Ob Luang National Park is an amazin

Ob Luang National Park is an amazing attraction comprising both splendid natural charms as well as mysterious scenery. Under a bridge connecting the two sides of the narrow, steep gorge, a zigzagging river flows, framed by teak forests and mountains. During the rainy season, the flowing rapids crashing on the boulders and through the ravine are a dramatic picture of nature's strength. Subject to erosion by the strong currents of the river, the rocks and cliffs form the canyon and strangely shaped rock formations. The water has to force its way over rocks and boulders that obstruct the course making a magnificent sight.

The National Park covers a total area of 553 square kilometers of steep forested granite hills, adjoining the much higher mountains of Doi Inthanon Park to the northwest. The elevation ranges from 200 meters to 1,656 meters along the Mae Jaem River to the northeast. The national park forms the watershed of Mae Jaem River the main water tributary of the Mae Ping River. The area is full of high, steep cliffs with a narrow passage creating strong currents and powerful echoes. The mountain ranges were all formed by the same folding winds in the Cretaceous and Triassic periods yielding granite, granodiorite and mitmatile granite.

The river rushes through the dramatic Ob Luang Gorge, the National Park's central feature. In English, "ob" and "Luang" in northern Thai language means canyon and grand respectively. The narrow ravine with sheer sides and a raging torrent at the bottom is a good reason a visit. The informative exhibition of the nature trail in the national park office offers a fantastic introduction to the uses of northern Thailand's forest by humans during the stone age to the present day as well as vertigo-inducing views of the gorge.

The mountain (or Doi) of Pa Chang has soaring brownish black cliffs of mitmatile granite that resemble a sleeping elephant. Here is a view point from which can be seen beautiful Mae Bua-Come Waterfall below. The cave was the home of prehistoric people who painted their daily life style as well as the elephant in different colors on the rocks.

Approximately 4,000 - 5,000 years ago, a group of gatherers and hunters, "Hoabinhians", camped under a rocky overhang on the side of a narrow valley. Filled with dense tropical rain forest and teeming with wildlife, this valley area became feeding ground because animals kept migrating between the rainy season and dry season. Meanwhile, during this Stone Age the hunters most likely sat under the rock shelter and used their unpolished stone - flaked axes to craft the wooden weapons needed for killing and butchering the carcasses. They brought the meat back to their shelter for cooking over open fires. With plenty of food to eat, in their leisure time they depicted their hunting activities in red and white paint on the cliff wall. These paintings with faint and fragmented remains can still be seen today. Carbon testing showed that the findings are about 28,000 years old.

