Learning science and science educat

Learning science and science education in a new era
abstract
Today, it takes only a few months for the amount of knowledge to double. The volume of information available has grown so much that it cannot be fully encompassed by the human mind. For this reason, science, learning, and education have to change in the third millennium. The question is thus: what is it that needs to be done? The answer may be found through three basic stages. The first stage is persuading scientists of the necessity to change science education. The second stage is more difficult, in that scientists must be told that they should not place an exaggerated importance on their own academic field and that they should see their field as being on an equal basis with other fields. In the last stage, scientists need to condense the bulk of information on their hands to a manageable size. “Change” is the magic word of our time. Change brings about new rules, and this process happens very quickly in a global world. If we scientists do not rapidly change our scientific learning and education, we will find our students and ourselves caught up in an irreversibly destructive and fatal change that sets its own rules, just like the Arab spring.
Sage: this word may not often be used in our time, but it is the most ancient word that has to do with knowledge. Until the end of the seventeenth century, also known as the enlightenment, sages were regarded as the people who possessed all kinds of knowledge about thought, science, and art. There are no longer sages of this kind in our day. Scientists today are only knowledgeable about one of more than 20 fundamental sciences (and often only a branch of a particular fundamental science), let alone possessing knowledge about art and philosophy in their entireties. There are a great many scientists who devote their lives to only a single subject. For example, a surgeon who studies thyroid surgery would likely tell you candidly that the knowledge he has about the trachea, which is adjacent to the thyroid, is less than that of a medical school freshman.
What is the reason behind this accumulation of knowledge we now face? This is a curious question with three possible answers: a) We cannot attain knowledge, b) The cognitive functions of the human species have diminished over time. We can no longer grasp knowledge as strongly as we used to, and we cannot retain that which we do grasp. c) The amount of knowledge has grown so much that a healthy mind cannot possibly possess it all.
Although the era we are living in is called “the age of information”, we are in fact living in “the age of Internet”. In the 1990s, the question of “whether the printing press or the Internet is a greater invention” was worth debate, or at least the taking of sides. The number of proponents for both sides being almost equal, those who favored the Internet slightly outweighed the others with the addition of a number of scientists. Twenty years since the emergence of the Internet and this heated debate, the proponents of the Internet outnumbered those arguing for the printing press in a landslide. Unfortunately, there is still a small group of scientists who argue in favor of the printing press. Not surprisingly, they are the ones who cannot use the Internet.
Thanks to search engines, accessing knowledge is easier, faster, and cheaper than it has ever been before in the entire course of human history. Ironically, some propose that the word “Saint” be put before Google; Saint Google!
It is a well-known natural law that the functions of the tissues of living organisms that are not used will weaken, or even disappear, due to atrophy, while those that are frequently or consistently used will thrive, both functionally and numerically. Therefore, because we are a healthy human species living in the age of the Internet, it cannot possibly be the case that our cognitive functions have diminished. Even if there is such a thing, it must be perceived as a pathological process and researched scientifically.
During the 1500s BC, when writing was invented, the speed at which the amount of knowledge doubled was 6500 years. This period dropped to 4 years in the 1980s, which was when the Internet entered our lives. Today, it takes mere months for the total amount of human knowledge to double.
The first encyclopedia was written by Ephraim Chambers et al. (1727) in the age of Enlightenment. Although we do not have that encyclopedia now, if we did, and if we searched for a simple entry such as “knowledge”, we would probably access information consisting of a few paragraphs or around 250 words. Today, however, when you perform a search on any search enginedsuch as (saint) Googledit will turn up approximately 1,990,000,000 entries for the word “knowledge”. It would be nearly impossible to estimate the sum of the number of words under each of these entries, and even if it could be done, the person performing this calculation would have extreme difficulty expressing it in understandable numerical form.
If we go back to the above posited question with three possible answers and look at why scientists today do not know everything (as did true sages) and are entangled only in a very specific subject, we might be able to find the true answer easily: the amount of information today has grown so much that it cannot be possessed within a healthy mind.
Plato and his follower Aristotle did not need to read books to become philosophers because there were no books at the time. Likewise, it sufficed at the time for Avicenna to read a couple of books on medicine and astronomy. The situation was no different for Galenus.
