Although Professor Sawai Suthipitak

Although Professor Sawai Suthipitak clearly stated that the origin of Nielloware remained "an unresolved question" [45] , he defended the thesis that Nielloware originated in Thailand. After reviewing a variety of possible cultures that could have contributed to the introduction of Nielloware in Thailand, Suthipitak supports the theory of Nielloware expert Professor Silappakam who posits the argument that Niello was developed in Thailand as a variation of Mék Phat. Mék Phat is an amalgam made of lead and copper.[46] Thus, it may not be farfetched to believe that it was possible for Thai artisans --in a city with a history of metalwork such as NST-- to add the right proportion of silver to Mék Phat and thus obtain ya thom, the Nielloware amalgam made of lead, copper and silver. Although there are no records or any other type of hard evidence to support this theory it is nonetheless feasible that the claim of professors Suthipitak and Silappakam is well founded.

There are no doubts, however, about the importance of Nielloware as a symbol to highlight the importance of selected nobility positions. The first mention of Nielloware in Thai recorded history comes from the Royal Family Laws during the reign of King Trai Lok Nat (1448-1488). The Three Seals Law appears in these documents. This law states that "a land-holding nobleman in the 10,000-order rank was entitled to govern a city and to hold a black Niello-ware ceremonial pedestal and tray to show his official rank" [47] Phunjabhan indicates that also during the Ayutthaya period there was a mention of Niello in Luang Ha Wat's testament (1991). [48] Most authors agree on the importance of Niello in the court of King Narai of Ayutthaya (1656 - 1688), as evidenced by the chronicles of the kingdom. The chronicles register presents sent by King Narai to King Louis XIV in France and also to one of the Popes in Rome. King Narai requested from the viceroy of NST to have one of the best artisans in the city create these special pieces.

After reviewing the work of different scholars it is still unclear if Niello production started first in Ayutthaya or in NST. Besides those two cities Niello was also made in Ubon Ratchathani and Chantaburi, although the quality and amount of Niello products from these cities are considered minor. After the decline of Niello production in Ayutthaya, during the Rattanakosin era there was a resurgence in the production of Niello. Nonetheless, the importance of Niello in the court seems to have remained constant. According to Punjabhan some of the best examples of Thai Nielloware were created in NST as presents offered for different sovereigns[49] For instance, Chao Phraya Nakorn (also known as Noi) offered a royal palanquin and a royal throne to King Rama III in 1800. During his reign, King Rama IV received from another governor of NST a royal barge and a chair made in Nielloware. Yet another NST governor made the royal throne in Niello upon request of King Rama V.

In the history of Thailand there has been a fluctuation of the popularity of Nielloware. For instance, Chao Phraya Thammasakmontri (Sanan Thepasadin na Ayyutthaya) is credited for the revival of Niello and other crafts in Bangkok during the 1910s. He initiated the Woodcarving division of what was to become the Pho Chang School (Arts and Crafts School). The Pho Chang School develop into a prime center for learning Niello. The school used an old textbook on Thom Nakhon (the type of Niello produced at NST) as the main source for research, experimentation and teaching. The governor of the school, Prince Petchaboonintharachai, invented the Thom Chutha-thut method of using screens to make the designs and transfer them onto the silver pieces. This method is still in use.

Some authors suggest that the closing of the Pho Chang School in 1937 may have been the result of the existence of the Niello Artisans School in NST, established in 1913 by the provincial bishop of NST, Phra Rattana Thatcha Muni Sri Thammarat. This school has changed names and locations through the years and it is currently known as NST Arts and Crafts College. The school is still the main institution for learning Niello.

Soon after the 1932 revolution Niello regained popularity as members of the Revolutionary Council supported the Thai Nakhorn store in Bangkok. Curiously enough, this marked a continuation of the use of Nielloware as a craft favored by those in power. As we have seen in the past Thai kings offered presents to other sovereigns in the world in the form of Nielloware artifacts. In addition to the presents given to King Louis XIV, and to the head of the Catholic church, Queen Victoria of England received Nielloware gifts from King Rama IV in 1857. In addition, King Rama presented rulers of some countries in Asia and Europe with Niello objects. In the 20th Century, King Rama IX has continued this tradition by offering Niello presents to other international heads of state.

