onophobia is an acute fear of being

onophobia is an acute fear of being alone and having to cope without a specific person, or perhaps any person, in close proximity. This 'closeness' might mean in the same house or flat or even in the same room. Anxiety Care has encountered monophobics who cannot use the lavatory without another person being in the room with them.

Monophobia is often seen as part of the agoraphobic cluster. According to research, there are no particular personality differences between agoraphobics and members of the general population. 'Fear of fear' (fear of a panic attack) seems to be a component of the agoraphobia (and a major part of monophobia), but there are many other factors that lead to the avoidance central to the disorder and not all agoraphobics experience panic attacks. People with agoraphobia typically suffer from a 'cluster' of phobias as mentioned and Monophobia may be one. Generally agoraphobics will find it very difficult or impossible to carry out certain activities. These could be going into crowded or public places, lifts, public transport or simply anywhere away from home where 'escape' or immediate access to help is not possible. They will probably also fear standing in queues, going on bridges or sitting in any place where they feel 'trapped', such as at a hairdresser's or dentists. A companion for outings is often sought and rapidly becomes essential. There can also be additional fears, predominantly 'social' ones such as a fear of blushing, trembling, talking eating or writing in front of people and of being stared at. (These latter fears can also be part of social phobia or separate specific phobias and don't necessarily mean that someone suffering in this way is agoraphobic or monophobic.) There may also be obsessional and depressive symptoms. If the person becoming agoraphobic was significantly depressed before onset, which is more common when the problem appears later in life, this could be the disorder that is treated first.

It can be seen from this that agoraphobia tends to reduce self-confidence and the belief that activities can be carried out alone. It can be a short step from here to a belief that being alone at all is not safe. A person suffering from Panic Disorder might also believe that he or she will die or collapse or do something terrible when panic strikes and this too might make having a trustworthy person present seem as if it is essential, so leading to monophobia. Some people with social difficulties might also believe that a trustworthy companion is vital before they enter social situations. And children or young adults suffering from Separation Anxiety have also discussed feeling very isolated and alone at times and experiencing the need to have a parent or trusted companion present before undertaking activities. However, in the latter case, the focus is usually on one specific person (a parent) and being alone for short periods is usually not mentioned as a major problem. However, when it is, monophobia might be considered as part of the problem.

Anxiety Care has encountered monophobic people who have few typical agoraphobic or social symptoms, retaining the ability to function in virtually any situation as long as they have somebody with them at all times. In fact the 'pure' monophobic may be indistinguishable from the general population, perhaps even more outgoing than most, when accompanied by a trusted companion.

Anecdotal evidence seems to suggest that the monophobic person's feeling of being unsafe, is probably the main focus. This has been seen, within the charity, to occur out of severe self-doubt: even resulting in the needed companion being a parent rather than the life partner. It might be argued here that falling back into a childlike need for a parent is statistically more likely to work, both emotionally and financially, than not allowing the life partner to leave the house. Anxiety Care has encountered monophobics, married to partners who cannot easily take time off from their jobs, literally clinging to that partner as he or she tried to leave the house; begging and crying; with this happening virtually every working day. A parent might be more available and might more easily fall back into the mode of looking after this adult as a needy child again.

Feeling dangerous is often an 'obsessional thinking' problem (see the article on this website) and the charity has encountered people fearing their own violence in this way who have insisted on having a companion with them at all times in order to prevent them harming people. However, people with this problem would usually feel just as safe if they were locked in a room alone, so monophobia would not be their main difficulty.

Recovery

As with any anxiety disorder, monophobics cannot be talked or bullied out of their problem. The anxiety is not trying to cause harm, it is mistakenly trying to help: telling them, wrongly, that they are in terrible danger when alone. This anxiety does not have a lot of sense, it is operating on the intellectual level of a young child rather than an adult and the way to prove to it that being alone is not dangerous is by experiencing the fact, not talking about it, as with a child. This means working out a structured recovery programme where this person is alone for gradually increasing periods. If this proves totally impossible: the perceived anxiety is too high, then medication might be needed before such a programme could be attempted (See the booklet 'self-treatment for phobias'.)

'Alone' can obviously be interpreted in many ways: from being the only person in a room when the house is full of people, through to being the only person on a remote island. The monophobic and his or her companion/s will have to work out a gradually increasing ladder of steps, based on the individual's reality: starting with what can just be managed with some anxiety through to being entirely alone for significant periods. The first step might be the companion walking out of the house or flat and standing a few yards away for an agreed period. The distance and time could then be increased over a period of a few weeks. The agreement would have to be met by both sides: being away for two minutes doesn't mean three or four and the sufferer would have to agree not to beg the companion not to go, or to come back more quickly. This work would need to be done every day.

As discussed above, 'being alone' may mean very different things to different people and it will be essential, if this recovery work is done without professional help, to work out what the fear comprises of. That is, if there are any social elements, or fear of personal violence; or if the focus is on one particular person or type of person rather than the need to have a warm body in immediate proximity. For example, one monophobic was found to be much more amenable to recovery work when he knew that the houses in his immediate area had people in them. He resisted being alone when he wasn't sure about that.

