The history of Irish DanceThe early

The history of Irish Dance

The early history of Irish dance reveals a constant shifting of population through migration and invasions. Each of these peoples brought their preferred types of dance and music. There are only vague references to the early history of Irish dancing, but there is evidence that among its first practitioners were the Druids, who danced in religious rituals honouring the oak tree and the sun. Traces of their circular dances survive in the ring dances of today. When the Celts arrived in Ireland from central Europe over two thousand years ago, they brought with them their own folk dances. Irish Dance history Around 400 AD, after the conversion to Christianity, the new priests used the pagan style of ornamentation in illuminating their manuscripts, while the peasants retained the same qualities in their music and dancing.
The Anglo-Norman conquest in the twelfth century brought Norman customs and culture to Ireland. The Carol was a popular Norman dance in which the leader sang and was surrounded by a circle of dancers who replied with the same song. This Norman dance was performed in conquered Irish towns.

Three principal Irish dances are mentioned often in sixteenth century writing: the Irish Hey, the Rinnce Fada (long dance) and the Trenchmore. One of the first references to dance is in a letter written by Sir Henry Sydney to Queen Elizabeth I in 1569. "They are very beautiful, magnificently dressed and first class dancers," Sydney wrote of the girls he saw dancing enthusiastic Irish jigs in Galway.

Sydney went on to describe the dance formation, observing the dancers in two straight lines which suggests they were performing an early version of the long dance.

During the mid sixteenth century, dances were performed in the great halls of the newly built castles. Some of the dances were adapted by the sixteenth century English invaders and broughtIrish Dance to the court of Queen Elizabeth. One of these dances was the Trenchmore, which was an adaptation of an old Irish peasant dance. From this period onward another style of dance called the Hey was popular where female dancers wound in around their partners, in a fore-runner of the present day reel.

When royalty arrived in Ireland, they were greeted at the shore by young women performing native dances. When King James landed at Kinsale, County Cork, in 1780, he was welcomed by dancers. Three people stood abreast, each holding ends of a white handkerchief. They advanced to slow music and were followed by dancing couples, each couple holding a handkerchief between them. The tempo of the music increased and the dancers performed a variety of lively figures.

Irish dancing was accompanied by music played on the bagpipes and the harp. In the houses of the Anglo-Irish aristocracy, the master often joined with servants in some of the dances. Dancing was also performed during wakes. The mourners followed each other in a ring around the coffin to bagpipe music.