Then, what is a student of medicine supposed to do today? How many textbooks is s/he supposed to read in order to become a good doctor? Is it only textbooks or books? How many journal databases, how many articles, science websites, question books, scholarly texts, etc.? Is it enough only to read? What about practical applications and the accompanying written sources?
It is because of these questions and this surfeit of knowledge resources that science learning and education has to change in the third millennium. This is primarily because the information mass has grown so large that it cannot be learned in its entirety. So what is it that needs to be done?
Just like the junk DNA (which corresponds to 95e98% of the entire genome) that does not code for protein synthesis, unnecessary (junk) information should be eliminated from educational sources. Eliminating junk information, however, is not enough in itself to rectify the problems facing us. In the same manner as a specific segment of DNA codes for only a certain protein and not others, certain information should be presented only to certain educational actors. Not all information should be presented to every actor; due selection should be made. The first step in this process (as is the case with educational advancement) is to educate the educator. Such an educational program could be comprised of three basic stages; two philosophical and one technical.
The first stage is persuading scientists of the necessity for change in science education. This act of persuasion is composed of two steps: first, the general consensus, and second, the simplification of the educational process. Having overcome the difficult task of “general persuasion”, it is also important to accept that this process must be easy, as it is in most fields outside science. Vertical educational systems, horizontal educational systems, integrated systems, etc. are undoubtedly important, and all of them are going to find their proper place in educational institutions. However, it should not be forgotten that in a global world, particularly one where the Internet has radically changed all kinds of systems (such as commerce, communication, fashion, entertainment, economy, and even national interest), it is impossible to think that science can have a privileged position. After all, is it not the Internet that is the basic cause of the “increase in the amount of information” that is forcing a change in education?
In the last decade, there have been two silent but surprising changes in the world of science. The first change was an increase in the amount of information and a decline in the educational endeavors of students and scientists despite the growing number of scientists and academic institutions (especially universities). Transfer of scientists and the sector of academic congresses have been experiencing a serious recession. Although the large, worldrenowned academic institutions have not shown signs of being affected by this problem as yet, the middle- and small-scale institutions are already having an observer problem. The websites of these institutions are now creating attractive advertisements for “observership programs”. Congresses are held with fewer participants,in smaller and more modest halls, and with more humble refreshments. According to the 2009 statistical report by the International Congress and Convention Association (ICCA), medical science is the largest segment of the congress industry. Although the number of medical meetings and participants increases everyyear as usual, there was a recession between 2000 and 2009 for the first time; the fastest decline of all time in the number of participants at the medical meetings took place in 2009 with a rate of 17.8%. The same decline took place in other sectors as well, with technology taking second place and (other) science congresses third.
A second and more surprising change took place with the stagnancy in the sales of science books. Currently, you will never be able to find a medical book in Amazon's list of 100 bestsellers, which is by far the most visited book sales website and which is updated every hour. Many publishers of science books (especially medical books) are either going out of business or having dire times. The medical bookstores around

Learning science and science education in a new era
abstract
Today, it takes only a few months for the amount of knowledge to double. The volume of information available has grown so much that it cannot be fully encompassed by the human mind. For this reason, science, learning, and education have to change in the third millennium. The question is thus: what is it that needs to be done? The answer may be found through three basic stages. The first stage is persuading scientists of the necessity to change science education. The second stage is more difficult, in that scientists must be told that they should not place an exaggerated importance on their own academic field and that they should see their field as being on an equal basis with other fields. In the last stage, scientists need to condense the bulk of information on their hands to a manageable size. “Change” is the magic word of our time. Change brings about new rules, and this process happens very quickly in a global world. If we scientists do not rapidly change our scientific learning and education, we will find our students and ourselves caught up in an irreversibly destructive and fatal change that sets its own rules, just like the Arab spring.
Sage: this word may not often be used in our time, but it is the most ancient word that has to do with knowledge. Until the end of the seventeenth century, also known as the enlightenment, sages were regarded as the people who possessed all kinds of knowledge about thought, science, and art. There are no longer sages of this kind in our day. Scientists today are only knowledgeable about one of more than 20 fundamental sciences (and often only a branch of a particular fundamental science), let alone possessing knowledge about art and philosophy in their entireties. There are a great many scientists who devote their lives to only a single subject. For example, a surgeon who studies thyroid surgery would likely tell you candidly that the knowledge he has about the trachea, which is adjacent to the thyroid, is less than that of a medical school freshman. 
