In the present investigation we wer

In the present investigation we were able to show nychthemeral changes in ambient temperature selection and locomotor activity of bees exposed to both control and modified photoperiods.

In order to analyse thermal preferences and activity of honeybee workers under different photoperiod conditions we always referred the responses to those obtained under control light–dark conditions (LD 12:12), which were synchronized with local day–night cycle, (i.e. the middle points of light and dark phases were reached at 12:00 and 00:00 of the Central European time). The control conditions were achieved using artificial dim, diffuse white light turned on at 6 am and turned off at 6 pm and red light, which is invisible for bees was used between 6 pm and 6 am.

Rhythm of ambient temperatures selected by honeybee workers, recorded in the present investigation under the control conditions, was consistent with that obtained in natural photoperiodic conditions in our previous paper (Grodzicki and Caputa, 2005). In the control experiments honeybee workers selected the highest ambient temperature during the day, and the lowest temperature was preferred at night. The minimum temperatures (about 28 °C) selected by our honeybees were consistent with the results obtained by Schmolz et al. (2002) and by Kaiser et al. (2002). Due to a highly variable locomotor activity of bees during the day, ambient temperatures selected by them scattered much more than at night, when locomotor activity of the insects was negligible. Similar results, in terms of the highest and lowest temperatures selected at 2 pm and 4 am, respectively, were obtained in our previous investigation (Grodzicki and Caputa, 2005). There were only small differences between the two investigations, attributable to sun lighting used in the former study performed in summer, when the day lasted longer than 12 h. The seasonal changes of day-light and night-darkness durations are likely to have a distinct effect on the rhythm of temperature selection and this problem deserves future experimental approach. In our preliminary experiments concerning seasonal changes of thermal behaviour in single bees and groups of bees we noticed that during the spring they selected lower ambient temperatures than in summer and their thermal preference decreased again in autumn (Grodzicki and Caputa, unpublished data).

Our experiments were conducted on bee workers performing their tasks outside the nest and such individuals must be rhythmic. According to Shemesh et al. (2010) rhythmic signals coming from the colony control the rhythmic behaviour of the honeybee individuals. Circadian rhythms of foraging, locomotor activity, body temperature and metabolic activity performed by individual insects are synchronized with the age-related division of labour within the bee colony (Fahrenholz et al., 1992, Moore et al., 1998 and Moore, 2001). Navigation and foraging-related activities of older bees require strong rhythmic behaviour, while younger, arrythmic bees show around-the-clock activity inside the hive. Also body temperature and thermal preferences of colony members are influenced by social signals (Frisch and Koeniger, 1994, Moore, 2001 and Bloch, 2010). Not without significance is also the functioning of the honeybee family as a “social uterus” that forces keeping stable, elevated nest temperature in the presence of brood in the nest (within the period from the end of January to September) (Tautz, 2008; Shemesh et al., 2010). Because daily rhythms of honeybees behaviour should be considered in wider context of the whole honeybee colony, it is extremely difficult to obtain reliable values of resting metabolic rate in bees isolated from the colony (Fahrenholz et al., 1992). This would be possible only if full sized colonies were examined. Nevertheless, our results show that modified photoperiod significantly affects thermal preference rhythm of isolated honeybee workers.

