The words came sweet on his mind, a

The words came sweet on his mind, and Hanzo found himself lost in that constricting feeling in his chest again. Neither of them seemed to have a clear answer about what they were doing, only that they couldn’t leave the other. He had no earthly idea why the cowboy stuck around him, but he knew that without McCree’s presence, he’d have trouble finding his balance. McCree, who had been there to help rally him about talking to his brother again. McCree, who had been there to challenge him and assure that kept his skills sharp. McCree, whose stories didn’t add up but who held an honest heart at the end of the day.

The man who caused this awful ache in Hanzo’s chest.

Hanzo pulled him in, kissing him and it hardly took half a second for the cowboy to reciprocate. It was soft, unlike their first, but it demanded so much more. Before, he could only focus on the way he wanted to hold onto McCree, but this time all he could feel was the sharpshooter’s need to envelop him.

Soft sighs turned into harsh gasps, their mouths mashing together. He was hardly worried about being seen, his angry scowls from earlier had chased everyone else away from the back cargo bay.

McCree crowded him more into the corner, hands grabbing at anything they could of Hanzo, bruising skin and pulling at clothes. Sharp teeth trailed down, biting the juncture at his neck and shoulder.

Hanzo felt as if he were being consumed, that everything around him belonged to McCree. He tangled his hands into the cowboy’s hair, grabbing fistfuls. The growl he received made him shiver and he felt helpless as he was pulled in closer. The transport melted away around him, all that mattered in this moment was the cowboy he was slowly becoming wrapped around.

“This is your pilot speakin’!” Tracer’s voice sprang over the intercom system, making both men jump. “We’ll be landin’ shortly, loves.”

As they caught their breath, he took stock of their position. Hanzo had one leg thrown up over McCree’s hip, metal hand tucked underneath to keep it in place. The cowboy’s face was buried in his neck, beginning to press kisses to his skin, licking at marks that, thankfully, were on the side of his neck that he could cover without it being obvious he was hiding something. His hands were still fisted in McCree’s hair, pulling the locks.He could swear he saw pointed ears but didn’t have time to dwell on it as the cowboy pulled back.

Gold. Deep and rich, alight with want. Hanzo was powerless in that gaze, his body melting against McCree who chuckled and gave him a rough kiss, quick and meaningful.

Hanzo was quick to pull him back for another, breathless and desperate for more. So much more.

McCree laughed again between kisses, his hand kneading at Hanzo’s thigh. “If I’da known this was in store for me, I woulda kissed ya sooner.”

“And I would have put an arrow in your knee.” He was quick to snap back, roughly grabbing at McCree and sliding over so that he straddled the cowboy. There was a sense of normalcy in this, flirtation and rejection- a fine balance as they collided.

Demanding hands grabbed his sides again, making Hanzo acutely aware that they still ached from being dug into. Images of McCree shirtless and sweating against him flooded his mind, morphing into a desire to have that skin against his fingers again.

The pain in his chest burned, drawing a moan from his lips. The pressure was sweet, spurring him on to get closer as he found his hips being guided to grind against the cowboy, not that it was needed as he worked of his own accord.

They were just beginning to find a rhythm when a rough cough made both of them freeze, all movement stopped cold. Jerking to look over his shoulder, he could just barely make out the top of Winston’s head behind the crates in the cargo bay.

“McCree?”

The cowboy grinned at Hanzo as he replied, as if wholly pleased to be caught in such a compromising situation. “What’d’ya need, partner?”

“There are a few mission details I need to go over with you.” A pause. “When you aren’t busy.”

Hanzo swore his face couldn’t get redder. How much had Winston seen of them? How much had he seen of the archer losing himself, giving into the swelling in his chest and letting McCree devour him? He scrambled off the cowboy as fast as he could, stung by the realization that he was acting like an infatuated schoolboy when he was a professional. This was his job, the one thing in life that was giving him a purpose.

And of course, leave it to McCree, the rough and tumble cowboy who couldn’t leave Hanzo alone to save his life, to quickly crowd back over him, and draw him back in for a demanding kiss, before departing with a quietly rumbled, “I’ll see you around, Han.”

