Wherever one comes from, "culture"

Wherever one comes from, "culture" consists of beliefs and values learned through the socialization process as well as material artifacts.[1][2] "Culture is the learned set of beliefs, values, norms and material goods shared by group members. Culture consists of everything we learn in groups during the life course-from infancy to an old age."[3]

The conception of "French" culture however poses certain difficulties and presupposes a series of assumptions about what precisely the expression "French" means. Whereas American culture posits the notion of the "melting-pot" and cultural diversity, the expression "French culture" tends to refer implicitly to a specific geographical entity (as, say, "metropolitan France", generally excluding its overseas departments) or to a specific historico-sociological group defined by ethnicity, language, religion and geography. The realities of "Frenchness" however, are extremely complicated. Even before the late 18th-19th century, "metropolitan France" was largely a patchwork of local customs and regional differences that the unifying aims of the Ancien Régime and the French Revolution had only begun to work against, and today's France remains a nation of numerous indigenous and foreign languages, of multiple ethnicities and religions, and of regional diversity that includes French citizens in Corsica, Guadeloupe, Martinique and elsewhere around the globe also in America.

The creation of some sort of typical or shared French culture or "cultural identity", despite this vast heterogeneity, is the result of powerful internal forces — such as the French educational system, mandatory military service, state linguistic and cultural policies — and by profound historic events — such as the Franco-Prussian war and the two World Wars — which have forged a sense of national identity over the last 200 years. However, despite these unifying forces, France today still remains marked by social class and by important regional differences in culture (cuisine, dialect/accent, local traditions) that many fear will be unable to withstand contemporary social forces (depopulation of the countryside, immigration, centralization, market forces and the world economy).

In recent years, to fight the loss of regional diversity, many in France have promoted forms of multiculturalism and encouraged cultural enclaves (communautarisme), including reforms on the preservation of regional languages and the decentralization of certain government functions, but French multiculturalism has had a harder time of accepting, or of integrating into the collective identity, the large non-Christian and immigrant communities and groups that have come to France since the 1960s.

The last 70 years has also seen French cultural identity "threatened" by global market forces and by American "cultural hegemony". Since its dealings with the 1943 GATT free trade negotiations, France has fought for what it calls the exception culturelle, meaning the right to subsidize or treat favorably domestic cultural production and to limit or control foreign cultural products (as seen in public funding for French cinema or the lower VAT accorded to books). The notion of an explicit exception française however has angered many of France's critics.[4]

The French are often perceived as taking a great pride in national identity and the positive achievements of France (the expression "chauvinism" is of French origin) and cultural issues are more integrated in the body of the politics than elsewhere (see "The Role of the State", below). The French Revolution claimed universalism for the democratic principles of the Republic. Charles de Gaulle actively promoted a notion of French "grandeur" ("greatness"). Perceived declines in cultural status are a matter of national concern and have generated national debates, both from the left (as seen in the anti-globalism of José Bové) and from the right and far right (as in the discourses of the National Front).

According to Hofstede's Framework for Assessing Culture, the culture of France is moderately individualistic and high Power Distance Index.

Now, the interracial blending of some native French and newcomers stands as a vibrant and boasted feature of French culture, from popular music to movies and literature. Therefore, alongside mixing of populations, exists also a cultural blending (le métissage culturel) that is present in France. It may be compared to the traditional US conception of the melting-pot. The French culture might have been already blended in from other races and ethnicities, in cases of some biographical research on the possibility of African ancestry on a small number of famous French citizens. Author Alexandre Dumas, père possessed one-fifth black Haitian descent, and Empress Josephine Napoleon who was born and raised in the French West Indies from a plantation estate family. We can mention as well, the most famous French-Canadian singer Celine Dion whose grandmother was a North African from Kabylie.[5]