Thousands and thousands of years later, was the Bronze Age and the first period humans used bronze tools, jewelry and pottery. They left behind signs of a more advanced civilization. Their tools were used for clearing the forests and establishing agriculture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ob อุทยานแห่งชาติเป็นสถานที่ท่องเที่ยวตื่นตาตื่นใจที่ประกอบด้วยทั้งเสน่ห์ธรรมชาติที่งดงามรวมทั้งทัศนียภาพที่ลึกลับ ใต้สะพานที่เชื่อมต่อทั้งสองด้านหุบเขาแคบ สูงชัน ไหลแม่น้ำ zigzagging โดยป่าสักและภูเขา ฤดูฝน แก่งไหลล้ม บนหิน และ ผ่านทศวรรษมีรูปภาพที่น่าทึ่งของความแข็งแรงของธรรมชาติ อาจ มีการกัดเซาะด้วยกระแสแรงของแม่น้ำ หินและหน้าผาแบบแคนยอน และหินที่มีรูปทรงแปลก ๆ น้ำมีการบังคับทางผ่านหินและหินที่ขัดขวางหลักสูตรทำให้สายตางดงามอุทยานแห่งชาติครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมด 553 ตารางกิโลเมตรของภูเขาสูงชันป่าหินแกรนิต ภูเขาสูงของอุทยานดอยอินทนนท์ไปใต้ที่อยู่ติดกัน ช่วงระดับความสูงตั้งแต่ 200 เมตร 1,656 เมตรตามแนวแม่น้ำ Jaem อีสาน อุทยานแห่งชาติแบบลุ่มน้ำของแม่น้ำ Jaem แควน้ำหลักของแม่น้ำปิง พื้นที่เป็นหน้าผาสูง ชันเต็ม ด้วยทางเดินแคบ ๆ ที่สร้างกระแสแรงและเสียงสะท้อนอันทรงพลัง ช่วงภูเขาทั้งหมดเกิดเป็นลมพับเดียวกันในงวดยุคไทรแอสซิกและครีเทเชียส่งหินแกรนิตหินแกรนิต granodiorite และ mitmatileแม่น้ำวิ่งผ่านอย่างมาก Ob หลวงหุบเขา คุณลักษณะสำคัญของอุทยานแห่งชาติ ในอังกฤษ "ob" และ "หลวง" ในภาษาไทยเหนือหมายถึง แคนยอนและแกรนด์ตามลำดับ ห้วยแคบด้านโปร่งและฝนตกหนักโหมกระหน่ำที่ด้านล่างเป็นเหตุผลดีเยี่ยม นิทรรศการข้อมูลของเส้นทางธรรมชาติในอุทยานแห่งชาติให้บริการดีแนะนำที่การใช้ของภาคป่าโดยมนุษย์ในช่วงยุคหินปัจจุบันรวมทั้งกระตุ้นให้เกิดการวิงเวียนวิวหุบเขาภูเขา (หรือดอย) ของช้างป่ามีน้ำตาลดำหน้าผาทะยานของหินแกรนิต mitmatile ที่คล้ายกับช้างนอนหลับ นี่คือ มีจุดชมวิวที่สามารถมองเห็นแม่บัวมาน้ำตกด้านล่าง ถ้ำเป็นบ้านของคนวาดแบบชีวิตประจำวันของพวกเขาเช่นเดียวกับช้างในสีที่แตกต่างบนหินยุคก่อนประวัติศาสตร์ประมาณ 4,000-5,000 ปีที่ผ่านมา กลุ่มของนักล่า "Hoabinhians" และเก็บตั้งค่ายภายใต้สิ่งที่แขวนอยู่หินด้านข้างของหุบเขาแคบ เต็มไป ด้วยป่าฝนเขตร้อนที่หนาแน่น และกำเนิดกับสัตว์ป่า พื้นที่หุบเขานี้กลายเป็น พื้นดินที่ให้อาหาร เพราะสัตว์เก็บย้ายระหว่างฤดูฝนและฤดูแล้ง ในขณะเดียวกัน ในช่วงยุคหินนี้ นายพรานมักนั่งไกลร็อค และใช้หินของข้าวกล้อง - แกนฟิล์มเพื่องานฝีมืออาวุธไม้ที่จำเป็นสำหรับการฆ่า และ butchering ซาก พวกเขานำเนื้อกลับไปเกราะสำหรับปรุงอาหารกว่าเปิดไฟ มีอาหารการกิน ในเวลาว่าง พวกเขาแสดงกิจกรรมล่าสัตว์ของพวกเขาในสีแดง และสีขาวบนผนังหน้าผา ภาพวาดเหล่านี้ มีซากจาง ๆ และมีการกระจายคุณจะยังคงได้วันนี้ การทดสอบคาร์บอนพบว่า ผลมีประมาณ 28,000 ปีเป็นพัน ๆ ปี ยุคสำริด และมนุษย์รอบแรกใช้เครื่องมือสำริด และเครื่องปั้นดินเผา เครื่องประดับ พวกเขาทิ้งสัญญาณของอารยธรรมที่สูงขึ้น เครื่องมือที่ใช้สำหรับล้างป่า และสร้างเกษตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อุทยานแห่งชาติออบหลวงเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าตื่นตาตื่นใจประกอบทั้งเสน่ห์ของธรรมชาติที่สวยงามเช่นเดียวกับทัศนียภาพอันลึกลับ ใต้สะพานที่เชื่อมต่อกันทั้งสองด้านของโตรกธารที่แคบสูงชันแม่น้ำคดเคี้ยวไหลล้อมรอบด้วยป่าไม้สักและภูเขา ในช่วงฤดูฝนที่ไหลเชี่ยว crashing ในก้อนหินและผ่านหุบเป็นภาพที่น่าทึ่งของความแข็งแรงของธรรมชาติ เรื่องการกัดเซาะโดยกระแสลมแรงของแม่น้ำหินและหน้าผารูปแบบแคนยอนและหินที่มีรูปร่างแปลก น้ำที่มีการบังคับทางเหนือก้อนหินและก้อนหินที่ขัดขวางการเรียนการสอนทำให้สายตาที่งดงาม.

อุทยานแห่งชาติครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมด 553 ตารางกิโลเมตรชันเนินเขาหินแกรนิตป่าติดกับภูเขาที่สูงมากของดอยอินทนนท์สวนไปทางทิศเหนือ ที่ระดับความสูงมีตั้งแต่ 200 เมตรถึง 1,656 เมตรไปตามแม่น้ำแม่ Jaem ไปทางทิศเหนือ อุทยานแห่งชาติรูปแบบลุ่มน้ำของแม่น้ำแม่ Jaem ที่แควน้ำหลักของแม่น้ำปิง พื้นที่ที่เต็มไปด้วยความสูงหน้าผาสูงชันที่มีทางเดินแคบ ๆ สร้างกระแสที่แข็งแกร่งและเสียงสะท้อนที่มีประสิทธิภาพ เทือกเขาล้วนเกิดขึ้นจากลมพับเหมือนกันในยุคไทรแอสซิกและระยะเวลาการให้ผลผลิตหินแกรนิตและหินแกรนิต granodiorite mitmatile.