If these personalised difficulties are not looked at, the sufferer might be in the position of the cat phobic who worked only with a ginger tom and thereafter had no difficulty with cats of this colour but was still phobic about the rest. In that situation, the work left to do (all sorts of cats) was easier because one aspect had worked well, but it could have been avoided if it had been done right in the first place.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

onophobia เป็นความกลัวเฉียบพลันของคนเดียว และต้องรับมือ โดยบุคคล หรืออาจเป็นบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ใกล้ นี้ 'ความใกล้เคียง"อาจหมายถึง ในบ้านเดียวกันหรือแบน หรือแม้แต่ ในห้องเดียวกัน วิตกกังวลดูแลพบ monophobics ที่ไม่รบกวนการใช้ โดยบุคคลอื่นที่อยู่ในห้องด้วยมักจะเห็น monophobia เป็นส่วนหนึ่งของคลัสเตอร์ agoraphobic ตามงานวิจัย มีความแตกต่างไม่เฉพาะบุคลิกภาพระหว่าง agoraphobics และสมาชิกของประชากรทั่วไป 'ความกลัวความกลัว' (ความกลัวความตื่นตระหนก) น่าจะ เป็นส่วนประกอบของการโรคกลัวที่ชุมชน (และส่วนใหญ่ของ monophobia), แต่มีปัจจัยอื่น ๆ มากมายที่นำไปสู่การหลีกเลี่ยงโรคที่ศูนย์กลาง และ agoraphobics ไม่พบการโจมตีเสียขวัญ คนที่ มีโรคกลัวที่ชุมชนโดยทั่วไปประสบ 'คลัสเตอร์' ของ phobias ดังกล่าว และ Monophobia อาจจะหนึ่ง โดยทั่วไป agoraphobics จะพบมันยากมาก หรือไม่สามารถดำเนินกิจกรรมบางอย่าง เหล่านี้อาจจะไป ในสถานที่แออัด หรือที่สาธารณะ ลิฟท์ ระบบขนส่งสาธารณะ หรือที่ใดก็พักที่ 'หนี' หรือการเข้าถึงการช่วยเหลือทันทีเป็นไปไม่ได้ พวกเขาจะคงยัง กลัวยืนอยู่ในคิว ไปบนสะพาน หรือในตำแหน่งใด ๆ ที่พวกเขารู้สึก 'ติดอยู่' เช่นที่ของช่างตัดผมหรือทันตแพทย์ ตัวช่วยสำหรับ outings มักจะมีการค้นหา และอย่างรวดเร็วกลายเป็นสิ่งจำเป็น สามารถมียังความกลัวเพิ่มเติม คนส่วนใหญ่ 'สังคม' เช่นความ blushing ตะลึงงัน พูดคุยรับประทานอาหาร หรือเขียน หน้าคน และกำลังจ้องไปที่ (กลัวหลังเหล่านี้สามารถเป็นส่วนหนึ่งของโรคกลัวสังคมหรือแยกเฉพาะ phobias และไม่จำเป็นต้องหมายถึง คนทุกข์ทรมานด้วยวิธีนี้ว่า agoraphobic หรือ monophobic) นอกจากนี้ยังอาจมีอาการ obsessional และ depressive ถ้าบุคคลที่กลายเป็น agoraphobic ตกต่ำอย่างมีนัยสำคัญก่อนที่จะเริ่ม ซึ่งเป็นเรื่องปกติเมื่อปัญหาปรากฏในภายหลังในชีวิต นี้อาจเป็นโรคที่ถือว่าเป็นครั้งแรกจะเห็นได้จากนี้โรคกลัวที่ชุมชนมีแนวโน้มที่จะ ลดความมั่นใจและความเชื่อว่ากิจกรรมสามารถทำคนเดียว มันได้ขั้นตอนสั้นที่ให้ความเชื่อว่าเป็นคนเดียวที่ไม่ปลอดภัย คนทุกข์ทรมานจากโรคตื่นตระหนกอาจยังเชื่อว่า เขาหรือเธอจะตาย หรือยุบหรือทำสิ่งน่ากลัวเมื่อนัดหยุดงานที่หวาดกลัวและนี้เกินไปอาจทำให้มีผู้เชื่อถืออยู่ดูเหมือน ว่า เป็นสิ่งจำเป็น เพื่อ นำไป monophobia บางคน มีปัญหาทางสังคมอาจยังเชื่อเพื่อนเชื่อถือว่าสำคัญก่อนเข้าสถานการณ์ทางสังคม และผู้ใหญ่เด็กหรือหนุ่มสาวที่ทุกข์ทรมานจากความวิตกกังวลในการแยกยังได้กล่าวถึงความรู้สึกเพียงอย่างเดียว และแยกมากครั้ง และพบจำเป็นต้องมีผู้ปกครองหรือเพื่อนอยู่ก่อนกิจกรรมกิจการน่าเชื่อถือ อย่างไรก็ตาม ในกรณีหลัง โฟกัสหนึ่งเฉพาะบุคคล (หลัก) และถูกคนเดียวสำหรับรอบระยะเวลาสั้นมักจะไม่ได้กล่าวถึงเป็นปัญหาใหญ่ อย่างไรก็ตาม เมื่อ monophobia อาจถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาวิตกกังวลดูแลพบคน monophobic ที่มีอาการเพียงเล็กน้อยทั่วไป agoraphobic หรือสังคม รักษาความสามารถในการทำงานในแทบทุกสถานการณ์ตราบใดที่พวกเขามีใครบางคนได้ตลอดเวลา