The Irish Dance Master

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติความเป็นมาของรำไอริชประวัติศาสตร์ยุคแรกของไอริชเต้นเผยเลื่อนลอยการคงที่ของประชากรโยกย้ายและรุกราน แต่ละคนเหล่านี้นำประเภทของการเต้นรำและดนตรี มีการอ้างอิงถึงประวัติศาสตร์ยุคแรกของการเต้นรำแบบไอริชคลุม แต่มีหลักฐานที่ผู้เป็นผู้แรกดรูอิดส์ ที่เต้นในพิธีกรรมทางศาสนาไทยเคารพต้นโอ๊กและดวงอาทิตย์ ร่องรอยของการเต้นแบบวงกลมที่อยู่รอดในเต้นแหวนวันนี้ เมื่อเซลต์มาถึงไอร์แลนด์จากยุโรปกลางกว่าพันสองปีที่ผ่านมา พวกเขามากับรำของตนเอง เต้นรำไอริชประวัติรอบ 400 AD หลังจากการแปลงศาสนาคริสต์ พระสงฆ์ใหม่ใช้แบบป่าเถื่อนของโอบพร่างเป็นของพวกเขา ในขณะที่ชาวนาเก็บรักษาคุณภาพเดียวกันในเพลง และเต้นรำการพิชิต Anglo-Norman ในศตวรรษสิบสองนำนอร์แมนประเพณีและวัฒนธรรมไปไอร์แลนด์ แครอลเต้นรำนอร์แมนยอดนิยมที่สร้างผู้นำ และถูกล้อมรอบ ด้วยวงกลมของนักเต้นที่ตอบกับเพลงเดียวกันได้ เต้นรำนี้นอร์แมนที่ดำเนินการในเมืองตุ้นไอริชสามหลักไอริชเต้นกล่าวถึงบ่อยในศตวรรษ sixteenth เขียน: Hey ไอริช Rinnce Fada ยาวเต้น) และ Trenchmore หนึ่งของการอ้างอิงแรกเต้นเป็นในจดหมายเขียน โดย Sir Henry ซิดนีย์ควีนเอลิซาเบธฉันใน 1569 "พวกเขาจะเต้นมากสวยงาม งดงามแต่งตัว และชั้น ซิดนีย์เขียนของหญิงสาวที่เขาเห็นการเต้นรำ jigs ไอริชกระตือรือร้นในกัลเวย์ซิดนีย์ไปในการอธิบายการก่อตัวเต้น สังเกตนักเต้นในเส้นตรงทั้งสองเห็นพวกเขาได้ทำการเต้นยาวรุ่นแรก ๆในช่วงกลางศตวรรษ sixteenth เต้นได้ทำในห้องโถงใหญ่ของปราสาทสร้างขึ้นใหม่ ของการเต้นถูกดัดแปลง โดยศตวรรษ sixteenth อังกฤษผู้รุกรานและ broughtIrish เต้นรำกับศาลสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ เต้นเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งถูก Trenchmore ซึ่งเป็นการปรับตัวของการเต้นรำไอริชชาวนาเก่า จากรอบระยะเวลานี้เป็นต้นไป อีกสไตล์การเต้นที่เรียกว่า Hey เป็นที่นิยมที่นักเต้นหญิงบาดแผลในสถานคู่ ในนักวิ่งลำเลียงสาของล้อปัจจุบันเมื่อได้เข้ามาในไอร์แลนด์ พวกเขาได้รับการต้อนรับที่ฝั่งสตรีดำเนินการเต้นพื้นเมือง เมื่อกษัตริย์ James ที่ดินที่ Kinsale เคาน์ตีคอร์ก ในค.ศ. 1780 เขาถูกต้อนรับ โดยนักเต้น สามคนยืนเป่า สิ้นสุดแต่ละโฮลดิ้งของผ้าเช็ดหน้าสีขาว พวกเขาขั้นสูงให้ช้าเพลง และตาม ด้วยการเต้นรำคู่ คู่ละถือผ้าเช็ดหน้าระหว่าง จังหวะของเพลงที่เพิ่มขึ้นและเต้นทำหลายภาพมีชีวิตชีวาเต้นรำไอริชที่พร้อม ด้วยเพลงที่เล่น bagpipes และฮาร์ป ในบ้านของขุนนางชาวอังกฤษ-ไอร์แลนด์ หลักมักจะร่วมกับข้าราชการในบางส่วนของการเต้น เต้นรำยังดำเนินการในระหว่างกลับ Mourners ที่ตามกันในแหวนรอบ ๆ โลงต่อตายกับ bagpipe เพลงแบบเต้นรำไอริช

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติความเป็นมาของการเต้นรำไอริช