For a long time, the only objection to such outcomes predictably came from the far-left schools of thought. In the past few years, other unexpected voices are however beginning to question what they interpret, as the new philosopher Alain Finkielkraut coined the term, as an "Ideology of miscegenation" (une idéologie du métissage) that may come from what one other philosopher, Pascal Bruckner, defined as the "Sob of the White man" (le sanglot de l'homme blanc). These critics have been dismissed by the mainstream and their propagators have been labelled as new reactionaries (les nouveaux réactionnaires),[6] even if racist and anti-immigration sentiment has recently been documented to be increasing in France at least according to one poll.[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ใดที่หนึ่งมาจาก "วัฒนธรรม" ประกอบด้วยความเชื่อและค่าเรียนผ่านทางกระบวนการขัดเกลาทางสังคมรวมทั้งสิ่งประดิษฐ์วัสดุ [1] [2] "วัฒนธรรมคือ ชุดเรียนรู้ความเชื่อ ค่านิยม บรรทัดฐาน และสินค้าวัสดุที่ใช้ร่วมกัน โดยสมาชิกของกลุ่ม วัฒนธรรมประกอบด้วยของทุกอย่างที่เราเรียนรู้ในกลุ่มขวบชีวิตหลักสูตรจากอายุความเก่า" [3]ความคิดของวัฒนธรรม "ฝรั่งเศส" ซึ่งทำให้เกิดปัญหาบางอย่าง และ presupposes ชุดของสมมติฐานเกี่ยวกับอะไรแม่นยำนิพจน์ "ฝรั่งเศส" หมายถึงอย่างไรก็ตาม ในขณะที่วัฒนธรรมอเมริกัน posits แนวคิดของ "การละลายการหม้อ" และวัฒนธรรมความหลากหลาย นิพจน์ "ฝรั่งเศสวัฒนธรรม" มีแนวโน้มถึงนัย กับเอนทิตีทางภูมิศาสตร์เฉพาะ (เป็น พูด, "นครฝรั่งเศส" โดยทั่วไปยกเว้นหน่วยงานของต่างประเทศ) หรือกลุ่ม historico สังคมวิทยาเฉพาะที่กำหนด โดยเชื้อชาติ ภาษา ศาสนา และภูมิศาสตร์ ความเป็นจริงของ "Frenchness" อย่างไรก็ตาม มีความซับซ้อนมาก แม้ก่อนศตวรรษ 18 19 สาย "นครฝรั่งเศส" เป็นใหญ่มาปะติดปะต่อของประเพณีท้องถิ่นและแตกต่างภูมิภาคที่วัตถุประสงค์รวมกัน Régime อัลเบียนและการปฏิวัติฝรั่งเศสเฉพาะเริ่มกับ และวันนี้ฝรั่งเศสยังคงเป็น ประเทศภาษาพื้นเมือง และชาวต่างประเทศจำนวนมาก หลาย ethnicities และศาสนา และหลากหลายภูมิภาคที่ชาวฝรั่งเศสในคอร์ซิกา กวาเดอลูป มาร์ตินีก และที่อื่น ๆ ทั่วโลกนอกจากนี้ในอเมริกาสร้างบางอย่างของวัฒนธรรมฝรั่งเศสทั่วไป หรือใช้ร่วมกันหรือ "วัฒนธรรมเอกลักษณ์" แม้ heterogeneity นี้กว้างขวาง เป็นผลของกองกำลังภายในที่มีประสิทธิภาพ – เช่นระบบการศึกษาฝรั่งเศส ทหารบังคับ รัฐ ทางภาษาศาสตร์ — และเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ที่ลึกซึ้ง — สงคราม-ปรัสเซียและสงครามโลกทั้งสอง — ซึ่งได้ปลอมของเอกลักษณ์ประจำชาติ 200 ปี อย่างไรก็ตาม แม้ มีกองกำลังเหล่านี้รวมกัน ฝรั่งเศสที่ยังคงวันนี้ยังคงทำเครื่องหมาย โดยชนชั้น และแตกต่างภูมิภาคสำคัญในวัฒนธรรม (อาหาร ภาษา/สำเนียง ประเพณีท้องถิ่น) ที่หลายคนกลัวจะไม่ทนต่อกองสังคมร่วมสมัย (depopulation ชนบท ตรวจคนเข้าเมือง ชอบรวมศูนย์ กลไกตลาด และเศรษฐกิจโลก)ในปีที่ผ่านมา เพื่อต่อสู้กับการสูญเสียของความหลากหลายภูมิภาค ชาวฝรั่งเศสมี multiculturalism ในรูปแบบการส่งเสริม และสนับสนุนให้วัฒนธรรม enclaves (communautarisme), รวมทั้งอนุรักษ์ภาษาภูมิภาคและกระจายอำนาจการแพร่กระจายของบางอย่างของรัฐบาล การปฏิรูป แต่ multiculturalism ฝรั่งเศสมีเวลายากยอมรับ หรือรวมเป็นตัวตนรวม ขนาดใหญ่ไม่ใช่คริสเตียน และชุมชนอพยพ และกลุ่มที่ฝรั่งเศสมาตั้งแต่ปี 196070 ปีได้ยังเห็นเอกลักษณ์วัฒนธรรมฝรั่งเศส "ขู่" โดยกลไกตลาดโลก และอเมริกัน "นับถือวัฒนธรรม" ตั้งแต่การติดต่อกับการเจรจาการค้าเสรีแกตต์ 1943 ฝรั่งเศสได้สู้เรียกว่า culturelle ข้อยกเว้น หมายถึง สิทธิที่จะเป็นหรือรักษาผลิตวัฒนธรรมพ้องต้องกันภายในประเทศ และการจำกัด หรือควบคุมผลิตภัณฑ์วัฒนธรรมต่างประเทศ (ที่เห็นในทุนสาธารณะ สำหรับภาพยนตร์ฝรั่งเศส หรือน้อย VAT ทรัพย์หนังสือ) แนวคิดของสมาคมมีข้อยกเว้นอย่างชัดเจนแต่มี angered มากนักวิจารณ์ของฝรั่งเศส [4]ฝรั่งเศสมักจะมองเห็นเป็นการภูมิใจในเอกลักษณ์ประจำชาติและความสำเร็จบวกของฝรั่งเศส (นิพจน์ "chauvinism" คือต้นกำเนิดที่ฝรั่งเศส) และปัญหาทางวัฒนธรรมจะรวมเข้าในเนื้อหาของการเมืองมากกว่าที่อื่น (ดู "บทบาทของรัฐ" ด้านล่าง) การปฏิวัติฝรั่งเศสอ้างว่า ลัทธิในหลักประชาธิปไตยสาธารณรัฐ ชาร์ลส์เดอโกลกำลังส่งเสริมแนวคิดของฝรั่งเศส "รู้สึก" ("ยิ่งใหญ่") มองเห็นในสถานะทางวัฒนธรรมเป็นเรื่องของชาติที่เกี่ยวข้อง และมีสร้างชาติดำเนิน ทั้ง จากด้านซ้าย (ที่เห็นใน globalism ป้องกันของ José Bové) และด้านขวา และไกลขวา (ในช่วงเวลาหลายของชาติหน้า)ตามกรอบงานของอย่างไร Hofstede ประเมินวัฒนธรรม วัฒนธรรมของฝรั่งเศสคือ ดัชนี ระยะ ไฟ individualistic ปานกลาง และสูงตอนนี้ เชื้อผสมของบางภาษาฝรั่งเศส newcomers ยืนเป็นคุณลักษณะระดับ และ boasted ของฝรั่งเศสวัฒนธรรม เพลงภาพยนตร์และวรรณกรรม ดังนั้น ควบคู่ไปกับการผสมของประชากร อยู่ยัง มีวัฒนธรรมผสมผสาน (วัฒนธรรมฝรั่งเศสเลอ métissage) ที่อยู่ในฝรั่งเศส มันอาจจะเปรียบเทียบกับสหรัฐอเมริกาความคิดดั้งเดิมของละลายหม้อ วัฒนธรรมฝรั่งเศสอาจมีได้แล้วผสมที่ลงตัวจากการแข่งขันและ ethnicities ในกรณีของบางวิจัยชีวประวัติของแอฟริกาวงศ์หมายเลขขนาดเล็กของชาวฝรั่งเศสที่มีชื่อเสียงอื่น ๆ ผู้เขียนภัณฑ์อเล็กซานเดอร์ดูมาส père ต้องเชื้อสายเฮติหนึ่งห้าสีดำ และจักรพรรดินี Josephine นโปเลียนที่เกิด และเติบโตในอินเดียตะวันตกฝรั่งเศสจากครอบครัวเอสเตทแพลนเทชั่น เราสามารถพูดได้ดี นักร้อง French-Canadian แห่งเซลีนดิออนมียายแอฟริกาเหนือจาก Kabylie [5]เป็นเวลานาน มรดกเท่านั้นเพื่อผลดังกล่าวฉายมาจากความคิดของโรงเรียนซ้าย ในไม่กี่ปีที่ผ่านมา เสียงไม่คาดคิดอื่น ๆ จะอย่างไรก็ตามเริ่มถามสิ่งที่พวกเขาตี เป็นนักปราชญ์ใหม่ไป Finkielkraut เป็นระยะ เป็นเป็น "อุดมการณ์ของ miscegenation" (une idéologie du métissage) ที่อาจมาจากสิ่งหนึ่งอื่น ๆ นักปราชญ์ ปาสกาล Bruckner กำหนดเป็น "Sob ของคนขาว" (le sanglot de l'homme บลอง) นักวิจารณ์เหล่านี้ได้ถูกยกเลิก โดยกับ และ propagators ของพวกเขาได้รับมันเป็นใหม่ reactionaries (les nouveaux réactionnaires), [6] แม้ว่าเอกสารเหยียดสีผิว และตรวจคนเข้าเมืองที่ต่อต้านความเชื่อมั่นการปรับขึ้นในฝรั่งเศสที่ตามการสำรวจความคิดเห็นหนึ่งเพิ่ง [7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อใดก็ตามที่หนึ่งมาจาก "วัฒนธรรม" ประกอบด้วยความเชื่อและค่านิยมเรียนรู้ผ่านกระบวนการขัดเกลาทางสังคมเช่นเดียวกับสิ่งประดิษฐ์วัสดุ. [1] [2] "วัฒนธรรมคือการเรียนรู้ชุดของความเชื่อค่านิยมบรรทัดฐานและสินค้าวัสดุที่ใช้ร่วมกันโดยสมาชิกในกลุ่ม วัฒนธรรมประกอบด้วยทุกสิ่งที่เราได้เรียนรู้ในกลุ่มในช่วงชีวิตของหลักสูตรจากวัยเด็กกับวัยชรา. "[3] ความคิดของ" ฝรั่งเศส "วัฒนธรรม แต่ poses ปัญหาบางอย่างและเหชุดของสมมติฐานเกี่ยวกับสิ่งที่ได้อย่างแม่นยำสำนวนที่ว่า" ฝรั่งเศส "หมายถึง . ขณะที่วัฒนธรรมของชาวอเมริกันวางความคิดของ "ละลายหม้อ" และความหลากหลายทางวัฒนธรรมสำนวนที่ว่า "วัฒนธรรมฝรั่งเศส" มีแนวโน้มที่จะดูโดยปริยายแก่กิจการที่ทางภูมิศาสตร์ที่เฉพาะเจาะจง (เช่นพูดว่า "เมืองหลวงฝรั่งเศส" โดยทั่วไปไม่รวมหน่วยงานในต่างประเทศ) หรือ กลุ่ม historico-สังคมวิทยาเฉพาะที่กำหนดโดยเชื้อชาติภาษาศาสนาและภูมิศาสตร์ ความเป็นจริงของ "ชาวฝรั่งเศส" แต่มีความซับซ้อนมาก แม้กระทั่งก่อนที่ในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 ที่ 19 "เมืองหลวงฝรั่งเศส" เป็นส่วนใหญ่เย็บปะติดปะต่อกันของประเพณีท้องถิ่นและความแตกต่างในระดับภูมิภาคที่มีจุดมุ่งหมายรวมของระบอบRégimeและการปฏิวัติฝรั่งเศสได้เริ่มเท่านั้นที่จะทำงานกับฝรั่งเศสและในวันนี้ยังคงเป็นประเทศจำนวนมาก ภาษาพื้นเมืองและต่างประเทศของชาติพันธุ์และหลายศาสนาและความหลากหลายในระดับภูมิภาคที่มีชาวฝรั่งเศสใน Corsica, ลุปมาร์ตินีและที่อื่น ๆ ทั่วโลกยังอยู่ในอเมริกา. การสร้างการจัดเรียงของวัฒนธรรมฝรั่งเศสทั่วไปหรือใช้ร่วมกันบางส่วนหรือ "วัฒนธรรม" การ แม้จะมีความแตกต่างใหญ่นี้เป็นผลมาจากแรงภายในที่มีประสิทธิภาพ - เช่นระบบการศึกษาฝรั่งเศส, รับราชการทหารได้รับคำสั่งของรัฐนโยบายทางภาษาและวัฒนธรรม - และจากเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์อย่างลึกซึ้ง - เช่นสงครามฝรั่งเศสปรัสเซียและสงครามโลกครั้งที่สอง - ที่มีความรู้สึกของการปลอมแปลงบัตรประจำตัวประชาชนในช่วง 200 ปีที่ผ่านมา อย่างไรก็ตามแม้จะมีกองกำลังรวมเหล่านี้ฝรั่งเศสในวันนี้ยังคงยังคงทำเครื่องหมายโดยระดับชั้นทางสังคมและความแตกต่างในระดับภูมิภาคที่สำคัญในวัฒนธรรม (อาหารภาษา / สำเนียงประเพณีท้องถิ่น) ที่กลัวมากจะไม่สามารถที่จะทนต่อแรงทางสังคมร่วมสมัย (การลดจำนวนประชากรในชนบทตรวจคนเข้าเมือง , อำนาจ, กลไกตลาดและเศรษฐกิจโลก). ในปีที่ผ่านมาในการต่อสู้กับการสูญเสียความหลากหลายในระดับภูมิภาคจำนวนมากในประเทศฝรั่งเศสมีการส่งเสริมรูปแบบของความหลากหลายทางวัฒนธรรมและเป็นกำลังใจให้ enclaves วัฒนธรรม (communautarisme) รวมทั้งการปฏิรูปในการเก็บรักษาของภาษาในระดับภูมิภาคและการกระจายอำนาจที่ ฟังก์ชั่นของรัฐบาลบางอย่าง แต่วัฒนธรรมฝรั่งเศสได้มีช่วงเวลาที่ยากของการยอมรับหรือของการบูรณาการเข้าไปในตัวตนของกลุ่มที่ไม่ใช่คริสเตียนขนาดใหญ่และชุมชนผู้อพยพและกลุ่มที่ได้มาไปยังประเทศฝรั่งเศสตั้งแต่ปี 1960. สุดท้าย 70 ปีนอกจากนี้ยังได้เห็น เอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมฝรั่งเศส "ขู่" โดยกองกำลังของตลาดทั่วโลกและอเมริกัน "อำนาจทางวัฒนธรรม" ตั้งแต่การติดต่อกับ 1943 GATT การเจรจาการค้าเสรี, ฝรั่งเศสได้ต่อสู้เพื่อสิ่งที่เรียก culturelle ข้อยกเว้นที่มีความหมายที่ถูกต้องที่จะอุดหนุนหรือรักษาวัฒนธรรมการผลิตในประเทศอยู่ในเกณฑ์ดีและการ จำกัด หรือควบคุมสินค้าทางวัฒนธรรมต่างประเทศ (เท่าที่เห็นในการระดมทุนสาธารณะสำหรับโรงภาพยนตร์ฝรั่งเศส หรือภาษีมูลค่าเพิ่มที่ลดลงสอดคล้องกับหนังสือ) ความคิดของข้อยกเว้นอย่างชัดเจนฝรั่งเศสอย่างไรก็ตามได้โกรธมากของนักวิจารณ์ของฝรั่งเศส. [4] ฝรั่งเศสมีการรับรู้มักจะเป็นการความภาคภูมิใจในเอกลักษณ์ของชาติและความสำเร็จในเชิงบวกของฝรั่งเศส (การแสดงออก "อุดมการณ์" เป็นแหล่งกำเนิดของฝรั่งเศส) และวัฒนธรรม ประเด็นที่มีการบูรณาการมากขึ้นในร่างกายของการเมืองกว่าที่อื่น ๆ (ดู "บทบาทของรัฐ" ด้านล่าง) การปฏิวัติฝรั่งเศสอ้างสากลสำหรับหลักการประชาธิปไตยของสาธารณรัฐ Charles de Gaulle วุ่นเลื่อนความคิดของฝรั่งเศส "ความยิ่งใหญ่" ("ความยิ่งใหญ่") การลดลงของการรับรู้สถานะทางวัฒนธรรมเป็นเรื่องของความกังวลของชาติและมีการสร้างการอภิปรายระดับชาติทั้งจากซ้าย (เท่าที่เห็นในการต่อต้าน globalism ของJoséBové) และจากด้านขวาและขวาสุด (เช่นในวาทกรรมของด้านหน้าแห่งชาติ) . ตามกรอบ Hofstede สำหรับการประเมินวัฒนธรรม, วัฒนธรรมของฝรั่งเศสเป็นปัจเจกในระดับปานกลางและระยะห่างอำนาจสูงดัชนี. ตอนนี้ผสมระหว่างผิวของฝรั่งเศสและผู้มาใหม่พื้นเมืองยืนเป็นคุณลักษณะที่สดใสและอวดวัฒนธรรมฝรั่งเศสจากเพลงที่นิยมในการชมภาพยนตร์และ วรรณกรรม ดังนั้นการควบคู่ไปกับการผสมของประชากรที่มีอยู่นอกจากนี้ยังมีการผสมทางวัฒนธรรม (le métissage culturel) ที่มีอยู่ในประเทศฝรั่งเศส มันอาจจะเป็นเมื่อเทียบกับความคิดแบบดั้งเดิมของสหรัฐหม้อละลาย วัฒนธรรมฝรั่งเศสอาจได้รับการผสมแล้วในจากเผ่าพันธุ์อื่นและชาติพันธุ์ในกรณีที่มีการวิจัยชีวประวัติความเป็นไปได้ของบรรพบุรุษแอฟริกันในจำนวนเล็ก ๆ ของชาวฝรั่งเศสที่มีชื่อเสียง ผู้เขียนเล็กมัสpèreมีหนึ่งในห้าสีดำเชื้อสายเฮติและจักรพรรดินีโจเซฟินโปเลียนที่เกิดและเติบโตในหมู่เกาะอินเดียตะวันตกของฝรั่งเศสจากครอบครัวที่ดินไร่ เราสามารถพูดถึงเช่นกันที่มีชื่อเสียงที่สุดนักร้องฝรั่งเศสแคนาดา Celine Dion ที่มีคุณยายเป็นแอฟริกาเหนือจาก Kabylie. [5] เป็นเวลานานที่เดียวที่จะคัดค้านผลการคาดการณ์ดังกล่าวมาจากโรงเรียนไกลซ้ายของความคิด ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเสียงที่ไม่คาดคิดอื่น ๆ ที่มี แต่การเริ่มต้นตั้งคำถามกับสิ่งที่พวกเขาตีความว่าเป็นนักปรัชญาใหม่แลง Finkielkraut คำประกาศเกียรติคุณในฐานะที่เป็น "อุดมการณ์ของชาติ" (กระจัดกระจายidéologie du métissage) ที่อาจมาจากสิ่งที่นักปรัชญาอื่น ๆ ปาสกาล Bruckner ที่กำหนดไว้ว่า "สบของคนขาว" (le sanglot de l'homme บลัง) นักวิจารณ์เหล่านี้ได้รับการยอมรับจากหลักและอกุศลของพวกเขาได้รับการระบุว่าเป็นสม์ใหม่ (les Nouveaux réactionnaires) [6] แม้ว่าชนชั้นและความรู้สึกต่อต้านตรวจคนเข้าเมืองที่ได้รับการบันทึกไว้เมื่อเร็ว ๆ นี้จะเพิ่มขึ้นในฝรั่งเศสอย่างน้อยตามหนึ่งในการสำรวจความคิดเห็น [7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ไหน มาจากวัฒนธรรม " ประกอบด้วยความเชื่อและค่านิยมที่ได้เรียนรู้ผ่านกระบวนการทางสังคม ตลอดจนสิ่งประดิษฐ์วัสดุ [ 1 ] [ 2 ] " เป็นวัฒนธรรมเรียนรู้ชุดของความเชื่อ ค่านิยม บรรทัดฐาน และสินค้าวัสดุที่ใช้ร่วมกันโดยสมาชิกกลุ่ม วัฒนธรรมประกอบด้วยทุกสิ่งที่เราเรียนรู้ในกลุ่มในช่วงชีวิตตั้งแต่แรกเกิดถึงอายุเก่า . " [ 3 ]

