Wat Mahathat was a grand temple, li

Wat Mahathat was a grand temple, like wat Ratchaburana. According to
the chronicle, it was starting to be built in the reign of Phra Borom Rajathirat I
(Khun Luang Pha - Ngua) in 1374 and completed in the reign of King Ramesuan.
It was built and maintained continuously until the city was destroyed in 1767.There
are a lot of ruins showing the beauty and importance of arts such as the Royal
Wihara with narrow rectangular holes instead of windows. The main prang where
the relic of the Lord Buddha was kept and found is originally 50 meters high.
It fell down once during the reign of Somdet Phra Chao Song Tham and was
restored to be higher than the original during the reign of King Prasart Thong.
At present only the base can be seen as the top of the main prang was broken
down in 1911 in the reign of King Rama Vl of Rattanakosin period.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัดมหาธาตุเป็นวัดที่ยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับวัดราชบูรณะ ตามพงศาวดารมันก็เริ่มที่จะถูกสร้างขึ้นในรัชสมัยของพระบรม Rajathirat ฉัน (คุณหลวงผา - งั่ว). ใน 1374 และเสร็จสมบูรณ์ในสมัยพระบาทสมเด็จพระราเมศวรมันถูกสร้างขึ้นและการบำรุงรักษาอย่างต่อเนื่องจนถึงเมืองถูกทำลายใน1767 .There เป็นจำนวนมากแสดงให้เห็นซากปรักหักพังของความงามและความสำคัญของศิลปะเช่นรอยัลWihara ที่มีรูสี่เหลี่ยมแคบแทนของหน้าต่าง ปรางค์ประธานที่ระลึกของพระพุทธเจ้าถูกเก็บไว้และพบว่ามีพื้นเพมา 50 เมตรสูง. มันก้มลงครั้งเดียวในช่วงรัชสมัยของสมเด็จพระเจ้าทรงธรรมและได้รับการบูรณะให้สูงขึ้นกว่าเดิมในช่วงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระปราสาททองในปัจจุบันมีเพียงฐานที่สามารถมองเห็นเป็นด้านบนของปรางค์ประธานถูกหักลงในปี 1911 ในสมัยรัชกาลที่ Vl ของกรุงรัตนโกสินทร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัดมหาธาตุ เป็นวัดใหญ่ เช่น วัด ratchaburana . ตาม
อดีต มันก็เริ่มที่จะสร้างขึ้นในรัชสมัยของพระบรม rajathirat ผม
( ขุนหลวงพะงั่ว - ) ใน 1875 และเสร็จสมบูรณ์ในรัชสมัยสมเด็จพระราเมศวร .
มันถูกสร้างขึ้นและรักษาอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งเมืองถูกทำลายในการผลิต มี
มีซากปรักหักพังที่แสดงความงาม และความสำคัญของศิลปะ เช่น รอยัล
wihara ที่มีรูสี่เหลี่ยมแคบแทน Windows หลักที่
ปรางค์พระธาตุของพระพุทธเจ้าที่ถูกเก็บไว้ และพบเป็นครั้งแรก 50 เมตรสูง .
มันล้มลงอีกครั้งในรัชสมัยของสมเด็จพระเจ้าทรงธรรมและ
การบูรณะจะสูงกว่าเดิมในรัชสมัยกษัตริย์ปราสาททอง .
ปัจจุบันเพียงฐานที่สามารถเห็นได้เป็น ด้านบนของปรางค์หลักเสีย
ลงใน 2454 ในสมัยรัชกาลที่ 6 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ .