

The sounds of his rage filled vow were carried to great distances by the desolate wind, and as the sky became more gloomy, the howling wind became hurried, as though the boundless sky was quaking in fear from the intense hatred carried in his voice.

“The reason as to why I am not killing you… is because of my Little Aunt’s plea to spare your life…”

It was her…

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้เสียงร้องตีโพยตีพาย Fen Juechen ของหยุนเจ๊ขั้นตอนออกเดินทางได้โดยไม่มีใครขัดขวางและในระยะเวลาสั้น ๆ , Yun เจ๊หายไปจากหนองเส้น Juechen ของสายตา เขาทิ้งตัวลงบนพื้นดินที่โลภเถ้าถ่านย่างที่เกลื่อนพื้นดินที่มีเลือดเปื้อนมือของเขาและเริ่มร้องไห้ด้วยความสิ้นหวังสูงสุด. กว่าสิบปีที่ผ่านมาตั้งแต่เขาเริ่มการเพาะปลูกพลังงานอย่างลึกซึ้งถึงตอนนี้เขายังไม่เคยหลั่งน้ำตา ฉีกเดียว. แต่วันนี้เขาร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดลึกหัวใจปวดร้าว. พ่อแม่ของเขาปู่ของเขาบิดาญาติพี่น้องทั้งหมด, ผู้ดีของเขาและบ้านของเขาได้หายไปทั้งหมด! ชีวิตของเขาเป็นลูกหลานของนายตระกูลที่หายไปในช่วงของวันปล่อยให้เขามีอะไร ทุกสิ่งที่เขาก็เหลือเป็นความเกลียดชังที่กว้างใหญ่และไร้ขีด จำกัด ซึ่งแผ่ซ่านผ่านมากของเขาหัวใจเลือดไขกระดูกและจิตวิญญาณ. ความสมบูรณ์ของจิตสำนึกของเขามีที่ประทับของรูปหยุนเจ๊ตราลึกลงไปในมัน. "ฉันต้องการที่จะแก้แค้น ... ฉัน ต้องการที่จะแก้แค้น ... ฉันต้องการที่จะแก้แค้น ... ยุนเจ๊ ... ฉันจะฆ่าคุณ ... !!!! " " แม้ว่าฉันกำลังสับเป็นชิ้น ๆ และทุกข์ทรมานผ่านเก้าระดับนรกฉันจะฆ่าคุณ !!!! " เสียงของความโกรธปฏิญาณเต็มของเขาได้ดำเนินการไปในระยะทางที่ดีโดยลมที่รกร้างและเป็นท้องฟ้ากลายเป็นอึมครึมมากขึ้นลมยิ่งใหญ่กลายเป็นรีบราวกับท้องฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดได้รับการสั่นสะเทือนในความหวาดกลัวจากความเกลียดชังดำเนินการในเสียงของเขา"เหตุผลว่าทำไมผมไม่ได้ฆ่าคุณ ... เป็นเพราะข้ออ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ป้าของฉันที่จะไว้ชีวิตของคุณ ... " มันเป็นของเธอ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้จะมีเฟิน juechen ก็โวยวาย ร้องไห้ ยุนเช เดินทางก้าวโดยไม่มีใครขัดขวาง และในเวลาสั้นๆ ยุนเชก็หายไปจาก juechen เฟินสายของสายตา เขาโยนตัวเองลงบนพื้นดินโลภเกรียมขี้เถ้าที่ทิ้งกระจุยกระจายกับพื้น เลือดที่เปื้อนมือ และเริ่มร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างที่สุดสิบกว่าปีผ่านไป ตั้งแต่เขาเริ่มกสิลึกซึ้งพลังงานตอนนี้ , แต่เขาไม่หลั่งน้ำตาสักหยดแต่ในวันนี้ เขาร้องไห้อย่างสุดซึ้งกับหัวใจ rending ความเจ็บปวดพ่อแม่ ปู่ของเขา บรรดาญาติมิตรของเขา clansmen และที่บ้านของเขาถูกไปหมดแล้ว ชีวิตของเขาเป็นลูกของหัวหน้าตระกูล หายตัวไปในช่วงของวัน ปล่อยเขาด้วยอะไร ทั้งหมดที่เขาทิ้งไว้กับมันมาก และไม่มีขีดจำกัดความเกลียดชังซึ่งจะผ่านหัวใจของเขามาก เลือด ไขกระดูก และวิญญาณทั้งหมดของจิตสำนึกของเขามีรอยรูปที่ยุนเชตราลึกลงไป" ฉันต้องการแก้แค้น . . . ฉันต้องการแก้แค้น . . . ฉันต้องการแก้แค้น . . . . . . . ยุนเช . . . . . . . ผมจะ . . . ฆ่าเธอ ! ! ! ! ! ! ! ! ! "" ถ้าผมสับ เป็นชิ้นๆ และประสบผ่านระดับเก้านรก ผมจะฆ่าคุณ ! ! ! ! ! ! ! ! ! "เสียงของความโกรธของเขาเต็มไปสาบานครั้งนี้ให้ระยะทางที่ดีโดยลมที่รกร้าง และท้องฟ้าก็อึมครึมมากขึ้น เสียงลมก็เร่งรีบ ราวกับว่าท้องฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดกำลังตัวสั่นด้วยความกลัวจากความเกลียดชังนำในเสียงของเขา" เหตุผลที่ผมไม่ฆ่าคุณ . . . . . . . เพราะป้าเล็ก ๆน้อย ๆของฉันขอร้องให้ไว้ชีวิต . . . . . . . "มันเป็นเธอ . . . . . . .