The Cagayan Valley, Luzon Island is

The Cagayan Valley, Luzon Island is in the northern
part of the Philippines (1712603000 latitude, 12115000000
longitude), with an area of about 26,150 km2. It lies in
the seasonally humid rainforest climate zone, with a
growing season of 7–8 months and a short dry season
from December to April (mean annual rainfall:
1500–2500 mm). The valley is an important rice-producing
area, often referred to as the Granary of the Philippines.
About one-third (31 percent) of the valley’s population is
engaged in agricultural labour, which is 61 percent of the
labour force and 75 percent of those classified as ‘‘poor’’
(DA, 2005). A small farm (average size 1.68 ha) can have
several major crops, including rice, corn or bananas, and a
few heads of livestock and poultry, and is managed by
single families producing subsistence crops, cash crops or
both. Since the introduction of high-yielding rice varieties
in the 1970s, followed by hybrid high-yielding corn
varieties in the mid-1980s, high-input cash-crop monocultures
have spread rapidly throughout the valley. In
order to limit crop losses to insects and weeds, increasing
levels of chemical inputs are being applied. This trend is
not specific to the region, but nation-wide: between 1980
and 1992 imports and national consumption of pesticides
rose threefold, from 4725 metric tons (import costs:
US$11.6 million) to 13,634 metric tons (US$27.6 million),
with insecticides accounting for 29 percent of the total
(IBON, 2000). In 2003, pesticides with a total value of
US$87.5 million were imported (FAOSTAT, 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The Cagayan Valley, Luzon Island is in the northernpart of the Philippines (1712603000 latitude, 12115000000longitude), with an area of about 26,150 km2. It lies inthe seasonally humid rainforest climate zone, with agrowing season of 7–8 months and a short dry seasonfrom December to April (mean annual rainfall:1500–2500 mm). The valley is an important rice-producingarea, often referred to as the Granary of the Philippines.About one-third (31 percent) of the valley’s population isengaged in agricultural labour, which is 61 percent of thelabour force and 75 percent of those classified as ‘‘poor’’(DA, 2005). A small farm (average size 1.68 ha) can haveseveral major crops, including rice, corn or bananas, and afew heads of livestock and poultry, and is managed bysingle families producing subsistence crops, cash crops orboth. Since the introduction of high-yielding rice varietiesin the 1970s, followed by hybrid high-yielding cornvarieties in the mid-1980s, high-input cash-crop monocultureshave spread rapidly throughout the valley. Inorder to limit crop losses to insects and weeds, increasinglevels of chemical inputs are being applied. This trend isnot specific to the region, but nation-wide: between 1980and 1992 imports and national consumption of pesticidesrose threefold, from 4725 metric tons (import costs:US$11.6 million) to 13,634 metric tons (US$27.6 million),with insecticides accounting for 29 percent of the total(IBON, 2000) ใน 2003 ยาฆ่าแมลงที่ มีมูลค่ารวมสหรัฐอเมริกา $87.5 ล้านนำเข้า (FAOSTAT, 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Cagayan หุบเขาลูซอนเกาะอยู่ในภาคเหนือ
ส่วนหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ (1712603000 ละติจูด 12115000000
ลองจิจูด) มีพื้นที่ประมาณ 26,150 กิโลเมตร 2 มันอยู่ใน
เขตภูมิอากาศป่าดงดิบชื้นฤดูกาลกับ
ฤดูปลูก 7-8 เดือนและฤดูแล้งสั้น
ตั้งแต่เดือนธันวาคมถึงเดือนเมษายน (หมายถึงปริมาณน้ำฝนประจำปี
1500-2500 มม) หุบเขาเป็นที่ผลิตข้าวที่สำคัญ
ในพื้นที่มักจะเรียกว่ายุ้งฉางของฟิลิปปินส์.