The popularity of Nielloware has continued to fluctuate in the last decades. After a long period of decline due to the high cost of Nielloware objects and to the low appeal of studying vocational subjects, it seemed that Niello was experiencing a revival in the late 1970s. At that time the Committee of National Culture was in charge of supporting and promoting traditional Thai arts and crafts. One of the initiatives of the committee was to present awards of recognition to outstanding artists in diverse fields. One of the artists who received such distinction was Khun Heng Sophapon from NST.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าศาสตราจารย์ไสว Suthipitak กล่าวไว้ว่า ต้นกำเนิดของ Nielloware ยังคงอยู่ "เป็นคำถามที่ยังไม่ได้แก้ไข" [45], เขาปกป้องวิทยานิพนธ์ที่ Nielloware มาในไทย หลังจากตรวจดูความหลากหลายของวัฒนธรรมเป็นไปได้ที่อาจมีส่วนกับการแนะนำของ Nielloware ในประเทศไทย Suthipitak สนับสนุนทฤษฎีของ Nielloware ผู้เชี่ยวชาญศาสตราจารย์ Silappakam ที่ posits อาร์กิวเมนต์ที่ว่า Niello ได้รับการพัฒนาในประเทศไทยเป็นรูปแบบของแพททิ Mék Mék Phat เป็น amalgam ที่สร้างจากลูกค้าเป้าหมายและทองแดง[46] ดังนั้น มันไม่ได้ farfetched เชื่อว่า มันเป็นไปได้ช่างฝีมือไทย - ในเมืองที่มีประวัติของ metalwork เช่น NST — การเพิ่มสัดส่วนขวาของซิลเวอร์ Mék Phat จึง ได้รับยาธม Nielloware amalgam ทำจากลูกค้าเป้าหมาย ทองแดง และเงิน แม้ว่าจะไม่มีระเบียนหรือชนิดอื่น ๆ ของฮาร์ดดิสก์หลักฐานเพื่อสนับสนุนทฤษฎีนี้ มี อยู่กระนั้นเป็นไปได้ว่า ข้อเรียกร้องของอาจารย์ Suthipitak และ Silappakam ดีได้ก่อตั้งมีไม่มีข้อสงสัย อย่างไรก็ตาม เกี่ยวกับความสำคัญของ Nielloware เป็นสัญลักษณ์เพื่อเน้นความสำคัญของตำแหน่งบรรดาศักดิ์ที่เลือก แรกกล่าวถึง Nielloware ในประวัติศาสตร์ไทยที่บันทึกมาจากกฎหมายครอบครัวรอยัลในรัชสมัยของกษัตริย์บวกเพิ่มโดยอัตโนมัติ Lok Nat (1448-ค.ศ. 1488) กฎหมายสัญลักษณ์สามปรากฏอยู่ในเอกสารเหล่านี้ กฎหมายนี้ระบุว่า "ขุนนางถือที่ดินตำแหน่ง 10000 ใบสั่งถูกสิทธิควบคุมเมือง และเชิงพิธีกรรม Niello-เครื่องสีดำและถาดเพื่อแสดงตำแหน่งของเขาอย่างเป็นทางการ" [47] Phunjabhan บ่งชี้ว่า นอกจากนี้อยุธยา มีการเอ่ยถึง Niello ในหลวงหา วัดของพระคัมภีร์ (1991) [48] ผู้เขียนส่วนใหญ่ตกลงของ Niello ในศาลของพระนารายณ์ของอยุธยา (1656-1688), เห็นได้จากพงศาวดารราช พงศาวดารลงทะเบียนแสดงส่งพระนารายณ์ เพื่อกษัตริย์ Louis XIV ในฝรั่งเศส และพระสันตะปาปาในกรุงโรมอย่างใดอย่างหนึ่ง พระนารายณ์ที่ร้องขอจากรอยของ NST จะมีช่างฝีมือดีที่สุดแห่งหนึ่งสร้างชิ้นพิเศษเหล่านี้หลังจากตรวจสอบการทำงานของนักวิชาการต่างๆ ได้ชัดเจนยังว่า Niello ผลิตเริ่มแรก ในอยุธยา หรือ NST นอกจากนั้นสองเมือง Niello ยังทำในอุบลราชธานีและจันทบุรี แม้คุณภาพและจำนวนของผลิตภัณฑ์ Niello จากเมืองเหล่านี้ถือว่าเล็กน้อย หลังจากการลดลงของการผลิต Niello ในอยุธยา สมัยรัตนโกสินทร์ มีการรีเซอร์เจนซ์ในการผลิตของ Niello กระนั้น ความสำคัญของ Niello ศาลน่าจะ ยังคงมีค่าคง ตาม Punjabhan บางตัวอย่าง Nielloware ไทยถูกสร้างใน NST เป็นขวัญที่เสนอสำหรับ sovereigns ต่าง ๆ [49] เช่น เจ้าพระยานคร (ยังเรียกว่าน้อย) แก่ palanquin ราชและพระราชบัลลังก์แห่งใน 1800 ในระหว่างรัชกาล รัชกาลจากผู้อื่นว่า NST เรือรอยัลและเก้าอี้ใน Nielloware รับ ยัง ผู้ว่าราชการ NST อื่นได้ราชบัลลังก์ใน Niello ตามคำขอของรัชกาลในประวัติศาสตร์ไทย มีความผันผวนของความนิยมของ Nielloware เช่น เจ้าพระยา Thammasakmontri (สนั่น Thepasadin na Ayyutthaya) จะถูกเครดิตสำหรับฟื้นฟู Niello และงานฝีมืออื่น ๆ ในกรุงเทพฯ ระหว่าง 1910s เขาเริ่มต้นส่วน Woodcarving ของสิ่งที่จะเป็น แบบโพธิ์ช้างโรงเรียน (หัตถกรรม) โรงเรียนโพธิ์ช้างพัฒนาเป็นศูนย์กลางสำคัญเรียน Niello โรงเรียนใช้หนังสือตัวเก่าบนถมนคร (Niello ชนิดที่ผลิตที่ NST) เป็นแหล่งหลัก สำหรับจัย ทดลองสอน ผู้ว่าราชการของโรงเรียน เจ้า Petchaboonintharachai คิดค้นวิธีการใช้หน้าจอเพื่อทำการออกแบบ และถ่ายลงบนชิ้นส่วนเงินธม Chutha thut วิธีนี้ใช้ได้ผู้เขียนบางแนะนำให้ ปิดโรงเรียนช้างโพธิ์ในปี 1937 อาจได้รับผลของการดำรงอยู่ของโรงเรียนช่างฝีมือ Niello NST ก่อตั้งขึ้นในปี 1913 โดยบิชอปแห่งจังหวัดของ NST พระรัตนาเฟคหลักนครศรีธรรมราช โรงเรียนนี้มีการเปลี่ยนแปลงชื่อและที่ตั้งผ่านปี และขณะนี้ได้เรียกว่า NST ศิลปะและงานฝีมือวิทยาลัย โรงเรียนยังคงเป็นสถาบันหลักในการเรียนรู้ Nielloเร็ว ๆ นี้หลังจากการปฏิวัติปี 1932 Niello จากความเป็นสมาชิกของคณะปฏิวัติ สนับสนุนร้านนครไทยในกรุงเทพมหานคร Curiously พอ นี้ทำเครื่องหมายเหตุการใช้ Nielloware เป็นยานที่ปลอดผู้อำนาจ เราได้เห็นใน อดีตพระมหากษัตริย์ไทยเสนอนำเสนออื่น ๆ ราชันโลกในรูปของสิ่งประดิษฐ์ Nielloware นอกจากนำเสนอให้กษัตริย์ Louis XIV และศีรษะของคริสตจักรคาทอลิก ควีนวิกตอเรียแห่งอังกฤษรับของขวัญ Nielloware จากรัชกาลในค.ศ. 1857 นอกจากนี้ พระรามนำเสนอไม้ของบางประเทศในเอเชียและยุโรปกับวัตถุ Niello ในศตวรรษที่ 20 ๙ พระมหากษัตริย์มีต่อประเพณีนี้ โดยเสนอ Niello นำเสนออื่น ๆ นานาชาติหัวของรัฐความนิยมของ Nielloware มียังคงผันผวนในทศวรรษ หลังจากระยะยาวลดลงเนื่องจากต้นทุนสูงวัตถุ Nielloware และอุทธรณ์ต่ำเรียนรู้เรื่องอาชีพ มันดูเหมือนว่า Niello ประสบฟื้นฟูในปลายทศวรรษที่ 1970 ที่ คณะกรรมการของชาติวัฒนธรรมมีหน้าที่สนับสนุน และส่งเสริมหัตถกรรมและศิลปะไทยแบบดั้งเดิม หนึ่งของโครงการคณะกรรมการได้นำเสนอรางวัลการรู้ของศิลปินที่โดดเด่นในหลากหลาย หนึ่งในศิลปินที่ได้รับความแตกต่างดังกล่าวมีคุณ Heng Sophapon จาก NST

