6. Habitat degradationMangrove fore

6. Habitat degradation
Mangrove forest is a productive ecosystem and constitutes a natural barrier against storm surges and strong winds. It serves as nursery and feeding grounds for many commercially important aquatic species. During the past 32 years (1961–1993), social and economic development have caused severe destruction of mangrove forests in Thailand. The existing mangrove forest area in Thailand has decreased more than 50% in the past 32 years (Kongsangchai, 1995). Changes of the areas are shown in Table 9. The deterioration of mangroves in the past and at present is approximately 6.2 thousand ha/year. The major causes are economic, political, and social pressures which can be separated into many activities as show in Table 10. It is clearly seen that the conversion of mangrove forests to shrimp farming is one of the most severe problems and has tremendous impacts on the coastal ecosystem. For example the removal of tree-cover, loss of nutrient-supply from the forest to the sea, obstruction of tidal flushing and fresh water runoff, coastal erosion and the discharge of waste from ponds lead to change in the natural equilibrium and ultimately to the ecosystem destruction. Human activities can directly cause catastrophic mortality on reefs through dredging, dynamite fishing, and/or pollution. ONEB (1992) reported on the status of the coral reefs in the Thai waters during the period of 1987–1992 that only 36% remained in good condition, 33% in fair condition, 30% in poor condition (Table 11). It is expected that the destruction of the coral reefs will be more severe if preventive measures are not promptly taken.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

6. อยู่อาศัยย่อยสลายป่าชายเลนเป็นระบบนิเวศที่มีประสิทธิภาพ และถือเป็นสิ่งกีดขวางธรรมชาติต้านกระชากพายุและลมแรง มันทำหน้าที่เป็นเหตุผลสถานรับเลี้ยงเด็กและอาหารหลายชนิดสัตว์น้ำที่สำคัญในเชิงพาณิชย์ ในช่วงผ่านมา 32 ปี (1961 – 1993), พัฒนาสังคม และเศรษฐกิจได้เกิดรุนแรงทำลายป่าชายเลนในประเทศไทย พื้นที่ป่าชายเลนอยู่ในประเทศไทยได้ลดลงกว่า 50% ในปี 32 ผ่านมา (Kongsangchai, 1995) การเปลี่ยนแปลงของพื้นที่ที่แสดงในตาราง 9 เสื่อมสภาพของโกรฟส์ ในอดีต และปัจจุบันมีประมาณ 6.2 พันฮา ปี สาเหตุสำคัญกดดันทางเศรษฐกิจ การเมือง และสังคมซึ่งสามารถแบ่งออกเป็นกิจกรรมต่าง ๆ ดังที่แสดงในตาราง 10 มันชัดเจนจะเห็นว่า การแปลงป่าชายเลนการทำฟาร์มกุ้งเป็นหนึ่งในปัญหารุนแรงมากที่สุด และมีผลกระทบมหาศาลต่อระบบนิเวศชายฝั่ง ตัวอย่างการลบทรีปก สูญเสียการจัดหาอาหารจากป่าสู่ทะเล อุดตันหน้าลบและน้ำจืดไหลบ่า กัดเซาะชายฝั่งและปล่อยของเสียจากบ่อนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงสมดุลธรรมชาติและการทำลายระบบนิเวศ กิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์โดยตรงอาจทำให้ตายรุนแรงบนปะการังผ่าน dredging คนไฟบินประมง และ/หรือมลพิษ ONEB (1992) รายงานสถานะของปะการังในน่านน้ำไทยช่วงปี 1987-1992 ที่เพียง 36% ยังคงอยู่ในสภาพที่ดี 33% ในสภาพธรรม 30% ในสภาพที่ดี (ตาราง 11) ที่คาดไว้ว่า การทำลายปะการังจะรุนแรงมากขึ้นหากมาตรการป้องกันจะไม่ถูกนำโดยทันที