ประมาณหนึ่งในสาม (ร้อยละ 31) ของประชากรหุบเขาจะ
มีส่วนร่วมในการเกษตรแรงงานซึ่งเป็นร้อยละ 61 ของ
กำลังแรงงานและร้อยละ 75 ของ ที่จัดว่าเป็น '' ไม่ดี ''
(DA, 2005) ฟาร์มขนาดเล็ก (ขนาดเฉลี่ย 1.68 ฮ่า) ​​สามารถมี
พืชที่สำคัญหลายประการรวมทั้งข้าวข้าวโพดหรือกล้วยและ
หัวไม่กี่ปศุสัตว์และสัตว์ปีกและมีการจัดการโดย
ครอบครัวเดียวกับการผลิตพืชการดำรงชีวิตพืชเงินสดหรือ
ทั้งสอง ตั้งแต่การแนะนำของผลผลิตสูงพันธุ์ข้าว
ในปี 1970 ตามด้วยไฮบริดที่ให้ผลตอบแทนสูงข้าวโพด
พันธุ์ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 นำเข้าสูงเพาะปลูกพืชเชิงเดี่ยว
ได้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปทั่วหุบเขา ใน
การสั่งซื้อเพื่อ จำกัด การสูญเสียพืชแมลงและวัชพืชเพิ่ม
ระดับของสารเคมีที่ถูกนำมาใช้ แนวโน้มเช่นนี้
ไม่เฉพาะภูมิภาค แต่ทั่วประเทศ: ระหว่างปี 1980
และ 1992 การนำเข้าและการบริโภคแห่งชาติของสารกำจัดศัตรูพืช
เพิ่มขึ้นสามเท่าจาก 4,725 เมตริกตัน (ค่าใช้จ่ายในการนำเข้า:
US $ 11,600,000) ถึง 13,634 เมตริกตัน (US $ 27,600,000)
ด้วย ยาฆ่าแมลงคิดเป็นร้อยละ 29 ของทั้งหมด
(IBON, 2000) ในปี 2003, สารกำจัดศัตรูพืชที่มีมูลค่ารวมของ
สหรัฐ $ 87,500,000 ถูกนำเข้า (FAOSTAT, 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หุบเขาคากายัน , เกาะลูซอนในภาคเหนือ
ส่วนหนึ่งของฟิลิปปินส์ ( 1712603000 เส้นรุ้ง , เส้นแวง , 12115000000
) มีพื้นที่ประมาณ 26150 ตารางกิโลเมตร . มันอยู่ในอากาศชื้นป่าฝนโซนอาหาร
กับ
ฤดูกาลเติบโตของ 7 - 8 เดือน และฤดูแล้งสั้น
ตั้งแต่เดือนธันวาคมถึงเมษายน ( หมายถึงปริมาณน้ำฝน :
1 , 500 - 2 , 500 มม. ) หุบเขาที่สำคัญคือข้าวที่ผลิต
บริเวณมักจะเรียกว่าเป็นคลังหลวงของประเทศ ฟิลิปปินส์
ประมาณหนึ่งในสาม ( 31 เปอร์เซ็นต์ของประชากรของหุบเขาเป็น
มีส่วนร่วมในแรงงานภาคเกษตร ซึ่งมีร้อยละ 61 ของ
แรงงานและร้อยละ 75 ของผู้จัด ' 'poor ' '
( ดา , 2005 ) ฟาร์มขนาดเล็ก ( ขนาดเฉลี่ย 1.68 ฮา ) ได้
พืชรายใหญ่หลาย ได้แก่ ข้าว ข้าวโพด หรือกล้วยและ
กี่หัวสัตว์บกและสัตว์ปีกและจัดการโดย
เดียวครอบครัวยังชีพการผลิตพืชพืชสดหรือ
ทั้งคู่ ตั้งแต่การแนะนำของ
พันธุ์ข้าวที่ให้ผลผลิตสูงในทศวรรษ , ตามด้วยข้าวโพดพันธุ์ลูกผสมที่ให้ผลผลิตสูงในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 -
, ตัดสดใส่สูงทรีตเมนต์
ได้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วทั่วทั้งหุบเขา ใน
เพื่อจํากัดการสูญเสียพืชแมลงและวัชพืช เพิ่ม
ระดับของปัจจัยการผลิต สารเคมีจะถูกนำมาใช้ แนวโน้มนี้
ไม่เฉพาะภูมิภาค แต่ระหว่างปี 1980 และปีทั่วประเทศ
นำเข้าและการบริโภคแห่งชาติของยาฆ่าแมลง
เพิ่มขึ้นสามเท่าจากความเป็นมาเมตริกตัน ( นําเข้าราคา :
$ 11.6 ล้านบาท ) เพื่อ 13634 เมตริกตัน ( US $ 27.6 ล้านบาท ) ,
การบัญชีกับยาฆ่าแมลง 29 เปอร์เซ็นต์ของทั้งหมด
( ทํา , 2000 ) ใน 2003 , ยาฆ่าแมลงที่มีมูลค่ารวม
87.5 ล้านเหรียญสหรัฐ นำเข้า ( faostat , 2005 )