The Green City Index methodology wa

The Green City Index methodology was developed by the Economist Intelligence
Unit (EIU) in cooperation with Siemens. Cities were selected for
their size and importance (mainly capital cities and large population or
business centres). They were picked independently, rather than relying
on requests from city governments to be included or excluded, in order
to enhance each Index’s credibility and comparability.
The Green City Index series measures cities on approximately 30 indicators
across eight to nine categories depending on the region. It covers
CO2 emissions, energy, buildings, land use, transport, water and
sanitation, waste management, air quality and environmental governance.
About half of the indicators in each Index are quantitative – usually
data from official public sources, for example, CO2 emissions per
capita, water consumption per capita, recycling rates and air pollutant
concentrations. The remainder are qualitative assessments of the city’s
environmental policies – for example, the city's commitment to sourcing
more renewable energy, traffic-congestion-reduction policies and air
quality codes. Measuring quantitative and qualitative indicators together
means the Indexes are based on current environmental performance as
well as the city‘s intentions to become greener.
The specific indicators differ slightly from Index to Index, taking into
account data availability and the unique challenges in each region. For
example, the African Index includes indicators measuring access to electricity
and potable water, and the percentage of people living in informal
settlements.
Each city receives an overall Index ranking and a separate ranking for
each individual category. The results are presented numerically (for the European,
and the US and Canada Indexes) or in five performance bands from
“well above average” to “well below average” (for the Asian, Latin Ameri can
and African Indexes). Bandings are used in regions where levels of data
quality and comparability do not allow for a detailed numerical ranking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีดัชนีการเมืองสีเขียวได้รับการพัฒนา โดยนักเศรษฐศาสตร์ปัญญาหน่วย (EIU) ร่วมกับซีเมนส์ เลือกเมืองในขนาดและความสำคัญของพวกเขา (เมืองหลวงส่วนใหญ่และประชากรขนาดใหญ่ หรือธุรกิจศูนย์) พวกเขาได้รับอิสระ แทนที่จะอาศัยคำขอจากรัฐบาลการเมืองที่จะรวม หรือไม่ รวม ลำดับการเพิ่มแต่ละดัชนีความน่าเชื่อถือและความชุดเขียวเมืองดัชนีวัดเมืองบนประมาณ 30 ตัวบ่งชี้แปด-เก้าประเภทขึ้นอยู่กับภูมิภาค มันครอบคลุมปล่อย CO2 พลังงาน อาคาร ที่ดินใช้ ขนส่ง น้ำ และสุขาภิบาล จัดการขยะ อากาศ และกำกับดูแลสิ่งแวดล้อมประมาณครึ่งหนึ่งของตัวบ่งชี้ในแต่ละดัชนีเชิงปริมาณ – มักจะเป็นข้อมูลจากแหล่งข้อมูลสาธารณะอย่างเป็นทางการ ตัวอย่าง ปล่อย CO2 ต่อเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึง ปริมาณน้ำต่อหัว