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

6. การย่อยสลายที่อยู่อาศัย
ป่าชายเลนเป็นระบบนิเวศที่มีประสิทธิผลและถือว่าเป็นกำแพงธรรมชาติกับคลื่นพายุและลมแรง มันทำหน้าที่เป็นสถานรับเลี้ยงเด็กและพื้นที่การให้อาหารสำหรับสัตว์น้ำจำนวนมากที่สำคัญในเชิงพาณิชย์ ช่วงที่ผ่านมา 32 ปี (1961-1993) การพัฒนาสังคมและเศรษฐกิจได้ก่อให้เกิดการทำลายล้างที่รุนแรงของป่าชายเลนในประเทศไทย พื้นที่ป่าชายเลนที่มีอยู่ในประเทศไทยได้ลดลงมากกว่า 50% ในรอบ 32 ปี (Kongsangchai, 1995) การเปลี่ยนแปลงของพื้นที่ที่แสดงในตารางที่ 9. การเสื่อมสภาพของป่าชายเลนในอดีตและในปัจจุบันจะอยู่ที่ประมาณ 6,200 เฮกแตร์ / ปี สาเหตุที่สำคัญคือเศรษฐกิจการเมืองและแรงกดดันทางสังคมที่สามารถแยกออกเป็นกิจกรรมต่างๆมากมายเช่นการแสดงในตารางที่ 10 จะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าการเปลี่ยนแปลงของป่าชายเลนเพื่อการเพาะเลี้ยงกุ้งเป็นหนึ่งในปัญหาที่รุนแรงมากที่สุดและมีผลกระทบอย่างมากต่อ ระบบนิเวศชายฝั่งทะเล ยกตัวอย่างเช่นการกำจัดของต้นไม้ครอบคลุมการสูญเสียสารอาหารอุปทานจากป่าทะเล, การอุดตันของการล้างน้ำขึ้นน้ำลงและการไหลบ่าของน้ำจืด, การกัดเซาะชายฝั่งและการปล่อยของเสียจากบ่อนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในความสมดุลทางธรรมชาติและท้ายที่สุด การทำลายระบบนิเวศ กิจกรรมของมนุษย์โดยตรงอาจทำให้เกิดการตายของภัยพิบัติในแนวปะการังผ่านการขุดลอกตกปลาระเบิด, และ / หรือมลพิษ ONEB (1992) รายงานเกี่ยวกับสถานะของแนวปะการังในน่านน้ำไทยในช่วง 1987-1992 ว่ามีเพียง 36% ยังคงอยู่ในสภาพดี 33% ในสภาพที่เหมาะสม 30% ในสภาพที่น่าสงสาร (ตารางที่ 11) มันเป็นที่คาดว่าการทำลายของแนวปะการังจะมีความรุนแรงมากขึ้นหากมาตรการป้องกันไม่ได้ถ่ายทันที

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

6 . สิ่งแวดล้อมเสื่อมโทรม ป่าชายเลนเป็นระบบนิเวศ
มีประสิทธิภาพ และถือเป็นอุปสรรคที่เป็นธรรมชาติกับคลื่นพายุและลมแรง . มันทำหน้าที่เป็นสถานรับเลี้ยงเด็กและการให้เหตุผลเชิงพาณิชย์ชนิดสัตว์น้ำที่สำคัญมาก ในช่วงที่ผ่านมา 32 ปี ( 1961 – 1993 ) , การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม ได้ก่อให้เกิดการทำลายที่รุนแรงของป่าชายเลนในประเทศไทยสภาพพื้นที่ป่าชายเลนในประเทศไทยได้ลดลงกว่า 50% ในรอบ 32 ปี ( kongsangchai , 1995 ) การเปลี่ยนแปลงของพื้นที่แสดงดังตารางที่ 9 การเสื่อมสภาพของป่าชายเลนในอดีตและปัจจุบันอยู่ที่ประมาณ 6.2 แสนไร่ / ปี สาเหตุหลักคือ เศรษฐกิจ การเมือง และความกดดันทางสังคม ที่สามารถแยกเป็นหลายกิจกรรม เช่น แสดงในตารางที่ 10จึงเห็นได้ว่า การเปลี่ยนแปลงของพื้นที่ป่าชายเลนเพื่อทำนากุ้งเป็นหนึ่งในปัญหาที่รุนแรงมากที่สุด และมีผลกระทบอย่างมากต่อระบบนิเวศชายฝั่ง ตัวอย่างเช่น การกำจัดต้นไม้ปกคลุม , การสูญเสียของอุปทานอาหารจากป่า กับ ทะเล การอุดตันของน้ำขึ้นน้ำลงน้ำล้างและน้ำบริสุทธิ์การกัดเซาะชายฝั่งและระบายของเสียจากบ่อนำในการเปลี่ยนแปลงสมดุลธรรมชาติและในที่สุดกับระบบนิเวศถูกทำลาย กิจกรรมของมนุษย์โดยตรงสามารถทำให้เกิดการตายที่รุนแรงบนแนวปะการัง โดยการขุดลอก ไดนาไมต์ ตกปลา และ / หรือ มลพิษoneb ( 1992 ) รายงานเกี่ยวกับสถานภาพของแนวปะการังในน่านน้ำไทย ในช่วงปี 1987 – 1992 เพียง 36% ยังคงอยู่ในสภาพที่ดี ร้อยละ 33 ในเงื่อนไขที่ยุติธรรม 30% ในสภาพที่ยากจน ( ตารางที่ 11 ) เป็นที่คาดว่า การทำลายแนวปะการังจะรุนแรงมากขึ้นถ้ามาตรการป้องกันไม่ได้ทันทีรับ