The day–night differences of thermal preference reflect switching the pattern of body temperature regulation from endothermy during the day to ectothermy during the night, (Grodzicki and Caputa, 2005, Heinrich, 1993, Heinrich, 1996, Schmolz et al., 2002, Stabentheiner et al., 2003b and Kovac et al., 2007). During the day, when honeybees are active, their increased metabolic rate facilitates keeping the elevated body temperature. The increase in metabolic rate is mainly due to flight muscle thermogenesis (Stabentheiner et al., 2003b). When honeybees have an opportunity to choose their thermal environment (for instance in the thermal gradient chamber) passive heat absorption from the environment, which is warmer than the body, seems to be energetically more advantageous than generating heat in the flight muscles. Nevertheless, the heat generated by resting bees contributes considerably to social thermoregulation within the colony, so that they are both heat sources and acceptors (Stabentheiner et al., 2003a). In our pil

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการสอบสวนอยู่ เราก็สามารถแสดงการเปลี่ยนแปลง nychthemeral เลือกอุณหภูมิ และขมิ้นอ้อยผึ้งสัมผัสกับทั้งควบคุม และแก้ไข photoperiodsเพื่อวิเคราะห์ค่าความร้อนและกิจกรรมของแรงงานบินภายใต้เงื่อนไขช่วงแสงแตกต่างกัน เรามักจะเรียกการตอบสนองได้ภายใต้เงื่อนไขการควบคุมแสงสว่าง – มืด (LD 12:12), ซึ่งถูกซิงโครไนส์กับวงจรเฉพาะกลางวัน – กลางคืน (เช่นจุดตรงกลางสว่าง และมืดระยะได้ถึง 12:00 และ 00:00 เวลายุโรปกลาง) เงื่อนไขควบคุมบรรลุผลใช้ประดิษฐ์ติ่มซำ การกระจายแสงขาวเปิดอยู่ที่ 6 น. และปิดเวลา 18.00 น. และใช้แสงสีแดง ซึ่งมองไม่เห็นสำหรับผึ้งระหว่าง 18: 00 น. 6จังหวะของอุณหภูมิโดยรอบที่เลือก โดยคนงานบิน บันทึกในการตรวจสอบอยู่ภายใต้เงื่อนไขควบคุม แก้ไขสอดคล้องกับที่ได้รับในสภาพธรรมชาติ photoperiodic ในกระดาษของเราก่อนหน้านี้ (Grodzicki และ Caputa, 2005) ในบินทดลองควบคุม แรงงานเลือกอุณหภูมิสูงสุดในระหว่างวัน และอุณหภูมิต่ำสุดที่ต้องการเวลากลางคืน อุณหภูมิต่ำ (ประมาณ 28 ° C) เลือก โดย honeybees ของเราได้สอดคล้องกับผลได้รับโดย Schmolz et al. (2002) และโดย Kaiser et al. (2002) เนื่องจากการผันแปรสูงขมิ้นอ้อยผึ้งระหว่างวัน อุณหภูมิอุณหภูมิเลือกพวกเขากระจัดกระจาย มากมากกว่า เวลากลาง คืน เมื่อขมิ้นของแมลงได้เล็กน้อย ผลที่คล้ายกัน ในแง่ของอุณหภูมิสูงสุด และต่ำสุดที่เลือก 2 pm และน. 4 ตามลำดับ ได้รับในการตรวจสอบก่อนหน้า (Grodzicki และ Caputa, 2005) มีเฉพาะแตกสอบสวนสองขนาดเล็ก ทำนของแสงอาทิตย์ที่ใช้ในการศึกษาอดีตในฤดูร้อน เมื่อวันที่กินเวลานานกว่า 12 ชม การเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลของ แสงกลางวัน และกลางคืนความมืดระยะเวลาจะมีผลแตกต่างกันในจังหวะของการเลือกอุณหภูมิ และปัญหานี้ควรได้รับในอนาคตวิธีการทดลอง ในการทดลองของเราเบื้องต้นเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลของความร้อนในผึ้งเดี่ยวและกลุ่มผึ้ง เราสังเกตเห็นว่า ในช่วงฤดูใบไม้ผลิพวกเขาเลือกอุณหภูมิต่ำกว่าใน ช่วงฤดูร้อนและการตั้งค่าความร้อนลดลงอีกครั้งในฤดูใบไม้ร่วง (Grodzicki และ Caputa ยกเลิกประกาศข้อมูล)ดำเนินการทดลองของเราจากผึ้งงานการทำงานของพวกเขาอยู่นอกรัง และบุคคลดังกล่าวต้องเป็นจังหวะ ตาม Shemesh et al. (2010) จังหวะสัญญาณมาจากอาณานิคมควบคุมพฤติกรรมของบุคคลที่บินเป็นจังหวะ จังหวะ circadian จับเหยื่อ ขมิ้นอ้อย อุณหภูมิร่างกาย และกิจกรรมการเผาผลาญโดยแมลงแต่ละตัวจะตรงกับส่วนที่เกี่ยวข้องกับอายุของแรงงานภายในฝูงผึ้ง (Fahrenholz et al. 1992 มัวร์ 2001 และมัวร์ et al. 1998) นำทางและหาอาหารกิจกรรมผึ้งเก่าต้องแข็งแรงเป็นจังหวะพฤติกรรม ในขณะที่อายุน้อยกว่า ผึ้ง arrythmic แสดงตลอดกิจกรรมภายในกลุ่ม นอกจากนี้ ร่างกายอุณหภูมิ และค่าความร้อนของอาณานิคมได้รับอิทธิพลจากสังคมสัญญาณ (Frisch และ Koeniger, 1994 มัวร์ 2001 และลค 2010) ไม่ไม่สำคัญเป็นยัง การทำงานของครอบครัวบินเป็นแบบ "สังคมมดลูก" ที่กองกำลังรักษาความมั่นคง ยกระดับอุณหภูมิรังในคอกในรัง (ภายในระยะเวลาตั้งแต่ปลายเดือนมกราคมถึงเดือนกันยายน) (Tautz, 2008 Shemesh et al. 2010) เพราะทุกจังหวะของ honeybees พฤติกรรมควรพิจารณาในบริบทที่กว้างขึ้นของฝูงบินทั้งหมด มันเป็นเรื่องยากมากที่จะได้รับค่าความน่าเชื่อถือของการพักผ่อนอัตราการเผาผลาญในผึ้งแยกจากอาณานิคม (Fahrenholz et al. 1992) นี้จะได้ถูก examined อาณานิคมขนาดเต็ม แต่ ผลของเราแสดงช่วงแสงที่แก้ไขมีผลต่อจังหวะความร้อนชอบบินแยกผู้ปฏิบัติงานอย่างมีนัยสำคัญกลางวัน – กลางคืนแตกต่างกันความร้อนต้องสะท้อนถึงการเปลี่ยนรูปแบบของร่างกายควบคุมอุณหภูมิจาก endothermy ในระหว่างวันที่ ectothermy ในตอนกลางคืน, (Grodzicki และ Caputa, 2005 ไฮน์ 1993 ไฮน์ 1996, Schmolz et al. 2002, Stabentheiner et al. 2003b และ Kovac et al. 2007) ในระหว่างวัน เมื่อ honeybees มีการใช้งาน อัตราการเผาผลาญเพิ่มขึ้นช่วยรักษาอุณหภูมิร่างกายสูง การเพิ่มอัตราการเผาผลาญเป็นส่วนใหญ่เนื่องจากเที่ยวบินกล้ามเนื้อ thermogenesis (Stabentheiner et al. 2003b) เมื่อ honeybees มีโอกาสเลือกการดูดซึมความร้อนแฝงของสภาพแวดล้อมความร้อน (เช่นในห้องไล่ระดับความร้อน) จากสิ่งแวดล้อม ซึ่งมีอากาศอบอุ่นกว่าร่างกาย น่าจะ เป็นพลังได้เปรียบกว่าการสร้างความร้อนในกล้ามเนื้อบิน อย่างไรก็ตาม ความร้อนที่เกิดขึ้น โดยวางตัวผึ้งก่อให้เกิดมากรักษาสังคมภายในอาณานิคม เพื่อให้มีแหล่งความร้อนและ acceptors (Stabentheiner et al. 2003a) ใน pil ของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการตรวจสอบในปัจจุบันเราสามารถที่จะแสดงการเปลี่ยนแปลง nychthemeral ในการเลือกอุณหภูมิและขมิ้นอ้อยของผึ้งสัมผัสกับทั้งการควบคุมและการปรับเปลี่ยน photoperiods.