รีไซเคิลราคาและมลพิษอากาศความเข้มข้น ส่วนเหลือจะประเมินคุณภาพของนโยบายสิ่งแวดล้อม – ตัว แห่งความมุ่งมั่นจัดหาพลังงานทดแทนมากขึ้น นโยบายลดการจราจรแออัด และอากาศรหัสคุณภาพ วัดตัวชี้วัดเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพเข้าด้วยกันหมายความว่า ดัชนีจะขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพการทำงานด้านสิ่งแวดล้อมปัจจุบันเป็นด้วยเป็นความตั้งใจของเมืองจะกลายเป็นสีเขียวตัวบ่งชี้ที่เฉพาะแตกต่างกันเล็กน้อยจากดัชนีการดัชนี พิจารณาบัญชีข้อมูลความพร้อมใช้งานและความท้าทายไม่ซ้ำกันในแต่ละภูมิภาค สำหรับตัวอย่าง ดัชนีแอฟริกาประกอบด้วยตัวบ่งชี้วัดถึงการไฟฟ้าและน้ำที่ใช้ และเปอร์เซ็นต์ของคนที่อาศัยอยู่ในเป็นชำระเงินแต่ละเมืองได้รับการจัดอันดับดัชนีโดยรวมและการจัดอันดับที่แยกต่างหากสำหรับแต่ละประเภทแต่ละ มีแสดงผลเรียงตามตัวเลข (สำหรับยุโรปและสหรัฐอเมริกาและแคนาดาดัชนี) หรือ ในวงระดับห้าประสิทธิภาพจาก"ดีอยู่เหนือค่าเฉลี่ย" เพื่อ "ดีด้านล่างเฉลี่ย" (สามารถติ Ameri เอเชียกดัชนีแอฟริกา) Bandings จะใช้ในภูมิภาคที่ระดับของข้อมูลคุณภาพและความสามารถในการจัดอันดับเป็นตัวเลขโดยละเอียด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีดัชนีเมืองสีเขียวได้รับการพัฒนาโดยนักเศรษฐศาสตร์ข่าวกรองยูนิท (EIU) ในความร่วมมือกับซีเมนส์
เมืองที่ถูกเลือกสำหรับขนาดและความสำคัญของพวกเขา(เมืองหลวงส่วนใหญ่และจำนวนประชากรขนาดใหญ่หรือศูนย์กลางธุรกิจ) พวกเขาได้รับเลือกเป็นอิสระมากกว่าอาศัยการร้องขอจากรัฐบาลเมืองที่จะรวมหรือไม่รวมในการสั่งซื้อเพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือของแต่ละดัชนีและการเปรียบเทียบ. ดัชนีเมืองสีเขียวเมืองชุดมาตรการประมาณ 30 ตัวชี้วัดทั่ว8-9 ประเภทขึ้นอยู่กับพื้นที่ มันครอบคลุมการปล่อย CO2, พลังงาน, อาคาร, การใช้ที่ดินการขนส่งทางน้ำและการสุขาภิบาลการจัดการขยะคุณภาพอากาศและการกำกับดูแลด้านสิ่งแวดล้อม. ประมาณครึ่งหนึ่งของตัวชี้วัดในแต่ละดัชนีมีปริมาณ - ปกติข้อมูลจากแหล่งข้อมูลสาธารณะอย่างเป็นทางการเช่นการปล่อยCO2 ต่อหัวการใช้น้ำต่อหัวอัตราการรีไซเคิลและสารมลพิษทางอากาศมีความเข้มข้น ส่วนที่เหลือจะมีการประเมินคุณภาพของเมืองนโยบายด้านสิ่งแวดล้อม - ตัวอย่างเช่นความมุ่งมั่นของเมืองในการจัดหาพลังงานทดแทนมากขึ้นนโยบายการจราจรแออัดลดและอากาศรหัสที่มีคุณภาพ วัดตัวชี้วัดเชิงปริมาณและคุณภาพด้วยกันหมายความว่าดัชนีจะขึ้นอยู่กับผลการดำเนินงานด้านสิ่งแวดล้อมในปัจจุบันเช่นเดียวกับความตั้งใจของเมืองที่จะกลายเป็นสีเขียว. ตัวชี้วัดที่เฉพาะเจาะจงแตกต่างจากดัชนีดัชนีคำนึงถึงบัญชีความพร้อมใช้งานของข้อมูลและการท้าทายที่ไม่ซ้ำในแต่ละภูมิภาค สำหรับตัวอย่างเช่นแอฟริกันรวมถึงดัชนีชี้วัดการวัดเข้าถึงไฟฟ้าและน้ำดื่มและร้อยละของประชาชนที่อาศัยอยู่ในทางการตั้งถิ่นฐาน. เมืองแต่ละคนได้รับการจัดอันดับดัชนีโดยรวมและการจัดอันดับแยกต่างหากสำหรับแต่ละประเภทของแต่ละบุคคล ผลลัพธ์ที่ได้จะนำเสนอตัวเลข (สำหรับยุโรปและสหรัฐอเมริกาและแคนาดาดัชนี) หรือในห้าวงดนตรีที่ผลการดำเนินงานจาก"ดีกว่าค่าเฉลี่ย" กับ "ต่ำกว่าค่าเฉลี่ย" (สำหรับเอเชียละติน Ameri สามารถและแอฟริกันดัชนี) bandings ที่ใช้ในภูมิภาคที่ระดับของข้อมูลที่มีคุณภาพและการเปรียบเทียบไม่อนุญาตให้มีการจัดอันดับที่ตัวเลขรายละเอียด