Gliese 229B, the first brown dwarf,

Gliese 229B, the first brown dwarf, discovered in 1995.
Limits on the upper mass of stars is thought to be somewhere between 150 and 200 solar masses based on theoretical modeling. Such stars are extremely rare and short-lived.

The greater the mass of a main sequence star, the greater its effective temperature. This, combined with the larger radius of higher mass main sequence stars accounts for their much greater luminosity. Remember, L ∝ T4 and L ∝ R2 so even a small increase in effective temperature will significantly increase luminosity.

Main-Sequence Lifespan

The main sequence is the stage where a star spends most of its existence. Relative to other stages in a star's "life" it is extremely long; our Sun took about 20 million years to form but will spend about 10 billion years (1 × 1010 years) as a main sequence star before evolving into a red giant. What determines the main sequence lifespan of a star?

Main sequence stars vary in mass. You may imagine that a more massive star has more fuel available so can spend more time on the main sequence fusing hydrogen to helium. You would be wrong - the opposite is true. More massive stars have a stronger gravitational force acting inwards so their core gets hotter. The higher temperatures mean that the nuclear reactions occur at a much greater rate in massive stars. They thus use up their fuel much quicker than lower mass stars. This is analogous to the situation with many chemical reactions, the higher the temperature the faster the reaction rate.

Lifespans for main sequence stars have a vast range. Whilst our Sun will spend 10 billion years on the main sequence, a high-mass, ten solar-mass (10MSun) star will only last 20 million years (2.0× 107 years) on the main sequence. A star with a only half the mass of Sun can spend 80 billion years on the main sequence. This is much longer than the age of the Universe which means that all the low-mass stars that have formed are still on the main sequence - they have not had time to evolve off it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลีส 229b , แคระสีน้ำตาลก่อน ค้นพบในปี ค.ศ. 1995
ข้อจำกัดในมวลบนดาวก็คิดว่า จะอยู่ระหว่าง 150 และ 200 แสงอาทิตย์มวลบนพื้นฐานของแบบจำลองทางทฤษฎี ดาว เช่นจะหายากมากและช่วงสั้น ๆ .

เมื่อมวลของดาวลำดับหลัก ยิ่งอุณหภูมิของมันที่มีประสิทธิภาพ นี้รวมกับขนาดใหญ่รัศมีสูงมวลหลักลำดับดวงดาวบัญชีสำหรับความสว่างของพวกเขามากขึ้น ฉัน∝ T4 และฉัน∝ R2 ดังนั้นแม้การเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในอุณหภูมิที่มีประสิทธิภาพจะเพิ่มความสว่าง .

หลักลำดับอายุ

หลักลำดับเป็นขั้นตอนที่ดาราใช้มากที่สุดของการมีชีวิตอยู่ สัมพันธ์กับขั้นตอนอื่น ๆในระดับของ " ชีวิต " มันแสนนานดวงอาทิตย์ของเราใช้เวลาประมาณ 20 ล้านปี แต่ฟอร์มจะใช้จ่ายประมาณ 10 ล้านปี ( 1 × 1010 ปี ) เป็นดาวลำดับหลัก ก่อนพัฒนาเป็นดาวยักษ์แดง อะไรเป็นตัวหลักลำดับอายุของดาว

หลักลำดับดวงดาวแตกต่างกันในมวล คุณอาจจะจินตนาการว่าดาวขนาดใหญ่กว่ามีเพิ่มเติมเชื้อเพลิงที่มีเพื่อให้สามารถใช้เวลามากขึ้นในหลักลำดับด้วยไฮโดรเจนกับฮีเลียมคุณจะไม่ถูกต้อง - ตรงข้ามเป็นจริง ดาวขนาดใหญ่กว่ามีแข็งแกร่งแรงโน้มถ่วงทำเครื่องใน ดังนั้นหลักของพวกเขาได้รับร้อน อุณหภูมิที่สูงขึ้นหมายถึงว่าปฏิกิริยานิวเคลียร์เกิดขึ้นในอัตราสูงมากในดาวขนาดใหญ่ พวกเขาจึงใช้เชื้อเพลิงมากเร็วกว่าลดมวลดาว นี้จะคล้ายคลึงกับสถานการณ์กับปฏิกิริยาทางเคมีหลายสูงกว่าอุณหภูมิได้เร็วขึ้นอัตราของปฏิกิริยา .

lifespans หลักลำดับดวงดาวมีหลากหลาย . ขณะที่ดวงอาทิตย์ของเราจะใช้เวลา 10 ปีในลำดับหลัก , มวล , มวลสุริยะสิบ ( 10msun ) ดาวจะสุดท้าย 20 ล้านปี ( 2 × 107 ปี ) ในลำดับหลัก เป็นดาวที่มีเพียงครึ่งมวลของดวงอาทิตย์สามารถใช้จ่าย 80 พันล้านปีในลำดับหลักนี่มันนานกว่าอายุของเอกภพซึ่งหมายความว่าทุกดาวที่มีมวลต่ำที่เกิดขึ้นยังอยู่ในลำดับ - หลักที่พวกเขาไม่ได้มีเวลาที่จะพัฒนาขึ้นได้