เพื่อวิเคราะห์การตั้งค่าความร้อนและกิจกรรมของแรงงานผึ้งภายใต้สภาวะแสงที่แตกต่างกันเรามักจะเรียกว่าการตอบสนองให้กับผู้ที่ ที่ได้รับภายใต้การควบคุมสภาพแสงที่มืด (LD 00:12) ซึ่งตรงกับรอบวันคืนท้องถิ่น (เช่นจุดตรงกลางของแสงและสีขั้นตอนก็มาถึงเวลา 12:00 และ 00:00 เวลากลางยุโรป) . เงื่อนไขการควบคุมกำลังประสบความสำเร็จโดยใช้สลัวเทียมแสงสีขาวกระจายเปิด 6 โมงเช้าและปิดเวลา 6 โมงเย็นและแสงสีแดงซึ่งจะมองไม่เห็นสำหรับผึ้งถูกใช้ 18:00-06:00.

จังหวะของอุณหภูมิที่เลือกโดยคนงานผึ้ง, บันทึกไว้ในการตรวจสอบข้อเท็จจริงในปัจจุบันภายใต้สภาวะควบคุมสอดคล้องกับที่ได้รับในเงื่อนไข photoperiodic ธรรมชาติในบทความก่อนหน้านี้เรา (Grodzicki และ Caputa 2005) ในการทดลองการควบคุมแรงงานผึ้งเลือกอุณหภูมิสูงสุดในระหว่างวันและอุณหภูมิต่ำสุดที่เป็นที่ต้องการในเวลากลางคืน อุณหภูมิต่ำสุด (ประมาณ 28 ° C) เลือกโดยผึ้งของเรามีความสอดคล้องกับผลที่ได้รับจาก Schmolz et al, (2002) และไกเซอร์, et al (2002) เนื่องจากการขมิ้นอ้อยตัวแปรของผึ้งในช่วงวันที่อุณหภูมิที่เลือกโดยพวกเขากระจัดกระจายมากขึ้นกว่าในเวลากลางคืนเมื่อขมิ้นอ้อยของแมลงได้เล็กน้อย ผลที่คล้ายกันในแง่ของการที่สูงที่สุดและอุณหภูมิต่ำสุดเลือกที่ 14:00 และ 04:00 ตามลำดับที่ได้รับในการตรวจสอบก่อนหน้านี้ (Grodzicki และ Caputa 2005) มีเพียงความแตกต่างเล็ก ๆ ระหว่างสองสืบสวนเนื่องมาจากแสงของดวงอาทิตย์ที่ใช้ในการศึกษาอดีตดำเนินการในฤดูร้อนเมื่อวันที่กินเวลานานกว่า 12 ชั่วโมง การเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลของวันแสงและคืนความมืดระยะเวลามีแนวโน้มที่จะมีผลกระทบที่แตกต่างกันในจังหวะของการเลือกอุณหภูมิและปัญหานี้สมควรได้รับวิธีการทดลองในอนาคต ในการทดลองเบื้องต้นของเราเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลของพฤติกรรมความร้อนในผึ้งเดียวและกลุ่มของผึ้งเราสังเกตเห็นว่าในช่วงฤดูใบไม้ผลิที่พวกเขาเลือกอุณหภูมิต่ำกว่าในช่วงฤดูร้อนและการตั้งค่าความร้อนของพวกเขาลดลงอีกครั้งในฤดูใบไม้ร่วง (Grodzicki และ Caputa ข้อมูลที่ไม่ถูกเผยแพร่).

