swimming and the gliding, although

swimming and the gliding, although not quantified, but as the fish became airborne the pitch angle changed up to approximately 20° (Fig. 2). The flying fish were found to have oscillated their tails for (mean ± SE) 0.46 ± 0.10 s, with a 21.2 ± 4.6 Hz stroke cycle frequency (n = 10), just before leaping through the water surface at 20.0 ± 3.3° (n = 10; Table 3), with the angle of incidence to the horizon. Amplitude of fluctuation in swaying acceleration and stroke cycle frequency values did not differ between when the flying fish were taking off and swimming to escape from the predator under water (Table 3). However, the pitch angle calculated from surging acceleration, acceleration duration and amplitude of fluctuation in surging acceleration was significantly higher when the flying fish were leaping than when they were swimming under water. Correlations between stroke cycle frequency and acceleration duration during burst swimming were significantly different between burst swimming and gliding (p < 0.0001; Table 4). Fork length and body mass of fish were not found to significantly affect the correlations between stroke cycle frequency and acceleration duration, respectively (Table 4). While significant correlation between stroke cycle frequency and acceleration duration was detected in both burst swimming and gliding, there was

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ว่ายน้ำและเครื่อง แม้ ว่าวัดไม่ได้ แต่ เป็นปลากลายเป็นอากาศมุมสนามที่เปลี่ยนแปลงสูงสุดประมาณ 20 องศา (2 รูป) ปลาบินพบว่ามี oscillated หางสำหรับ s (ค่าเฉลี่ย± SE) 0.46 ± 0.10 มีจังหวะ 21.2 ± 4.6 Hz วงจรความถี่ (n = 10), ก่อนกระโจนผ่านผิวน้ำเวลา 20.0 ± 3.3° (n = 10 ทางตารางที่ 3), กับอุบัติการณ์ของมุมไปสุดขอบฟ้า คลื่นของความผันผวนในค่าความถี่ของวงจรเร่งความเร็วและช่วงชักที่แกว่งไม่แตกเมื่อปลาบินถูกถอดและว่ายน้ำหนีจากนักล่าใต้น้ำ (ตาราง 3) อย่างไรก็ตาม มุมสนามคำนวณจากอัตราเร่งที่เพิ่มขึ้น ระยะเวลาเร่งความเร็วและคลื่นของความผันผวนในการเร่งความเร็วเพิ่มขึ้นได้สูงเมื่อปลาบินได้กระโดดกว่าเมื่อพวกเขากำลังว่ายน้ำอยู่ใต้น้ำ ความสัมพันธ์ระหว่างจังหวะวงจรความถี่และเร่งระยะเวลาในระหว่างว่ายน้ำต่อเนื่องได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างว่ายน้ำระเบิดและเครื่อง (p < 0.0001 ตาราง 4) ส้อมยาวและเนื้อมวลของปลาไม่พบนัยสำคัญมีผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างจังหวะวงจรความถี่และเร่งระยะเวลา ตามลำดับ (ตารางที่ 4) ขณะที่สำคัญความสัมพันธ์ระหว่างจังหวะวงจรความถี่และเร่งระยะเวลาตรวจพบระเบิดที่ว่ายน้ำและเครื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ว่ายน้ำและร่อนแม้ว่าจะไม่วัด แต่เป็นปลากลายเป็นอากาศมุมสนามเปลี่ยนได้ถึงประมาณ 20 องศา (รูปที่. 2) ปลาบินพบว่ามีแกว่งหางของพวกเขาสำหรับ (ค่าเฉลี่ย± SE) 0.46 ± 0.10 วินาทีกับ 21.2 ± 4.6 Hz ความถี่วงจรโรคหลอดเลือดสมอง (n = 10) ก่อนที่จะกระโจนผ่านผิวน้ำที่ 20.0 ± 3.3 ° (n = 10; ตารางที่ 3) กับมุมตกกระทบไปขอบฟ้า ความกว้างของความผันผวนของไหวเร่งความเร็วและจังหวะวงจรค่าความถี่ไม่แตกต่างกันเมื่อปลาบินมีการปิดและการว่ายน้ำที่จะหนีจากนักล่าใต้น้ำ (ตารางที่ 3) อย่างไรก็ตามมุมสนามคำนวณได้จากพล่านเร่งระยะเวลาการเร่งความเร็วและความกว้างของความผันผวนของอัตราเร่งที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อปลาบินถูกกระโจนกว่าเมื่อพวกเขากำลังว่ายน้ำอยู่ใต้น้ำ ความสัมพันธ์ระหว่างความถี่วงจรจังหวะและระยะเวลาในการเร่งความเร็วในระหว่างการว่ายน้ำออกมาแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างว่ายน้ำออกมาและร่อน (p <0.0001; ตารางที่ 4) ความยาวส้อมและมวลร่างกายของปลาไม่พบว่าส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างความถี่วงจรจังหวะและระยะเวลาในการเร่งความเร็วตามลำดับ (ตารางที่ 4) ในขณะที่ความสัมพันธ์ระหว่างความถี่วงจรจังหวะและระยะเวลาในการเร่งการถูกตรวจพบในทั้งว่ายน้ำและระเบิดร่อนมี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ว่ายน้ำและการร่อน แม้ว่าไม่ใช่วัด แต่เป็นปลากลายเป็นอากาศที่มุมสนามเปลี่ยนขึ้นประมาณ 20 องศา ( รูปที่ 2 ) ปลาบิน พบว่ามี oscillated หางของพวกเขา ( หมายถึง±เซ ) 0.46 ± 0.10 วินาที กับ± 21.2 4.6 Hz จังหวะความถี่วงจร ( N = 10 ) ก่อนที่จะกระโจนผ่านพื้นผิวน้ำที่คาดว่า± 3.3 องศา ( n = 10 ; ตาราง 3 ) กับมุมตกกระทบกับขอบฟ้า แอมพลิจูดของความผันผวนในอัตราเร่งและความถี่วงจรจังหวะโยกค่าไม่แตกต่างกันระหว่างเมื่อบินปลาถูกถอดและว่ายหนีจากนักล่าใต้น้ำ ( ตารางที่ 3 ) อย่างไรก็ตาม มุมสนาม คำนวณจากการเร่งการพล่าน , ระยะเวลาและขนาดของความผันผวนในอัตราเร่งขึ้นสูงกว่าเมื่อบินปลากระโจนมากกว่าเมื่อพวกเขาว่ายอยู่ในน้ำ ความสัมพันธ์ระหว่างความถี่และระยะเวลาในรอบจังหวะเร่งออกมาว่ายแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างว่ายแตกและร่อน ( P < 0.0001 ; ตารางที่ 4 ) ความยาวส้อมและมวลกายของปลาไม่ได้ถูกพบว่ามีผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างความถี่และระยะเวลาของการเร่งจังหวะ ตามลำดับ ( ตารางที่ 4 ) ในขณะที่ความสัมพันธ์ระหว่างความถี่และวงจรจังหวะเร่งระยะเวลาที่ตรวจพบทั้งระเบิดและว่ายร่อน มี