ความคิดของ " ฝรั่งเศส " วัฒนธรรมอย่างไรก็ตาม poses ปัญหาบางอย่างและ presupposes ชุดของสมมติฐานเกี่ยวกับสิ่งที่แน่นอนการแสดงออก " ฝรั่งเศส " หมายถึง ในขณะที่วัฒนธรรมอเมริกัน posits ความคิดของ " เบ้าหลอม " และความหลากหลายทางวัฒนธรรม การแสดงวัฒนธรรมฝรั่งเศสมีแนวโน้มที่จะอ้างถึงโดยปริยาย เพื่อทางนิติบุคคลเฉพาะ ( เช่น พูดว่า " มหานครฝรั่งเศส "โดยทั่วไปไม่รวมในประเทศแผนก ) หรือเฉพาะกลุ่ม historico สังคมวิทยากำหนดโดยเชื้อชาติ ภาษา ศาสนา ภูมิศาสตร์ ความเป็นจริงของ " frenchness " อย่างไรก็ตาม มีความซับซ้อนมาก ก่อนศตวรรษที่ 18th-19th สาย" ฝรั่งเศส " กรุงเทพมหานครส่วนใหญ่เป็นเย็บปะติดปะต่อกันของประเพณีท้องถิ่นและความแตกต่างของภูมิภาคที่รวมเอาเป้าหมายของการปกครองระบบโบราณและการปฏิวัติฝรั่งเศสก็เริ่มงานต่อ และวันนี้ฝรั่งเศสยังคงเป็นประเทศของภาษาพื้นเมืองและต่างประเทศมากมายหลายชาติพันธุ์และศาสนา และความหลากหลายของภูมิภาคที่มีพลเมืองฝรั่งเศสใน Corsica , กวาเดอลูปไทยและที่อื่น ๆทั่วโลกยังอเมริกา

