Moreover, Starrett also claims that

Moreover, Starrett also claims that there is argument that ethical teaching does not belong in schools at all, but
rather belong in homes and churches. These people believe that there is a great difference between objective,
scientific knowledge, and subjective ethical preferences and religious beliefs. In their minds, ethical principles are
based on values, not on facts; ethics reflect cultural traditions, religious socialization, and personal preferences, not
rigorous scientific proof. Unfortunately, when these arguments on how to handle the teaching of ethics are still
debating heatedly among people in the societies, statistics in the United States about increases in murder, rape, child
abuse, domestic violence, drug addiction have shown signs of serious moral deterioration during the last decades.
Further evidence of decline in moral standards was provided by Vallen and Casado (2000) who reported in their
study that 12 to 24 percent of students’ resumes contain false information and an increasing willingness on the part
of students to lie in their application for financial aids. They found that in April 1999, twenty four students in a
business ethics course at San Diego State University were dismissed from the class and put on academic probation
for the reason of cheating in class.
The ethical situation in China is alarming and worrying as many incidents have flagged for international concerns
such as the issues of bribery and corruption. Chinese President Xi Jinping has pledged a no-holds barred anti-
corruption crusade, warning ruling Communist Party and government officials that all dirty hands will be caught. In
2013, anti-graft authorities received more than 1.95 million allegations of corruption and as a result, the Communist
Party punished more than 182,000 officials in its high-profile anti-corruption campaign. So far, at least 19 officials
at vice-ministerial levels or above have fallen since last November including Jiang Jiemin, head of China’s state-
owned assets watchdog, and Li Dongsheng, formerly a vice minister of public security.
The hospitality industry, as one of the largest earners of foreign exchange in China, is thus in an even more
critical state to restore the reputation and integrity of the industry. It is therefore, apart from the hospitality
educators, the responsibility of hospitality practitioners to ensure that when hiring graduates of hospitality programs,
they are already equipped with the knowledge and understanding to act “ethically” and the ability and skills to make
sound ethical judgments. However, the higher education institutes usually have overlooked the importance of moral
education, which helps students to become more alert of their behaviors and how they may have affected the lives of
others. A study conducted in the United States by Enghagen (1991) revealed that although 73% of the hospitality
