INTRODUCTIONLifestyle-induced chron

INTRODUCTION
Lifestyle-induced chronic diseases significantly
alter the quality of life of sufferers. In many cases,
the disease itself can be potentially avoided or
successfully managed with appropriate lifestyle
modifications.1 Diseases such as type II diabetes,
atherosclerotic cardiovascular disease and the metabolic
syndrome are closely related and often stem
from the same preventable risk factors. Therapy for
most chronic diseases involves exercise training to
slow or reverse disease progression. Despite the
known benefits of regular moderate-intensity exercise
in regulating risk factors in chronic disease, the
majority of patients are still physically inactive.2
Rehabilitation for cardiac patients prior to the
1950s comprised abstention from all forms of
physical activity. This was thought to diminish the
cardiac load and assist in the reparative process of
the healing myocardial scar.3 Levine and Lown4
appear to be the first to document challenging the
idea of complete immobilisation by introducing the
then controversial ‘armchair treatment’ where
patients were encouraged to sit in an armchair as
much as possible during hospitalisation postmyocardial
infarction. When the weight of evidence
suggesting the benefits of light-to-moderate activity
in patients with chronic disease became irrefutable,
exercise guidelines were created for this population.5
Interval training appears to have been first
studied in cardiac rehabilitation in 1972, when
patients were asked to cycle at high workloads for
60 s with a 30 s rest between intervals. Using the
intervals, the patients were able to exercise for at
least twice as long as what they were able to do
when cycling continuously.6 In 1977, a study on
healthy participants examined the effects of a
10-week programme which included a combination
of interval and moderate continuous training.
Interestingly, the authors found a linear increase in
augmenting maximal oxygen uptake (VO2max)
over 10 weeks, contrary to the study’s hypothesis
that VO2 would plateau over time.7 In 1979, it was
suggested that high-intensity exercise was required
to provoke the necessary training adaptations
needed to improve exercise capacity in patients
with recent myocardial infarctions.8 One of the
first studies to investigate intense exercise in
patients with cardiovascular disease found that if
the exercise is intense and prolonged enough, then
it can instigate a reduction in myocardial ischaemia.9
These findings were revolutionary, as they
were established before widespread percutaneous
coronary interventions were performed. From
there, differing study protocols in the 1980 s and
1990 s in cardiac patients led to conflicting findings
that appear to have decreased the interest in this
approach.10–12 Forty years after the first reported
