1.1.2. Topical absorption and toxic

1.1.2. Topical absorption and toxicity of heavy metals
The toxicity of metal and its cure is well documented (Palpandi and Kesavan, 2012) from early times (370 B. C. E.), when Hippocrates diagnosed abdominal colic in a man who became a victim of metal toxicity in metal extraction. After this diagnosis, study on toxic interaction of metals took its pace. The landmark inquiry into mechanism of action of heavy metals was the work by (Voegtlin et al., 1923). The skin absorption of the salts of heavy metals varies greatly with different physical parameters (Lilley et al., 1988). Exposure to metals may occur through the diet, from medications, from the environment (Adal and Tarabar, 2013) and the use of cosmetics. The use of underarm cosmetics has been investigated as possible cause of breast cancer. A biological basis for breast carcinogenesis may be due to the binding of various chemical constituents to DNA and to promote growth of the damaged cells (Darbre, 2003). It is due to this reason that Directive 76/768/EEC banned the use of heavy metals, Cd, Co, Cr, Ni, and Pb as impurities in the preparation of cosmetics (Bocca et al., 2007).

Dermal exposure is expected to be the most significant route because most of the cosmetics products are directly applied to the skin. Oral exposure can occur from wearing of cosmetics products containing heavy metal impurities around the mouth and also from hand to mouth contact (Sainio et al., 2002). The Heavy metal ions when come in contact with human body, get absorbed and form complexes with carboxylic acid (–COOH), amine (–NH2), and thiol (–SH) of proteins resulting in malfunctioning or death of the cells and consequently lead to a variety of diseases. The treatment of metal intoxication is achieved by using a chelating agent (i.e. chelation therapy) that binds with the metal ions and the complexes are then eliminated from the body (Pachauri and Flora, 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.1.2 การดูดซึมเฉพาะและความเป็นพิษของโลหะหนักความเป็นพิษของโลหะและการรักษาได้ดีเอกสาร (Palpandi และ Kesavan, 2012) จากช่วงเวลา (370 เกิด C. E.), เมื่อ Hippocrates การวินิจฉัยปวดบิดในท้องในคนที่เป็นเหยื่อของความเป็นพิษของโลหะในการสกัดโลหะ หลังจากนี้วินิจฉัย ศึกษาโต้พิษของโลหะเอาความก้าว ถามมาร์คเป็นกลไกของการดำเนินการของโลหะหนักทำงานด้วย (Voegtlin et al., 1923) ดูดซึมผิวเกลือของโลหะหนักไปจนมาก ด้วยพารามิเตอร์ทางกายภาพต่าง ๆ (Lilley et al., 1988) สัมผัสกับโลหะอาจเกิดขึ้นผ่านอาหาร จากยา จากสิ่งแวดล้อม (Adal และ Tarabar, 2013) และการใช้เครื่องสำอางได้ การใช้เครื่องสำอางเหงื่อใต้วงแขนได้ถูกสอบสวนเป็นสาเหตุของมะเร็งเต้านมได้ พื้นฐานทางชีวภาพสำหรับ carcinogenesis เต้านมอาจเป็น เพราะผูกพันของต่าง ๆ เคมี constituents ดีเอ็นเอ และ การส่งเสริมการเจริญเติบโตของเซลล์ (Darbre, 2003) ก็เนื่องจากสาเหตุนี้ที่คำสั่ง 76/768/EEC ห้ามใช้โลหะหนัก ซีดี Co, Cr, Ni และ Pb เป็นสิ่งสกปรกในเครื่องสำอาง (Bocca et al., 2007)แสงประมาณคาดว่าจะเป็นกระบวนการที่สำคัญ เพราะส่วนใหญ่ของผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางโดยตรงใช้กับผิวหนัง แสงปากสามารถเกิดขึ้นจากการสวมใส่ผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางที่ประกอบด้วยโลหะหนักสิ่งสกปรกรอบ ๆ ปาก และจากมือปากติดต่อ (Sainio et al., 2002) ประจุโลหะหนักเมื่อมากับร่างกายมนุษย์ ได้รับการดูดซึม และแบบคอมเพล็กซ์กับกรด carboxylic (– COOH), amine (– NH2), และ thiol (-SH) ของโปรตีนเกิดทำงานผิดปกติหรือการตายของเซลล์ และจึงนำไปสู่โรคต่าง ๆ รักษา intoxication โลหะสามารถทำได้ โดยใช้ตัว chelating แทน (เช่นบำบัด chelation) ที่ binds กับประจุโลหะ และสิ่งอำนวยความสะดวกการแล้วออกจากร่างกาย (Pachauri และพืช 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.1.2 การดูดซึมเฉพาะและความเป็นพิษของโลหะหนัก