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถึงแม้อาจารย์ไสว suthipitak อย่างชัดเจนระบุว่า ที่มาของ nielloware ยังคง " เป็นคำถามที่ค้างคา " [ 45 ] เขาปกป้องวิทยานิพนธ์ ที่ nielloware มาในประเทศไทย หลังจากตรวจสอบความหลากหลายของวัฒนธรรมที่ได้มีส่วนในการ nielloware ในประเทศไทยsuthipitak สนับสนุนทฤษฎีของ nielloware ผู้เชี่ยวชาญศาสตราจารย์ silappakam ที่ posits อาร์กิวเมนต์ที่ถมขึ้นในประเทศไทยเป็นรูปแบบของ M é k เจ๋งว่ะ M é k Phat เป็นส่วนที่ทำจากตะกั่วและทองแดง [ 46 ] ดังนั้นมันอาจจะสุดโต่งเพื่อให้เชื่อว่า มันเป็นไปได้สำหรับช่างฝีมือไทย . . ในเมืองที่มีประวัติศาสตร์ metalwork เช่น NST -- เพื่อเพิ่มสัดส่วนที่เหมาะสมของเงิน M é k ภัทรจึงได้รับยาถม , nielloware รวมกันทำจากตะกั่ว ทองแดง และเงินถึงแม้ว่าจะไม่มีการบันทึกหรือชนิดอื่น ๆของหลักฐานที่จะสนับสนุนทฤษฎีนี้มันยังเป็นไปได้ที่การเรียกร้องของอาจารย์และ suthipitak silappakam ได้ดีขึ้น