programs somehow include ethics in their curriculum, only 42% includes it as a required component of their
curriculum while 31% include it as an elective only. Twenty-seven percent (27%) do not include ethics in their
undergraduate programs at all. In regard to where ethics is taught in the curriculum, it is usually found to be
integrated into a functional course (36%), or integrated into a business law course (34%) and only 3% offer it as a
separate module.
The situation in China is worse. In China, despite there are hundreds of hospitality and tourism programs, it is
commented that there are very few programs that offers the teaching of ethics as a separate module. In view of the
current state that ethics is barely taught nor integrated into the curriculum in the hospitality programs in China, this
study aims primarily to understand the perception of hospitality practitioners towards the integration of “ethics” into
the program curriculum. More specifically, it is hoped that the study can reveal the underlying difficulties and
barriers that constitute to its exclusion. Although it is reported by Enghagen (1991) that the most common reasons
cited by hospitality/tourism programs and business schools for the exclusion of ethics were that the curriculum is too
full, and that there is a lack of interest and qualified professors, this is probably the first attempt to examine the issue
in China. Therefore, it would be worthwhile as a pilot study, to examine the need and difficulties in the provision of
ethics teaching in hospitality programs in China.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ Starrett ยังอ้างว่า มีอาร์กิวเมนต์ที่สอนจริยธรรมไม่ได้อยู่ในโรงเรียนทั้งหมด แต่แทนที่จะ เป็นสมาชิกในบ้านและคริสตจักร คนเหล่านี้เชื่อว่า มีความแตกต่างระหว่างวัตถุประสงค์ ดีความ รู้ทางวิทยาศาสตร์ และลักษณะตามอัตวิสัยจริยธรรม และความเชื่อทางศาสนา ในจิตใจของพวกเขา มีหลักจริยธรรมตามค่า ไม่อยู่ในข้อเท็จจริง จริยธรรม สะท้อนวัฒนธรรมประเพณี การขัดเกลาทางสังคมทางศาสนา บุคคล ไม่หลักฐานทางวิทยาศาสตร์อย่างเข้มงวด อับ เมื่ออาร์กิวเมนต์เหล่านี้เกี่ยวกับวิธีการจัดการสอนของจริยธรรมอยู่โต้วาทีระหว่างคนในสังคม สถิติในสหรัฐอเมริกาเกี่ยวกับการเพิ่มขึ้นของฆาตกรรม ข่มขืน เด็ก heatedlyละเมิดสิทธิ ความรุนแรงในครอบครัว ติดยาเสพย์ติดได้แสดงสัญญาณของการเสื่อมสภาพทางศีลธรรมอย่างจริงจังในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุดให้หลักฐานเพิ่มเติมของปฏิเสธในมาตรฐานทางศีลธรรม โดย Vallen และ Casado (2000) ที่รายงานในการที่ 12 ถึง 24 เปอร์เซ็นต์ของประวัติย่อของนักเรียนประกอบด้วยข้อมูลเท็จและมีความตั้งใจเพิ่มขึ้นในส่วนการศึกษาของนักเรียนที่อยู่ในใบสมัครสำหรับช่วยการเงิน พวกเขาพบว่าในเดือน 1999 เมษายน นักเรียนยี่สิบสี่ตัวไล่จากชั้น และใส่ทดลองงานวิชาการหลักสูตรจริยธรรมธุรกิจที่ San Diego State Universityสำหรับเหตุผลของการโกงในคลาส สถานการณ์ด้านจริยธรรมในประเทศจีนได้เจริญ และกังวลเป็นปัญหามากมีตั้งค่าสถานะสำหรับความกังวลของนานาชาติเช่นปัญหาการติดสินบนและการทุจริต ประธานาธิบดีจีน Xi Jinping ได้บริจาคต่อต้านขัดขวางถือไม่เป็น-รณรงค์ความเสียหาย คำเตือนปกครองคอมมิวนิสต์รัฐบาลและเจ้าหน้าที่จะถูกจับมือสกปรกทั้งหมด