In the late 1970s McCall moved away

In the late 1970s McCall moved away from art. After a 20-year break, he resumed his career with a renewed sense of urgency and presented Line Describing a Cone at the landmark exhibition Into the Light at the Whitney Museum of American Art in New York in 2001. New digital design software, high-quality video projectors and improved technical conditions offered McCall new possibilities to revisit and expand on his works from the 1970s.

In the first part Anthony McCall: Solid Light Films and Other Works (1971–2014) a selection of McCall's drawings, photographs, documentation of his early performances, maquettes and pages from his notebooks offer an introduction to the "roots" of the solid light films. The second part traces the gradual development from his solid light films from Line Describing a Cone (1973) and Four Projected Movements (1975) to the more recent digital installations Doubling Back (2003) and Face to Face II (2013), McCall's first large scale installation using floating, double-sided screens. Finally, the exhibition also presents Traveling Wave (1972/2013). This work holds a unique position in McCall's œuvre as it is purely sound-based.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปลายทศวรรษที่ 1970 แม็กคอลย้ายจากศิลปะ หลังจากหยุดพัก 20 ปี เขาดำเนินต่ออาชีพของเขา ด้วยความรู้สึกใหม่เร่งด่วน และนำเสนออธิบายบรรทัดกรวยที่แลนด์มาร์คนิทรรศการเป็นไฟที่วิทนีย์อเมริกันพิพิธภัณฑ์ในนิวยอร์กในปีค.ศ. 2001 ดิจิตอลใหม่ออกแบบซอฟแวร์ เครื่องฉายภาพวิดีโอคุณภาพสูง และเงื่อนไขทางเทคนิคที่ปรับปรุงเสนอไปใหม่แม็กคอลเพื่อมาทบทวน และขยายในผลงานจากสาว ๆในส่วนแรก Anthony แม็กคอล: นำเสนอบทนำ "ราก" ของฟิล์มสีแข็งทึบแสงภาพยนตร์และงานอื่น ๆ (1971-2014) เลือกภาพวาดของแม็กคอล รูปถ่าย เอกสารแสดงช่วงของเขา maquettes และหน้าจากสมุดบันทึกของเขา ส่วนที่สองการสืบค้นกลับพัฒนาขึ้นจากเขาทึบแสงฉายอธิบายบรรทัดกรวย (1973) และสี่คาดการณ์ความเคลื่อนไหว (1975) ล่าสุดดิจิตอลติดตั้งจะกลับ (2003) และเผชิญหน้า II (2013), ของแม็กคอลขนาดใหญ่ติดตั้งครั้งแรกใช้น้ำ สองหน้าจอ สุดท้าย นิทรรศการยังแสดงคลื่นที่เดินทาง (1972 2013) งานนี้มีตำแหน่งเฉพาะใน œuvre ของแม็กคอลก็หมดจดเสียงตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงปลายปี 1970 คอลย้ายออกไปจากศิลปะ หลังจากหยุด 20 ปีเขาเริ่มอาชีพของเขาด้วยความรู้สึกใหม่เร่งด่วนและนำเสนอสายอธิบายกรวยที่จัดแสดงนิทรรศการสถานที่สำคัญสู่ความสว่างที่พิพิธภัณฑ์วิทนีย์ศิลปะอเมริกันในนิวยอร์กในปี 2001 ใหม่ซอฟต์แวร์การออกแบบดิจิตอลสูง โปรเจ็คเตอร์และวิดีโอที่มีคุณภาพที่ดีขึ้นเงื่อนไขทางเทคนิคที่นำเสนอคอลเป็นไปได้ใหม่ที่จะทบทวนและขยายตัวในผลงานของเขาจากปี 1970. ในส่วนแรกแอนโทนี่คอล: ฟิล์มทึบแสงและงานอื่น ๆ (1971-2014) การเลือกของภาพวาดของคอล, รูปถ่าย, เอกสาร การแสดงในช่วงต้นของเขา maquettes และหน้าจากสมุดบันทึกของเขาแนะนำให้ไปที่ "ราก" ของภาพยนตร์แสงที่เป็นของแข็ง ส่วนที่สองมีร่องรอยของการพัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไปจากภาพยนตร์แสงที่แข็งแกร่งของเขาจากสายอธิบายกรวย (1973) และสี่การเปลี่ยนแปลงประมาณการ (1975) เพื่อติดตั้งดิจิตอลล่าสุดเสแสร้งกลับ (2003) และการเผชิญหน้าครั้งที่สอง (2013) คอลเป็นครั้งแรกที่มีขนาดใหญ่ การติดตั้งโดยใช้ลอยขนาดหน้าจอสองด้าน ในที่สุดการจัดนิทรรศการยังนำเสนอการเดินทางเวฟ (1972/2013) งานนี้ถือเป็นตำแหน่งที่ไม่ซ้ำกันในผลงานคอลมันเป็นอย่างหมดจดเสียงตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปลายทศวรรษ แมคคอลย้ายไปจากศิลปะ หลังจากหยุดมา 20 ปี เขาเริ่มอาชีพของเขาด้วยการสร้างความรู้สึกเร่งด่วนและนำเสนอบรรทัดอธิบายกรวยที่สถานที่จัดแสดงในแสงที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะในนิวยอร์กในปี 2001 ซอฟต์แวร์การออกแบบดิจิตอลใหม่ที่มีคุณภาพสูงวิดีโอโปรเจคเตอร์ และปรับปรุงเงื่อนไขทางเทคนิคเสนอ McCall ความเป็นไปได้ใหม่เพื่อทบทวน และขยายงานของเขาจากปี 1970 .

ในส่วนแรก แอนโธนี่ แม็คคอล : ภาพยนตร์แสงแข็ง และงานอื่น ๆ ( 1971 – 2014 ) การเลือกของแมคคอลภาพวาด ภาพถ่าย เอกสารการแสดงของเขาmaquettes และหน้าจากสมุดบันทึกของเขาเสนอเบื้องต้น " ราก " ของภาพยนตร์ แสงแข็ง ส่วนที่สองเป็นร่องรอยค่อยๆพัฒนาจากของแข็งแสงภาพยนตร์จากบรรทัดอธิบายกรวย ( 1973 ) และสี่คาดการณ์การเคลื่อนไหว ( 1975 ) ล่าสุดดิจิตอลการติดตั้งย้อนกลับ ( 2546 ) หน้า 2 ( 2013 ) , แมคคอลแรกขนาดใหญ่ติดตั้งใช้ลอยสองหน้าจอ . ในที่สุด นิทรรศการยังนำเสนอการเดินทางของคลื่น ( 1972 / 2013 ) งานนี้ถือตำแหน่งใน McCall ของœ uvre มันเป็นอย่างหมดจดเสียงตาม