การทดลองของเรา ได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับแรงงานผึ้งปฏิบัติงานนอกรังและบุคคลดังกล่าวจะต้องเป็นจังหวะ ตามที่เมช, et al (2010) สัญญาณเป็นจังหวะที่มาจากอาณานิคมควบคุมพฤติกรรมของบุคคลจังหวะผึ้ง จังหวะ circadian ของตรวจค้นขมิ้นอ้อยอุณหภูมิร่างกายและกิจกรรมการเผาผลาญดำเนินการโดยแมลงแต่ละตรงกับส่วนที่เกี่ยวข้องกับอายุของการใช้แรงงานภายในอาณานิคมผึ้ง (Fahrenholz et al., 1992 มัวร์, et al., 1998 และมัวร์, 2001) . นำทางและหาอาหารที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมของผึ้งเก่าจำเป็นต้องมีพฤติกรรมจังหวะที่แข็งแกร่งในขณะที่น้องผึ้ง arrythmic แสดงรอบนาฬิกากิจกรรมภายในรัง นอกจากนี้อุณหภูมิของร่างกายและการตั้งค่าความร้อนของสมาชิกอาณานิคมได้รับอิทธิพลจากสัญญาณทางสังคม (Frisch และ Koeniger 1994 มัวร์, ปี 2001 และโบลช, 2010) ไม่อย่างไม่มีนัยสำคัญนอกจากนี้ยังมีการทำงานของครอบครัวผึ้งเป็น "มดลูกสังคม" ที่บังคับให้การรักษาเสถียรภาพอุณหภูมิรังสูงในการปรากฏตัวของลูกในรัง (ภายในระยะเวลาตั้งแต่ปลายเดือนมกราคมถึงเดือนกันยายน) ที่ (Tautz 2008; เมช et al., 2010) เพราะจังหวะชีวิตประจำวันของพฤติกรรมผึ้งควรได้รับการพิจารณาในบริบทที่กว้างขึ้นของผึ้งอาณานิคมทั้งหมดมันเป็นเรื่องยากมากที่จะได้รับค่าที่เชื่อถือได้ของอัตราการเผาผลาญพักผ่อนในผึ้งที่แยกได้จากอาณานิคม (Fahrenholz et al., 1992) นี้จะเป็นไปได้เฉพาะในกรณีที่โคโลนีขนาดใหญ่มีการตรวจสอบ อย่างไรก็ตามผลของเราแสดงให้เห็นว่าแสงมีการปรับเปลี่ยนอย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อจังหวะการตั้งค่าความร้อนของแรงงานผึ้งโดดเดี่ยว.

ความแตกต่างวันคืนของการตั้งค่าความร้อนที่สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนรูปแบบของการควบคุมอุณหภูมิของร่างกายจาก endothermy ในระหว่างวันเพื่อ ectothermy ในช่วงกลางคืน (Grodzicki และ Caputa, 2005 เฮ็น 1993, เฮ็น 1996 Schmolz et al., 2002 Stabentheiner et al., 2003b และ Kovac et al., 2007) ในระหว่างวันเมื่อผึ้งมีการใช้งาน, อัตราการเผาผลาญของพวกเขาเพิ่มขึ้นอำนวยความสะดวกในการรักษาอุณหภูมิของร่างกายสูง การเพิ่มขึ้นของอัตราการเผาผลาญเป็นส่วนใหญ่เนื่องจากกล้ามเนื้อ thermogenesis เที่ยวบิน (Stabentheiner et al., 2003b) เมื่อผึ้งมีโอกาสที่จะเลือกสภาพแวดล้อมความร้อน (เช่นในห้องไล่ระดับความร้อน) ดูดซับความร้อนแฝงจากสภาพแวดล้อมซึ่งเป็นอุ่นกว่าร่างกายดูเหมือนว่าจะมีพลังได้เปรียบมากขึ้นกว่าการสร้างความร้อนในกล้ามเนื้อการบิน