แม่น้ำวิ่งผ่านละครออบหลวง Gorge คุณลักษณะกลางอุทยานแห่งชาติ ในภาษาอังกฤษ "อบ" และ "หลวง" ในภาษาไทยภาคเหนือหมายถึงแคนยอนและแกรนด์ตามลำดับ หุบเขาแคบ ๆ กับด้านที่บางเบาและฝนตกหนักที่บ้าคลั่งที่ด้านล่างเป็นเหตุผลที่ดีเยี่ยมชม นิทรรศการข้อมูลของเส้นทางศึกษาธรรมชาติในที่ทำการอุทยานแห่งชาติมีการแนะนำที่ยอดเยี่ยมในการใช้ประโยชน์จากป่าทางตอนเหนือของประเทศไทยโดยมนุษย์ในช่วงยุคหินจนถึงปัจจุบันเช่นเดียวกับมุมมองวิงเวียนชักนำของกิน.

ภูเขา (หรือดอย) ช้างป่าได้ทะยานหน้าผาสีดำสีน้ำตาลของหินแกรนิต mitmatile ที่มีลักษณะคล้ายช้างนอน นี่คือจุดชมวิวที่สามารถมองเห็นความสวยงามน้ำตกแม่บัวมาด้านล่าง ถ้ำเป็นบ้านของคนยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่ผู้วาดสไตล์ในชีวิตประจำวันของพวกเขาเช่นเดียวกับช้างในสีที่แตกต่างกันบนโขดหินได้.

ประมาณ 4,000 - 5,000 ปีที่ผ่านมากลุ่มของส่าและนักล่า "Hoabinhians" ตั้งค่ายอยู่ภายใต้ชะง่อนหินบน ด้านข้างของหุบเขาแคบ ที่เต็มไปด้วยป่าฝนเขตร้อนและหนาแน่นเต็มไปด้วยสัตว์ป่าบริเวณหุบเขานี้กลายเป็นพื้นดินให้อาหารสัตว์เพราะเก็บไว้โยกย้ายระหว่างฤดูฝนและฤดูแล้ง ในขณะเดียวกันในช่วงนี้นักล่ายุคหินส่วนใหญ่มีแนวโน้มนั่งอยู่ใต้เพิงผาหินและใช้หินขัดของพวกเขา - กราวแกนเพื่องานฝีมืออาวุธไม้ที่จำเป็นสำหรับการฆ่าและการแล่เนื้อซาก พวกเขานำเนื้อกลับไปยังที่พักพิงของพวกเขาสำหรับการปรุงอาหารในช่วงเปิดไฟ ด้วยความอุดมสมบูรณ์ของอาหารที่กินในเวลาว่างของพวกเขาพวกเขาภาพกิจกรรมการล่าสัตว์ของพวกเขาในสีแดงและสีขาวบนผนังหน้าผา ภาพเหล่านี้ยังคงอยู่กับลมและการแยกส่วนยังสามารถเห็นได้ในวันนี้ การทดสอบคาร์บอนแสดงให้เห็นว่าผลการวิจัยที่มีอายุประมาณ 28,000 ปีที่ผ่านมา.