As he watched the cowboy leave, he noticed his lip was split again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำหวานมาในใจของเขาและ Hanzo พบว่าตัวเองหายไปในความรู้สึกที่หดเข้าที่หน้าอกของเขาอีกครั้ง ไม่ใช่ของพวกเขาดูเหมือนจะมีคำตอบที่ชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาทำเท่านั้นที่พวกเขาไม่สามารถปล่อยให้คนอื่น ๆ เขาไม่มีความคิดว่าทำไมโลกคาวบอยติดอยู่รอบ ๆ ตัวเขา แต่เขารู้ว่าไม่มีการปรากฏ McCree เขาจะมีปัญหาในการหาสมดุลของเขา McCree, ผู้ที่เคยมีการชุมนุมที่จะช่วยให้เขาเกี่ยวกับการพูดคุยกับพี่ชายของเขาอีกครั้ง McCree ที่เคยมีการท้าทายเขาและมั่นใจว่าเก็บไว้ทักษะของเขาที่คมชัด McCree ซึ่งมีเรื่องราวที่ไม่ได้เพิ่มขึ้น แต่ผู้ที่จัดขึ้นใจซื่อสัตย์ในตอนท้ายของวัน. ผู้ชายคนหนึ่งที่เกิดขึ้นนี้ปวดอันยิ่งใหญ่ใน Hanzo ของหน้าอก. Hanzo ดึงเขาในจูบเขาและมันแทบจะไม่เอาครึ่งปีที่สองสำหรับคาวบอย เพื่อตอบสนอง มันเป็นนุ่มแตกต่างจากครั้งแรกของพวกเขา แต่มันเรียกร้องมากขึ้น ก่อนที่เขาจะสามารถมุ่งเน้นไปที่วิธีการที่เขาต้องการที่จะถือเข้า McCree แต่เวลานี้ทุกอย่างที่เขารู้สึกว่าจำเป็นต้องแม่นปืนที่จะห่อหุ้มเขา. ถอนหายใจซอฟท์กลายเป็นครึ่งผีครึ่งรุนแรงปากของพวกเขาปลดล็อกรายการด้วยกัน เขาแทบจะไม่กังวลเกี่ยวกับการมองเห็น, scowls โกรธของเขาจากคนก่อนหน้านี้ได้ไล่คนอื่นออกไปจากสัมภาระกลับ. McCree แออัดเขามากขึ้นในมุม, มือโลภในสิ่งที่พวกเขาสามารถของ Hanzo ช้ำผิวหนังและดึงเสื้อผ้า ฟันคมหายลงกัดช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่คอและไหล่ของเขา. Hanzo รู้สึกราวกับว่าเขากำลังมีการใช้ทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวเขาที่เป็น McCree เขาอีนุงตุงนังมือของเขาเข้าไปในผมคาวบอยคว้า fistfuls คำรามที่เขาได้รับทำให้เขาสั่นและเขารู้สึกหมดหนทางในขณะที่เขาถูกดึงในใกล้ชิด การขนส่งละลายออกไปรอบ ๆ ตัวเขาทั้งหมดที่สำคัญในขณะนี้เป็นคาวบอยที่เขาถูกช้ากลายเป็นห่อรอบ. "นี่คือ speakin นักบินของคุณ!" เสียงของ Tracer ผุดกว่าระบบอินเตอร์คอมที่ทำให้ทั้งสองคนกระโดด "เราจะร่อนลง 'ไม่นานรัก." ขณะที่พวกเขาจับลมหายใจของพวกเขาเอาหุ้นของตำแหน่งของพวกเขา Hanzo มีขาข้างหนึ่งโยนขึ้นในช่วงสะโพก McCree ของมือโลหะซุกใต้เพื่อเก็บไว้ในสถานที่ ใบหน้าคาวบอยถูกฝังอยู่ในลำคอของเขาเริ่มที่จะกดจูบให้กับผิวของเขาเลียที่เครื่องหมายว่าโชคดีที่อยู่บนด้านข้างของคอของเขาว่าเขาสามารถครอบคลุมโดยไม่ได้รับที่เห็นได้ชัดว่าเขาถูกซ่อนบางสิ่งบางอย่าง