In 1802, the British began the Grea

In 1802, the British began the Great Trigonometric Survey of India to determine the location and names of the world's highest mountains. Starting in southern India, the survey teams moved northward using giant theodolites, each weighing 500 kg (1,100 lb) and requiring 12 men to carry, to measure heights as accurately as possible. They reached the Himalayan foothills by the 1830s, but Nepal was unwilling to allow the British to enter the country because of suspicions of political aggression and possible annexation. Several requests by the surveyors to enter Nepal were turned down.[15]

The British were forced to continue their observations from Terai, a region south of Nepal which is parallel to the Himalayas. Conditions in Terai were difficult because of torrential rains and malaria. Three survey officers died from malaria while two others had to retire because of failing health

Nonetheless, in 1847, the British continued the Great Trigonometric survey and began detailed observations of the Himalayan peaks from observation stations up to 240 km (150 mi) away. Weather restricted work to the last three months of the year. In November 1847, Andrew Waugh, the British Surveyor General of India made several observations from the Sawajpore station located in the eastern end of the Himalayas. Kangchenjunga was then considered the highest peak in the world, and with interest he noted a peak beyond it, about 230 km (140 mi) away. John Armstrong, one of Waugh's officials, also saw the peak from a location farther west and called it peak "b". Waugh would later write that the observations indicated that peak "b" was higher than Kangchenjunga, but given the great distance of the observations, closer observations were required for verification. The following year, Waugh sent a survey official back to Terai to make closer observations of peak "b", but clouds thwarted all attempts.[15]