การจัดเรียงบางของทั่วไปหรือร่วมกันวัฒนธรรมฝรั่งเศสหรือ " อัตลักษณ์ทางวัฒนธรรม " แม้จะมีความหลากหลายมาก นี้เป็นผลของแรงภายในที่มีประสิทธิภาพเช่นระบบการศึกษาฝรั่งเศส , ทหารบังคับนโยบายรัฐด้านภาษาและวัฒนธรรมและเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่ลึกซึ้งเช่นฝรั่งเศสปรัสเซียสงครามและสงครามสองโลก - ซึ่งมีการปลอมแปลงอัตลักษณ์ของประเทศกว่า 200 ปี อย่างไรก็ตาม แม้เหล่านี้รวมกองกำลังฝรั่งเศสในวันนี้ยังคงเครื่องหมายที่สำคัญในระดับภูมิภาคและระดับทางสังคมโดยความแตกต่างในวัฒนธรรม ( อาหาร , ภาษาถิ่น / สำเนียงประเพณีท้องถิ่น ) กลัวว่าหลายคนจะไม่สามารถทนต่อพลังสังคมร่วมสมัย ( ลดจำนวนประชากรในชนบท , ตรวจคนเข้าเมือง , การรวบรวม , กลไกตลาดและเศรษฐกิจโลก ) .