มือของเขาก็ยังคง fisted ในเส้นผมของ McCree ดึง locks.He สามารถสาบานเขาเห็นหูชี้ แต่ไม่ได้มีเวลาที่จะอยู่กับมันเป็นคาวบอยดึงกลับ. ทอง ลึกและอุดมไปด้วยลงกับความต้องการของคุณ Hanzo ไม่มีอำนาจในการจ้องมองที่ร่างกายละลายของเขากับ McCree ที่หัวเราะและให้เขาจูบที่หยาบกร้านได้อย่างรวดเร็วและมีความหมาย. Hanzo ได้อย่างรวดเร็วเพื่อดึงเขากลับมาอีกหอบและสิ้นหวังมากขึ้น อื่น ๆ อีกมากมาย. McCree หัวเราะอีกครั้งระหว่างจูบมือของเขานวดที่ต้นขาของ Hanzo "ถ้า I'da นี้รู้จักที่อยู่ในร้านสำหรับฉันฉัน woulda จูบยาเร็ว." "และผมจะได้นำลูกศรที่หัวเข่าของคุณ." เขาได้อย่างรวดเร็วเพื่อรีบกลับประมาณโลภที่ McCree และเลื่อนเหนือเพื่อให้เขา คร่อมคาวบอย มีความธรรมดาในเรื่องนี้เป็นเกี้ยวพาราสีและ rejection- ปรับสมดุลขณะที่พวกเขาชน. มือเรียกร้องคว้าด้านข้างของเขาอีกครั้งทำให้ Hanzo ตระหนักว่าพวกเขายังคงปวดร้าวจากการถูกขุดลงไป ภาพของ McCree สวมเสื้อและเหงื่อออกกับเขาน้ำท่วมใจของเขาแปรความปรารถนาที่จะมีผิวที่กับนิ้วมือของเขาอีกครั้ง. ความเจ็บปวดในหน้าอกของเขาถูกเผาไหม้, การวาดภาพครางจากปากของเขา ความดันหวานกระตุ้นเขาในการที่จะได้ใกล้ชิดในขณะที่เขาพบสะโพกของเขาถูกนำไปบดกับคาวบอยที่ไม่ว่ามันเป็นสิ่งที่จำเป็นในขณะที่เขาทำงานของเขาเอง. พวกเขาเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นที่จะหาจังหวะเมื่อมีอาการไอหยาบทำ ทั้งของพวกเขาหยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมดหยุดเย็น กระตุกที่จะมองข้ามไหล่ของเขาเขาอาจจะเพิ่งทำออกมาด้านบนของหัวของวินสตันที่อยู่เบื้องหลังลังในสัมภาระได้. "McCree?" คาวบอยยิ้มที่ Hanzo ในขณะที่เขาตอบเช่นถ้าความยินดีในเครือที่จะถูกจับในลักษณะชู้สาว สถานการณ์. "What'd'ya ต้องการพันธมิตร?" "มีรายละเอียดภารกิจไม่กี่ฉันต้องการที่จะข้ามไปกับคุณอยู่." หยุด "เมื่อคุณไม่ได้ยุ่ง." Hanzo สาบานใบหน้าของเขาไม่สามารถรับแดง เท่าไหร่ได้ Winston เห็นของพวกเขา? เท่าไหร่เขาเห็นของนักธนูสูญเสียตัวเองให้เข้าบวมในหน้าอกของเขาและให้ McCree กินเขา? เขาตะกายออกคาวบอยให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ Stung โดยตระหนักว่าเขากำลังทำหน้าที่เหมือนเด็กนักเรียนหลงเมื่อเขาเป็นมืออาชีพ นี่คืองานของเขาอีกสิ่งหนึ่งในชีวิตที่ทำให้เขามีวัตถุประสงค์. และแน่นอนปล่อยให้ McCree