What is the reason behind this accumulation of knowledge we now face? This is a curious question with three possible answers: a) We cannot attain knowledge, b) The cognitive functions of the human species have diminished over time. We can no longer grasp knowledge as strongly as we used to, and we cannot retain that which we do grasp. c) The amount of knowledge has grown so much that a healthy mind cannot possibly possess it all. 
Although the era we are living in is called “the age of information”, we are in fact living in “the age of Internet”. In the 1990s, the question of “whether the printing press or the Internet is a greater invention” was worth debate, or at least the taking of sides. The number of proponents for both sides being almost equal, those who favored the Internet slightly outweighed the others with the addition of a number of scientists. Twenty years since the emergence of the Internet and this heated debate, the proponents of the Internet outnumbered those arguing for the printing press in a landslide. Unfortunately, there is still a small group of scientists who argue in favor of the printing press. Not surprisingly, they are the ones who cannot use the Internet. 
Thanks to search engines, accessing knowledge is easier, faster, and cheaper than it has ever been before in the entire course of human history. Ironically, some propose that the word “Saint” be put before Google; Saint Google! 
It is a well-known natural law that the functions of the tissues of living organisms that are not used will weaken, or even disappear, due to atrophy, while those that are frequently or consistently used will thrive, both functionally and numerically. Therefore, because we are a healthy human species living in the age of the Internet, it cannot possibly be the case that our cognitive functions have diminished. Even if there is such a thing, it must be perceived as a pathological process and researched scientifically. 
During the 1500s BC, when writing was invented, the speed at which the amount of knowledge doubled was 6500 years. This period dropped to 4 years in the 1980s, which was when the Internet entered our lives. Today, it takes mere months for the total amount of human knowledge to double. 
The first encyclopedia was written by Ephraim Chambers et al. (1727) in the age of Enlightenment. Although we do not have that encyclopedia now, if we did, and if we searched for a simple entry such as “knowledge”, we would probably access information consisting of a few paragraphs or around 250 words. Today, however, when you perform a search on any search enginedsuch as (saint) Googledit will turn up approximately 1,990,000,000 entries for the word “knowledge”. It would be nearly impossible to estimate the sum of the number of words under each of these entries, and even if it could be done, the person performing this calculation would have extreme difficulty expressing it in understandable numerical form. 
If we go back to the above posited question with three possible answers and look at why scientists today do not know everything (as did true sages) and are entangled only in a very specific subject, we might be able to find the true answer easily: the amount of information today has grown so much that it cannot be possessed within a healthy mind.
Plato and his follower Aristotle did not need to read books to become philosophers because there were no books at the time. Likewise, it sufficed at the time for Avicenna to read a couple of books on medicine and astronomy. The situation was no different for Galenus.
Then, what is a student of medicine supposed to do today? How many textbooks is s/he supposed to read in order to become a good doctor? Is it only textbooks or books? How many journal databases, how many articles, science websites, question books, scholarly texts, etc.? Is it enough only to read? What about practical applications and the accompanying written sources? 
It is because of these questions and this surfeit of knowledge resources that science learning and education has to change in the third millennium. This is primarily because the information mass has grown so large that it cannot be learned in its entirety. So what is it that needs to be done? 
Just like the junk DNA (which corresponds to 95e98% of the entire genome) that does not code for protein synthesis, unnecessary (junk) information should be eliminated from educational sources. Eliminating junk information, however, is not enough in itself to rectify the problems facing us. In the same manner as a specific segment of DNA codes for only a certain protein and not others, certain information should be presented only to certain educational actors. Not all information should be presented to every actor; due selection should be made. The first step in this process (as is the case with educational advancement) is to educate the educator. Such an educational program could be comprised of three basic stages; two philosophical and one technical.
The first stage is persuading scientists of the necessity for change in science education. This act of persuasion is composed of two steps: first, the general consensus, and second, the simplification of the educational process. Having overcome the difficult task of “general persuasion”, it is also important to accept that this process must be easy, as it is in most fields outside science. Vertical educational systems, horizontal educational systems, integrated systems, etc. are undoubtedly important, and all of them are going to find their proper place in educational institutions. However, it should not be forgotten that in a global world, particularly one where the Internet has radically changed all kinds of systems (such as commerce, communication, fashion, entertainment, economy, and even national interest), it is impossible to think that science can have a privileged position. After all, is it not the Internet that is the basic cause of the “increase in the amount of information” that is forcing a change in education?
