Returns to entrepreneurship have a

Returns to entrepreneurship have a much higher cross-sectional variance than wages.

Whereas measurement issues pose serious problems in comparing the average return to entrepreneurship to that to wage work or to public equity (Hamilton, 2000, Moskowitz and Vissing-Jørgensen, 2002 and Cagetti and De Nardi, 2006), the difference in variance is so large, and largely immune to shifts in the mean, that there is no disagreement on it. To illustrate, in an early study, Borjas and Bronars (1989, Table 7) found that the standard deviation of log weekly income for the self-employed is up to twice that of wage-earners. Depending on the measure used for income from self-employment, it is between two and almost four in the sample from the SIPP used by Hamilton (2000, Table 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลับไปยังผู้ประกอบการมีมากสูงหน้าตัดผลต่างการกว่าค่าจ้างในขณะที่การวัดปัญหาร้ายแรงก่อให้เกิด ปัญหาในการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยกลับไปเป็นผู้ประกอบการที่ทำงานค่าจ้าง หรือสาธารณะหุ้น (แฮมิลตัน 2000, Moskowitz และ Vissing-Jørgensen, 2002 และ Cagetti และเด Nardi, 2006), ความแตกต่างของผลต่างคือขนาดใหญ่ และส่วนใหญ่ภูมิคุ้มกันกะหมายถึง ที่มีไม่ถือเอาไว้ การแสดง การศึกษาต้น Borjas และ Bronars (1989 ตาราง 7) พบว่า ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของรายได้รายสัปดาห์บันทึกสำหรับส่วนตัวเป็นถึงสองครั้งที่ยคุณสมบัติ- ขึ้นอยู่กับการวัดที่ใช้สำหรับรายได้จากการจ้างงานตนเอง มันเป็นที่ระหว่างสองเกือบสี่ในตัวอย่างจาก SIPP ใช้ โดยแฮมิลตัน (2000 ตารางที่ 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลับไปยังผู้ประกอบการมีความแปรปรวนตัดสูงกว่าค่าจ้าง.

ในขณะที่ปัญหาการวัดก่อให้เกิดปัญหาร้ายแรงในการเปรียบเทียบผลตอบแทนเฉลี่ยในการเป็นผู้ประกอบการที่ไปทำงานค่าจ้างหรือส่วนได้เสียสาธารณะ (แฮมิลตัน, 2000, Moskowitz และ Vissing-Jørgensen, 2002 และ Cagetti และเดอ Nardi, 2006), ความแตกต่างในความแปรปรวนที่มีขนาดใหญ่มากและส่วนใหญ่จะมีภูมิคุ้มกันต่อการเปลี่ยนแปลงในค่าเฉลี่ยว่าไม่มีความขัดแย้งกับมัน เพื่อแสดงให้เห็นในการศึกษาต้น Borjas และ Bronars (1989 ตารางที่ 7) พบว่าค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานของรายได้ประจำสัปดาห์บันทึกสำหรับตนเองจะขึ้นอยู่กับสองเท่าของค่าจ้างรายได้จุนเจือครอบครัว ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับตัวชี้วัดที่ใช้สำหรับรายได้จากการจ้างงานตนเองก็เป็นระหว่างสองและเกือบสี่ในตัวอย่างจาก SIPP ที่ใช้โดยแฮมิลตัน (2000 ตารางที่ 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลับไปที่ผู้ประกอบการมีสูงมาก ตัดความแปรปรวนกว่าค่าจ้างส่วนประเด็นการวัดก่อให้เกิดปัญหาร้ายแรงในการเปรียบเทียบผลตอบแทนเฉลี่ยการที่ค่าจ้างงานหรือทุนสาธารณะ ( Hamilton , 2000 , และ มอ ควิท vissing-j ขึ้น rgensen 2002 และ cagetti และ de Nardi , 2006 ) , ความแตกต่างของความแปรปรวนมันใหญ่มาก และส่วนใหญ่มีภูมิคุ้มกันกะในหมายถึง ที่ไม่มี ไม่เห็นด้วยกับมัน เพื่อแสดงในการศึกษาก่อน และ borjas bronars ( 1989 , ตารางที่ 7 ) พบว่า ค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐานของบันทึกรายสัปดาห์รายได้ให้ตนเองเป็นถึงสองเท่าของรายได้ค่าจ้าง ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับมาตรการที่ใช้สำหรับรายได้จากการจ้างงานตนเอง อยู่ระหว่างสองและเกือบสี่ในตัวอย่างจาก sipp ใช้โดยแฮมิลตัน ( 2000 , ตารางที่ 3 )