The results obtained in this study

The results obtained in this study are consistent with what was previously argued by De Long (1997), De Long and Seemann (2000), and Davenport and Prusak (2000), but had not previously been tested empirically, namely, that organizational learning culture is an important factor in the development of knowledge management practices. According to the results from testing hypotheses H1, H2, and H3, it is possible to say that companies in the sample that develop knowledge management processes and practices are companies that stimulate their employees to experiment and take an attitude of responsible risk, focus on people and on all stakeholders, learn from errors and communicate intensively and openly. In such companies, leaders are highly committed to creating, maintaining and disseminating these ideas and attitudes throughout the company.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลได้รับในการศึกษานี้จะสอดคล้องกับสิ่งเคยโต้เถียง ลองเดอ (1997), ลองเดอ และ Seemann (2000), และดาเวนพอร์ท และ Prusak (2000), แต่ก็ไม่เคยได้ทดสอบ empirically ได้แก่ วัฒนธรรมองค์กรเรียนรู้ที่เป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาแนวทางปฏิบัติการจัดการความรู้ ตามผลลัพธ์จากการทดสอบสมมุติฐาน H1, H2 และ H3 มันได้กล่าวว่า บริษัทในตัวอย่างที่พัฒนาความรู้กระบวนการจัดการและการปฏิบัติบริษัทที่กระตุ้นพนักงานของพวกเขาเพื่อทดลอง และดำเนินการมีทัศนคติความรับผิดชอบเสี่ยง เน้นคน ใน ทุกกลุ่ม เรียนรู้จากข้อผิดพลาด และการสื่อสาร intensively และอย่างเปิดเผย ผู้นำจะไม่สูงมุ่งมั่นที่จะสร้าง รักษา และเผยแพร่ความคิดและทัศนคติทั้งบริษัทเหล่านี้ในบริษัทดังกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลที่ได้รับในการศึกษาครั้งนี้มีความสอดคล้องกับสิ่งที่เป็นที่ถกเถียงกันอยู่ก่อนหน้านี้โดยเดอลอง (1997) เดอยาวและ Seemann (2000) และดาเวนพอร์ตและ Prusak (2000) แต่ไม่เคยได้รับก่อนหน้านี้ได้รับการทดสอบสังเกตุคือว่าวัฒนธรรมการเรียนรู้ขององค์กร เป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาของการปฏิบัติการจัดการความรู้ ตามผลที่ได้จากการทดสอบสมมติฐาน H1, H2 และ H3 ก็เป็นไปได้ที่จะบอกว่า บริษัท ในกลุ่มตัวอย่างที่พัฒนากระบวนการจัดการความรู้และการปฏิบัติที่เป็น บริษัท ที่กระตุ้นให้พนักงานของพวกเขาที่จะทดสอบและใช้ทัศนคติของความเสี่ยงที่รับผิดชอบในการมุ่งเน้นไปที่คน และผู้มีส่วนได้เสียทุกเรียนรู้จากข้อผิดพลาดและการสื่อสารอย่างหนาแน่นและเปิดเผย ใน บริษัท ดังกล่าวผู้นำมีความมุ่งมั่นอย่างมากที่จะสร้างการบำรุงรักษาและการเผยแพร่ความคิดและทัศนคติเหล่านี้ทั่วทั้ง บริษัท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์ที่ได้ในการศึกษานี้สอดคล้องกับสิ่งที่เคยเป็นที่ถกเถียงกันโดย De ยาว ( 1997 ) , ยาวและ seemann ( 2000 ) และ ดาเวนพอร์ต และ prusak ( 2000 ) แต่ไม่เคยถูกทดสอบเชิงประจักษ์ คือ การเรียนรู้วัฒนธรรมองค์กรเป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาแนวทางปฏิบัติในการจัดการความรู้ ผลจากการทดสอบสมมติฐาน H1 , H2 และ H3 ,มันเป็นไปได้ที่จะบอกว่า บริษัท ในตัวอย่างที่พัฒนากระบวนการบริหารจัดการความรู้และการปฏิบัติเป็น บริษัท ที่กระตุ้นให้พนักงานของพวกเขาที่จะทดสอบและใช้เป็นทัศนคติของความเสี่ยงที่รับผิดชอบ เน้นที่คน และผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทั้งหมด เรียนรู้จากข้อผิดพลาด และสื่อสารอย่างหนาแน่นและเปิดเผย ในบริษัทดังกล่าว ผู้นำมีความมุ่งมั่นอย่างมากที่จะสร้างการรักษาและเผยแพร่ความคิดและทัศนคติเหล่านี้ทั่วทั้งบริษัท