use of interval training in cardiac patients, the
interest in high-intensity interval training (HIIT) in
higher risk patients has now led to a number of
studies in this area.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำโรคเรื้อรังที่เกิดจากไลฟ์สไตล์อย่างมีนัยสำคัญเปลี่ยนแปลงคุณภาพชีวิตของผู้ประสบภัย ในหลายกรณีโรคตัวเองสามารถอาจหลีกเลี่ยงได้ หรือจัดการเรียบร้อยแล้วกับชีวิตmodifications.1 โรคเช่นชนิด II โรคเบาหวานโรคหลอดเลือดหัวใจ atherosclerotic และการเผาผลาญอาหารอาการมีความสัมพันธ์ใกล้ชิด และมักจะเกิดจากเดียวป้องกันได้ปัจจัยเสี่ยง บำบัดสำหรับโรคเรื้อรังส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการฝึกออกกำลังกายเพื่อช้า หรือย้อนกลับการดำเนินของโรค แม้มีการรู้จักประโยชน์ของกายความเข้มปานกลางในการควบคุมปัจจัยเสี่ยงในการเกิดโรคเรื้อรัง การส่วนใหญ่ผู้ป่วยจะยังคงเก็บ inactive.2ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยโรคหัวใจก่อนการปี 1950 ประกอบวาระจากทุกรูปแบบกิจกรรมทางกายภาพ นี้เป็นความคิดที่จะลดการโหลดหัวใจ และช่วยในกระบวนการซ่อมแซมการรักษากล้ามเนื้อหัวใจ scar.3 Levine และ Lown4ปรากฏ เป็นครั้งแรกที่ท้าทายเอกสารการความคิดของ immobilisation เสร็จสมบูรณ์โดยการแนะนำการถกเถียงกันแล้ว 'รักษาอาร์มแชร์' ที่ผู้ป่วยได้รับการสนับสนุนให้นั่งในเก้าอี้เป็นมากที่สุดระหว่างพยาบาล postmyocardialตาย เมื่อน้ำหนักของหลักฐานบอกประโยชน์ของกิจกรรมแสงถึงปานกลางในผู้ป่วยโรคเรื้อรังกลายเป็นเปี่ยมแนวทางการออกกำลังกายที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับ population.5 นี้ช่วงเวลาการฝึกอบรมจะ ได้รับครั้งแรกศึกษาการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจในปี 1972 เมื่อขอให้รอบที่ปริมาณสูงสำหรับผู้ป่วย60 s กับส่วนเหลือ 30 s ระหว่างช่วงเวลานี้ โดยใช้การช่วง ผู้ป่วยได้มีการออกกำลังกายสำหรับที่ครั้งนานเป็นอะไรก็สามารถทำได้เมื่อขี่จักรยาน continuously.6 ในปี 1977 การศึกษามีสุขภาพดีร่วมตรวจสอบผลกระทบของการโปรแกรมที่ 10 สัปดาห์ซึ่งรวมรวมกันของการฝึกอบรมอย่างต่อเนื่องช่วงและปานกลางเรื่องน่าสนใจ ผู้เขียนพบเพิ่มขึ้นแบบเชิงเส้นเพิ่มการดูดซึมออกซิเจนสูงสุด (VO2max)กว่า 10 สัปดาห์ ขัดกับสมมติฐานของการศึกษาว่า VO2 จะ plateau ผ่าน time.7 ในปี 1979 ก็แนะนำว่า ต้องออกกำลังกายความเข้มสูงเพื่อกระตุ้นการปรับตัวที่จำเป็นการฝึกอบรมจำเป็นต่อการพัฒนาความสามารถในการออกกำลังกายในผู้ป่วยมีล่ากล้ามเนื้อหัวใจ infarctions.8 หนึ่งของการการศึกษาแรกเพื่อตรวจสอบการออกกำลังกายรุนแรงในผู้ป่วยโรคหัวใจและหลอดเลือดพบว่าถ้าการออกกำลังกายอย่างรุนแรง และเป็นเวลานานพอ แล้วมันสามารถก่อให้เกิดการลด ischaemia.9 กล้ามเนื้อหัวใจค้นพบเหล่านี้ถูกปฏิวัติ เป็นพวกเขาก่อตั้งก่อนที่จะแพร่หลาย percutaneousดำเนินการแทรกแซงหลอดเลือดหัวใจ จากเรียนแตกต่างกัน โปรโตคอลใน 1980 s และปี 1990 s ในผู้ป่วยโรคหัวใจที่นำไปสู่ประเด็นความขัดแย้งที่จะลดดอกเบี้ยในที่นี้approach.10–12 สี่สิบปีหลังจากรายงานครั้งแรกใช้ฝึกช่วงเวลาในผู้ป่วยโรคหัวใจ การสนใจในการฝึกอบรม (HIIT) ในช่วงความเข้มสูงผู้ป่วยเสี่ยงสูงนำไปศึกษาในพื้นที่นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
ไลฟ์สไตล์เหนี่ยวนำให้เกิดโรคเรื้อรังอย่างมีนัยสำคัญ