ไม่มีข้อสงสัย แต่เกี่ยวกับความสำคัญของ nielloware เป็นสัญลักษณ์เพื่อเน้นความสำคัญของการเลือกตำแหน่งขุนนางครั้งแรกในไทย กล่าวถึง nielloware บันทึกประวัติศาสตร์มาจากกฎหมายของราชวงศ์ในสมัยของกษัตริย์ไตร Lok นัท ( 1448-1488 ) สามสัญลักษณ์กฎหมาย ปรากฏในเอกสารเหล่านี้ กฎหมายฉบับนี้ระบุว่า " การถือครองที่ดินของขุนนางใน 10000 เพื่อจัดอันดับได้รับสิทธิปกครองเมืองและถือสีดำถมพิธีแท่น และถาดโชว์ต้นสังกัด " [ 47 ] phunjabhan แสดงว่ายังในสมัยกรุงศรีอยุธยามีการกล่าวถึงถมเงินในหลวงฮาของวัดพินัยกรรม ( 1991 ) [ 48 ] ผู้เขียนส่วนใหญ่ยอมรับในความสำคัญของเครื่องถมในราชสำนักของสมเด็จพระนารายณ์ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ( 24 - 1691 )หลักฐานจากพงศาวดารของอาณาจักร พงศาวดารลงทะเบียนของขวัญส่งโดยสมเด็จพระนารายณ์กษัตริย์พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ในฝรั่งเศส และยังเป็นหนึ่งของพระสันตะปาปาในกรุงโรม สมเด็จพระนารายณ์ร้องขอจากอุปราชของ NST มีช่างฝีมือที่ดีที่สุดในเมืองสร้าง

ชิ้นพิเศษเหล่านี้หลังจากทบทวนผลงานของนักวิชาการต่าง ๆ มันยังไม่ชัดเจน ถ้าเริ่มการผลิตครั้งแรกในสมัยอยุธยา หรือถมใน NST . นอกจากนี้ทั้งสองเมืองถมยังทำในอุบลราชธานี และจันทบุรี แต่คุณภาพและปริมาณของผลิตภัณฑ์เครื่องถมจากเมืองเหล่านี้ถือว่าเล็กน้อย หลังจากที่ลดลงของการผลิตเครื่องถมในพระนครศรีอยุธยาในช่วงกรุงรัตนโกสินทร์มีการฟื้นตัวในการผลิตของเครื่องถม . อย่างไรก็ตาม ความสำคัญของเครื่องถมในศาลน่าจะมีอัตราที่คงที่ ตาม punjabhan บางส่วนของตัวอย่างที่ดีที่สุดของไทย nielloware สร้างใน NST เสนอให้ภาครัฐบาลที่แตกต่างกัน [ 49 ] ตัวอย่างเจ้าพระยานคร ( ยังเป็นที่รู้จักน้อย ) ให้เกี้ยวเสด็จพระที่นั่งราชรัชกาลที่ 3 ใน 1800 . ในรัชสมัยรัชกาลที่ 5 ที่ได้รับจากคนอื่นราชการของ NST เรือพระและเก้าอี้ที่สร้างขึ้นใน nielloware . แต่เจ้าเมือง NST อีกทำให้ราชบัลลังก์ในคำขอถมทองรัชกาลที่