In the last decade, there have been two silent but surprising changes in the world of science. The first change was an increase in the amount of information and a decline in the educational endeavors of students and scientists despite the growing number of scientists and academic institutions (especially universities). Transfer of scientists and the sector of academic congresses have been experiencing a serious recession. Although the large, worldrenowned academic institutions have not shown signs of being affected by this problem as yet, the middle- and small-scale institutions are already having an observer problem. The websites of these institutions are now creating attractive advertisements for “observership programs”. Congresses are held with fewer participants,in smaller and more modest halls, and with more humble refreshments. According to the 2009 statistical report by the International Congress and Convention Association (ICCA), medical science is the largest segment of the congress industry. Although the number of medical meetings and participants increases everyyear as usual, there was a recession between 2000 and 2009 for the first time; the fastest decline of all time in the number of participants at the medical meetings took place in 2009 with a rate of 17.8%. The same decline took place in other sectors as well, with technology taking second place and (other) science congresses third.
A second and more surprising change took place with the stagnancy in the sales of science books. Currently, you will never be able to find a medical book in Amazon's list of 100 bestsellers, which is by far the most visited book sales website and which is updated every hour. Many publishers of science books (especially medical books) are either going out of business or having dire times. The medical bookstores around

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

เรียนรู้วิทยาศาสตร์และวิทยาศาสตร์การศึกษาในยุคใหม่บทคัดย่อวันนี้ จะกี่เดือนเท่านั้นสำหรับความรู้คู่การ ปริมาณของข้อมูลได้เติบโตขึ้นมากว่า มันไม่ถูกทั้งหมดผ่าน โดยจิตใจมนุษย์ ด้วยเหตุนี้ วิทยาศาสตร์ เรียนรู้ และการศึกษามีการเปลี่ยนแปลงในมิลเลนเนี่ยม 3 ดังนั้นคำถามคือ: มันที่ต้องทำคืออะไร อาจพบคำตอบผ่านสามขั้นตอนพื้นฐาน ระยะแรกจะจูงใจนักวิทยาศาสตร์จำเป็นการเปลี่ยนแปลงการศึกษาวิทยาศาสตร์ ขั้นตอนสองยากขึ้น ที่นักวิทยาศาสตร์ต้องสามารถบอกได้ว่า พวกเขาไม่ควรให้ความสำคัญการ exaggerated บนเขตข้อมูลตนเองวิชาการ และว่า พวกเขาจะเห็นความเป็นอยู่บนพื้นฐานเท่ากับเขตข้อมูลอื่น ๆ ได้ ในขั้นตอนสุดท้าย นักวิทยาศาสตร์จำเป็นต้องบีบมือขนาดจัดการข้อมูลจำนวนมาก "เปลี่ยนแปลง" เป็นคำวิเศษของเวลาของเรา นำการเปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับกฎใหม่ และกระบวนการนี้เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วในโลกสากล ถ้านักวิทยาศาสตร์ของเราอย่างรวดเร็วเปลี่ยนเรียนรู้ทางวิทยาศาสตร์และการศึกษาของเรา เราจะพบนักเรียนของเรา และตนเองจมในการทำลาย และร้ายแรงสะท้อนการเปลี่ยนแปลงที่ตั้งกฎของตัวเอง เหมือนฤดูใบไม้ผลิอาหรับปราชญ์: คำนี้อาจไม่ถูกนำไปใช้ในเวลาของเรา แต่มันเป็นคำที่โบราณที่สุดที่ต้อง มีความรู้ จนถึงสิ้นศตวรรษ seventeenth หรือที่เรียกว่าตรัสรู้ ลอินเตอร์ถูกถือเป็นคนที่ต้องมีความรู้เกี่ยวกับความคิด วิทยาศาสตร์ และศิลปะทุกชนิด ไม่มีลอินเตอร์ชนิดนี้ในวันของเรา นักวิทยาศาสตร์วันนี้มีเพียงความรู้เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์พื้นฐานมากกว่า 20 (และมักจะเฉพาะสาขาของศาสตร์พื้นฐานเฉพาะ) ให้เพียงอย่างเดียวมีความรู้เกี่ยวกับศิลปะและปรัชญาใน entireties ของพวกเขา มีนักวิทยาศาสตร์มากมากที่อุทิศชีวิตให้เพียงเรื่องเดียว ตัวอย่าง ศัลยแพทย์ที่ผ่าตัดต่อมไทรอยด์การศึกษาจะมีแนวโน้มบอกดี ๆ ว่า ความรู้ที่เขามีเกี่ยวกับลม ซึ่งอยู่ติดกับต่อมไทรอยด์ จะน้อยกว่าของวิชาฯ โรงเรียนแพทย์ เหตุนี้รวบรวมความรู้ที่เราเผชิญตอนนี้คืออะไร นี้เป็นคำถามที่อยากรู้อยากเห็นกับคำตอบได้ที่สาม:) เราไม่สามารถบรรลุความรู้ ฟังก์ชัน b) การรับรู้ของสายพันธุ์มนุษย์ได้ลดลงเมื่อเวลาผ่าน เราไม่สามารถเข้าใจความรู้อย่างยิ่งเราใช้ และไม่สามารถรักษาเราที่เราเข้าใจ c จำนวน)รู้ได้เติบโตขึ้นมากว่า มีสุขภาพจิตใจไม่อาจจะมีทั้งหมด แม้ว่ายุคที่เรากำลังอาศัยอยู่ในเรียกว่า "อายุของข้อมูล" ในความเป็นจริงเราจะอยู่ใน "ยุคอินเทอร์เน็ต" ในปี 1990 คำถาม "ว่าการกดพิมพ์หรืออินเทอร์เน็ตเป็น สิ่งประดิษฐ์มากกว่า" เป็น มูลค่าอภิปราย หรือใช้น้อยที่สุดของด้าน จำนวน proponents สำหรับทั้งสองฝ่ายกำลังเกือบเท่า ผู้ที่ชื่นชอบอินเทอร์เน็ตเล็กน้อย outweighed ผู้อื่น ด้วยการเพิ่มจำนวนนักวิทยาศาสตร์ ยี่สิบปีนับตั้งแต่การเกิดขึ้นของอินเทอร์เน็ตและการถกเถียงนี้ proponents อินเทอร์เน็ตปล้นสะดมผู้โต้เถียงสำหรับพิมพ์ในแผ่นดินถล่ม อับ ยังมีกลุ่มเล็ก ๆ ของนักวิทยาศาสตร์ที่โต้แย้งสามารถกดพิมพ์ ไม่น่าแปลกใจ พวกเขาเป็นคนที่ไม่สามารถใช้อินเทอร์เน็ต ด้วยเครื่องมือค้นหา เข้าถึงความรู้ได้ง่าย รวดเร็ว และถูกกว่ามันเคยก่อนในหลักสูตรทั้งหมดของประวัติศาสตร์มนุษย์ แดกดัน บางคนเสนอให้ ย้ายคำว่า "นักบุญ" ก่อน Google เซนต์ Google มันเป็นกฎธรรมชาติรู้จักที่หน้าที่ของเนื้อเยื่อของชีวิตที่ไม่ใช้จะลดลง หรือแม้แต่หาย ไป เนื่องจากการฝ่อ ในขณะที่เป็นประจำ หรืออย่างต่อเนื่องใช้จะเจริญเติบโต ฟังก์ชัน และเรียงตามตัวเลข ดังนั้น เนื่องจากเรามีพันธุ์มนุษย์สุขภาพที่อาศัยอยู่ในยุคของอินเทอร์เน็ต ก็ไม่อาจได้กรณีที่ฟังก์ชันของเรารับรู้ได้ลดลง ถ้ามีสิ่งใด มันต้องถือว่าเป็นกระบวนการทางพยาธิวิทยา และวิจัยทางวิทยาศาสตร์ ในช่วง BC 1500s เมื่อเขียนคิดค้น ความเร็วที่ยอดความรู้สองเท่าได้ 6500 ปี ช่วงนี้ลดลงไป 4 ปีในทศวรรษ 1980 ซึ่งเมื่ออินเทอร์เน็ตใส่ชีวิต วันนี้ จะใช้เพียงเดือนยอดรวมของความรู้มนุษย์สอง สารานุกรมแรกถูกเขียนโดยเผ่าเอฟราอิมแชมเบอร์ส et al. (ค.