window and looked out at a traffic

window and looked out at a traffic light on 2nd Avenue. I watched the colours change through the ice-covered glass - red to green and back to red again — and suddenly, yet slowly, a peaceful feeling came over me.
I cannot explain that feeling. It made no sense. But it made me think, for the first time for years, about winter nights in the Wisconsin farmhouse where I grew up. It made me remember lying in my bed in a cold upstairs room and listening to the biting wind outside; and the way I thought about the miles of deep snow, and then compared it with my warm and comfortable body inside my bed . . .
There were some strange law books on the library shelves, and others by Charles Dickens and Daniel Defoe. There were also eleven books by an author called Edward Gray Seville. These had green leather covers and the name of the publisher was printed in gold: Stedham and Son. I had never heard of Seville or his publishers. The first book - These Were Our Brothers - had the date 1911 inside; the last — Breakers — 1935.
At some time during the evening, Stevens came by with a second Martini. It was as perfect as the first. As I drank it slowly, I saw George Gregson and Harry Stein (who had been dead six years when Emlyn McCarron told us the story of the Breathing Method) leave the room through a strange door. It was less than three feet high. They left it open, and soon after I heard the soft sounds of a billiard game.
Stevens passed by and asked if I wanted another Martini. I was really sorry to have to say no. He nodded. 'Very good, sir.' His face never changed, but I got the feeling that I had pleased him.
Later, someone threw something into the fire, and for a few moments the flames changed colours. It made me remember a time when I had done something similar as a child. The memory was strong and not at all sad, just pleasant. (I feel it is important to say that, although I don't know why.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน้าต่าง และมองที่ไฟบนถนน 2 ฉันดูสีที่เปลี่ยนผ่านน้ำแข็งคลุมกระจก - สีแดงสีเขียว และสีแดงอีกครั้ง — และทันใดนั้น ยัง ช้า ความรู้สึกที่สงบมาข้าผมไม่สามารถอธิบายความรู้สึกที่ มันทำให้รู้สึกไม่ แต่มันทำให้ผมคิดว่า ปี เกี่ยวกับหนาวในวิสคอนซินไร่ที่ผมเติบโตขึ้นมาเป็นครั้งแรก มันทำให้ผมจำได้ว่า นอนอยู่บนเตียงของฉันในห้องชั้นบนเย็นและฟังลมกัดนอก และวิธีผมคิดเกี่ยวกับไมล์หิมะลึก และจากนั้น เปรียบเทียบกับร่างกายของฉัน และภายในเตียงของฉัน...