Until 2003, the umbrella clause rec

Until 2003, the umbrella clause received little attention in academic discussion or arbitral practice, although it was often reflected in treaties. Those few authors who drew attention to the clause essentially shared the German, view of the purpose of the clause as a means to elevate violations of investment contracts to level of international law. However, this phase of unanimity came to an end with the arbitral decision in SGS v Pakistan in 2003 which departed fundamentally from the conventional understanding of the clause. Ever since this ruling the purpose, meaning and scope of the clause have caused controversy and given rise to disturbingly divergent lines of jurisprudence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จนกว่าจะถึงปี 2003 ข้อร่มที่ได้รับความสนใจน้อยในการอภิปรายทางวิชาการหรือการปฏิบัติอนุญาโตตุลาการ แต่มันก็สะท้อนให้เห็นบ่อยครั้งในสนธิสัญญา ผู้เขียนไม่กี่คนที่ดึงความสนใจไปประโยคหลักที่ใช้ร่วมกันเยอรมัน, มุมมองของวัตถุประสงค์ของประโยคเป็นวิธีที่จะยกระดับการละเมิดสัญญาการลงทุนในระดับของกฎหมายต่างประเทศ อย่างไรก็ตามขั้นตอนของการเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันนี้ก็จบลงด้วยการตัดสินใจของอนุญาโตตุลาการในเอสจีเอโวปากีสถานในปี 2003 ซึ่งออกจากพื้นฐานความเข้าใจทั่วไปของคำสั่งที่ นับตั้งแต่นี้ปกครองวัตถุประสงค์ความหมายและขอบเขตของคำสั่งที่มีการทำให้เกิดความขัดแย้งและก่อให้เกิดสายที่แตกต่างกันรำคาญนิติศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จนกระทั่ง 2003 ร่มข้อได้รับความสนใจน้อยในการอภิปรายทางวิชาการหรืออนุญาโตตุลาการปฏิบัติ แม้ว่ามันมักจะปรากฏในสนธิสัญญา . เหล่านั้นไม่กี่ผู้ดึงความสนใจไปยังข้อเป็นหลักใช้เยอรมัน ดูจากวัตถุประสงค์ของมาตรา เป็นวิธีการเพื่อยกระดับการละเมิดสัญญาการลงทุนระดับของกฎหมายระหว่างประเทศ อย่างไรก็ตามระยะของความพร้อมเพรียงนี้มาสิ้นสุดกับอนุญาโตตุลาการในการตัดสินใจ SGS v ปากีสถานในปี 2003 ซึ่งจากพื้นฐานจากความเข้าใจทั่วไปของข้อ ตั้งแต่นี้ปกครองวัตถุประสงค์ความหมายและขอบเขตของมาตราได้เกิดการโต้เถียงและให้เพิ่มขึ้น disturbingly อเนกสายนิติ .