การเปลี่ยนแปลงคุณภาพชีวิตของผู้ประสบภัย ในหลายกรณี
โรคที่ตัวเองสามารถที่อาจหลีกเลี่ยงได้หรือ
ประสบความสำเร็จในการบริหารจัดการที่เหมาะสมกับวิถีชีวิต
โรค modifications.1 เช่นโรคเบาหวานชนิดที่สอง,
โรคหัวใจและหลอดเลือด atherosclerotic และเมตาบอลิ
ซินโดรมมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดและมักจะมีต้นกำเนิด
มาจากที่เดียวกันปัจจัยเสี่ยงที่ป้องกันได้ บำบัดสำหรับ
โรคเรื้อรังส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการฝึกอบรมการออกกำลังกายเพื่อ
ชะลอหรือความก้าวหน้าของโรคย้อนกลับ แม้จะมี
ผลประโยชน์เป็นที่รู้จักกันของการออกกำลังกายระดับปานกลางเข้มปกติ
ในการควบคุมปัจจัยเสี่ยงในการเกิดโรคเรื้อรัง
ผู้ป่วยส่วนใหญ่ยังคง inactive.2 ร่างกาย
ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยโรคหัวใจก่อนที่จะ
งดออกเสียงประกอบด้วยปี 1950 จากทุกรูปแบบของ
การออกกำลังกาย นี้เป็นความคิดที่จะลด
ภาระการเต้นของหัวใจและช่วยในกระบวนการซ่อมแซมของ
รักษากล้ามเนื้อหัวใจ scar.3 Levine และ Lown4
ดูเหมือนจะเป็นครั้งแรกของการจัดทำเอกสารที่ท้าทาย
ความคิดของการตรึงสมบูรณ์โดยการแนะนำ
แล้วแย้ง 'รักษาเก้าอี้' ที่
ผู้ป่วยได้รับการสนับสนุน จะนั่งอยู่ในเก้าอี้เป็น
มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ในระหว่างการรักษาในโรงพยาบาล postmyocardial
กล้าม เมื่อน้ำหนักของหลักฐานที่
ชี้ให้เห็นประโยชน์ของกิจกรรมแสงไปในระดับปานกลาง
ในผู้ป่วยที่มีโรคเรื้อรังกลายเป็นหักล้างไม่ได้,
แนวทางการออกกำลังกายที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับ population.5 นี้
การฝึกอบรมช่วงดูเหมือนจะได้รับครั้งแรกที่
การศึกษาในการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจในปี 1972 เมื่อ
ผู้ป่วยที่ถูกถาม ไปใช้ในรอบที่ปริมาณงานสูงสำหรับ
60 s กับส่วนที่เหลือ 30 วินาทีระหว่างช่วงเวลา โดยใช้
ช่วงเวลาที่ผู้ป่วยที่มีความสามารถในการออกกำลังกายอย่าง
น้อยสองครั้งตราบใดที่สิ่งที่พวกเขาสามารถที่จะทำ
เมื่อขี่จักรยาน continuously.6 ในปี 1977 มีการศึกษาเกี่ยวกับการ
เข้าร่วมการมีสุขภาพดีการตรวจสอบผลกระทบของการให้
โปรแกรม 10 สัปดาห์ซึ่งรวมถึงการรวมกัน
ของ และช่วงเวลาการฝึกอบรมอย่างต่อเนื่องในระดับปานกลาง.
ที่น่าสนใจที่ผู้เขียนพบว่ามีการเพิ่มขึ้นในเชิงเส้น
เพิ่มการดูดซึมออกซิเจนสูงสุด (VO2max)
กว่า 10 สัปดาห์ที่ตรงกันข้ามกับสมมติฐานของการศึกษา
ว่าจะ VO2 ที่ราบสูงกว่า time.7 ในปี 1979 มันก็
ชี้ให้เห็นว่าการออกกำลังกายความเข้มสูง ที่ถูกต้อง
ที่จะกระตุ้นการดัดแปลงการฝึกอบรมที่จำเป็น
ที่จำเป็นในการปรับปรุงความสามารถการออกกำลังกายในผู้ป่วย
ที่มีกล้ามเนื้อหัวใจล่าสุด infarctions.8 หนึ่งใน
การศึกษาครั้งแรกเพื่อตรวจสอบการออกกำลังกายที่รุนแรงใน
ผู้ป่วยที่มีโรคหัวใจและหลอดเลือดพบว่าหาก
การออกกำลังกายที่รุนแรงและเป็นเวลานานเพียงพอแล้ว
ที่จะสามารถก่อให้เกิดการ การลดลงของกล้ามเนื้อหัวใจ ischaemia.9
การค้นพบนี้มีการปฏิวัติขณะที่พวกเขา
เป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางก่อนลวด
แทรกแซงหลอดเลือดได้ดำเนินการ จาก
ที่นั่นที่แตกต่างกันโปรโตคอลการศึกษาในปี 1980 และ
ปี 1990 ในผู้ป่วยโรคหัวใจที่นำไปสู่การค้นพบที่ขัดแย้งกัน
ที่ปรากฏจะมีความสนใจในการลดลงนี้
approach.10-12 สี่สิบปีหลังจากที่มีการรายงานครั้งแรกที่
