I have read a blog of my friend. Th

I have read a blog of my friend. The topic is about a "goal in life".

She got a forwarded mail. It said that we should start thinking of ourselves by 'beginning with the end in mind'. Imagine that if we were 80 years old (now) and could clearly reckon all things occured throughout our lifetime, what would be the most sorrow thing(s) in life we want to fix? She wondered how could that be possible. There are many uncontrollable factors in life that we will never know of in advance.

Here is my view on this.

I view life as a journey. We should have our destination in mind before we start off. We haven't seen the destination yet, so we may not be able to tell what it looks like exactly. But, having it in mind, we can plan our journey. Which direction do we want to go? Which road are we going to take? With the end in mind (of course, with map, compass, and our feet too), we would be confident walking on our journey.

Of course, while we keep walking, we will never know what will come around at the next turn. Don't have to worry. If we get lost, we can find someone to help us find way out. If we are too tired and cannot reach our destination, at least we have come closer to it. If we have bad luck and get hit by a car at the next turn, at least we have tried walking on our own chosen path.

The end in mind is what we use to tell ourselves where we want to go. It does not tell us whether we are successful or not. We should control our destination, do not let the destination control us.

Success is in the journey, not the destination.

..... อ่านต่อได้ที่: https://www.gotoknow.org/posts/150678

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันได้อ่านบล็อกของเพื่อน หัวข้อเกี่ยวกับ "เป้าหมายในชีวิต" ได้เธอได้รับจดหมายส่งต่อ มันกล่าวว่า เราควรเริ่มต้นความคิดของตนเอง โดย 'เริ่มต้นด้วยสิ้นสุดใจ' ลองนึกภาพว่า ถ้าเรามีอายุ 80 ปี (ตอนนี้) ได้อย่างชัดเจนนับสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดอายุการใช้งานของเรา สิ่งที่จะเป็นสิ่งความเสียใจมากที่สุดในชีวิตที่เราต้องการแก้ไขหรือไม่ เธอสงสัยว่า วิธีที่อาจจะเป็นไปได้ ยังมีหลายปัจจัย uncontrollable ในชีวิตที่เราจะไม่ทราบล่วงหน้านี่คือมุมมองของฉันนี้ผมมองชีวิตเป็นการเดินทาง เราควรมีปลายทางของเราในใจก่อนที่เราเริ่มต้น เรายังไม่เห็นปลายทางยัง ดังนั้นเราอาจไม่สามารถบอกได้ว่าดูเหมือนว่า ได้ มีสไตล์ เราสามารถวางแผนการเดินทางของเรา เราต้องไปทิศทางใด เรากำลังจะใช้ถนนที่ ด้วยสิ้นสุดใจ (แน่นอน พร้อมแผนที่ เข็มทิศ และเท้าของเราเกินไป), เราจะมั่นใจในการเดินทางของเราเดินแน่นอน ในขณะที่เราเดินไปเก็บได้ เราจะไม่ทราบอะไรจะมารอบที่ต่อ ไม่ต้องกังวล ถ้าเราได้หายไป เราสามารถค้นหาคนช่วยเราหาทางออก ถ้าเราเหนื่อยเกินไป และไม่สามารถเข้าถึงปลายทางของเรา น้อยเรามาใกล้ชิดกับมัน ถ้าเรามีโชคดี และได้รับการตี โดยรถที่ต่อ น้อยเราได้ลองเดินบนเส้นทางของเราเองท่านสิ้นสุดในจิตใจเป็นสิ่งที่เราใช้บอกตัวเองที่เราต้องการไป มันไม่บอกเราว่าเราจะประสบความสำเร็จ หรือไม่นั้น เราควรควบคุมปลายทางของเรา อย่าปล่อยให้ปลายทางควบคุมเราความสำเร็จในการเดินทาง ปลายทางไม่ได้..... อ่านต่อได้ที่: https://www.gotoknow.org/posts/150678