ที่ขรุขระและคาวบอยที่ไม่สามารถออกจาก Hanzo คนเดียวที่จะช่วยชีวิตของเขาได้อย่างรวดเร็วฝูงชนกลับไปเขา และดึงเขากลับมาอยู่ในการจูบเรียกร้องก่อนที่จะแยกย้ายกับครางเบา ๆ "ฉันจะเห็นคุณรอบฮัน." ในขณะที่เขาดูคาวบอยปล่อยให้เขาสังเกตเห็นริมฝีปากของเขาถูกแยกออกมาอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำมาหวานในจิตใจของเขา และพบว่าตัวเองหายไปใน constricting ฮันโซรู้สึกหน้าอกของเขาอีกครั้ง ไม่ของพวกเขาดูเหมือนจะได้คำตอบที่ชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาทำ แต่พวกเขาไม่สามารถทิ้งอื่น ๆ เขาไม่มีสิ่งที่ว่าทำไมคาวบอยที่ติดอยู่รอบ ๆเขา แต่เขาก็รู้ว่าไม่มีเมิกครี่ว่า เขามีปัญหาในการค้นหาความสมดุลของเขา เมิกครี่ ผู้ที่ได้รับไปช่วยชุมนุมเขาพูดถึงพี่ชายของเขาอีกครั้ง เมิกครี่ ที่เคยมีจะท้าทายเขา และมั่นใจว่าเก็บทักษะของเขาที่คมชัด เมิกครี่ ที่เรื่องราวไม่ได้เพิ่มขึ้นแต่ที่ถือจิตใจที่ซื่อสัตย์ในตอนท้ายของวันคนที่ทำให้เจ็บหน้าอก ฮันโซที่น่ากลัวนี้ .ฮันโซดึงเขาเข้ามาจูบเขา และมันแทบจะเอาครึ่งวินาทีสำหรับคาวบอยที่จะตอบสนอง . มันนุ่ม ไม่เหมือนก่อน แต่มันเรียกร้องมากกว่านั้น ก่อนที่เขาจะเน้นวิธีที่เขาอยากจะรั้งเมิกครี่ แต่เวลานี้เขาไม่สามารถรู้สึกเป็นนักแม่นปืนที่ต้องโอบอุ้มเขานุ่ม . . . . . กลายเป็นหอบหายใจรุนแรง ปากบดเข้าด้วยกัน เขาแทบจะไม่กังวลเกี่ยวกับการเห็น scowls โกรธของเขา จากก่อนหน้านี้ ไล่ทุกคนออกไปจากอ่าวสินค้ากลับมาเมิกครี่แออัดเขาจนมุม มือคว้าอะไรที่พวกเขาสามารถของฮันโซ , ช้ําผิวและดึงเสื้อผ้า ฟันแหลมคม trailed ลงกัดช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่คอและไหล่ฮันโซรู้สึกราวกับว่าเขาถูกทำลาย ทุกอย่างรอบตัวเขาเป็นของเมิกครี่ . เขายุ่งเหยิง มือของเขาไปเป็นคาวบอย ผมคว้า fistfuls . การคำรามเขาได้รับทำให้เขาสั่น เขารู้สึกหมดหวังเมื่อเขาถูกดึงเข้าไปใกล้ๆ การขนส่งละลายออกไปรอบ ๆตัวเขา ที่สำคัญในช่วงเวลานี้คือ คาวบอย เขาค่อยๆห่อรอบ" นี่คือนักบินของคุณพูด ! " เสียงของชายที่ติดตามผ่านระบบโทรศัพท์ภายใน ทำให้ทั้ง 2 คนกระโดด " พวกเราจะ landin " ในไม่ช้า รัก "เช่นที่พวกเขาจับลมหายใจของพวกเขา เขาเอาหุ้นของตำแหน่งของพวกเขา ฮันโซมีขาหนึ่ง โยนขึ้นกว่าเมิกครี่สะโพก มือโลหะอย่างมิดชิดภายใต้ไปเก็บไว้ในสถานที่ ของคาวบอยหน้าถูกฝังอยู่ในคอของเขา เริ่มกดจูบผิวของเขาเลียที่เครื่องหมายที่ Thankfully , ที่ด้านข้างของลำคอของเขาว่าเขาสามารถครอบคลุมโดยไม่ได้ชัดเจน