มีหนังสือบางเล่มกฎหมายแปลกบนชั้นวางห้องสมุด และอื่น ๆ โดยชาร์ลส์ดิคเก้นและแดเนียลเดโฟ นอกจากนี้ยังมีสิบเอ็ดเล่ม โดยผู้เขียนที่เรียกว่าเอ็ดเวิร์ดเกรย์เซบีญา เหล่านี้มีฝาปิดหนังสีเขียว และชื่อของผู้เผยแพร่พิมพ์ทอง: Stedham และบุตร ผมไม่เคยได้ยินของเซบีญาหรือสำนักพิมพ์ของเขา หนังสือเล่มแรก -เหล่านี้เป็นของเราพี่น้อง - มีวัน 1911 ภายใน สุดท้าย — เบรคเกอร์ — 1935ในบางเวลาในช่วงเย็น สตีเว่นมาโดยกับมาร์ตินี่สอง ก็เป็นที่สมบูรณ์แบบครั้งแรก ขณะที่ผมดื่มมันช้า ผมเห็นจอร์จ Gregson และสไตน์ของแฮร์รี่ (ที่ได้รับ 6 ปีเมื่อ Emlyn McCarron บอกเราเรื่องราวของวิธีการหายใจตาย) ออกจากห้องผ่านประตูแปลก สูงไม่น้อยกว่า 3 ฟุตได้ พวกเขาซ้ายเปิด และเร็ว ๆ นี้หลังจากที่ผมได้ยินเสียงนุ่มของเกมบิลเลียดสตีเวนส์ผ่าน และถามถ้า อยากอื่นมาร์ตินี่ ขออภัยจริง ๆ ที่ต้องมีการบอกว่า ไม่ได้ เขาเลยต้อง ' ดี รักกัน ' ใบหน้าของเขาไม่เคยเปลี่ยนแปลง แต่ฉันมีความรู้สึกว่า ฉันมีพอใจเขาในภายหลัง คนโยนบางสิ่งเข้ากองไฟ และครู่ เปลวไฟเปลี่ยนสี มันทำให้ผมจดจำเวลาเมื่อฉันเคยทำคล้ายเป็นเด็ก หน่วยความจำก็แข็ง และไม่เศร้า เพียงพอใจ (ผมรู้สึกว่า มันเป็นสิ่งสำคัญกล่าวว่า แม้ว่าผมไม่ทราบเหตุผล)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หน้าต่างและมองออกไปที่สัญญาณไฟจราจรบนถนน 2 ฉันดูสีที่เปลี่ยนผ่านกระจกที่ปกคลุมด้วยน้ำแข็ง - สีแดงสีเขียวและสีแดงกลับไปอีกครั้ง -. และก็ยังช้าความรู้สึกสงบสุขมาให้ฉัน
ฉันไม่สามารถอธิบายความรู้สึกว่า มันไม่มีความหมายอะไร แต่มันก็ทำให้ผมคิดว่าเป็นครั้งแรกสำหรับปีที่ผ่านมาเกี่ยวกับการคืนฤดูหนาวในบ้านไร่วิสคอนซินที่ผมเติบโตขึ้นมา มันทำให้ฉันจำได้ว่านอนอยู่บนเตียงในห้องชั้นบนหนาวเย็นและฟังลมกัดนอก; และวิธีที่ฉันคิดเกี่ยวกับไมล์ของหิมะลึกและจากนั้นเมื่อเทียบกับร่างกายอบอุ่นและสะดวกสบายของฉันภายในเตียงของฉัน . .
มีบางหนังสือแปลกกฎหมายบนชั้นวางห้องสมุดและอื่น ๆ โดยชาร์ลส์ดิคเก้นและแดเนียลเดโฟได้ นอกจากนั้นยังมีสิบเอ็ดหนังสือโดยผู้เขียนที่เรียกว่าเอ็ดเวิร์ดสีเทาเซวิลล์ เหล่านี้มีปกหนังสีเขียวและชื่อของสำนักพิมพ์ที่ตีพิมพ์ในทองคำ Stedham และพระบุตร ผมไม่เคยได้ยินเซวิลล์หรือสำนักพิมพ์ หนังสือเล่มแรก - เหล่านี้เป็นพี่น้องของเรา - มีวันที่ 1911 ภายใน; สุดท้าย - ทุบ - 1935
ในบางช่วงเวลาตอนเย็น, สตีเว่นมาโดยมีสอง Martini มันเป็นที่สมบูรณ์แบบเป็นครั้งแรก ขณะที่ผมดื่มมันช้าผมเห็นจอร์จเกร็กสันและแฮร์รี่สไตน์ (ที่ได้รับการตายเมื่อหกปี Emlyn McCarron บอกเล่าเรื่องราวของวิธีการหายใจ) ออกจากห้องพักผ่านประตูแปลก มันเป็นน้อยกว่าสามฟุตสูง พวกเขาทิ้งมันเปิดและไม่นานหลังจากนั้นผมได้ยินเสียงนุ่มของเกมบิลเลียด.
สตีเว่นเดินผ่านไปมาและถามว่าผมอยาก Martini อื่น ผมก็ขอโทษจริงๆต้องบอกว่าไม่มี เขาพยักหน้า 'ดีมากครับ. ใบหน้าของเขาไม่เคยเปลี่ยน แต่ผมมีความรู้สึกว่าผมพอใจเขา.
