Comparatively, S. aureus was less s

Comparatively, S. aureus was less sensitive to the inhibitory activity of the onions and garlic extracts than S. Enteritidis which was more inhibited at same concentrations of EO extracts. The inhibitoryacti vityof essential oils extracts of onions or other Allium plants was not extensivelyreport ed except garlic extract which was widelyinvest igated. On the other hand, S. aureus was extensivelystudied and its sensitivityto essential oils extracts was widelydiscus sed. Kyung, Kim, Park and Kim (2002) reported that allicin of garlic extract showed strong antibacterial activity against S. aureus at 150 ml/l concentration. This antibacterial activitywas enhanced and highest when garlic extract was heated for 45 min at 121
C. The antibacterial activityof other and close, chemically, cysteine sulfoxides (S-methyl-l-CS and methyl methane- CS) of cabbage also was markedlyobserved , particularlycon centrations of 10, 20 and 50 mg/l (Kyung, Han,& Fleming, 1997). Alrozekyand Nakahara (2002) reported weak antibacterial activityof extracts from some edible plants commonlycon sumed in Asia.Combined extracts of corni fructus, cinnamon and Chinese chive (1:6:6, vol/vol/vol) exhibited low inhibitoryeffect
against this bacteria than other combined ratios and against other bacterial species (Hsieh et al., 2001). Although the paper disk assayis a practical approach to studypotenti al antibacterial compounds, using the size of inhibition zone to indicate relative antibacterial activityof the essential oils is not adequate. The zone must be affected bythe solubility and rate of diffusion in agar medium or its volatilization; and thus the results could be affected. 3.2

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดีอย่างหนึ่ง S. หมอเทศข้างลายมีน้อยสำคัญกับกิจกรรมของหัวหอมลิปกลอสไข และสารสกัดกระเทียมกว่า Enteritidis s ได้ซึ่งถูกห้ามขึ้นที่เดียวกันความเข้มข้นของสารสกัดจากอีโอ สารสกัดจากน้ำมันหอมระเหย vityof inhibitoryacti หอมหรือพืชต้นอื่นไม่ extensivelyreport ed ยกเว้นกระเทียมสกัดที่ widelyinvest igated บนมืออื่น ๆ หมอเทศข้างลาย S. extensivelystudied และสารสกัดน้ำมันของ sensitivityto คือ widelydiscus sed. Kyung คิม อุทยาน และคิม (2002) รายงานว่า allicin กระเทียมสกัดพบแรงต้านเชื้อแบคทีเรียกิจกรรมกับหมอเทศข้างลาย S. ที่ความเข้มข้น 150 ml/l นี้ activitywas ต้านเชื้อแบคทีเรียที่เพิ่มขึ้น และสูงสุดเมื่อสารสกัดกระเทียมถูกความร้อนสำหรับ 45 นาทีที่ 121 c การต้านเชื้อแบคทีเรีย activityof อื่น และปิด สาร เคมี sulfoxides cysteine (S-methyl-l-CS และ methyl มีเทน-CS) ของกะหล่ำปลียังมี markedlyobserved, centrations particularlycon 10, 20 และ 50 mg/l (Kyung ฮั่น และเฟลมิง 1997) นาคาฮาระ Alrozekyand (2002) รายงาน activityof อ่อนแอต้านเชื้อแบคทีเรียสารสกัดจากพืชบางอย่างกินสารสกัดจาก sumed commonlycon ใน Asia.Combined ของ corni fructus อบเชยและจีน chive (1:6:6, vol/vol/vol) จัดแสดง inhibitoryeffect ต่ำต่อต้านแบคทีเรียนี้ กว่าอัตราส่วนอื่นรวม และอื่น ๆ ชนิดแบคทีเรีย (Hsieh et al., 2001) แม้ว่า assayis ดิสก์กระดาษวิธีปฏิบัติการ studypotenti อัลช่วยกำจัดสารประกอบ ใช้ขนาดของโซนยับยั้งส่อ activityof ญาติช่วยกำจัดน้ำมันไม่เพียงพอ โซนต้องได้รับผลกระทบโดยละลายและอัตราการแพร่ในสื่อ agar หรือของ volatilization และดังนั้น ผลลัพธ์อาจได้รับผลกระทบ 3.2

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เปรียบเทียบเชื้อ S. aureus น้อยไวต่อการยับยั้งของหัวหอมและสารสกัดจากกระเทียมกว่า S. Enteritidis ซึ่งเป็นยับยั้งมากขึ้นที่ระดับความเข้มข้นของสารสกัดเดียวกัน EO น้ำมันหอมระเหย vityof inhibitoryacti สารสกัดจากหัวหอมหรือพืช Allium อื่น ๆ ก็ไม่ได้ extensivelyreport เอ็ดยกเว้นสารสกัดกระเทียมซึ่ง widelyinvest igated ในมืออื่น ๆ ที่ได้รับเชื้อ S. aureus extensivelystudied และ sensitivityto สารสกัดจากน้ำมันหอมระเหยที่ได้รับการ sed widelydiscus คยอง, คิมพาร์คและคิม (2002) รายงานว่าอัลลิซิของสารสกัดกระเทียมมีฤทธิ์ต้านเชื้อแบคทีเรียที่แข็งแกร่งกับเชื้อ S. aureus ที่ 150 มลเข้มข้นลิตร / นี้ activitywas ต้านเชื้อแบคทีเรียเพิ่มขึ้นและสูงที่สุดเมื่อสกัดกระเทียมถูกความร้อนเป็นเวลา 45 นาทีที่อุณหภูมิ 121 องศาเซลเซียส ต้านเชื้อแบคทีเรีย activityof อื่น ๆ และใกล้, เคมี, sulfoxides cysteine ​​(S-methyl-L-CS และเมธิล methane- CS) ของกะหล่ำปลียัง markedlyobserved, centrations particularlycon 10, 20 และ 50 mg / l (คยองฮันและเฟลมมิ่ง 1997) Alrozekyand Nakahara (2002) รายงานสารสกัด activityof ต้านเชื้อแบคทีเรียที่อ่อนแอจากพืชที่กิน commonlycon Sumed ในสารสกัดจาก Asia.Combined ของ Fructus Corni, อบเชยและลูกกระเทียมจีน (1: 6: 6 ฉบับ / ฉบับ / ปริมาตร) แสดง inhibitoryeffect ต่ำ
กว่าที่อื่น ๆ กับเชื้อตัวนี้ อัตราส่วนร่วมและต่อต้านแบคทีเรียชนิดอื่น ๆ (Hsieh et al., 2001) แม้ว่าดิสก์กระดาษ assayis วิธีการปฏิบัติเพื่อ studypotenti อัลสารต้านเชื้อแบคทีเรียโดยใช้ขนาดของเขตการยับยั้งแบคทีเรียเพื่อบ่งชี้ถึงญาติ activityof น้ำมันหอมระเหยอาจจะไม่เพียงพอ โซนจะต้องได้รับผลกระทบ bythe สามารถในการละลายและอัตราการแพร่ในสื่อวุ้นหรือการระเหยของตน และทำให้ผลที่อาจได้รับผลกระทบ 3.2