In the run-up to the Iranian Revolution of 1979, Khomei- ni’s popularity and influence grew. In particular, Khomeini struck a chord with the urban poor and his words provided a channel into which to funnel the revolutionary anger, en- thusiasm, and uncertainty sweeping the nation. Khomeini’s refusal to compromise with the monarchy and his disdain for Western governments gave weight to his claim that Iran’s problems could be resolved by a return to Islamic ways, an idea that was increasingly gaining traction among the Mus- lim masses.
By the fall of 1978, there was a decisive entry of the in- dustrial and salaried working classes, including influential oil workers, into the mass protest movement. The middle class, generally associated with the National Front, was swept up in the revolutionary current and increasingly had little choice but to join forces with Khomeini. As people became emboldened and enthusiastic, even in the face of deaths during demonstrations, the crucial stage of the revo- lution began with massive politico-economic strikes against the shah starting in late summer. The economy was virtu- ally paralyzed, contributing to a groundswell of support for Khomeini’s uncompromising stance.38
When Khomeini returned to Iran from exile on February 1, 1979, crowds of more than three million greeted him. From February 9 to 11, intense fighting took place between anti- shah guerillas, rebel troops, and soldiers loyal to the shah. Two days of street fighting culminated with the overthrow of the monarchy. Of the three pillars the Pahlavis had con- structed to strengthen their state, the military had been ren- dered powerless, the bureaucracy had fused with the revolu- tion, and court patronage had become a humiliating façade of justice.39
The voice of the people had proved powerful enough to de-
stroy the Pahlavi monarchy, but the immediate challenge af- ter the revolution was to channel that voice and draft a new constitution to replace the 1906 fundamental laws. Religion was at the heart of Khomeini’s objective to enshrine Islam at the center of Iran’s new constitution. Indeed, as the revo- lution sought to define itself in constitutional terms, Kho- meini demonstrated a pragmatic ability to handle challenges from major social and political groups and the restructuring of the Iranian state.40
The process of crafting a new constitution produced an un- even struggle between Khomeini and his disciples on the one hand and Prime Minister Mehdi Bazargan and his lib- eral Muslim allies on the other. Bazargan and Khomeini clashed over whether or not to institute an Islamic republic. Bazargan advocated a third option in the form of a demo- cratic Islamic republic.41 Khomeini responded by arguing that “Islam does not need adjectives such as democratic. Precisely because Islam is everything, it means everything. It is sad for us to add another word near the word Islam, which is perfect.”42
On April 1, 1979, Khomeini won the debate decisively with 99 percent of electorate voting yes on a referendum to insti- tute the Islamic republic. Out of a total of 21 million peo- ple, 20 million participated. The vote established the frame- work for the elections of a 73-man constituent body called the Majles-e Khebregan (Assembly of Experts)—a term with strong religious overtones. When the elections took place in August, the Central Komiteh, the Central Mosque Office, and the newly structured Society for the Militant Clergy of Tehran (Jam’eh-e Rouhaniyan-e Mobarez-e Tehran) closely scrutinized all candidates. In predictable fashion, the elec- tions resulted in a lopsided victory for Khomeini’s allies, and the Assembly of Experts began drafting the Islamic Consti- tution.43 The referendum was voted upon before any of the
ในวิ่งเพื่อการปฏิวัติอิหร่าน 1979 khomei , - ความนิยมผมและอิทธิพลอื่น ๆ โดยเฉพาะ Khomeini หลงคอร์ดกับคนจนเมือง และคำพูดของเขาที่ให้ช่องทางในที่ช่องทางความโกรธปฏิวัติ , EN - thusiasm และความไม่แน่นอนกวาดประเทศKhomeini คือปฏิเสธที่จะประนีประนอมกับสถาบันกษัตริย์ และการดูถูกของเขาสำหรับรัฐบาลตะวันตกให้หนักของเขาเรียกร้องว่าปัญหาของอิหร่านที่อาจจะได้รับการแก้ไข โดยกลับไปทางอิสลาม ความคิดที่ดึงดูดมากขึ้นระหว่างมุสลิมแรง - มวล .
โดยการลดลงของปี 1978 มีการแตกหักของใน dustrial เรียน ทำงาน และเงินเดือน รวมทั้งคนงานน้ำมันมีอิทธิพลในการชุมนุมมวลชนเคลื่อนไหว ชนชั้นกลางโดยทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับแนวหน้าแห่งชาติ ถูกกวาดขึ้นในการปฏิวัติปัจจุบันและมากขึ้นมีทางเลือกน้อย แต่จะร่วมมือกับ Khomeini . เป็นคนเริ่มล้าและกระตือรือร้น แม้ในใบหน้าของการเสียชีวิตในระหว่างการสาธิตที่สำคัญในขั้นตอนของ REVO - lution ใหญ่ทางการเมือง เศรษฐกิจเริ่มมีนัดกับอิหร่านเริ่มในช่วงปลายฤดูร้อน เศรษฐกิจภายใต้ - พันธมิตรเป็นอัมพาต สาเหตุที่จะกระตุ้นความสนใจจากผู้คนของการสนับสนุน Khomeini คือจุดยืนแน่วแน่ . 38
เมื่อ Khomeini กลับไปยังอิหร่านจาก EXILE เมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์ , 1979 , ฝูงชนของมากกว่าสามล้านทักทายเขา วันที่ 9 ถึง 11การต่อสู้ที่รุนแรงเกิดขึ้นระหว่างกลุ่มกองโจรกบฏต่อต้าน - อิหร่าน , ทหาร และทหารที่จงรักภักดีต่อกษัตริย์ . สองวันของการต่อสู้ข้างถนน culminated กับล้มล้างพระมหากษัตริย์ ของทั้งสามเสาคอน pahlavis มีจากเพื่อเสริมสร้างสถานะของพวกเขา ทหารมีเรน - dered อำนาจระบบราชการได้หลอมรวมกับ revolu - tionและศาลในพระบรมราชูปถัมภ์ได้กลายเป็นอัปยศ 2 ̧ ADE ของความยุติธรรม 39
เสียงของประชาชนได้พิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะ de -
stroy ที่ปาห์ลาวีระบอบ แต่ความท้าทายทันที AF - เธอการปฏิวัติคือ ช่องเสียง และร่างรัฐธรรมนูญใหม่เพื่อแทนที่ 1906 พื้นฐานกฎหมายศาสนาคือหัวใจของ Khomeini ของวัตถุประสงค์ เพื่อประดิษฐาน ศาสนาอิสลามที่ศูนย์ของรัฐธรรมนูญใหม่ของอิหร่าน แน่นอน , เป็น REVO - lution พยายามที่จะกำหนดตัวเองในแง่ของรัฐธรรมนูญ , ค้อ - ผู้แสดงความสามารถปฏิบัติเพื่อจัดการกับความท้าทายจากกลุ่มทางสังคมและการเมืองครั้งใหญ่ และการปรับโครงสร้างของรัฐ 40
อิหร่าน
การแปล กรุณารอสักครู่..