ในความเป็นจริง 'บริสุทธิ์' monophobic ได้จำแนกไม่ได้จากประชากรทั่วไป บางทียิ่งออกมาก เมื่อพร้อม ด้วยเพื่อนที่เชื่อถือได้หลักฐานเล็ก ๆ น่าจะ แนะนำว่า ผู้ monophobic รู้สึกไม่ปลอดภัย จะโฟกัสหลัก นี้ได้เห็น ภายในองค์กรการกุศล เกิดขึ้นไม่รุนแรงสงสัยในตนเอง: ได้ผลลัพธ์ในตัวช่วยจำที่ถูกหลักแทนที่เป็นคู่ชีวิต มันอาจจะโต้เถียงนี่กลับตกไปอยู่ในหลักต้อง childlike ว่าทางสถิติแนวโน้มการทำงาน ทั้งทางอารมณ์ และทางการ เงิน กว่าให้คู่ชีวิตจะออกจากบ้านไม่ วิตกกังวลดูแลพบ monophobics แต่งงานกับคู่ค้าที่ไม่ได้ใช้เวลาออกจากงาน อักษรติดคู่ที่เป็นเขาหรือเธอพยายามออกจากบ้าน ขอทานและร้องไห้ ด้วยการนี้เกิดขึ้นแทบทุกวันทำการ หลักอาจมีมากขึ้น และอาจเพิ่มเติมเดินถอยกลับเข้าสู่โหมดของการมองหลังจากนี้ผู้ใหญ่เป็นเด็กยากจนอีกรู้สึกอันตรายคือมักจะ มีปัญหา 'obsessional คิด' (ดูบทความในเว็บไซต์นี้) และองค์กรการกุศลที่พบคนโกงความรุนแรงของตนเองด้วยวิธีนี้ได้ยืนยันต้องมีเพื่อนกับพวกเขาตลอดเวลาเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาเป็นอันตรายต่อบุคคล อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ มีปัญหานี้จะมักจะรู้สึกเพียงว่าปลอดภัยถ้าพวกเขาถูกล็อคในห้องคนเดียว ดังนั้น monophobia จะเป็นปัญหาหลักของพวกเขาการกู้คืนเช่นเดียวกับโรควิตกกังวลใด ๆ monophobics ไม่มีการพูดคุย หรืออะไรจากปัญหา ความห่วงใยจะไม่พยายามที่จะก่อให้เกิดอันตราย แสดงได้พยายามจะช่วยเหลือ: บอกพวกเขา ผิด พวกเขาน่ากลัวอันตรายเมื่ออยู่คนเดียว วิตกกังวลนี้ไม่มีความรู้สึก ทำงานในระดับปัญญาของเด็กเล็กมากกว่าผู้ใหญ่ และวิธีการพิสูจน์ได้ว่า คนเดียวไม่อันตรายคือการพบความจริง ไม่พูดถึง เช่นเดียวกับเด็ก ซึ่งหมายความว่า ทำงานออกเป็นโปรแกรมกู้คืนระบบซึ่งบุคคลนี้เป็นคนเดียวสำหรับการค่อย ๆ เพิ่มระยะเวลา ถ้านี้พิสูจน์ได้ทั้งหมด: ความวิตกกังวลการรับรู้เป็นสูงเกินไป แล้วยาอาจจะจำเป็นก่อนที่สามารถดำเนินการโครงการดังกล่าว (ดูหนังสือ 'self-treatment สำหรับ phobias')'คนเดียว' สามารถชัดตีความในหลายวิธี: จาก คนเดียวในห้องเมื่อเต็มบ้านคน ผ่านเป็น เพียงคนเดียวบนเกาะไกล ที่ monophobic และ คน เพื่อน/s จะมีการทำงานจากบันไดค่อย ๆ เพิ่มขั้นตอน ตามความเป็นจริงของแต่ละบุคคล: เริ่มต้น ด้วยอะไรสามารถเพียงจัดการกับความวิตกกังวลบางอย่างผ่านการอยู่คนเดียวทั้งช่วงเวลาที่สำคัญ ขั้นตอนแรกอาจจะเพื่อนเดินออกจากบ้านหรือแบน และยืนกี่หลาไปสำหรับรอบระยะเวลาตกลงกัน ระยะทางและเวลาได้แล้วจะเพิ่มขึ้นในช่วงไม่กี่สัปดาห์ ข้อตกลงจะต้องสามารถตอบสนองทั้งสองด้าน: ถูกไปสองนาทีไม่หมายถึง สาม หรือสี่ และ sufferer ที่จะต้องยอมรับไม่อ้อนวอนเพื่อนไม่ไป หรือกลับมาได้เร็วขึ้น งานนี้จะต้องทำทุกวัน'อยู่คนเดียว' อาจหมายถึง สิ่งที่แตกต่างกันมากกับคนกล่าวถึงข้างต้น และมันจะสำคัญ ถ้าเสร็จงานนี้กู้คืน โดยความช่วยเหลือมืออาชีพ การทำงานจากอะไรกลัวจะประกอบด้วย นั่นคือ ถ้ามีองค์ประกอบทางสังคมใด ๆ หรือกลัวความรุนแรงส่วนบุคคล หรือ ถ้าโฟกัสอยู่คนเดียวหรือชนิดของคนแทนที่ต้องมีร่างกายที่อบอุ่นในทันที ตัวอย่าง หนึ่ง monophobic พบเป็นมากขึ้นคล้อยตามการตกงานการกู้คืนเมื่อเขารู้ว่า บ้านของเขาในทันทีที่มีผู้คนอยู่ใน เขา resisted อยู่คนเดียวเมื่อไม่แน่ใจว่าถ้าปัญหาเหล่านี้ตามเป็นไม่มอง sufferer ที่อาจอยู่ในตำแหน่งของ phobic แมวที่ทำงานเฉพาะกับต้มขิงหลังจากนั้นได้ไม่ยากกับแมวสีนี้ แต่ก็ยังคง phobic เกี่ยวกับส่วนเหลือ ในซ้าย (ทุกแมว) ทำงานได้ง่ายเนื่องจากด้านหนึ่งทำงานได้ดี แต่มันอาจมีการหลีกเลี่ยงถ้ามันถูกทำอยู่ในสถานที่แรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