ในปีที่ผ่านมาเพื่อต่อสู้กับการสูญเสียความหลากหลายของภูมิภาค มากมายในฝรั่งเศส มีการส่งเสริมและสนับสนุนวัฒนธรรมสมัยใหม่ของวัฒนธรรมหลากหลายรูปแบบ ( communautarisme )รวมทั้งการปฏิรูปในการอนุรักษ์ภาษาภูมิภาคและกระจายอำนาจในการทำงานของรัฐบาลแน่นอน แต่หลากหลายวัฒนธรรมฝรั่งเศสได้มีเวลาที่ยากที่จะยอมรับ หรือบูรณาการเข้าไปในตัวตนรวมหมู่ ขนาดใหญ่ ไม่ใช่คริสเตียนและกลุ่มชุมชนเมืองและมาฝรั่งเศสตั้งแต่ปี 1960 .

ช่วง 70 ปียังเห็นเอกลักษณ์วัฒนธรรมฝรั่งเศส " ขู่ " โดยกลไกตลาดโลกและเจ้าโลกทางวัฒนธรรม " อเมริกัน " เนื่องจากการติดต่อกับ 1943 และการเจรจาการค้าเสรี ฝรั่งเศสได้ต่อสู้เพื่อสิ่งที่เรียกว่า culturelle ข้อยกเว้น ,หมายถึงสิทธิที่จะอุดหนุน หรือการรักษา ซึ่งในวัฒนธรรมการผลิตและเพื่อ จำกัด หรือควบคุมสินค้าทางวัฒนธรรมต่างชาติ ( เท่าที่เห็นในเงินทุนสาธารณะสำหรับหนังฝรั่งเศสหรือลดภาษีมูลค่าเพิ่มเพียงหนังสือ ) ความคิดของข้อยกเว้นที่ชัดเจนฟร็องซัว aise อย่างไรก็ตามได้โกรธมากมายนักวิจารณ์ฝรั่งเศส [ 4 ]