ต่อมามีคนโยนบางสิ่งบางอย่างเข้าไปในกองไฟและสำหรับช่วงเวลาไม่กี่เปลวไฟเปลี่ยนสี มันทำให้ฉันจำได้ว่าช่วงเวลาที่ฉันได้ทำสิ่งที่คล้ายกันเป็นเด็ก หน่วยความจำที่เป็นคนเข้มแข็งและไม่ได้เศร้าทุกที่ถูกใจเพียง (ผมรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งสำคัญที่จะบอกว่าถึงแม้ว่าฉันไม่ทราบว่าทำไม.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หน้าต่างและมองไปที่ไฟบน 2nd Avenue ฉันดูเปลี่ยนสีผ่านน้ำแข็งปกคลุมแก้วสีแดง สีเขียว และสีแดง และก็กลับมาอีก แต่อย่างช้าๆ ความรู้สึกสงบมามากกว่าฉันผมไม่สามารถบอกความรู้สึกนั้น มันทำให้รู้สึกไม่ แต่มันทำให้ฉันคิดว่าเป็นครั้งแรกสำหรับปีเกี่ยวกับคืนฤดูหนาวในวิสคอนซินบ้านไร่ที่ฉันเติบโตขึ้นมา มันทำให้ผมจำโกหกในเตียงของฉันในเย็นห้องชั้นบนและฟังกัดลมภายนอก และวิธีที่ฉันคิดเกี่ยวกับไมล์ของหิมะลึก แล้ว เมื่อเทียบกับร่างกายอบอุ่นและสะดวกสบายในเตียงของฉัน . . . . . . .มีกฎหมายแปลกๆ หนังสือห้องสมุดชั้น และอื่น ๆโดยชาร์ลส์ดิคเก้น และ แดเนียล เดโฟ มี 11 เล่ม โดยผู้เขียนชื่อเอ็ดเวิร์ดสีเทา เซบียา เหล่านี้มีหนังสีเขียวปกและชื่อของสำนักพิมพ์พิมพ์ในทอง : stedham และลูกชาย ผมเคยได้ยินจากเซบียา หรือสำนักพิมพ์ของเขา หนังสือเล่มแรก - เหล่านี้เป็นพี่น้องของเรามีวันที่ 1911 ภายใน ; สุดท้าย - เบรกเกอร์ - 1935 .ในเวลาตอนเย็น สตีเว่น มาพร้อมกับมาตินี่ 2 มันเป็นสมบูรณ์เป็นครั้งแรก เมื่อฉันดื่มมันช้าๆ ผมเห็นจอร์จและแฮร์รี่ เกร็กสันสไตน์ ( ใครเคยตาย 6 ปีเมื่อเอมลินเมิ่กแคเริ่นบอกเราเรื่องราวของการหายใจวิธีการ ) ออกจากห้องผ่านประตูที่แปลก มันน้อยกว่าสามฟุตสูง พวกเขาเปิดทิ้งไว้ และหลังจากที่ผมได้ยินเสียงนุ่มของเกมบิลเลียดสตีเว่นผ่านและถามว่าฉันต้องการมาร์ตินี่อีก ผมขออภัยที่ต้องพูดว่า ไม่ เขาพยักหน้ารับ . . . เยี่ยมมากครับ หน้าของเขาก็ไม่เคยเปลี่ยน แต่ผมรู้สึกว่าผมชอบเขาต่อมามีคนโยนบางอย่างลงไปในไฟ และครู่หนึ่ง ไฟเปลี่ยนสี มันทำให้ผมจำเวลาเมื่อฉันทำบางสิ่งบางอย่างที่คล้ายกันเป็นเด็ก หน่วยความจำที่แข็งแกร่งและไม่เศร้า ก็รื่นรมย์ ( ผมรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งสำคัญที่จะกล่าวว่า ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าทำไม )