onophobia เป็นความกลัวเฉียบพลันของการอยู่คนเดียวและมีการรับมือโดยไม่ต้องมีบุคคลที่ระบุหรืออาจบุคคลใดในบริเวณใกล้เคียง นี้ 'ใกล้ชิด' อาจหมายถึงในบ้านหลังเดียวกันหรือแบนหรือแม้กระทั่งในห้องเดียวกัน การดูแลความวิตกกังวลพบ monophobics ที่ไม่สามารถใช้ห้องน้ำโดยไม่มีคนอื่นอยู่ในห้องกับพวกเขา. Monophobia มักจะเห็นเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มสันโดษ ตามการวิจัยไม่มีความแตกต่างโดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างบุคลิกภาพ agoraphobics และสมาชิกของประชากรทั่วไป 'ความกลัวของความกลัว (กลัวของการโจมตีเสียขวัญ) น่าจะเป็นส่วนประกอบของอาทิเช่น (และเป็นส่วนสำคัญของ monophobia) แต่ยังมีปัจจัยอื่น ๆ อีกมากมายที่นำไปสู่การหลีกเลี่ยงศูนย์กลางของความผิดปกติและไม่ทั้งหมดประสบการณ์ความตื่นตระหนก agoraphobics การโจมตี คนที่มีอาทิเช่นมักจะต้องทนทุกข์ทรมานจาก 'กลุ่มของโรคที่เป็นที่กล่าวถึงและ Monophobia อาจจะเป็นหนึ่ง โดยทั่วไป agoraphobics จะพบว่ามันยากมากหรือเป็นไปไม่ที่จะดำเนินกิจกรรมบางอย่าง เหล่านี้อาจจะจะเข้าไปในสถานที่แออัดหรือสาธารณะ, ลิฟท์ขนส่งสาธารณะหรือเพียงแค่ทุกที่อยู่ห่างจากบ้านที่ 'หลบหนีหรือเข้าถึงได้ทันทีเพื่อช่วยให้เป็นไปไม่ได้ พวกเขาอาจจะยังกลัวยืนอยู่ในคิวไปบนสะพานหรือนั่งอยู่ในสถานที่ใด ๆ ที่พวกเขารู้สึก 'ติดอยู่' เช่นที่ช่างทำผมหรือทันตแพทย์ สหายสำหรับนอกสถานที่เป็นที่ต้องการอย่างรวดเร็วและมักจะกลายเป็นสิ่งจำเป็น นอกจากนี้ยังสามารถเป็นความกลัวที่เพิ่มขึ้นส่วนใหญ่ 'สังคม' คนเช่นความกลัวของแดงที่ตัวสั่นพูดคุยรับประทานอาหารหรือเขียนในด้านหน้าของผู้คนและการถูกจ้องมองมาที่ (กลัวหลังเหล่านี้ยังสามารถเป็นส่วนหนึ่งของความหวาดกลัวสังคมหรือโรคเฉพาะแยกต่างหากและไม่จำเป็นต้องหมายความว่าคนที่ทุกข์ทรมานในลักษณะนี้เป็นพวกสันโดษหรือ monophobic.) นอกจากนี้อาจมีอาการซึมเศร้าและหลงใหล ถ้าคนที่กลายเป็นพวกสันโดษได้รับความสุขอย่างมีนัยสำคัญก่อนที่การโจมตีซึ่งเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นเมื่อเกิดปัญหาจะปรากฏต่อไปในชีวิตนี้อาจจะมีความผิดปกติที่จะถือว่าเป็นครั้งแรก. มันสามารถเห็นได้จากนี้อาทิเช่นที่มีแนวโน้มที่จะลดความเชื่อมั่นในตนเองและความเชื่อ กิจกรรมที่สามารถดำเนินการได้เพียงอย่างเดียว มันอาจจะเป็นขั้นตอนสั้น ๆ จากที่นี่เพื่อความเชื่อว่าเป็นคนเดียวที่ทุกคนจะไม่ปลอดภัย คนที่ทุกข์ทรมานจากความผิดปกติของความตื่นตระหนกนอกจากนี้ยังอาจจะเชื่อว่าเขาหรือเธอจะตายหรือยุบหรือทำอะไรบางอย่างที่น่ากลัวเมื่อนัดตื่นตระหนกและนี้ก็อาจจะทำให้มีคนที่น่าเชื่อถือในปัจจุบันดูเหมือนว่ามันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อนำไปสู่การ monophobia บางคนที่มีปัญหาทางสังคมนอกจากนี้ยังอาจเชื่อว่าเป็นสหายที่น่าเชื่อถือเป็นสิ่งสำคัญก่อนที่จะเข้าสถานการณ์ทางสังคม และเด็กหรือผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาวที่ทุกข์ทรมานจากความวิตกกังวลแยกได้กล่าวถึงความรู้สึกที่ยังโดดเดี่ยวมากและอยู่คนเดียวที่ครั้งและประสบความจำเป็นที่จะต้องมีผู้ปกครองหรือสหายที่เชื่อถือได้ในปัจจุบันก่อนที่จะประกอบกิจกรรม อย่างไรก็ตามในกรณีหลังนี้โฟกัสอยู่มักจะอยู่คนหนึ่งที่เฉพาะเจาะจง (ผู้ปกครอง) และการอยู่คนเดียวเป็นระยะเวลาสั้น ๆ มักจะไม่ได้กล่าวถึงว่าเป็นปัญหาที่สำคัญ แต่เมื่อมันเป็น monophobia อาจถือได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาที่เกิดขึ้น. ดูแลความวิตกกังวลพบคน monophobic ที่มีไม่กี่ทั่วไปอาการสันโดษหรือสังคม, การรักษาความสามารถในการทำงานในเกือบทุกสถานการณ์ตราบเท่าที่พวกเขามีคนที่มีพวกเขาทั้งหมด ครั้ง ในความเป็นจริง monophobic 'บริสุทธิ์' อาจจะแยกไม่ออกจากประชาชนทั่วไปอาจจะออกมากที่สุดเมื่อมาพร้อมกับสหายที่เชื่อถือได้. หลักฐานน่าจะชี้ให้เห็นว่าความรู้สึกที่คน monophobic ของการเป็นที่ไม่ปลอดภัยอาจจะเป็นจุดสนใจหลัก นี้ได้รับการเห็นภายในการกุศลที่จะเกิดขึ้นจากความสงสัยอย่างรุนแรงแม้ส่งผลให้สหายที่จำเป็นในการเป็นผู้ปกครองมากกว่าหุ้นส่วนชีวิต