Mulberry (Morus sp.) is one of the

Mulberry (Morus sp.) is one of the economically important trees grown in Asian countries. It is cultivated to provide leaves for feeding the caterpillars of the silk producing insect (Bombyx mori L.). In addition, it adds value through production of edible fruits, timber and several pharmaceutically important chemicals. Improvement of mulberry through conventional breeding is limited due to high heterozygosity and long generation period. Attempts have recently been made to complement conventional breeding with modern biotechnological tools such as plant tissue culture, recombinant DNA technology and molecular markers to facilitate mulberry genetic improvement. The techniques of tissue culture have grown considerably in mulberry and encompassed areas including micropropagation, plant regeneration from leaf discs, and screening for stress tolerance. Recently, genetic engineering was adopted to enhance drought and salt tolerance in mulberry using HVA1 and Osmotin genes. Molecular markers such as Random amplified polymorphic DNA (RAPD), inter simple sequence repeats (ISSR) and simple sequence repeats (SSR) have been used for molecular characterization of mulberry germplasm, biodiversity analysis, genetic mapping and identification of molecular markers for growth and yield. However, still a number of issues such as resistance to fungal and bacterial diseases, combating infestation of pests and insects, and tolerance to drought and salinity are to be sorted out to achieve sustainable mulberry cultivation to meet the increasing demand of the silk industry. This review describes the developments of tissue culture, transgenesis and molecular markers in mulberry and highlights the current constraints and future prospects.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใบหม่อน (Morus sp.) เป็นหนึ่งในต้นไม้ทางเศรษฐกิจสำคัญที่ปลูกในประเทศ ปลูกให้ใบสำหรับอาหารตัวบุ้งของแมลงผ้าไหมที่ผลิต (ไหม L.) ได้ นอกจากนี้ จะเพิ่มค่าผ่านทางการผลิตของกินผลไม้ ยางพารา และสารเคมี pharmaceutically สำคัญหลาย ปรับปรุงใบหม่อนผ่านการปรับปรุงพันธุ์แบบเดิมถูกจำกัด heterozygosity สูงและระยะเวลาการสร้างนาน เพิ่งได้ทำความพยายามในการผสมพันธุ์แบบดั้งเดิม ด้วยเครื่องมือ biotechnological สมัยใหม่เช่นการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืช เทคโนโลยีวททชดีเอ็นเอ และโมเลกุลเครื่องหมายเพื่อปรับปรุงพันธุกรรมหม่อนเติมเต็ม เทคนิคการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อมีปลูกมากในใบหม่อน และผ่านพื้นที่ได้แก่ micropropagation จากแผ่นใบ และคัดกรองความเครียดค่าเผื่อ ล่าสุด พันธุวิศวกรรมถูกนำมาใช้เพื่อเพิ่มภัยแล้งและยอมรับเกลือในหม่อนใช้ยีน HVA1 และ Osmotin เครื่องหมายโมเลกุลเช่นสุ่มขยาย polymorphic ดีเอ็นเอ (อาร์เอพีดี), อินเตอร์ทำซ้ำลำดับ (ISSR) และลำดับการทำซ้ำ (SSR) ใช้สำหรับจำแนกโมเลกุล germplasm สา วิเคราะห์ความหลากหลายทางชีวภาพ พันธุกรรมการแม็ป และรหัสของเครื่องหมายโมเลกุลสำหรับการเจริญเติบโตและผลผลิต อย่างไรก็ตาม ยังจำนวนของปัญหาเช่นความต้านทานต่อโรคเชื้อรา และแบคทีเรีย ต่อสู้ทำลายของศัตรูพืชและแมลง และยอมรับกับภัยแล้งและเค็มจะถูกแยกออกเพื่อเพาะปลูกหม่อนอย่างยั่งยืนเพื่อตอบสนองความต้องการเพิ่มขึ้นของอุตสาหกรรมผ้าไหม บทความนี้อธิบายถึงการพัฒนาของเนื้อเยื่อ transgenesis และเครื่องหมายโมเลกุลในหม่อน และเน้นจำกัดปัจจุบันและแนวโน้มในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หม่อน (Morus sp.) เป็นหนึ่งในต้นไม้ที่สำคัญทางเศรษฐกิจที่ปลูกในประเทศแถบเอเชีย มันได้รับการปลูกฝังให้ใบสำหรับการให้อาหารหนอนไหมการผลิตแมลง (Bombyx mori L. ) นอกจากนี้จะเพิ่มมูลค่าผ่านการผลิตของผลไม้กินไม้และสารเคมีที่สำคัญหลาย pharmaceutically การปรับปรุงพันธุ์หม่อนผ่านการชุมนุมจะถูก จำกัด เนื่องจาก heterozygosity สูงและระยะเวลาการผลิตยาว ความพยายามที่เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับการทำเพื่อเสริมการปรับปรุงพันธุ์แบบดั้งเดิมด้วยเครื่องมือเทคโนโลยีชีวภาพที่ทันสมัย​​เช่นการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืชเทคโนโลยีดีเอ็นเอและโมเลกุลเครื่องหมายเพื่ออำนวยความสะดวกการปรับปรุงพันธุกรรมหม่อน เทคนิคการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อมีการเจริญเติบโตอย่างมากในหม่อนและพื้นที่รวมทั้ง micropropagation ฟื้นฟูโรงงานจากแผ่นใบและคัดกรองความทนทานต่อความเครียดห้อมล้อม เมื่อเร็ว ๆ นี้ทางพันธุวิศวกรรมเป็นลูกบุญธรรมเพื่อเพิ่มความแห้งแล้งและเกลือความอดทนในการใช้หม่อน HVA1 และ Osmotin ยีน เครื่องหมายโมเลกุลเช่นสุ่มขยายดีเอ็นเอ polymorphic (RAPD) ลำดับง่ายระหว่างซ้ำ (ISSR) และลำดับง่ายซ้ำ (SSR) มีการใช้ลักษณะระดับโมเลกุลของเชื้อพันธุกรรมหม่อนการวิเคราะห์ความหลากหลายทางชีวภาพการทำแผนที่พันธุกรรมและบัตรประจำตัวของโมเลกุลเครื่องหมายสำหรับการเจริญเติบโตและผลผลิต . แต่ยังคงจำนวนของปัญหาเช่นความต้านทานต่อโรคเชื้อราและแบคทีเรียต่อสู้กับการทำลายของศัตรูพืชและแมลงและความทนทานต่อความแห้งแล้งและความเค็มจะถูกแยกออกเพื่อให้บรรลุการเพาะปลูกหม่อนอย่างยั่งยืนเพื่อตอบสนองความต้องการที่เพิ่มขึ้นของอุตสาหกรรมผ้าไหม รีวิวนี้อธิบายถึงการพัฒนาของการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ, transgenesis และเครื่องหมายโมเลกุลในหม่อนและไฮไลท์ จำกัด ในปัจจุบันและแนวโน้มในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หม่อน sp . ) เป็นหนึ่งในต้นไม้ที่ปลูกที่สำคัญทางเศรษฐกิจในกลุ่มประเทศเอเชีย มันคือการปลูกเพื่อให้ใบสำหรับเลี้ยงหนอนของแมลง ( การผลิตผ้าไหม Bombyx mori L . ) นอกจากนี้ จะเพิ่มมูลค่าของผลไม้ที่ผ่านการผลิตพืชไม้และสารเคมีอย่างเภสัชกรรมที่สำคัญหลายประการการปรับปรุงพันธุ์หม่อนที่ผ่านปกติจะถูก จำกัด เนื่องจากเฉพาะที่สูง และระยะเวลาการผลิตที่ยาวนาน ความพยายามที่ได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้ทำเพื่อเสริมพันธุ์ธรรมดาที่มีเครื่องมือทางเทคโนโลยีที่ทันสมัย เช่น การเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืช เทคโนโลยี ดีเอ็นเอ และโมเลกุลเครื่องหมายเพื่อความสะดวกในการปรับปรุงพันธุ์หม่อนเทคนิคการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อมีการเติบโตอย่างมากในหม่อน และครอบคลุมถึงพื้นที่รวมทั้งการขยายพันธุ์พืชงอกจากแผ่นใบ และการต้านทานความเครียด . เมื่อเร็วๆ นี้ ทางพันธุวิศวกรรมเป็นลูกบุญธรรมเพิ่มความแห้งแล้ง และความอดทนในการใช้เกลือ hva1 osmotin หม่อนและยีน เครื่องหมายโมเลกุล เช่น สุ่มขยาย Polymorphic DNA ( RAPD )ระหว่างลำดับง่ายซ้ำ ( issr ) และลำดับง่ายซ้ำ ( SSR ) ถูกใช้เพื่อทำให้โมเลกุลของหม่อนพันธุ์ , การวิเคราะห์ทางชีวภาพ การทำแผนที่ทางพันธุกรรมและการวิเคราะห์เครื่องหมายโมเลกุลเพื่อการเจริญเติบโต ผลผลิต และ อย่างไรก็ตาม ยังคงมีจำนวนของปัญหาเช่นความต้านทานต่อเชื้อราและแบคทีเรีย ในการต่อสู้กับการทำลายของศัตรูพืชและแมลงและความทนต่อความแห้งแล้งและความเค็มจะถูกแยกออกเพื่อให้บรรลุการปลูกหม่อนที่ยั่งยืนเพื่อตอบสนองความต้องการที่เพิ่มขึ้นของอุตสาหกรรมผ้าไหม บทความนี้อธิบายถึงการพัฒนาของการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ transgenesis และโมเลกุลเครื่องหมายในหม่อน และเน้นปัญหาปัจจุบันและแนวโน้มในอนาคต