ใน2013 เจ้าหน้าที่รับสินบนต่อต้านได้รับมากกว่า 1.95 ล้านข้อความเสียหาย และ เป็น ผล การคอมมิวนิสต์ฝ่ายลงโทษเจ้าหน้าที่มากกว่า 182,000 ในแคมเปญต่อต้านการทุจริตของทรงสูง ฉะนี้ เจ้าหน้าที่น้อย 19ในระดับรองรัฐมนตรี หรือเหนือได้ลดลงตั้งแต่เมื่อเดือนพฤศจิกายนรวม Jiang Jiemin หัวของรัฐของจีน-เจ้าของจ้องสินทรัพย์ และ Li ตงเฉิง เดิมรองรัฐมนตรีว่าการกระทรวงความปลอดภัยสาธารณะ อุตสาหกรรม เป็น earners ที่ใหญ่ที่สุดของการแลกเปลี่ยนเงินตราในประเทศจีน เป็นดังมากแม้แต่การสำคัญสถานะการคืนค่าชื่อเสียงและความสมบูรณ์ของอุตสาหกรรม จึง จากการต้อนรับความ ความรับผิดชอบของผู้สะดวกมั่นใจได้ว่าเมื่อจ้างบัณฑิตโปรแกรมต้อนรับพวกเขาแล้วพร้อมกับความรู้ และเข้าใจทำ "ตามหลักจริยธรรม" และความสามารถ และทักษะเพื่อให้เสียงตัดสินจริยธรรม อย่างไรก็ตาม สถาบันการศึกษาระดับสูงมักจะข้ามความสำคัญของศีลธรรมศึกษา ซึ่งช่วยให้นักเรียนเป็นการแจ้งเตือนเพิ่มเติมพฤติกรรมของพวกเขาและพวกเขาอาจมีกระทบชีวิตของผู้อื่น การศึกษาที่ดำเนินการในสหรัฐอเมริกา โดย Enghagen (1991) การเปิดเผยที่แม้ว่า 73% ของการโปรแกรมรวมจริยธรรมในหลักสูตรของพวกเขา อย่างใดเพียง 42% มีเป็นคอมโพเนนต์ของพวกเขาหลักสูตรในขณะที่ 31% รวมเป็นเป็นวิชาเลือกเท่านั้น ร้อยละยี่สิบเจ็ด (27%) ไม่มีจริยธรรมในการหลักสูตรระดับปริญญาตรีทั้งหมด เรื่องที่จริยธรรมมีสอนในหลักสูตร มันมักจะพบเป็นในหลักสูตรทำงาน (36%), หรือรวมเข้าในหลักสูตรกฎหมายธุรกิจ (34%) และข้อเสนอ 3% เท่านั้นเป็นการแยกโมดูล สถานการณ์ในจีนจะแย่ ในประเทศจีน แม้จะมีอยู่หลายร้อยโปรแกรมท่องเที่ยวยอดเยี่ยม เป็นแสดงความคิดเห็นว่า มีโปรแกรมน้อยมากที่สอนจริยธรรมที่เป็นโมดูแยกต่างหาก ในมุมมองของการสถานะปัจจุบันที่จริยธรรมคือแทบไม่สอน หรือรวมเข้าในหลักสูตรในโปรแกรมสะดวกในจีน นี้ศึกษาจุดมุ่งหมายเพื่อให้เข้าใจการรับรู้ของผู้ต้อนรับไปยังรวมของ "จริยธรรม" เป็นหลักหลักสูตรโปรแกรม อื่น ๆ โดยเฉพาะ ก็หวังว่า การศึกษาสามารถแสดงปัญหาพื้นฐาน และอุปสรรคที่เป็นการแยกความ แม้ว่าจะมีรายงาน โดย Enghagen (1991) ซึ่งสาเหตุพบบ่อยที่สุดอ้าง โดยโปรแกรมต้อนรับการท่องเที่ยวและธุรกิจโรงเรียนสำหรับข้อยกเว้นของจริยธรรมได้ว่า หลักสูตรมีมากเกินไปเต็ม และมีที่เป็นการขาดความสนใจและอาจารย์ที่มีคุณภาพ นี้อาจเป็นครั้งแรกเพื่อตรวจสอบปัญหาในประเทศจีน ดังนั้น มันจะคุ้มค่าเป็นการศึกษานำร่อง การตรวจสอบความต้องการและความยากลำบากในการให้จริยธรรมสอนโปรแกรมสะดวกในประเทศจีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้ สแตร์ริตยังอ้างว่ามีอาร์กิวเมนต์ที่สอนจริยธรรมไม่ได้อยู่ในโรงเรียนเลย แต่ค่อนข้างอยู่ในบ้าน
และโบสถ์ คนเหล่านี้เชื่อว่ามีความแตกต่างกันมากระหว่างวัตถุประสงค์
ความรู้ทางวิทยาศาสตร์และการตั้งค่าทางอัตวิสัย และความเชื่อทางศาสนา ในจิตใจของพวกเขา หลักจริยธรรม
ขึ้นอยู่กับคุณค่า ไม่ใช่ข้อเท็จจริง ;จริยธรรม สะท้อนให้เห็นถึงประเพณี วัฒนธรรม สังคม ศาสนา และการตั้งค่าส่วนบุคคล ไม่ใช่
เคร่งครัดการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ . แต่เมื่อเหล่านี้อาร์กิวเมนต์เกี่ยวกับวิธีการจัดการกับการสอนจริยธรรมยังคงโต้เถียงอย่างดุเดือด
ของประชาชนในสังคม สถิติในสหรัฐอเมริกาเกี่ยวกับการฆ่า , ข่มขืน , เด็ก
การละเมิดความรุนแรงภายในประเทศการติดยาได้แสดงสัญญาณของความเสื่อมโทรมทางจริยธรรมที่ร้ายแรงในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา .
หลักฐานเพิ่มเติมของการลดลงในมาตรฐานทางจริยธรรมโดยแล้ว และ คาซาโด้ ( 2000 ) ที่รายงานในการศึกษา
ที่ 12 ถึง 24 เปอร์เซ็นต์ของประวัติย่อของนักเรียนมีข้อมูลที่เป็นเท็จและเพิ่มความตั้งใจในส่วน
นักเรียนโกหกในใบสมัครของพวกเขา ความช่วยเหลือทางการเงินพวกเขาพบว่า ในเดือนเมษายนปี 1999 ยี่สิบสี่นักเรียนในวิชาจริยธรรมทางธุรกิจ
ที่ San Diego State University ถูกไล่ออกจากห้อง และใส่
การคุมประพฤติเชิงวิชาการด้วยเหตุผลของการโกงในคลาส
สถานการณ์ทางจริยธรรมในประเทศจีนเป็นที่น่ากลัวและกังวลเป็นปัญหามากมีธงสำหรับความกังวลของนานาชาติ
เช่นปัญหา การติดสินบนและคอรัปชั่นจีนประธานาธิบดีสี จิ้นผิง มีสัญญาไม่ถือเป็นห้ามต่อต้าน -
การทุจริตครูเสด เตือนรัฐบาลพรรคคอมมิวนิสต์ และเจ้าหน้าที่ของรัฐว่ามือสกปรกทั้งหมดจะถูกจับ ใน
2013 , เจ้าหน้าที่ป้องกันการได้รับมากกว่า 1.95 ล้านบาทข้อกล่าวหาการทุจริตและผล คอมมิวนิสต์
พรรคลงโทษมากกว่า 182000 เจ้าหน้าที่รณรงค์ต่อต้านคอร์รัปชั่นสูงโปรไฟล์ของ ดังนั้นไกลอย่างน้อย 19 เจ้าหน้าที่ระดับรัฐมนตรีขึ้นไป )
ที่ลดลงตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนปีที่แล้ว ได้แก่ เจียง Jiemin , หัวของรัฐของจีน -
เป็นเจ้าของทรัพย์สินฯ และหลี่ ตงเซิงอดีตรองรัฐมนตรีกระทรวงความมั่นคงสาธารณะ
อุตสาหกรรมการบริการเป็นหนึ่งในที่ใหญ่ที่สุดของรายได้เงินตราต่างประเทศในจีน ดังนั้นใน ยิ่ง
วิกฤตของรัฐเพื่อเรียกคืนชื่อเสียงและความสมบูรณ์ของอุตสาหกรรม จึง , นอกเหนือจากการ
และความรับผิดชอบของผู้ปฏิบัติงาน การเพื่อให้มั่นใจว่าเมื่อการจ้างงานบัณฑิตของโปรแกรมการ
พวกเขาพร้อมแล้วกับความรู้และความเข้าใจพระราชบัญญัติ " จริยธรรม " และความสามารถและทักษะเพื่อให้ตัดสินจริยธรรม
เสียง อย่างไรก็ตามการศึกษาสูงสถาบันมักจะมองข้ามความสำคัญของการศึกษาจริยธรรม
ซึ่งจะช่วยให้นักเรียนที่จะกลายเป็นมากขึ้นการแจ้งเตือนพฤติกรรมของพวกเขาและวิธีที่พวกเขาอาจได้รับผลกระทบชีวิตของ
คนอื่น การศึกษาในสหรัฐอเมริกาโดย enghagen ( 1991 ) เปิดเผยว่า ถึงแม้ว่า ร้อยละ 73 ของโปรแกรมการบริการ
อย่างใด รวมถึงจริยธรรมในหลักสูตรของพวกเขาเพียง 42 % รวมเป็นเป็นส่วนประกอบของหลักสูตรของพวกเขา
ร้อยละ 31 รวมเป็นตัวเลือกเท่านั้น ยี่สิบเจ็ดเปอร์เซ็นต์ ( 27% ) ไม่รวมจริยธรรมในการศึกษาโปรแกรมของพวกเขา
ทั้งหมด ในเรื่องจริยธรรมที่สอนในหลักสูตร มันเป็นปกติที่พบเป็นแบบบูรณาการในหลักสูตรการทำงาน
( 36% ) หรือรวมอยู่ในหลักสูตรกฎหมายธุรกิจ ( 34% ) และเพียง 3 % ให้มันเป็น
แยกโมดูล .
สถานการณ์ในประเทศจีน กำลังแย่ ในประเทศจีน แม้จะมีหลายร้อยโปรแกรมการบริการและการท่องเที่ยว มันเป็น
เห็นว่ามีอยู่เพียงไม่กี่รายการที่เสนอการสอนจริยธรรมเป็นโมดูลที่แยกต่างหาก ในมุมมองของ
สถานะปัจจุบันที่แทบจะสอนจริยธรรมหรือบูรณาการเข้าไปในหลักสูตร การโปรแกรมในประเทศจีนนี้
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อเข้าใจการรับรู้ของผู้ปฏิบัติงานที่มีต่อการบูรณาการ " จริยธรรม " ใน
โปรแกรมหลักสูตร มากขึ้นโดยเฉพาะ โดยหวังไว้ว่าผลการศึกษาสามารถเปิดเผยถึงปัญหาและอุปสรรคของ
เป็นข้อยกเว้น แม้มีรายงานโดย enghagen ( 1991 ) ว่า สาเหตุที่พบบ่อยที่สุด
อ้างโดยโปรแกรมการบริการ / การท่องเที่ยวและโรงเรียนธุรกิจสำหรับการยกเว้นของจริยธรรม พบว่า หลักสูตรมีมากเกินไป
เต็ม และนั่นคือ การขาดความสนใจและอาจารย์ที่มีคุณภาพ นี่อาจเป็นครั้งแรกเพื่อตรวจสอบปัญหา
ในประเทศจีน ดังนั้น มันจะคุ้มค่าเป็นกรณีศึกษานำร่อง เพื่อศึกษาความต้องการและปัญหาในการจัด
การสอนจริยธรรมในโปรแกรมการบริการในประเทศจีน