มันอาจจะเป็นที่ถกเถียงกันที่นี่ที่ลดลงกลับเข้าสู่ความต้องการที่ไร้เดียงสาสำหรับผู้ปกครองเป็นสถิติที่มีโอกาสมากขึ้นในการทำงานทั้งด้านอารมณ์และทางการเงินกว่าไม่ช่วยให้ชีวิตคู่ที่จะออกจากบ้าน การดูแลความวิตกกังวลพบ monophobics แต่งงานกับคู่ค้าที่ไม่สามารถใช้เวลาออกจากงานของพวกเขาอย่างแท้จริงยึดมั่นกับพันธมิตรที่เป็นเขาหรือเธอพยายามที่จะออกจากบ้าน; ขอทานและร้องไห้; กับเรื่องนี้ที่เกิดขึ้นแทบทุกวันทำการ ผู้ปกครองอาจจะมีมากขึ้นและง่ายขึ้นอาจจะตกกลับเข้าสู่โหมดของการมองหลังจากที่ผู้ใหญ่เป็นเด็กยากจนอีกครั้ง. รู้สึกอันตรายมักจะเป็น 'หลงใหลความคิด' ปัญหา (ดูบทความในเว็บไซต์นี้) และองค์กรการกุศลที่ได้พบผู้คน กลัวความรุนแรงของตัวเองในทางที่นี้ได้ยืนยันว่ามีสหายกับพวกเขาตลอดเวลาเพื่อที่จะป้องกันไม่ให้ทำร้ายคน แต่คนที่มีปัญหานี้มักจะรู้สึกเช่นเดียวกับความปลอดภัยหากพวกเขาถูกขังอยู่ในห้องคนเดียวดังนั้น monophobia จะไม่เป็นปัญหาหลักของพวกเขา. การกู้คืนเช่นเดียวกับความผิดปกติของความวิตกกังวลใด ๆ monophobics ไม่สามารถพูดคุยหรือรังแกจากปัญหาของพวกเขา ความวิตกกังวลที่ไม่ได้พยายามที่จะก่อให้เกิดอันตรายก็จะเข้าใจผิดพยายามที่จะช่วย: บอกพวกเขาผิดที่พวกเขาตกอยู่ในอันตรายที่น่ากลัวเมื่ออยู่คนเดียว ความวิตกกังวลนี้ไม่ได้มีความรู้สึกมากก็มีการดำเนินงานในระดับทางปัญญาของเด็กมากกว่าผู้ใหญ่และวิธีที่จะพิสูจน์ให้เห็นไปว่าอยู่คนเดียวไม่เป็นอันตรายคือการประสบความเป็นจริงไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่ กับเด็ก ซึ่งหมายความว่าการทำงานออกโปรแกรมกู้คืนโครงสร้างที่คนคนนี้คือคนเดียวเป็นระยะเวลาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ถ้านี่เป็นข้อพิสูจน์เป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิง: ความวิตกกังวลการรับรู้ที่สูงเกินไปแล้วยาอาจจะต้องก่อนที่โปรแกรมดังกล่าวอาจจะมีการพยายาม (ดูหนังสือเล่มเล็ก 'รักษาตนเองสำหรับโรค'.) 'Alone' เห็นได้ชัดว่าสามารถตีความในหลายวิธี: จาก เป็นเพียงคนเดียวในห้องพักเมื่อบ้านที่เต็มไปด้วยผู้คนที่ผ่านไปเป็นเพียงคนเดียวบนเกาะห่างไกล monophobic และสหายของเขาหรือเธอ / วินาทีจะมีผลงานออกมาบันไดเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในขั้นตอนขึ้นอยู่กับความเป็นจริงของแต่ละบุคคล: เริ่มต้นด้วยสิ่งที่เพิ่งสามารถจัดการกับความวิตกกังวลบางอย่างผ่านไปเป็นทั้งหมดเพียงอย่างเดียวเป็นระยะเวลาอย่างมีนัยสำคัญ ขั้นตอนแรกอาจจะเป็นคู่หูที่เดินออกจากบ้านหรือแบนและยืนอยู่ไม่กี่หลาออกไปเป็นระยะเวลาที่ตกลงกันไว้ ระยะทางและเวลานั้นก็อาจจะเพิ่มขึ้นในช่วงไม่กี่สัปดาห์ ข้อตกลงดังกล่าวจะต้องพบกับทั้งสองด้าน: อยู่ห่างสองนาทีไม่ได้หมายความว่าสามหรือสี่และผู้ประสบภัยจะต้องมีการตกลงที่จะไม่ขอสหายไม่ได้ที่จะไปหรือจะกลับมาได้อย่างรวดเร็ว งานนี้จะต้องมีการทำทุกวัน. ตามที่กล่าวไว้ข้างต้น 'อยู่คนเดียวอาจหมายถึงสิ่งที่แตกต่างกันมากกับคนที่แตกต่างกันและมันจะเป็นสิ่งสำคัญถ้าทำงานการกู้คืนนี้จะทำโดยไม่ต้องช่วยมืออาชีพในการทำงานจากสิ่งที่กลัวประกอบด้วย . นั่นคือหากมีองค์ประกอบทางสังคมหรือความกลัวของความรุนแรงส่วนบุคคล หรือถ้าให้ความสำคัญกับคนคนหนึ่งโดยเฉพาะหรือประเภทของบุคคลมากกว่าความต้องการที่จะมีร่างกายอบอุ่นในบริเวณใกล้เคียงทันที ตัวอย่างเช่นหนึ่ง monophobic พบว่ามีมากขึ้นเพื่อตอบสนองการทำงานของการกู้คืนเมื่อเขารู้ว่าบ้านในพื้นที่ทันทีของเขามีคนที่อยู่ในพวกเขา เขาต่อต้านการอยู่คนเดียวเมื่อเขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับว่า. ถ้าความยากลำบากส่วนบุคคลเหล่านี้ไม่ได้มองไปที่ผู้ประสบภัยอาจจะอยู่ในตำแหน่งของขี้แมวที่ทำงานเฉพาะกับทอมขิงและหลังจากนั้นได้ไม่ยากกับแมวของสีนี้ แต่ก็ยังคงขี้เกี่ยวกับส่วนที่เหลือ ในสถานการณ์ที่การทำงานต้องทำ (ทุกประเภทของแมว) เป็นง่ายขึ้นเพราะด้านหนึ่งเคยร่วมงานกัน แต่ก็สามารถหลีกเลี่ยงได้หากได้รับการดำเนินการที่เหมาะสมในสถานที่แรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