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้อ่านบล็อกของเพื่อนของฉัน หัวข้อที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับ "เป้าหมายในชีวิต". เธอได้ส่งจดหมาย มันบอกว่าเราควรจะเริ่มคิดของตัวเองโดย 'จุดเริ่มต้นกับปลายในใจ' ลองจินตนาการว่าถ้าเราอายุ 80 ปี (ตอนนี้) อย่างชัดเจนและอาจคิดว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดอายุการใช้งานของเราสิ่งที่จะเป็นสิ่งที่โศกเศร้าที่สุด (s) ในชีวิตของเราต้องการที่จะแก้ไขปัญหา? เธอสงสัยว่าการที่จะเป็นไปได้ มีปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้หลายอย่างในชีวิตที่เราจะไม่ทราบล่วงหน้าของ. มีนี่คือมุมมองของฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้. ฉันจะดูชีวิตการเดินทาง เราควรจะมีปลายทางของเราในใจก่อนที่เราจะเริ่มต้น เราไม่ได้เห็นปลายทางยังดังนั้นเราอาจจะไม่สามารถที่จะบอกสิ่งที่ดูเหมือนว่า แต่มีในใจเราสามารถวางแผนการเดินทางของเรา เราทิศทางที่ต้องการจะไป? ซึ่งถนนเราจะใช้? สิ้นสุดในใจ (แน่นอนแผนที่เข็มทิศและเท้าของเรามากเกินไป) เราจะเดินมีความมั่นใจในการเดินทางของเรา. แน่นอนในขณะที่เราให้เดินไปเราจะไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่จะมารอบที่เปิดถัดไป ไม่ต้องกังวล ถ้าเราได้รับหายไปเราสามารถหาคนที่จะช่วยให้เราหาวิธีออก ถ้าเราจะเหนื่อยเกินไปและไม่สามารถเข้าถึงปลายทางของเราอย่างน้อยเราได้มาใกล้ชิดกับมัน ถ้าเรามีโชคดีและได้รับการตีโดยรถที่เปิดต่อไปอย่างน้อยเราได้พยายามเดินบนเส้นทางที่เลือกของเราเอง. ปลายในใจเป็นสิ่งที่เราใช้ในการบอกกับตัวเองที่เราต้องการจะไป มันไม่ได้บอกเราว่าเราจะประสบความสำเร็จหรือไม่ เราควรควบคุมปลายทางของเราจะไม่ปล่อยให้ปลายทางควบคุมเรา. ประสบความสำเร็จในการเดินทางที่ไม่ปลายทาง. ..... อ่านต่อได้ที่: https://www.gotoknow.org/posts/150678

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันได้อ่านบล็อกเพื่อน เป็นหัวข้อเกี่ยวกับ " เป้าหมายในชีวิต "

เธอได้ส่งต่อจดหมาย มันบอกว่าเราควรจะเริ่มคิดเองโดย ' เริ่มต้นด้วยจุดมุ่งหมายในใจ ' ลองจินตนาการว่าถ้าเราอายุ 80 ปี ( ตอนนี้ ) และก็ชัดเจนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดชั่วชีวิตของเรา อะไรจะเป็นสิ่งที่เสียใจที่สุด ( s ) ในชีวิต เราต้องการที่จะแก้ไข ?เธอสงสัยว่าอาจเป็นไปได้ มีหลายปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้ ในชีวิตที่เราไม่เคยจะรู้ล่วงหน้า

ที่นี่คือมุมมองของฉันบนนี้

ผมดูชีวิตเหมือนการเดินทาง เราต้องมีจุดหมายในใจ ก่อนจะเริ่มออก เรายังไม่เห็นปลายทางเลย เราอาจจะบอกไม่ได้ว่ามันดูเหมือนจริงๆ แต่ มีในใจ เราสามารถวางแผนการเดินทางของเราทิศทางที่เราต้องการจะไป ถนนที่เราจะไป จากส่วนลึกในจิตใจ ( แน่นอน พร้อมแผนที่ เข็มทิศ และเท้าของเราด้วย ) เราคงจะมั่นใจเดินการเดินทางของเรา

แน่นอน ในขณะที่เราเดิน เรา จะ ไม่ ทราบ ว่า จะ มา ประมาณ ที่หันข้าง ไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าเราหลง เราสามารถหาคนมาช่วยเราหาทางออกถ้าเราเหนื่อยเกินไป และไม่สามารถเข้าถึงปลายทางของเรา อย่างน้อยเราได้มาใกล้ชิดกับมัน ถ้าเราโชคร้าย แล้วโดนรถที่เลี้ยวต่อไป อย่างน้อยเราได้ลองเดินบนเส้นทางของเราเองเลือก

จบในจิตใจเป็นสิ่งที่เราใช้ในการบอกตัวเองว่าเราอยากไป มัน ไม่ ได้ บอก เรา ไม่ว่าเราจะประสบความสำเร็จหรือไม่ เราควรจะควบคุมปลายทางของเรา