ใช้ในการฝึกอบรมช่วงผู้ป่วยโรคหัวใจที่
ที่น่าสนใจ ในความเข้มสูงการฝึกอบรมช่วง (HIIT) ใน
ผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูงในขณะนี้ได้นำไปสู่จำนวนของ
การศึกษาในพื้นที่นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำวิถีชีวิตเกิดโรคเรื้อรังอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติการเปลี่ยนแปลงคุณภาพชีวิตของผู้ประสบภัย ในหลายกรณีโรคที่ตัวเองสามารถที่อาจหลีกเลี่ยงได้หรือประสบความสำเร็จในการจัดการกับวิถีชีวิตที่เหมาะสมการปรับเปลี่ยน 1 โรค เช่น เบาหวานชนิดที่ 2การศึกษาโรคหัวใจและหลอดเลือดและการเผาผลาญดาวน์ซินโดรมมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดและมักลำต้นจากเดิมที่ป้องกันความเสี่ยงด้าน บำบัดสำหรับโรคเรื้อรังส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการฝึกออกกำลังกายช้าหรือย้อนกลับโรค . แม้จะมีรู้จักประโยชน์ของการออกกำลังกายปกติหนักปานกลางในการควบคุมปัจจัยเสี่ยงในโรคเรื้อรังส่วนใหญ่ของผู้ป่วยที่ยังไม่ได้ใช้งานทางร่างกาย 2 .ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยโรคหัวใจ ก่อนที่จะมีการ1950 ประกอบด้วยการงดเว้นจากทุกรูปแบบของกิจกรรมทางกาย นี้คือความคิดที่จะลดทอนหัวใจ และช่วยในการซ่อมแซมกระบวนการของการรักษาอาการแผล และ 3 lown4 เลวีนปรากฏเป็นครั้งแรกในเอกสารที่ท้าทายความคิดของ immobilisation สมบูรณ์ด้วยการแนะนำ" รักษา " ที่เก้าอี้นวมแล้วแย้งผู้ป่วยให้นั่งในเก้าอี้เป็นมากที่สุดในช่วง postmyocardial เข้าโรงพยาบาล5 . เมื่อน้ำหนักของหลักฐานแนะนำประโยชน์ของแสงปานกลางในผู้ป่วยโรคเรื้อรังได้เป็น ,แนวทางการออกกำลังกายที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับประชากรกลุ่มนี้ได้ช่วงเวลาการฝึกอบรมจะได้รับก่อนศึกษาในการฟื้นฟูสมรรถภาพหัวใจใน 1972 , เมื่อผู้ป่วยที่ถูกถามในงานรอบสูง60 วินาทีกับ 30 วินาทีพักระหว่างช่วง โดยใช้ช่วงเวลา ที่ผู้ป่วยสามารถออกกำลังกายที่อย่างน้อยสองครั้งตราบเท่าที่สิ่งที่พวกเขาสามารถทำเมื่อจักรยานอย่างต่อเนื่อง 6 ใน 1977 , การศึกษาผู้เข้าร่วมศึกษาผลของสุขภาพ10 สัปดาห์ซึ่งรวมรวมรายการของช่วงและการฝึกอบรมอย่างต่อเนื่อง ปานกลางทั้งนี้ ผู้เขียนพบว่าเพิ่มขึ้นเชิงเส้นในการใช้ออกซิเจนสูงสุด ( augmenting เรียน วิทย์ )กว่า 10 สัปดาห์ ซึ่งขัดกับสมมติฐานของการศึกษาว่า การใช้ออกซิเจนจะที่ราบสูงในช่วงเวลา 7 ปี 1979 มันแนะนำว่า การออกกำลังกายความเข้มสูงที่ถูกต้องการฝึกอบรมที่จำเป็นเพื่อกระตุ้นการดัดแปลงต้องการปรับปรุงความสามารถในการออกกำลังกายของผู้ป่วยโดยล่าสุดกล้ามเนื้อหัวใจ infarctions . 8 หนึ่งในการศึกษาแรกเพื่อศึกษาการออกกำลังอย่างหนักในผู้ป่วยโรคหัวใจและหลอดเลือด พบว่าการออกกำลังกายที่รุนแรงและนานพอ แล้วมันสามารถไปกระตุ้นการลดอาการ ischaemia .การค้นพบนี้มีการปฏิวัติ เป็นพวกเขาได้ก่อตั้งขึ้นก่อนที่จะแพร่หลายผ่านทางผิวหนังหัวใจของการวิจัย จากมีการศึกษาใน 1980 " s โปรโตคอลที่แตกต่างกันและ1990 ในผู้ป่วยโรคหัวใจ นำข้อมูลที่ขัดแย้งกันที่ปรากฏมีความสนใจในเรื่องนี้ลดลง10 – 12 แนวทาง สี่สิบปีหลังจากที่ครั้งแรก รายงานใช้ช่วงเวลาการฝึกอบรมในผู้ป่วยโรคหัวใจได้ความสนใจในการฝึกอบรมช่วงความเข้มสูง ( HIIT )ผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูงได้นำไปสู่จำนวนการศึกษาในพื้นที่นี้