onophobia เป็นกลัวการอยู่คนเดียว และมีการรับมือ โดยเฉพาะบุคคล หรือบางที บุคคลใดๆ ในบริเวณใกล้เคียง . ' ปืนใหญ่ ' อาจหมายถึงในบ้านเดียวกัน หรือแบน หรือแม้แต่ในห้องเดียวกัน . การดูแลความกังวลได้พบ monophobics ที่ไม่สามารถใช้ห้องน้ำ โดยไม่มีคนอื่นอยู่ในห้องด้วย

monophobia มักจะเห็นเป็นส่วนหนึ่งของ agoraphobic คลัสเตอร์ตามการวิจัย ไม่มีเฉพาะบุคลิกภาพและความแตกต่างระหว่าง agoraphobics สมาชิกของประชากรทั่วไป . กลัว กลัว ( กลัวตื่นตระหนก ) ดูเหมือนจะเป็นส่วนประกอบของอาการกลัวที่โล่ง ( และเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของ monophobia ) แต่มันก็มีหลายปัจจัยอื่น ๆ ที่นำไปสู่การหลีกเลี่ยงกลางความวุ่นวายและไม่ทั้งหมด agoraphobics พบ panic โจมตีผู้ที่มี agoraphobia มักจะประสบจาก ' กลุ่ม ' ของ phobias ที่กล่าวถึงและ monophobia อาจจะเป็นหนึ่ง โดยทั่วไป agoraphobics จะพบมันยากหรือเป็นไปไม่ได้ที่จะดําเนินกิจกรรมบางอย่าง เหล่านี้สามารถเข้าไปในที่แออัดหรือสถานที่ สาธารณะ ลิฟท์ขนส่งสาธารณะหรือเพียงแค่ที่ใดก็ได้จากบ้านไปที่ ' หนี ' หรือการเข้าถึงได้ทันทีเพื่อช่วยให้มันเป็นไปไม่ได้พวกเขาอาจจะยังกลัวการยืนอยู่ในคิว ขึ้นสะพาน หรือนั่งในสถานที่ใด ๆที่พวกเขารู้สึกว่า ' ติด ' เช่น ช่างตัดผม หรือทันตแพทย์ สหายสำหรับ outings มักจะแสวงหาและอย่างรวดเร็วกลายเป็นสิ่งจำเป็น สามารถยังมีความกลัวเพิ่มเติม เด่น ' สังคม ' คน เช่น กลัวเขิน สั่นพูด กิน หรือ เขียนในด้านหน้าของผู้คน และถูกจ้องมองอยู่ ( กลัวหลังเหล่านี้ยังสามารถเป็นส่วนหนึ่งของโรคกลัวสังคมหรือ phobias เฉพาะแยกต่างหาก และไม่ได้หมายความว่าคนที่ทุกข์วิธีนี้คือ agoraphobic หรือ monophobic ) อาจยังมีอย่างหลงใหลและซึมเศร้าอาการ ถ้าเป็น agoraphobic อย่างเศร้าก่อนที่ผู้ป่วยซึ่งโดยทั่วไปเมื่อปัญหาปรากฏขึ้นในภายหลังในชีวิต นี้อาจจะเป็นโรคที่รักษาก่อน