พัน ๆ ปีต่อมาเป็นยุคสำริดและมนุษย์ช่วงแรกใช้เครื่องมือบรอนซ์เครื่องประดับและเครื่องปั้นดินเผา พวกเขาได้ทิ้งร่องรอยของอารยธรรมที่สูงขึ้น เครื่องมือของพวกเขาถูกนำมาใช้สำหรับการล้างป่าและการสร้างงานเกษตรกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อุทยานแห่งชาติออบหลวงเป็นสถานที่ที่น่าตื่นตาตื่นใจประกอบด้วยเสน่ห์ทั้งธรรมชาติที่สวยงามตลอดจนบรรยากาศลึกลับ ใต้สะพานเชื่อมสองฝั่งของเหวชัน แคบ เป็น zigzagging ไหลแม่น้ำ ล้อมรอบด้วยป่าไม้และภูเขา ในช่วงฤดูฝนที่ไหลเชี่ยวชนบนก้อนหิน และ ผ่านหุบเหว เป็นภาพที่น่าทึ่งของพลังของธรรมชาติ การกัดเซาะโดยกระแสน้ำแรงของแม่น้ำ , หินและหน้าผารูปแคนยอนและรูปร่างแปลกหิน formations น้ำมีแรงมามากกว่าหินและก้อนหินที่ขวางทางหลักสูตรการทําภาพที่งดงามยิ่งนักอุทยานแห่งชาติครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมด 553 ตารางกิโลเมตรของป่าภูเขาหินแกรนิตสูงชันติดกับภูเขาที่สูงมากของดอยอินทนนท์ ปาร์ค ทางตะวันตกเฉียงเหนือ ที่ระดับความสูงตั้งแต่ 200 เมตรถึง 490 เมตร เลียบแม่น้ำแม่แจ่ม ไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ อุทยานแห่งชาติลุ่มน้ำของแม่น้ำแม่แจ่มในรูปแบบน้ำแควหลักของแม่น้ำปิง เม พื้นที่เต็มสูง หน้าผาสูงชันกับทางเดินแคบ ๆ สร้างกระแสที่แข็งแกร่งและเสียงสะท้อนที่มีประสิทธิภาพ ภูเขาที่ถูกสร้างโดยลมพับเดียวกันในยุคครีเตเชียสช่วงยุคไทรแอสซิกและให้ผลผลิตหินแกรนิต หินแกรนิตและแกรโนไดออไรต์ mitmatile .แม่น้ำวิ่งผ่านละครออบหลวงช่องเขา , อุทยานแห่งชาติ ส่วนกลาง คุณสมบัติ ในภาษาอังกฤษ , " โอบี " และ " หลวง " ในภาษาไทยภาคเหนือ หมายถึง และ แกรนด์ แคนยอน ตามลำดับ หุบเขาแคบ ๆ กับด้านอิดและ torrent โกรธที่ด้านล่างเป็นเหตุผลที่ดีเยี่ยม ข้อมูลนิทรรศการเส้นทางศึกษาธรรมชาติในอุทยานแห่งชาติ มีแนะนำที่ยอดเยี่ยมที่จะใช้ภาคเหนือป่าโดยมนุษย์ในยุคหินจนถึงปัจจุบันรวมทั้งพิศวาสกระตุ้นทัศนียภาพของหุบเขาภูเขา ( ดอย ) ของป้าช้างได้ ( น้ำตาลดำ mitmatile หน้าผาหินแกรนิตที่คล้ายนอนช้าง ที่นี่เป็นจุดชมวิวที่สามารถเห็นชายหาดแม่บัวมาน้ำตกด้านล่าง ถ้ำยุคก่อนประวัติศาสตร์เป็นบ้านของคนที่ทาสีสไตล์ชีวิตของพวกเขาทุกวัน รวมทั้งช้างในสีที่แตกต่างกันบนก้อนหินประมาณ 4 , 000 - 5 , 000 ปีมาแล้ว กลุ่ม gatherers และนักล่า " hoabinhians " ตั้งค่ายอยู่ภายใต้หินยื่นออกมาที่ด้านข้างของหุบเขาแคบๆ เต็มไปด้วยป่าดิบชื้นหนาแน่นและเต็มไปด้วยสัตว์ป่า พื้นที่เป็นหุบเขาพื้นดินให้อาหารสัตว์ก็เพราะอพยพระหว่างฤดูฝนและฤดูแล้ง ขณะเดียวกัน ในระหว่างนี้ยุคหินนักล่าส่วนใหญ่นั่งอยู่ใต้ก้อนหินที่ใช้ข้าวกล้อง หินเกล็ดขวานหัตถกรรมไม้อาวุธที่จำเป็นสำหรับการฆ่าและชำแหละเนื้อซาก . นำเนื้อกลับไปที่พักพิงของพวกเขาสำหรับอาหารเหนือไฟเปิด ที่มีมากมายของอาหารที่กิน ในช่วงเวลาว่างของพวกเขา และเรื่องราวของพวกเขาล่ากิจกรรมทาสีแดงและสีขาวบนผนังหน้าผา . ภาพวาดเหล่านี้กับลมและแยกส่วนซากศพที่ยังสามารถเห็นได้ในวันนี้ ทดสอบคาร์บอน พบว่าผลมีประมาณ 28 , 000 ปีเป็นพันๆ ปีต่อมา คือ ยุคสำริด และคาบแรก มนุษย์ใช้เครื่องมือสำริด เครื่องประดับ และเครื่องปั้นดินเผา พวกเขาทิ้ง ร่องรอยอารยธรรมที่ก้าวหน้ามากขึ้น เครื่องมือของพวกเขาถูกใช้สำหรับการล้างป่า และการเกษตร