ในประวัติศาสตร์ของประเทศไทยได้มีการเปลี่ยนแปลงความนิยมของ nielloware . ตัวอย่าง เจ้าพระยา thammasakmontri ( สนั่น thepasadin na ayyutthaya ) เป็นเครดิตสำหรับการฟื้นฟูถมเงิน และงานฝีมืออื่น ๆในเขตกรุงเทพมหานครในปารีส เขาเริ่มไม้กองของสิ่งที่เป็นโพธิ์ ชาง ( โรงเรียนศิลปะและโรงเรียนศิลปะ )โพธิ์ช้างโรงเรียนพัฒนาเป็นศูนย์การเรียนรู้ที่สำคัญสำหรับถม . โรงเรียนที่ใช้เป็นตำราเก่าที่นครธม นคร ( ประเภทของเครื่องถมที่ผลิต NST ) เป็นแหล่งหลักสำหรับการวิจัย การทดลอง และการสอน ผู้ว่าการโรงเรียนเจ้าชาย petchaboonintharachai , คิดค้น ธม chutha ตูดโดยใช้หน้าจอที่จะทำให้การออกแบบและการถ่ายโอนลงในชิ้นสีเงินวิธีนี้ยังใช้งาน

บางคนเขียนแนะนำว่า การปิดโรงเรียนโพธิ์ช้างใน 1937 อาจได้รับผลของการดำรงอยู่ของเครื่องถม โรงเรียนช่างฝีมือ NST , ก่อตั้งขึ้นในปี 1913 โดยบิชอปสำนักงาน NST , พระรัตน thatcha มุนีศรีธรรมราช โรงเรียนนี้มีการเปลี่ยนแปลงชื่อและที่อยู่ผ่านปีและมันถูกเรียกว่าศิลปะ NST และงานฝีมือที่วิทยาลัยโรงเรียนยังคงเป็นสถาบันหลักเพื่อการเรียนรู้ถม

หลังจากการปฏิวัติ 2475 ถมได้รับความนิยมในฐานะสมาชิกของคณะกรรมการสนับสนุนไทย ร้านในเขตกรุงเทพมหานคร ซอกแซกเพียงพอ นับเป็นความต่อเนื่องของการใช้ nielloware เป็นงานฝีมือที่ชื่นชอบโดยผู้ที่อยู่ในอำนาจอย่างที่เราได้เห็นในอดีตพระมหากษัตริย์ไทย เสนอ เสนอรัฐบาลหรืออื่น ๆ ในโลก ในรูปแบบของ nielloware ศิลปวัตถุ นอกจากนี้จะเสนอให้กษัตริย์พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 และหัวของคริสตจักรคาทอลิกราชินีวิกตอเรียแห่งอังกฤษได้รับของขวัญ nielloware จากรัชกาลที่ 4 ใน 1857 . นอกจากนี้ รัชกาลที่เสนอผู้ปกครองของบางประเทศในเอเชีย และยุโรป กับเครื่องถมและวัตถุในศตวรรษที่ 20 , รัชกาลที่ 9 ยังคงประเพณีนี้ โดยการเสนอของขวัญถมหัวระหว่างประเทศอื่น ๆของรัฐ

ความนิยมของ nielloware ยังคงผันผวนในทศวรรษสุดท้าย หลังจากช่วงเวลาที่ยาวนานของการลดลงเนื่องจากค่าใช้จ่ายสูงของ nielloware วัตถุและการอุทธรณ์น้อยเรียนวิชาอาชีพดูเหมือนถมประสบเป็นครั้งแรกในปลายทศวรรษ เวลาที่คณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติมีหน้าที่สนับสนุนและส่งเสริมศิลปะแบบไทยและงานฝีมือ หนึ่งในโครงการของคณะกรรมการรางวัลปัจจุบันของการรับรู้เพื่อให้ศิลปินดีเด่นในเขตข้อมูลที่หลากหลาย หนึ่งในศิลปินที่ได้รับความแตกต่างดังกล่าว คือ คุณเฮง sophapon จาก NST .