มันสามารถเห็นได้จากที่แอฟริกันอเมริกันมีแนวโน้มที่จะลดความมั่นใจในตนเองและความเชื่อว่า กิจกรรมสามารถดำเนินการได้ตามลำพัง มันสามารถเป็นขั้นตอนสั้น ๆจากที่นี่เพื่อความเชื่อว่าอยู่คนเดียวเลยไม่ได้เซฟคนทุกข์ทรมานจากโรคตื่นตระหนกอาจยังเชื่อว่าเขาหรือเธอจะตายหรือยุบ หรือทำบางอย่างที่เลวร้ายเมื่อตื่นตระหนกกัด และนี้ก็อาจจะทำให้มีคนที่ไว้ใจได้เท่านั้น ปัจจุบัน ดูเหมือนเป็นถ้ามันเป็นสิ่งจำเป็น เพื่อนำไปสู่ monophobia . บางคนที่มีปัญหาในสังคมอาจยังเชื่อว่าสหายที่เชื่อถือได้เป็นสิ่งสำคัญก่อนที่จะเข้าสู่สถานการณ์ทางสังคมและเด็กหรือผู้ใหญ่ที่ทุกข์ทรมานจากความวิตกกังวลจากการแยกจากได้กล่าวถึงความรู้สึกมากแยกและโดดเดี่ยวในบางครั้ง และประสบปัญหาต้องมีผู้ปกครอง หรือไว้ใจเพื่อนปัจจุบัน ก่อนการจัดกิจกรรม อย่างไรก็ตาม ในกรณีหลัง โฟกัสเป็นปกติในหนึ่งเฉพาะบุคคล ( ผู้ปกครอง ) และ การอยู่คนเดียวสำหรับระยะเวลาสั้น ๆมักจะไม่กล่าวถึงเป็นปัญหาสำคัญ อย่างไรก็ตามเมื่อมันเป็น monophobia อาจจะถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของปัญหา ได้พบ monophobic

ห่วงใยดูแล คน ที่ มี ไม่กี่ agoraphobic หรือสังคมทั่วไป อาการ การรักษาความสามารถในการทำงานในสถานการณ์จริงใด ๆตราบเท่าที่พวกเขาจะมีกับพวกเขาตลอดเวลา ในความเป็นจริง ' ' อาจจะไม่ monophobic บริสุทธิ์จากประชากรทั่วไปบางทีออกมากขึ้นกว่ามากที่สุดเมื่อมาพร้อมกับคู่ซี้

หลักฐานดูเหมือนจะชี้ให้เห็นว่า monophobic คนรู้สึกไม่ปลอดภัย อาจเป็นประเด็นหลัก นี้ได้รับการเห็นในกุศล ที่จะเกิดขึ้นจากความสงสัยตนเองอย่างรุนแรง แม้ที่เกิดในต้องการเพื่อนเป็นแม่มากกว่าคู่ชีวิตมันอาจจะแย้งมาว่า กลับไปเป็นเหมือนเด็กที่พ่อแม่ต้องมีความน่าจะทำงาน ทั้งทางอารมณ์และทางการเงินมากกว่าที่ไม่อนุญาตให้คู่ชีวิตที่จะออกจากบ้าน การดูแลความกังวลได้พบ monophobics แต่งงานกับคู่ค้าที่ไม่สามารถหยุดพักจากงานของพวกเขา หมายยึดมั่นกับพันธมิตรที่เป็นเขา หรือเธอพยายามจะหนีออกจากบ้านขอร้องไห้ กับที่เกิดขึ้นจริงในวันเวลาราชการ พ่อแม่อาจจะใช้ได้มากกว่า และอาจจะได้กลับเข้าสู่โหมดของการดูแลผู้ใหญ่เป็นเด็กยากจนอีกครั้ง

