2.3.3. Tropospheric ozone formation

2.3.3. Tropospheric ozone formation (O3)
Traditionally, O3 is a difficult pollutant to deal with due to the
fact that it is not emitted directly, but rather formed from emissions
of other substance. Moreover, the emission-concentration
response of O3 presents important non-linearities, especially
with respect to the emissions of NOx (Rypdal et al., 2005; Amann
et al., 2011). To deal with these issues, AERIS calculates O3
through a non-linear conversion module that correlates the
resulting NO2 concentrations after measures (expressed as the
annual mean concentration of NO2 calculated with Eq. (2)) and
the VOC emissions with the ambient O3 concentration (Carnevale
et al., 2007). The expression for estimating the concentrations of
O3 was adapted from Guariso et al. (2004) and verified with the
use of a surface-regression tool in MATLAB (sftool). The
regression coefficients were calculated following a response
surface methodology according to Chi et al. (2012). Its general
form is shown in Eq. (6), which is subject to the results calculated
with Eq. (7):

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.3.3. ก่อตัว tropospheric โอโซน (O3)ประเพณี O3 เป็นมลพิษที่ยากในการจัดการกับเนื่องในความจริงที่ไม่เปล่งออกมาโดยตรง แต่แทนที่จะ เกิดขึ้นจากการปล่อยของสารอื่น ๆ ยิ่งไปกว่านั้น สมาธิปล่อยก๊าซตอบสนองของ O3 แสดงไม่สำคัญ-linearities โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับปล่อยของโรงแรมน็อกซ์ (Rypdal et al., 2005 Amannร้อยเอ็ด al., 2011) การจัดการกับปัญหาเหล่านี้ AERIS คำนวณ O3ผ่านการแปลงเชิงเส้นไม่ใช่โมดูลที่คู่ความเข้มข้นของ NO2 เกิดหลังมาตรการ (แสดงในรูปความเข้มข้นเฉลี่ยรายปีของ NO2 คำนวณ Eq. (2)) และการปล่อย VOC กับ O3 สภาวะสมาธิ (Carnevaleร้อยเอ็ด al., 2007) นิพจน์สำหรับการประเมินความเข้มข้นของดัดแปลงจาก Guariso et al. (2004) และตรวจสอบกับ O3การใช้เครื่องมือพื้นผิวถดถอยใน MATLAB (sftool) ที่มีคำนวณค่าสัมประสิทธิ์ถดถอยต่อการตอบสนองผิววิธีตามชี et al. (2012) ทั่วไปของแบบฟอร์มจะแสดงใน Eq. (6), ซึ่งมีผลการคำนวณกับ Eq. (7):

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.3.3 การก่อ tropospheric โอโซน (O3)
ตามเนื้อผ้า O3 เป็นมลพิษยากที่จะจัดการกับเนื่องจาก
ความจริงที่ว่ามันก็ไม่ได้ปล่อยออกมาโดยตรง แต่เกิดขึ้นจากการปล่อยก๊าซเรือนกระจกมากกว่า
สารอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีการปล่อยความเข้มข้น
การตอบสนองของ O3 นำเสนอสิ่งสำคัญที่ไม่ linearities โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เกี่ยวกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของ NOx (Rypdal et al, 2005;. Amann
et al., 2011) เพื่อจัดการกับปัญหาเหล่านี้ AERIS คำนวณ O3
ผ่านโมดูลแปลงไม่เชิงเส้นที่มีความสัมพันธ์
ความเข้มข้นของ NO2 ผลหลังจากที่มาตรการ (แสดงเป็น
ค่าเฉลี่ยความเข้มข้นประจำปีของ NO2 คำนวณด้วยสม. (2)) และการ
ปล่อยสารระเหยอินทรีย์ที่มีความเข้มข้น O3 โดยรอบ (Carnevale
et al., 2007) การแสดงออกสำหรับการประเมินความเข้มข้นของ
O3 ดัดแปลงมาจาก Guariso และคณะ (2004) และตรวจสอบ
การใช้งานของเครื่องมือที่พื้นผิวการถดถอยใน MATLAB? (sftool)
ค่าสัมประสิทธิ์การถดถอยต่อไปนี้จะถูกคำนวณการตอบสนองต่อ
วิธีการพื้นผิวตามจิและคณะ (2012) โดยทั่วไป
รูปแบบที่ปรากฏอยู่ในสมการ (6) ซึ่งจะขึ้นอยู่กับผลการคำนวณ
ด้วยสมการ (7):

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.3.3 . การสร้างโอโซนชั้นโทรโปสเฟียร์ ( O3 ) O3
ซึ่งเป็นสารมลพิษที่ยากที่จะจัดการกับเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่ามันไม่ได้เป็น
ออกมาโดยตรง แต่เกิดจากการปล่อย
สารอื่น ๆ นอกจากนี้ การตอบสนองของความเข้มข้น
O3 เสนอ linearities ไม่สําคัญ โดยเฉพาะ
ที่มีต่อปริมาณการปล่อยไนโตรเจนออกไซด์ ( rypdal et al . , 2005 ; แอเมิน
et al . , 2011 )เพื่อจัดการกับปัญหาเหล่านี้ ยังคำนวณ O3
ผ่านโมดูลการแปลงเชิงเส้นซึ่งคู่
เป็นผล NO2 ความเข้มข้นหลังจากมาตรการ ( แสดงเป็นค่าเฉลี่ยความเข้มข้นของ NO2
ประจำปี คำนวณกับอีคิว ( 2 ) และการปล่อยก๊าซที่มีความเข้มข้นสารอินทรีย์
O3 แอมเบียนต์ ( คาร์นิวาล
et al . , 2007 ) การแสดงออกสำหรับประมาณ 10
O3 ถูกดัดแปลงจาก guariso et al .( 2004 ) และยืนยันความถูกต้องกับ
ใช้พื้นผิวขั้นตอนเครื่องมือในโปรแกรม  ( sftool )
สัมประสิทธิ์ถดถอยคำนวณต่อไปนี้การตอบสนอง
ผิวสะท้อนตามชิ et al . ( 2012 ) รูปแบบทั่วไป
จะแสดงในอีคิว ( 6 ) ซึ่งอยู่ภายใต้ผลลัพธ์
กับอีคิว ( 7 ) :