In 1849, Waugh dispatched James Nicolson to the area, who made two observations from Jirol, 190 km (120 mi) away. Nicolson then took the largest theodolite and headed east, obtaining over 30 observations from five different locations, with the closest being 174 km (108 mi) from the peak.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1802 อังกฤษเริ่มตรีโกณมิติสำรวจของอินเดียดีเพื่อกำหนดตำแหน่งและชื่อของภูเขาที่สูงที่สุดในโลก เริ่มต้นในอินเดียภาคใต้ ย้ายทีมสำรวจออกใช้ theodolites ยักษ์ แต่ละน้ำหนัก 500 กก. (1,100 ปอนด์) และต้องการ 12 คน เพื่อดำเนินการ การวัดความสูงได้อย่างถูกต้องที่สุด เข้าหิมาลัย โดยยุค 1830 แต่เนปาลก็ไม่ยอมให้อังกฤษเข้าประเทศเนื่องจากข้อสงสัยของการรุกรานทางการเมืองและการรุกรานครั้งนี้เป็นไปได้ ร้องขอหลายจากการรังวัดป้อนเนปาลถูกปิด [15]อังกฤษถูกบังคับให้ทำการสังเกตจาก Terai ภูมิภาคทางตอนใต้ของเนปาลซึ่งขนานกับเทือกเขาหิมาลัย เงื่อนไขใน Terai ได้ยากเนื่องจากฝนและโรคมาลาเรีย สามสำรวจเจ้าหน้าที่ที่เสียชีวิตจากโรคมาลาเรียในขณะสองคนอื่น ๆ มีการออกจากตำแหน่งเนื่องจากสุขภาพที่ล้มเหลวกระนั้น ใน 1847 อังกฤษยังคงสำรวจดีตรีโกณมิติ และเริ่มสังเกตรายละเอียดของยอดเขาหิมาลัยจากสังเกตสถานีถึง 240 กม. (150 ไมล์) สภาพอากาศจำกัดทำงานมาสามเดือนของปี ใน 1847 พฤศจิกายน Andrew Waugh ทั่วไปสำรวจอังกฤษของอินเดียผู้สังเกตการณ์หลายจากสถานี Sawajpore ที่อยู่ในด้านตะวันออกของเทือกเขาหิมาลัย Kangchenjunga แล้วถือสูงที่สุดในโลก และดอกเบี้ย เขาบันทึกไว้สูงสุดเหนือ ประมาณ 230 กม. (140 ไมล์) จอห์นอาร์มสตรอง เจ้าหน้าที่ของ Waugh อย่างใดอย่างหนึ่งยังเห็นจุดสูงสุดจากสถานที่ตกไกลออกไป และเรียกว่า peak "b" เดนในภายหลังจะเขียนว่า ข้อสังเกตที่ระบุว่า จุดสูงสุด "b" สูงกว่า Kangchenjunga แต่ให้ดีระยะห่างของข้อสังเกต ข้อสังเกตใกล้ชิดถูกต้องสำหรับการตรวจสอบ ปีต่อไป เดนส่งแบบสำรวจทางไป Terai ให้สังเกตอย่างใกล้ชิดของ peak "b" แต่เมฆเบลเยียมความพยายามทั้งหมด [15]ในปี 1849 เดนส่งเจมส์ Nicolson ในพื้นที่ ผู้สังเกตการณ์สองจาก Jirol, 190 กม. (120 ไมล์) Nicolson แล้วมาสำรวจที่ใหญ่ที่สุด และทิศตะวันออก รับ 174 กิโลเมตร (108) กว่า 30 ข้อสังเกตจากสถานต่าง ๆ ที่ห้า ด้วยว่าอยู่ใกล้จากจุดสูงสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน 1802 อังกฤษเริ่มใหญ่สำรวจตรีโกณมิติของอินเดียในการกำหนดสถานที่และชื่อของภูเขาที่สูงที่สุดในโลก เริ่มต้นในภาคใต้ของอินเดียทีมสำรวจย้ายไปทางทิศเหนือโดยใช้ theodolites ยักษ์แต่ละชั่งน้ำหนัก 500 กิโลกรัม (1,100 ปอนด์) และกำหนดให้ 12 คนที่จะดำเนินการในการวัดความสูงอย่างถูกต้องที่สุด พวกเขามาถึงบริเวณเชิงเขาหิมาลัยโดยยุค 1830 แต่เนปาลก็เต็มใจที่จะช่วยให้อังกฤษเข้าประเทศเนื่องจากการสงสัยของการรุกรานทางการเมืองและการผนวกที่เป็นไปได้ หลายคนเรียกร้องจากการสำรวจเพื่อป้อนเนปาลถูกเปิดลง. [15] อังกฤษถูกบังคับให้ยังคงสังเกตของพวกเขาจาก Terai ภูมิภาคทางตอนใต้ของประเทศเนปาลซึ่งขนานกับเทือกเขาหิมาลัย เงื่อนไขใน Terai ได้ยากเพราะฝนกระหน่ำและมาลาเรีย เจ้าหน้าที่สำรวจเสียชีวิตจากโรคมาลาเรียในขณะที่อีกสองคนจะต้องออกจากตำแหน่งเพราะความอ่อนแอของร่างกายอย่างไรก็ตามในปี 1847 อังกฤษยังคงสำรวจที่ดีตรีโกณมิติและเริ่มสังเกตรายละเอียดของยอดเขาหิมาลัยจากสถานีสังเกตได้ถึง 240 กม. (150 ไมล์) สภาพอากาศที่ถูก จำกัด การทำงานเพื่อช่วงสามเดือนสุดท้ายของปี ในเดือนพฤศจิกายน 1847 แอนดรู Waugh อังกฤษแผนที่ทั่วไปของอินเดียทำให้หลายคนสังเกตจากสถานี Sawajpore อยู่ในทางด้านตะวันออกของเทือกเขาหิมาลัย Kangchenjunga ได้รับการพิจารณาแล้วยอดเขาที่สูงที่สุดในโลกและมีความสนใจที่เขาสังเกตเห็นจุดสูงสุดเกินกว่านั้นประมาณ 230 กิโลเมตร (140 ไมล์) จอห์นอาร์มสตรองซึ่งเป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่ของ Waugh ยังเห็นยอดเขาแห่งนี้ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกไกลและเรียกมันว่าจุดสูงสุด "B" Waugh หลังจากนั้นก็จะเขียนว่าข้อสังเกตที่ระบุว่าจุดสูงสุด "B" สูงกว่า Kangchenjunga แต่ให้ระยะทางที่ดีของการสังเกตข้อสังเกตอย่างใกล้ชิดที่จำเป็นสำหรับการตรวจสอบ ในปีต่อไป Waugh ส่งอย่างเป็นทางการของการสำรวจกลับไป Terai ให้ข้อสังเกตอย่างใกล้ชิดของยอด "B" แต่เมฆขัดขวางความพยายามทั้งหมด. [15] ใน 1849 Waugh ส่งเจมส์ Nicolson ไปยังพื้นที่ที่ทำให้ทั้งสองข้อสังเกตจาก Jirol 190 กม. (120 ไมล์) แล้วเอา Nicolson กล้องสำรวจใหญ่ที่สุดและมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกได้รับกว่า 30 สังเกตจากห้าสถานที่แตกต่างกันกับที่ใกล้เคียงที่สุดเป็น 174 จากยอดกิโลเมตร (108 ไมล์)