Yun Che took out that petite neckla

Yun Che took out that petite necklace from the Sky Poison Pearl, put it on his hand and silently stared at it… Fantasizing about just what kind of people his birth parents were, and if they were still alive and healthy in this world.

Yun Canghai was also in a half-absentminded condition within his mutters. As he lifted his head, his gaze inadvertently fell onto the copper colored pendant in Yun Che’s hands… Instantly, it was as if he had been struck by a profound thunderbolt from the nine heavens. His entire body abruptly shook as both eyes fixedly stared wide open in an instant. Released from his mouth was a shout that was as intense as a beast’s roar…

“What is that in your hand… What is that in your hand!!!!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Che ยุนเอาออกที่สร้อยคอเกรดจากเพิร์ลวางยาพิษฟ้า เก็บไว้ในมือของเขา และจ้องไปที่มันเงียบ ๆ ... ท่านเกี่ยวกับเพียงชนิดของคนพ่อเกิดได้ และถ้าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ และมีสุขภาพดีในโลกนี้Canghai ยุนยังอยู่ในสภาพครึ่ง absentminded ภายใน mutters ของเขา เขายกศีรษะของเขา เขาตั้งใจอนงค์ไปจี้สีทองแดงในมือยุน Che ... ทันที มันเหมือนกับว่าเขาถูกหลง โดยสายฟ้าอย่างลึกซึ้งจากสวรรค์เก้า ร่างกายของเขาทั้งหมดกะทันหันจับตาทั้งสอง fixedly เริ่มเปิดกว้างในทันที ออกจากปากของเขาถูก shout ที่เข้มข้นที่เสียงคำรามของสัตว์..."สิ่งที่มือของคุณ... สิ่งที่มือของคุณ!!!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yun Che เอาออกว่าสร้อยคอเล็กกระทัดรัดจากเพิร์ลพิษกายใส่ไว้ในมือของเขาและเงียบจ้องที่มัน ... จินตนาการเกี่ยวกับสิ่งที่ชนิดของผู้คนพ่อแม่ของเขาได้และถ้าพวกเขายังมีชีวิตอยู่และมีสุขภาพดีในโลกนี้. ยุน Canghai ก็ยังอยู่ในสภาพครึ่ง absentminded ภายในพึมพำของเขา ในขณะที่เขายกศีรษะของเขาจ้องมองของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจลดลงบนจี้สีทองแดงอยู่ในมือ Yun เจ๊ ... ทันทีมันก็เหมือนกับว่าเขาได้รับการตีด้วยสายฟ้าที่ลึกซึ้งจากเก้าชั้นฟ้าทั้งหลาย ทั้งร่างกายของเขาทันทีส่ายตาทั้งสองเพ่งจ้องเปิดกว้างในทันที ปล่อยออกมาจากปากของเขาก็ตะโกนว่าเป็นรุนแรงเช่นเดียวกับเสียงคำรามของสัตว์ a ... "สิ่งที่อยู่ในมือของคุณ ... อะไรคือสิ่งที่อยู่ในมือของคุณ !!!!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุนเชหยิบสร้อยคอที่ Petite จากยาพิษฟ้ามุก วางมันบนมือของเขาและเงียบจ้องมองมัน . . . . . . . จินตนาการถึงสิ่งที่ชนิดของคน พ่อแม่ของเขา และถ้าพวกเขายังมีชีวิตอยู่และมีสุขภาพดีในโลกนี้ยุน canghai ก็ครึ่งง่วนสภาพภายในเสียงพึมพำของเขา เขายกศีรษะของเขา สายตาของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจลดลงบนทองแดงจี้ในมือของยุนเช . . . . . . . ได้ทันที สี มันเป็นถ้าเขาได้รับการหลงโดยฟ้าผ่าที่ลึกซึ้งจากเก้าสวรรค์ ร่างกายของเขาทั้งหมด เขาก็เป็นทั้งตาเป๋งจ้องเบิกกว้างทันที ออกมาจากปากของเขาก็ตะโกนว่าเป็นรุนแรงเป็นเสียงคำรามของสัตว์ร้าย . . . . . . ." นั่นอะไรในมือ . . . นั่นอะไร ในมือของคุณ ! ! ! ! ! ! ! ! ! "