A few years ago I was in Las Vegas

A few years ago I was in Las Vegas on my way home from teaching a seminar. When I got to the airport, I found out that my flight had been delayed which caused a bunch of us to miss our connecting flights. Ah well! I tend to be calm about these sorts of things because there really is no use getting mad about it. In fact, I was cracking jokes to the woman in back of me to lighten the mood a bit.

The gentleman in front of me, however, was different. He was so mad that I could almost see steam coming out of his ears. He was yelling and screaming at this poor young girl behind the counter. It wasn't her fault that our flight was delayed, but he didn't seem to care about that. He spent about 10 minutes banging the counter with his hand and yelling at her in loud tones, and then stormed off. As I watched him go, I wondered why on earth would you yell at the person who has the power to get you home?

Since I was next in line, I walked up to her counter and immediately noticed that she was doing everything in her power to stop herself from crying in front of me. She was so distraught that her hands were shaking! My heart melted. So I put my bags down and looked her right in the eyes. I then told her to take as much time as she needed to get herself together because I was sure her supervisor wasn't going to let her go on a break. I then started to gently talk to her while she wiped her eyes and took a few deep breaths.

We chatted about the man and his situation for a few minutes until she had calmed down. I got her to laugh about it and she was able to move forward. She then put me on a flight and I headed towards my gate. As I walked towards security, I looked down at the ticket and was stunned when I saw that she had given me a seat in first class! Plus there was a certificate that bought me dinner in the airport.