แต่ความร้อนที่เกิดจากการพักผ่อนผึ้งมีส่วนช่วยอย่างมากในการควบคุมอุณหภูมิสังคมภายในอาณานิคมเพื่อให้พวกเขามีทั้งแหล่งความร้อนและผู้รับ (Stabentheiner et al., 2003a) ใน PIL ของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการสอบสวน ปัจจุบันเราสามารถที่จะแสดงการเปลี่ยนแปลง nychthemeral ในอุณหภูมิห้องและกิจกรรมการเคลื่อนไหวของผึ้งถูกควบคุมและ photoperiods แก้ไขเพื่อวิเคราะห์การตั้งค่าความร้อนและกิจกรรมของคนงาน Honeybee ภายใต้สภาวะแสงต่างๆ เรามักจะเรียกการตอบสนองที่ได้รับภายใต้เงื่อนไขการควบคุมแสงและมืด ( LD 12 : 12 ) ซึ่งตรงกับวันที่ภายในสำหรับกลางคืน ( เช่นจุดกลางของแสงและระยะมืดถูกถึงตอนเที่ยง และ 00 : 00 ในเวลากลาง ยุโรป ) สภาพควบคุมได้เทียมกระจายแสงสีขาวสลัว เปิดเวลา 6 โมงเช้า และปิดตอน 6 โมง และไฟสีแดง ซึ่งก็คือผึ้งถูกใช้ระหว่าง 6 โมง และ 6 โมงเย็นจังหวะของอุณหภูมิโดยรอบคัดสรร โดยคนงานจากที่บันทึกในปัจจุบันการสอบสวนภายใต้เงื่อนไขการควบคุม มีความสอดคล้องกับที่หาได้ในธรรมชาติ photoperiodic เงื่อนไขในกระดาษก่อน ( grodzicki และเ คาพูตา , 2005 ) ในการควบคุมการทดลองจากคนงานที่อุณหภูมิสูงสุดระหว่างวัน และอุณหภูมิต่ำสุดที่ต้องการคืน อุณหภูมิต่ำสุด ( ประมาณ 28 ° C ) ที่ถูกเลือกโดยผึ้งของเราสอดคล้องกับผลที่ได้จาก schmolz et al . ( 2002 ) โดย Kaiser et al . ( 2002 ) เนื่องจากตัวแปรสูง ( กิจกรรมของผึ้งในช่วงกลางวัน อุณหภูมิโดยรอบคัดสรร โดยพวกเขากระจัดกระจายมากกว่าตอนกลางคืน เมื่อการเคลื่อนไหวกิจกรรมของแมลงก็กระจอก ผลที่คล้ายกันในแง่ของอุณหภูมิสูงสุดและต่ำสุดที่ตอนบ่าย 2 และ 4 เป็นตามลำดับ กลุ่มตัวอย่างในการสอบสวนของเราก่อนหน้านี้ ( และ grodzicki เ คาพูตา , 2005 ) มีเพียงความแตกต่างเล็กระหว่างสองตรวจสอบจากดวงอาทิตย์ แสงที่ใช้ในอดีตดำเนินการศึกษาในฤดูร้อนเมื่อวันนานกว่า 12 ชั่วโมง การเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลของวันและไฟกลางคืนระยะเวลามืดมีแนวโน้มที่จะมีผลกระทบที่แตกต่างกันในการเลือกจังหวะของอุณหภูมิและปัญหานี้สมควรทดลองในอนาคต ในการทดลองเบื้องต้นของเราเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของพฤติกรรมทางความร้อนในฤดูกาลเดียว และกลุ่มของผึ้ง ผึ้ง เราสังเกตว่าในช่วงฤดูใบไม้ผลิที่พวกเขาเลือกลดอุณหภูมิโดยรอบกว่าในฤดูร้อนและการตั้งค่าความร้อนของพวกเขาลดลงอีกครั้งในฤดูใบไม้ร่วงและเผยแพร่เ คาพูตา grodzicki , ข้อมูลการทดลองของเรามีวัตถุประสงค์ในการปฏิบัติงานของคนงานผึ้งนอกรัง