รู้สึกอันตรายมักจะมีปัญหา ' คิด ' อย่างหลงใหล ( ดูบทความในเว็บไซต์นี้ ) และองค์กรการกุศลที่ได้พบผู้คนที่หวาดกลัวของตัวเอง ความรุนแรงในลักษณะนี้ ที่ได้ยืนยันที่จะเป็นสหายกับพวกเขาตลอดเวลาเพื่อป้องกันไม่ให้ทำร้ายคน อย่างไรก็ตาม ผู้ที่มีปัญหานี้มักจะรู้สึกปลอดภัยถ้าพวกเขาถูกขังอยู่ในห้องคนเดียวดังนั้น monophobia จะไม่เป็นปัญหาหลักของการกู้คืน .



กับความวิตกกังวล , monophobics ไม่สามารถพูดหรือแกล้งออกของปัญหาของพวกเขา ความไม่พยายามที่จะก่อให้เกิดอันตราย มันผิดพลาดที่พยายามช่วยบอกพวกเขา , ผิด , ที่พวกเขากำลังตกอยู่ในอันตรายเมื่ออยู่คนเดียว ความกังวลนี้ไม่ได้มีมากของความรู้สึกมันเป็นปฏิบัติการในระดับสติปัญญาของเด็กมากกว่าผู้ใหญ่ และวิธีที่จะพิสูจน์ได้ว่า การอยู่คนเดียวไม่ใช่ที่เป็นอันตรายคือการพบความจริง ไม่พูดเรื่องนี้กับลูก นี้หมายความว่างานโครงสร้างการกู้คืนโปรแกรมที่คนๆนี้คนเดียว ค่อยๆเพิ่มระยะเวลา ถ้านี้พิสูจน์เป็นไปไม่ได้ : การรับรู้ความกังวลที่สูงเกินไปแล้วยาอาจต้องการก่อนเช่นโปรแกรมสามารถพยายาม ( เห็นหนังสือ ' ด้วยตนเองการรักษา phobias ' )

'alone ' ชัดเจนสามารถตีความได้หลายวิธี : จากที่เป็นคนเดียวในห้อง เมื่อบ้านที่เต็มไปด้วยผู้คน ผ่านการเป็นคนเดียวบนเกาะที่ห่างไกลการ monophobic และเขาหรือเธอเพื่อน / s จะต้องทํางานหาค่อยๆเพิ่มบันไดขั้นตอน ตามแต่ละความเป็นจริง : เริ่มต้นด้วยสิ่งที่สามารถจะจัดการกับความกังวลถึงการอยู่คนเดียวตลอดระยะเวลาที่สำคัญ ขั้นตอนแรกอาจเป็นคู่หูเดินออกจากบ้านหรือแบนและยืนห่างออกไปสองสามหลา สำหรับช่วงเวลาที่ตกลงกันระยะทางและเวลา แล้วอาจจะเพิ่มขึ้นในช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา ข้อตกลงจะต้องเจอ โดยทั้งสองฝ่าย : ไปสองนาที ก็ไม่ได้หมายความว่า สามหรือสี่ และผู้บาดเจ็บจะต้องยินยอมที่จะไม่ขอเพื่อนไม่ไป หรือ กลับอย่างรวดเร็ว งานนี้ต้องทำทุกวัน

ตามที่กล่าวไว้ข้างต้น' อยู่คนเดียว ' อาจหมายถึงสิ่งที่แตกต่างกันมากกับคนที่แตกต่างกันและมันจะเป็นสำคัญ ถ้ากู้คืนงานเสร็จแล้วโดยไม่ต้องช่วยมืออาชีพที่จะทำงานออกสิ่งที่กลัวคือ . นั่นคือ หากมีองค์ประกอบทางสังคมใด ๆ หรือกลัวความรุนแรง ส่วนตัว หรือถ้าเน้นบุคคลหนึ่งโดยเฉพาะหรือประเภทของบุคคลมากกว่าที่จะต้องมีการอบอุ่นร่างกายในบริเวณใกล้เคียงทันทีตัวอย่างเช่นหนึ่ง monophobic พบได้มากขึ้นในการกู้คืนการทำงานได้ดีเมื่อเขารู้ว่าบ้านในพื้นที่ของเขาทันที บางคนในพวกเขา เขาต่อต้านการอยู่คนเดียวเมื่อเขาไม่แน่ใจเรื่องนั้น

ถ้าเหล่านี้ส่วนบุคคล ปัญหาไม่ได้ดูที่ผู้บาดเจ็บที่อาจจะอยู่ในตำแหน่งที่แมวของที่ทำงานเฉพาะกับขิง ทอม และหลังจากนั้นก็ไม่ยากกับแมวสีแบบนี้ แต่ก็ยังเป็นโรคกลัวเรื่องที่เหลือ ในสถานการณ์นั้น งานที่ทำ ( ทุกประเภทของแมว ) ได้ง่ายขึ้น เพราะด้านหนึ่งก็ทำงานได้ดี แต่มันสามารถหลีกเลี่ยงได้ถ้ามันได้รับการกระทำที่เหมาะสมในสถานที่แรก .