เขาซ่อนอะไรบางอย่างไว้ มือของเขายังคง fisted ในเมิกครี่ผมดึงล็อค เขาสาบานว่าเขาเห็นหูแหลม แต่ไม่ได้มีเวลาที่จะอาศัยอยู่บนนั้นเป็นคาวบอยดึงกลับทอง ลึกและอุดมไปด้วยลงด้วยความต้องการ ฮันโซอ่อนแอในสายตาของเขา ร่างกายละลายกับเมิกครี่ที่หัวเราะและให้เขาจูบรุนแรง รวดเร็ว และมีความหมายฮันโซได้อย่างรวดเร็วเพื่อดึงเขากลับมาอีก หายใจหอบและสิ้นหวังมาก ให้มากขึ้นเมิกครี่หัวเราะอีกครั้งระหว่างจูบมือของเขาที่ฮันโซจะนวดต้นขา " ถ้า i"da รู้ว่านี้คือในร้านให้ผม ผมจะจูบคุณให้เร็วกว่านี้ "" และผมก็วางลูกศรในหัวเข่าของคุณ . " เขาได้อย่างรวดเร็วเพื่อ snap กลับประมาณโลภเมิกครี่และเลื่อนไปเพื่อให้เขาคร่อมคาวบอย . มีความปกติในเรื่องนี้การจีบและการปฏิเสธ - ปรับสมดุลตามที่พวกเขาชนกัน .ต้องการมือจับข้างของเขาอีกครั้ง ทำให้ฮันโซได้ตระหนักว่าพวกเขายังคงเจ็บปวดจากการถูกขุดเข้าไป รูปภาพของเมิกครี่ shirtless และเหงื่อออกท่วมกับเขาจิตใจของเขา , morphing เป็น ความปรารถนาที่จะมีผิวที่เทียบกับนิ้วมือของเขาอีกครั้งปวดในหน้าอกของเขา เขียน วาด เสียงครางจากปากของเขา ความกดดันมันหวาน กระตุ้นเขาให้ใกล้ชิดขณะที่เขาพบสะโพกของเขาถูกนำมาบดกับคาวบอย ไม่ก็ต้องทำงานของตนเองพวกเขาเริ่มต้นที่จะหาจังหวะตอนที่ไอหยาบทำให้ทั้งคู่หยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมดหยุดเย็น การที่จะมองผ่านไหล่ของเขา เขาก็แทบจะทำให้ออกด้านบนของวินสตัน หัวหลังลังไม้ในการขนส่งสินค้าที่อ่าว" เมิกครี่ ? "คาวบอยสแยะยิ้มที่ฮันโซ และเขาตอบกลับ ราวกับว่าทั้งหมดยินดีที่จะถูกจับ ต้องลำบากใจ " อะไร "d"ya ต้องการคู่หู "" มีไม่กี่ภารกิจ รายละเอียด ผมต้องไปอยู่กับคุณ " หยุด " เมื่อคุณไม่ยุ่ง "ฮันโซ สาบาน ใบหน้าของเขาก็แดง . เท่าใดมีวินสตันเห็นของพวกเขา เท่าไหร่ที่เขาเห็นของอาเชอร์เสียเอง ทำให้บวมที่หน้าอกของเขาและปล่อยให้เมิกครี่กินเขา เขาตะกายออกจากคาวบอยให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถต่อยโดยตระหนักว่าเขาทำตัวเหมือนหลงเด็กนักเรียนเมื่อเขาเป็นมืออาชีพ นี้คืองานของเขา สิ่งเดียวในชีวิตที่ทำให้เขามีเป้าหมายและแน่นอน , ละเมิกครี่ , หยาบและเกลือกกลิ้งคาวบอยที่ไม่สามารถปล่อยฮันโซคนเดียวที่จะรักษาชีวิตของเขา ได้อย่างรวดเร็วฝูงชนกลับผ่านเขาและดึงเขากลับมาเพื่อเรียกร้องจูบก่อนออกเดินทางด้วยเงียบๆ ส่งเสียงดัง " แล้วเจอกัน ฮัน "เขาดูคาวบอยไป เขาสังเกตเห็นริมฝีปากของเขาถูกแบ่งอีกครั้ง