ช่วงประวัติศาสตร์ของชาวไอริชเต้นรำแสดงคงที่การขยับของประชากรผ่านการย้ายถิ่นและการรุกราน แต่ละคนเหล่านี้นำประเภทของพวกเขาที่ต้องการของการเต้นรำและดนตรี มีเพียงคลุมเครืออ้างอิงถึงประวัติศาสตร์ช่วงต้นของชาวไอริชเต้นรำ แต่ไม่มีหลักฐานว่าในหมู่ผู้ปฏิบัติงานครั้งแรกของพวกดูอิดที่เต้นในทางศาสนาพิธีกรรมการเคารพต้นโอ๊กและดวงอาทิตย์ ร่องรอยของพวกเขาอยู่รอดในแหวนวงกลมเต้นรำการเต้นรำของวันนี้ เมื่อเซลล์มาถึงไอร์แลนด์จากยุโรปกว่าสองพันปีมาแล้ว พวกเขามากับพวกเขาเต้นรำของตัวเอง ประวัติการเต้นไอริชประมาณ 400 AD , หลังจากที่แปลงเพื่อศาสนาคริสต์พระใหม่ที่ใช้รูปแบบของการส่องสว่างของในต้นฉบับของพวกเขา ในขณะที่ชาวนารักษาคุณภาพของเพลงและการเต้นรำ .
อังกฤษนอร์แมนชัยชนะในช่วงศตวรรษที่นอร์แมน ศุลกากร และนำวัฒนธรรมไอร์แลนด์ แครอลเป็นที่นิยม นอร์แมนเต้นรำที่หัวหน้าซังและถูกล้อมรอบด้วยวงกลมของนักเต้นที่ตอบกับเพลงเดียวกันนี่นอร์แมนเต้นรำเป็นการพิชิตเมืองไอริช

สามหลักไอริชเต้นรำจะถูกกล่าวถึงบ่อยในการเขียนในศตวรรษ sixteenth : ไอริชนี่ rinnce Fada ( ยาวเต้นรำ ) และ trenchmore . หนึ่งในการอ้างอิงแรกเต้นอยู่ในจดหมายที่เขียนโดย เซอร์ เฮนรี ซิดนีย์เพื่อ Queen Elizabeth ฉันใน 1 . พวกเขาจะสวยงามมาก ที่แต่งตัว และเต้นคลาสแรก" ซิดนีย์ เขียนถึงผู้หญิงที่เขาเห็นเต้นกระตือรือร้นไอริชจิ๊กใน Galway .

ซิดนีย์ไปในการอธิบายรูปแบบการฟ้อนรำ , สังเกตนักเต้นสองเส้นตรงซึ่งแสดงให้เห็นว่าพวกเขาทำรุ่นแรกๆ ของการเต้นนาน

ช่วงศตวรรษที่สิบหกกลางเต้นแสดงในห้องโถงใหญ่ของการสร้าง ใหม่ปราสาทบางส่วนของการเต้นรำถูกดัดแปลงโดยผู้รุกรานอังกฤษศตวรรษที่ 16 และ broughtirish เต้นต่อศาลของสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบ . หนึ่งของเพลงเหล่านี้เป็น trenchmore ซึ่งเป็นการปรับตัวของการเต้นไอริชชาวนาแก่ จากช่วงเวลานี้เป็นต้นไปอีกรูปแบบหนึ่งของการเต้นรำที่เรียกว่านี่เป็นที่นิยมที่นักเต้นหญิง แผล ในรอบก่อนรองชนะเลิศ คู่ค้าของพวกเขาในของรีลปัจจุบัน

เมื่อเจ้านายมาถึงในไอร์แลนด์ เขาทักทายหญิงสาวที่ชายฝั่งโดยการแสดงเต้นรำพื้นเมือง เมื่อกษัตริย์เจมส์ ที่ดินใน คินเซล อุดด้วยจุกไม้ก๊อกใน 1780 เขาก็ยินดี โดยนักเต้น สามคนยืนเรียงหน้ากระดาน แต่ละถือปลายผ้าเช็ดหน้าสีขาว พวกเขาขั้นสูงเพื่อช้าเพลงและตามมาด้วยคู่เต้นรำแต่ละคู่ถือผ้าเช็ดหน้าระหว่างพวกเขาจังหวะของเพลงที่เพิ่มขึ้น และการเต้นแสดงความหลากหลายของตัวเลขมีชีวิตชีวา

ไอริชเต้นรำพร้อมกับเล่นเพลงปี่ และ พิณ ในบ้านของขุนนางแองโกล ไอริช อาจารย์มักจะร่วมกับข้าราชการในบางส่วนของการเต้น เต้นยังดำเนินการในช่วงตื่น ที่ mourners ตามกันเป็นวงรอบโลงไป

เพลงปี่สก็อต .ไอริชเต้นรำอาจารย์