และบุคคลดังกล่าวต้องเป็นจังหวะ ตาม shemesh et al . ( 2010 ) สัญญาณจังหวะที่มาจากการควบคุมจังหวะของผึ้งอาณานิคมพฤติกรรมบุคคล จังหวะรอบวันของของขวัญ , กิจกรรมการเคลื่อนไหว , อุณหภูมิของร่างกาย และสลายกิจกรรมที่ปฏิบัติโดยแมลงแต่ละตัวมีความสัมพันธ์กับอายุที่เกี่ยวข้องกับการแบ่งแรงงานภายในฝูงผึ้ง ( fahrenholz et al . , 1992 , Moore et al . , 1998 และมัวร์ , 2001 ) ระบบนำทางและค้นหากิจกรรมที่เกี่ยวข้องของผึ้งรุ่นเก่า ต้องใช้แรงเป็นจังหวะ พฤติกรรม ในขณะที่น้อง ผึ้ง arrythmic แสดงรอบนาฬิกากิจกรรมภายในรังผึ้ง นอกจากนี้การตั้งค่าอุณหภูมิความร้อนของร่างกายและสมาชิกกลุ่มได้รับอิทธิพลจากสัญญาณทางสังคม ( สด และ koeniger , 1994 , มัวร์ , 2001 และ Bloch , 2010 ) ไม่มีความสำคัญยังเป็นหน้าที่ของครอบครัวผึ้งเป็น " มดลูก " สังคมที่กองกำลังรักษาเสถียรภาพอุณหภูมิรังสูงในการแสดงตนของกกไข่ในรัง ( ภายในช่วงปลายเดือนมกราคมถึงกันยายน ) ( tautz , 2008 ; shemesh et al . , 2010 ) เพราะทุกวัน จังหวะของผึ้งพฤติกรรมควรพิจารณาในบริบทที่กว้างขึ้นของอาณานิคมผึ้งทั้งหมด , มันเป็นเรื่องยากมากที่จะได้รับค่าความน่าเชื่อถือของอัตราเมตาบอลิสมในผึ้งแยกจากอาณานิคม ( fahrenholz et al . , 1992 ) นี้จะเป็นไปได้ถ้าเต็มขนาดอาณานิคมได้ถูกตรวจสอบ อย่างไรก็ตาม ผลของเราแสดงให้เห็นว่าไม่มีผลต่อการแก้ไขอย่างมีนัยสำคัญความร้อนจังหวะแยกคนงานที่ผึ้งวันและคืนการตั้งค่าความร้อนที่สะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างของการเปลี่ยนรูปแบบของการควบคุมอุณหภูมิของร่างกาย จาก endothermy ในระหว่างวันเพื่อ ectothermy ในตอนกลางคืน ( grodzicki และเ คาพูตา , 2005 , ไฮน์ริช , 1993 , ไฮน์ริช , 1996 , schmolz et al . , 2002 stabentheiner et al . , 2003b และ โควัก et al . , 2007 ) ในระหว่างวัน เมื่อผึ้งมีการใช้งานของพวกเขา อัตราการเผาผลาญพลังงานที่เพิ่มขึ้นในการยกระดับอุณหภูมิของร่างกาย . เพิ่มอัตราการเผาผลาญ เป็นหลัก เนื่องจากเที่ยวบินกล้ามเนื้อ thermogenesis ( stabentheiner et al . , 2003b ) เมื่อผึ้งมีโอกาสที่จะเลือกสภาพแวดล้อมความร้อนของพวกเขา ( ตัวอย่างเช่นในการระบายความร้อนในห้อง ) ดูดซับความร้อนแฝงจากสภาพแวดล้อมซึ่งอุ่นกว่าร่างกาย น่าจะมีพลังมากกว่าได้เปรียบกว่าผลิตความร้อนในกล้ามเนื้อการบิน อย่างไรก็ตาม ความร้อนที่เกิดจากพักผึ้งมีส่วนช่วยมากสิ่งแวดล้อมทางสังคมภายในกลุ่ม เพื่อให้พวกเขาเป็นทั้งแหล่งความร้อน และเปรียบเทียบ ( stabentheiner et al . , 2003a ) ใน พิล ของเรา