ฝรั่งเศสมีการรับรู้มักจะเป็นการดีความภาคภูมิใจในเอกลักษณ์ของชาติและความสำเร็จในเชิงบวกของประเทศฝรั่งเศส ( นิพจน์ " ลัทธิคลั่งชาติ " ต้นทางฝรั่งเศส ) และประเด็นทางวัฒนธรรมจะรวมอยู่ในร่างกายของการเมืองมากกว่าที่อื่น ( ดู " อำนาจรัฐ " ด้านล่าง ) การปฏิวัติฝรั่งเศสอ้างว่า universalism สำหรับหลักการประชาธิปไตยของสาธารณรัฐชาร์ลส์ เดอ โกลล์ส่งเสริมความคิดของฝรั่งเศส " บารมี " ( " เรา " ) การลดลงในสถานะทางวัฒนธรรมเป็นปัญหาระดับชาติ และได้สร้างการอภิปรายระดับชาติ ทั้งจากด้านซ้าย ( เท่าที่เห็นในต่อต้านโลกาภิวัฒน์ของโฮเซ BOV é ) และจากขวา และขวาสุด ( ในวาทกรรมแห่งชาติหน้า )

ตามกรอบการประเมินฮอฟสติดของวัฒนธรรมวัฒนธรรมฝรั่งเศสในแต่ละดัชนี ระยะทางพลังงานสูง

ตอนนี้ผสมระหว่างเชื้อชาติของบางท้องถิ่นฝรั่งเศส และผู้มาใหม่ยืนเป็นประกาย และโอ้อวดคุณลักษณะของวัฒนธรรมฝรั่งเศส ได้รับความนิยมจากเพลง ภาพยนตร์ และวรรณกรรม ดังนั้น ควบคู่ไปกับการผสมของประชากร มียังมีการผสมทางวัฒนธรรม ( Le M é tissage Culturel ) ที่มีอยู่ในฝรั่งเศสมันอาจจะเทียบกับความคิดแบบเราของหม้อหลอม . วัฒนธรรมฝรั่งเศสอาจได้รับแล้วปั่นจากเผ่าพันธุ์อื่นและชาติพันธุ์ ใน กรณีของงานวิจัยเกี่ยวกับชีวประวัติในความเป็นไปได้ของเชื้อสายแอฟริกันในตัวเลขขนาดเล็กของประชาชนชาวฝรั่งเศสที่มีชื่อเสียง ผู้เขียน Alexandre Dumas , P è re เชื้อสายเฮติ สิงดำหนึ่งในห้า ,และจักรพรรดินีโจเซฟีน นโปเลียน ผู้เกิดและเติบโตในฝรั่งเศสอินเดียตะวันตกจากไร่ที่ดินของครอบครัว เราสามารถพูดได้เป็นอย่างดี , ที่มีชื่อเสียงที่สุดในฝรั่งเศสแคนาดานักร้องเซลีนซึ่งคุณยายเป็นแอฟริกาเหนือจาก kabylie [ 5 ]

เป็นเวลานาน การคัดค้านเพียงผลลัพธ์ดังกล่าวคาดมาจากซ้ายสุด โรงเรียนแห่งความคิด ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเสียงที่ไม่คาดคิดอื่น ๆอย่างไรก็ตาม เริ่มตั้งคำถามกับสิ่งที่พวกเขาตีความเป็นนักปรัชญา Alain finkielkraut coined ระยะใหม่เป็น " อุดมการณ์ของยาขยายม่านตา " ( ID une é ologie du M é tissage ) อาจมาจากสิ่งหนึ่งอื่น ๆปราชญ์ ปาสคาล Bruckner , หมายถึง " เสียงสะอื้นของคนขาว " ( Le sanglot เดอ l'homme Blanc )นักวิจารณ์เหล่านี้ได้ถูกยกเลิกโดยหลักและ propagators พวกเขาถูกมองว่าเป็น reactionaries ใหม่ ( Les nouveaux r é actionnaires ) [ 6 ] แม้ว่าชนชั้นและความเชื่อมั่นต่อต้านการอพยพเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับเอกสารจะเพิ่มขึ้นในฝรั่งเศสอย่างน้อยหนึ่งตามโพลล์ [ 7 ]