The economy is mainly agrarian. The

The economy is mainly agrarian. The main crops are rice, wheat, barley, maize, millet, potatoes and oranges. Bhutan
used to be self sufficient is cereal and also had a small surplus available for export to Tibet which was traded for items
such as salt and wool. The closure of the Tibetan border has to some extent destroyed the incentive for the production of
the surplus as the plains of India are:
(a)Too far for economic export, and
(b)Traditional market for export of Bhutan's surplus cereal do not exist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เศรษฐกิจส่วนใหญ่เก็บไว้ พืชหลักคือ ข้าว ข้าวสาลี ข้าวบาร์เลย์ ข้าวโพด ฟ่าง มันฝรั่ง และส้ม ราชอาณาจักรภูฏานใช้เพื่อให้ตนเองพอมีธัญพืช และยัง มีตัวเล็กเกินสำหรับส่งออกไปทิเบตซึ่งมีการซื้อขายสำหรับสินค้าเกลือและขนสัตว์ การปิดชายแดนทิเบตได้บ้างทำลายงานสิทธิประโยชน์สำหรับการผลิตมีส่วนเกินเป็นราบอินเดีย:(a) ไกลเกินไปสำหรับการส่งออกเศรษฐกิจ และ(b) ไม่มีตลาดแบบดั้งเดิมสำหรับการส่งออกธัญพืชส่วนเกินของประเทศภูฏาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เศรษฐกิจส่วนใหญ่เป็นไร่นา พืชหลักคือข้าว, ข้าวสาลีข้าวบาร์เลย์ข้าวโพด, ข้าวฟ่างมันฝรั่งและส้ม ภูฏานเคยเป็นพอเพียงคือซีเรียลและยังมีส่วนเกินที่มีขนาดเล็กสามารถใช้ได้สำหรับการส่งออกไปยังทิเบตซึ่งมีการซื้อขายสำหรับรายการเช่นเกลือและผ้าขนสัตว์ ปิดชายแดนทิเบตมีบางส่วนถูกทำลายแรงจูงใจสำหรับการผลิตส่วนเกินเป็นที่ราบของอินเดียจะ: (ก) เกินไปไกลเพื่อการส่งออกเศรษฐกิจและ(ข) การตลาดแบบดั้งเดิมสำหรับการส่งออกธัญพืชส่วนเกินของภูฏานไม่อยู่ .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เศรษฐกิจเป็นหลักของเกษตรกร พืชหลักคือข้าว ข้าวสาลี ข้าวบาร์เลย์ ข้าวโพด ข้าวฟ่าง มันฝรั่ง และส้ม ภูฏาน
เคยเลี้ยงตัวเองได้ คือ ธัญพืช และยังมีขนาดเล็กเกิน สามารถส่งออกไปยังทิเบตซึ่งซื้อขายสินค้า
เช่นเกลือและขนสัตว์ การปิดชายแดนทิเบตมีขอบเขตบางอย่างทำลายแรงจูงใจในการผลิต
ส่วนเกินเป็นที่ราบอินเดีย :
( A ) ไกลเกินไปสำหรับการส่งออกและเศรษฐกิจ
( B ) ตลาดส่งออกดั้งเดิมของภูฏาน สินค้าธัญพืช ไม่มีตัวตน