เป็นพิษของโลหะและการรักษาของมันเป็นเอกสารที่ดี (Palpandi และ Kesavan, 2012) จากช่วงเวลา (370 คริสตศักราช) เมื่อ Hippocrates วินิจฉัยอาการจุกเสียดท้องในคนที่กลายเป็นเหยื่อของความเป็นพิษโลหะในการสกัดโลหะ . หลังจากการวินิจฉัยโรคนี้การศึกษาเกี่ยวกับการทำงานร่วมกันเป็นพิษของโลหะเอาก้าวของ สอบถามรายละเอียดสถานที่เป็นกลไกของการกระทำของโลหะหนักคือการทำงานโดย (Voegtlin et al., 1923) การซึมผ่านผิวหนังของเกลือของโลหะหนักแตกต่างกันอย่างมากกับพารามิเตอร์ทางกายภาพที่แตกต่างกัน (ลิลลี่ et al., 1988) การสัมผัสกับโลหะอาจเกิดขึ้นผ่านทางอาหารจากยาจากสภาพแวดล้อม (Adal และ Tarabar, 2013) และการใช้เครื่องสำอาง การใช้เครื่องสำอางใต้วงแขนได้รับการตรวจสอบว่าเป็นสาเหตุที่เป็นไปได้ของมะเร็งเต้านม ทางชีววิทยาพื้นฐานสำหรับการเกิดมะเร็งเต้านมอาจจะเป็นเพราะผูกพันขององค์ประกอบทางเคมีต่างๆเพื่อดีเอ็นเอและเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตของเซลล์ที่เสียหาย (Darbre 2003) เป็นเพราะเหตุนี้ที่ Directive 76/768 / EEC ห้ามใช้โลหะหนักแคดเมียม Co, โครเมียมนิกเกิลและตะกั่วเป็นสิ่งสกปรกในการเตรียมความพร้อมของเครื่องสำอาง (Bocca et al., 2007). การสัมผัสทางผิวหนังที่คาดว่า จะเป็นเส้นทางที่มีความสำคัญมากที่สุดเพราะส่วนใหญ่ของผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางที่มีผลโดยตรงกับผิวหนัง ที่ได้รับสารสามารถเกิดขึ้นได้จากการสวมใส่ของผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางที่มีสารปนเปื้อนโลหะหนักรอบปากและจากมือเพื่อติดต่อปาก (Sainio et al., 2002) ไอออนของโลหะหนักเมื่อมาติดต่อกับร่างกายมนุษย์ได้รับการดูดซึมและซับซ้อนแบบฟอร์มที่มีกรดคาร์บอกซิ (-COOH), เอมีน (-NH2) และ thiol (-SH) ของโปรตีนที่มีผลในการทำงานผิดปกติหรือการตายของเซลล์และนำไปสู่ผลที่ตามมา เพื่อความหลากหลายของโรค การรักษาพิษโลหะจะทำได้โดยใช้ตัวแทนคีเลต (เช่นการรักษาด้วยยาขับ) ที่ผูกกับไอออนของโลหะและซับซ้อนจะถูกตัดออกแล้วออกจากร่างกาย (Pachauri และ Flora 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1.1.2 . การดูดซึมยาทาและความเป็นพิษของโลหะหนัก
ความเป็นพิษของโลหะและวิธีการรักษามีเอกสารดี ( palpandi และ kesavan 2012 ) จากต้นเท่า ( 370 B . C . E . ) เมื่อการวินิจฉัยอาการจุกเสียดในท้อง Hippocrates คนที่กลายเป็นเหยื่อของพิษโลหะในการสกัดโลหะ หลังจากการวินิจฉัยนี้ การศึกษาการปฏิสัมพันธ์ที่เป็นพิษของโลหะเอาพวกเขาไปสถานที่สอบถามเข้าไปในกลไกของการกระทำของโลหะหนักคืองาน ( voegtlin et al . , 1923 ) ผิวดูดซึมเกลือของโลหะหนักแตกต่างกันอย่างมากกับพารามิเตอร์ทางกายภาพที่แตกต่างกัน ( ลิลลี่ et al . , 1988 ) การสัมผัสกับโลหะที่อาจเกิดขึ้นผ่านทางอาหาร จากโรคจากสิ่งแวดล้อม ( adal และธาราบาร์ , 2013 ) และการใช้เครื่องสำอางการใช้เครื่องสำอางใต้วงแขนได้ศึกษาสาเหตุของมะเร็งเต้านม พื้นฐานทางชีวภาพสำหรับเต้านมมะเร็งอาจเกิดจากการรวมขององค์ประกอบทางเคมีต่าง ๆ ของดีเอ็นเอและเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตของเซลล์ที่เสียหาย ( darbre , 2003 ) มันเป็นเพราะเหตุนี้ที่ Directive 76 / 768 / EEC ห้ามใช้โลหะหนัก , CD , Co Cr , Ni ,และตะกั่วเป็นสิ่งเจือปนในการเตรียมการของเครื่องสำอาง ( bocca et al . , 2007 ) .

เนื้อสัมผัสที่คาดว่าจะมากที่สุดที่สำคัญที่สุดของเส้นทาง เพราะเครื่องสำอางค์โดยตรงใช้กับผิวหนัง การเปิดรับแสงสามารถเกิดขึ้นจากการสวมใส่ของผลิตภัณฑ์เครื่องสําอางที่มีสิ่งสกปรก โลหะหนัก รอบปาก และยังหาเช้ากินค่ำติดต่อ ( sainio et al . , 2002 )โลหะหนักไอออนเมื่อสัมผัสกับร่างกายมนุษย์ได้รับการดูดซึมและรูปแบบเชิงซ้อนกรดคาร์บอกซิลิก ( –โดยใช้เทคนิค ) , มีน ( – nh2 ) และขนาด ( - SH ) ของโปรตีนส่งผลเสียหรือการตายของเซลล์ และจึงนำไปสู่ความหลากหลายของโรค การรักษาพิษของโลหะได้โดยการใช้สารคีเลต ( เช่นคีเลชั่นบำบัด ) ซึ่งผูกกับโลหะไอออนเชิงซ้อนและจากนั้นตัดออกจากร่างกาย ( pachauri และฟลอร่า , 2010 )