As I've said many times... what you put out in this world, you'll get back. Treat people like you yourself would like to be treated. That's the true key to it all.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปีที่ผ่านได้ในลาสเวกัสระหว่างทางบ้านจากการสัมมนาการเรียนการสอน เมื่อไปถึงสนามบิน ฉันพบว่า ฉันได้รับล่าช้าซึ่งเกิดจากกลุ่มของเราจะพลาดเที่ยวบินของเราเชื่อมต่อ อา ดี ฉันมักจะสงบเกี่ยวกับประเภทของสิ่งเหล่านี้เนื่องจากมีการคลั่งไคล้มันใช้ไม่ ในความเป็นจริง ฉันถูกแตกตลกผู้หญิงหมุนฉันแบ่งเบาอารมณ์นิด ๆสุภาพบุรุษหน้าฉัน แต่ เป็นอื่น เขาเป็นบ้าว่า ฉันเกือบได้เห็นไอน้ำที่ออกมาจากหูของเขา เขาตะโกน และกรีดร้องที่นี้เด็กสาวยากจนหลังเคาน์เตอร์ มันไม่ได้ความผิดของเธอที่ล่าช้าเที่ยวบินของเรา แต่เขาไม่ได้ดูเหมือนจะสนใจที่ เขาใช้เวลาประมาณ 10 นาทีในการต่อสู้นับ ด้วยมือของเขาและเธอตะโกนในโทนเสียงดัง แล้ว บุกปิด ผมเห็นเขาไป ฉันสงสัยว่า ทำไมบนโลกจะคุณพี่ผู้มีอำนาจเพื่อให้บ้านของคุณตั้งแต่ผมจะ ฉันเดินมาหาเธอนับ และสังเกตเห็นทันทีว่า เธอทำทุกอย่างในอำนาจของเธอจะหยุดตัวเองจากการร้องไห้อยู่ตรงหน้า เธอ distraught ว่า ถูกเขย่ามือของเธอ หัวใจของฉันละลาย ดังนั้นฉันใส่กระเป๋าลง และมอง ขวาของเธอในสายตา ผมบอกแล้วเธอจะเป็นเวลาเธอต้องรับตัวเองกันเพราะแน่ใจว่า หัวหน้างานของเธอไม่ได้ไปปล่อยให้เธอไปพักผ่อน ฉันก็เริ่มค่อย ๆ คุยกับเธอในขณะที่เธอเช็ดดวงตาของเธอ และเอากี่ลมหายใจที่ลึกเราคุยเกี่ยวกับคนและสถานการณ์ของเขากี่นาทีจนเธอก็สงบลง ผมเธอหัวเราะเกี่ยวกับมัน และเธอก็สามารถก้าวไปข้างหน้า เธอวางฉันในเที่ยวบิน และผมหัวไปทางประตูของฉัน ขณะที่ฉันเดินไปสู่ความปลอดภัย ฉันมองลงไปที่บัตร และเสร็จสมบูรณ์เมื่อผมเห็นว่า เธอมีให้ฉันที่นั่งในชั้น รวม ทั้งมีใบรับรองที่ซื้ออาหารในสนามบินผมเคยกล่าวมาหลายครั้ง...สิ่งที่คุณนำออกในโลกนี้ คุณจะได้รับกลับมา รักษาคนเหมือนตัวเองต้องได้รับการ ที่เป็นสิ่งสำคัญที่แท้จริงทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่กี่ปีที่ผ่านมาผมอยู่ในลาสเวกัสระหว่างทางกลับบ้านของฉันจากการเรียนการสอนการสัมมนา เมื่อฉันได้ไปสนามบินผมพบว่าเที่ยวบินของฉันได้รับล่าช้าซึ่งเกิดจากพวงของเราจะพลาดเที่ยวบินเชื่อมต่อของเรา Ah กัน! ฉันมักจะสงบเกี่ยวกับประเภทของสิ่งเหล่านี้เพราะมีจริงๆคือใช้ไม่ได้รับบ้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในความเป็นจริงผมก็แตกเรื่องตลกกับผู้หญิงในด้านหลังของฉันเพื่อแบ่งเบาอารมณ์นิด. สุภาพบุรุษในด้านหน้าของฉัน แต่เป็นที่แตกต่างกัน เขาเป็นคนบ้าเพื่อที่ฉันเกือบจะได้เห็นไอน้ำออกมาจากหูของเขามา เขาได้รับการตะโกนและกรีดร้องที่เด็กสาวคนนี้น่าสงสารหลังเคาน์เตอร์ มันไม่ได้เป็นความผิดของเธอว่าเที่ยวบินของเราล่าช้า แต่เขาไม่ได้ดูเหมือนจะดูแลเกี่ยวกับว่า เขาใช้เวลาประมาณ 10 นาทีการต่อสู้นับด้วยมือของเขาและตะโกนใส่เธอในเสียงดังแล้วบุกปิด ขณะที่ผมดูเขาไปผมสงสัยว่าทำไมในโลกที่คุณจะตะโกนที่คนที่มีอำนาจที่จะได้รับคุณที่บ้าน? ตั้งแต่ผมยังเป็นในบรรทัดถัดไปผมเดินขึ้นไปที่เคาน์เตอร์ของเธอและทันทีที่สังเกตเห็นว่าเธอกำลังทำทุกอย่างในอำนาจของเธอ ที่จะหยุดตัวเองจากการร้องไห้ในด้านหน้าของฉัน เธอเป็นความหวังเพื่อให้มือของเธอถูกสั่น! หัวใจของฉันละลาย ดังนั้นผมจึงใส่ถุงของฉันลงและมองขวาของเธอในสายตา จากนั้นผมก็บอกเธอว่าจะใช้เวลามากที่สุดเท่าที่เธอต้องการที่จะได้รับตัวเองกันเพราะผมแน่ใจว่าผู้บังคับบัญชาของเธอจะไม่ปล่อยเธอไปในช่วงเวลาพัก จากนั้นผมก็เริ่มที่จะค่อย ๆ พูดคุยกับเธอในขณะที่เธอเช็ดตาของเธอและเอากี่ลมหายใจลึก. เราพูดคุยเกี่ยวกับมนุษย์และสถานการณ์ของเขาไม่กี่นาทีจนกระทั่งเธอได้สงบลง ฉันมีเธอจะหัวเราะเกี่ยวกับเรื่องนี้และเธอก็สามารถที่จะก้าวไปข้างหน้า จากนั้นเธอก็ทำให้ฉันบนเที่ยวบินและผมมุ่งหน้าไปยังประตูของฉัน ขณะที่ผมเดินไปสู่การรักษาความปลอดภัยที่ฉันมองลงไปที่ตั๋วและตะลึงเมื่อฉันเห็นว่าเธอมีให้ฉันนั่งในชั้นเรียนครั้งแรก! พลัสมีใบรับรองที่ซื้อฉันอาหารค่ำในสนามบิน. เป็นฉันได้กล่าวหลายครั้ง ... สิ่งที่คุณใส่ออกในโลกนี้คุณจะได้รับกลับมา ผู้คนดูแลตัวเองเหมือนที่คุณต้องการที่จะได้รับการปฏิบัติ นั่นเป็นกุญแจสำคัญที่แท้จริงให้กับมันทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่กี่ปีที่ผ่านมาฉันอยู่ในลาสเวกัสระหว่างทางกลับบ้านจากการสอนสัมมนา เมื่อฉันมาถึงสนามบินแล้ว ผมพบว่าเที่ยวบินล่าช้า ซึ่งทำให้พวกเราพลาดของเราการเชื่อมต่อเที่ยวบิน อ่า ! ฉันก็จะใจเย็นกับเรื่องพวกนี้ เพราะมันไม่ใช้บ้าเกี่ยวกับมัน ในความเป็นจริง ผมคือเรื่องตลกให้ผู้หญิงข้างหลังฉันทำให้อารมณ์ดีขึ้นนิดหน่อยสุภาพบุรุษในด้านหน้าของฉัน แต่ เป็น ที่แตกต่างกัน เขาโกรธมากที่ฉันเกือบจะเห็นไอน้ำออกมาจากหู เขาตะโกนใส่แบบนี้จนสาวหลังเคาน์เตอร์ มันไม่ใช่ความผิดของเธอว่าเที่ยวบินของเราล่าช้า แต่เขาไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เขาใช้เวลาประมาณ 10 นาที กับเคาน์เตอร์ด้วยมือของเขาและตะโกนใส่เธอในโทนเสียง และก็โกรธจัด เท่าที่ผมดูเขาไป ฉันสงสัยว่าทำไมคุณถึงมาด่าคนที่มีอำนาจที่จะรับคุณที่บ้านตั้งแต่ฉันอยู่ในบรรทัดถัดไป ฉันเดินไปที่เคาน์เตอร์ของเธอ และสังเกตเห็นได้ทันทีว่าเธอกำลังทำทุกอย่างในอำนาจที่จะหยุดตัวเองจากร้องไห้ต่อหน้าฉัน เธอกังวลว่ามือของเธอกำลังสั่น ! หัวใจของฉันละลาย ผมวางกระเป๋าของฉันลงและมองเธออยู่ในสายตา ฉันบอกเธอให้เวลามากเท่าที่เธอต้องการที่จะได้รับตัวเองเข้าด้วยกัน เพราะฉันมั่นใจว่าหัวหน้าของเธอจะไม่ปล่อยนางไปเถอะ แล้วฉันก็เริ่มค่อยๆพูดกับเธอขณะที่เธอเช็ดตาของเธอและใช้ breaths ลึก .เราคุยกันเรื่องผู้ชาย และสถานการณ์ของเขาไม่กี่นาทีจนเธอสงบลง ฉันทำให้เธอหัวเราะเกี่ยวกับมัน และเธอก็สามารถที่จะย้ายไปข้างหน้า เธอวางฉันบนเครื่องบินและมุ่งหน้าไปที่ประตูของฉัน ขณะที่ฉันเดินต่อความมั่นคง ผมมองดูที่ตั๋ว และต้องตะลึงเมื่อเห็นที่เธอมีให้ฉันนั่งในคลาสแรก แถมมีใบรับรองที่ซื้อฉันอาหารในสนามบินเป็นฉันได้กล่าวว่าหลายครั้ง . . . . . . . สิ่งที่คุณใส่ออกในโลกนี้คุณจะได้รับกลับ คนปฏิบัติเหมือนคุณต้องการรักษา นั่นเป็นกุญแจที่แท้จริงทั้งหมด