ศ. 1727) ในยุคเรืองปัญญา ถึงแม้ ว่าเราไม่มีสารานุกรมที่เดี๋ยวนี้ ถ้าเราได้ และ ถ้าเราค้นหารายการอย่างเช่น "ความรู้" เราอาจจะเข้าถึงข้อมูลที่ประกอบด้วยหลายย่อหน้าหรือประมาณ 250 คำ วันนี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อคุณทำการค้นหาในการค้นหา enginedsuch เป็น (เซนต์) Googledit จะเปิดรายการประมาณ 1,990,000,000 สำหรับคำว่า "ความรู้" มันจะเกือบเป็นไปไม่ได้ในการประเมินผลรวมของจำนวนคำภายใต้แต่ละรายการเหล่านี้ และแม้ว่าจะสามารถทำมัน ผู้ที่จะทำการคำนวณนี้จะมีแสดงในแบบฟอร์มเลขที่เข้าใจยากมาก ถ้าเรากลับไปถาม posited ข้างต้นกับคำตอบที่เป็นไปได้สาม และทำไมนักวิทยาศาสตร์วันนี้ไม่รู้ทุกอย่าง (เป็นได้จริงลอินเตอร์) และเกี่ยวในเรื่องที่เฉพาะเจาะจงมาก เราอาจจะหาคำตอบที่แท้จริงได้อย่างง่ายดาย: ของวันนี้ได้เติบโตขึ้นมากว่า มันไม่ต้องอยู่ภายในจิตใจเพื่อสุขภาพเพลโตและอริสโตเติลผู้ติดตามของเขาก็ไม่จำเป็นต้องอ่านหนังสือเป็น นักปรัชญาเนื่องจากหนังสือไม่มีเวลา ในทำนองเดียวกัน มันกลางเวลาสำหรับคุ้มค่าอ่านสองหนังสือแพทยศาสตร์และดาราศาสตร์ สถานการณ์ไม่แตกต่างกันสำหรับ Galenusแล้ว อะไรเป็นนักศึกษาแพทย์ควรทำวันนี้ ตำราการหล่อควรอ่านเพื่อเป็น แพทย์ที่ดี ตำราหรือหนังสือเท่าไรครับ ฐานข้อมูลสมุดรายวันจำนวน จำนวนบทความ เว็บไซต์วิทยาศาสตร์ หนังสือคำถาม ข้อความ scholarly ฯลฯ หรือไม่ คือพออ่าน อย่างไรเกี่ยวกับการประยุกต์ใช้งานจริงและมาพร้อมกับการเขียนแหล่งที่มา เป็นคำถามเหล่านี้และนี้เปรอความรู้ทรัพยากรการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ และการศึกษามีการเปลี่ยนแปลงในมิลเลนเนี่ยม 3 นี้เป็นหลักเพราะข้อมูลมวลขนาดใหญ่เพื่อที่จะไม่รู้ทั้งหมดจน ดังนั้น มันคืออะไรที่ต้องทำ เหมือนอีเมลขยะ DNA (ซึ่งสอดคล้องกับ 95e98% ของจีโนมทั้งหมด) ที่ไม่ได้รหัสในการสังเคราะห์โปรตีน ควรมีตัดข้อมูลไม่จำเป็น (ขยะ) จากแหล่งศึกษา กำจัดขยะข้อมูล อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงพอในการแก้ปัญหาที่เราหันหน้าเข้าหาตัวเอง ในลักษณะเดียวกัน เป็นส่วนของดีเอ็นเอเฉพาะรหัสเท่านั้นบางโปรตีนและอื่น ๆ ข้อมูลบางอย่างควรนำเสนอเฉพาะการแสดงบางการศึกษา ข้อมูลทั้งหมดไม่ควรนำทุกนักแสดง ครบกำหนดควรทำการเลือก ขั้นตอนแรกในกระบวนการนี้ (เป็นกรณีที่ มีความก้าวหน้าทางการศึกษา) ได้รู้ประวัติผู้สอนและการ เช่นโปรแกรมการศึกษาอาจจะประกอบด้วยสามขั้นตอนพื้นฐาน 2 ปรัชญาและเทคนิคหนึ่งระยะแรกจะจูงใจนักวิทยาศาสตร์จำเป็นสำหรับการเปลี่ยนแปลงในการศึกษาวิทยาศาสตร์ พระราชบัญญัตินี้การจูงใจประกอบด้วยขั้นตอนสอง: ครั้งแรก ช่วย และสอง รวบการศึกษา มีเอาชนะงานยากของ "จูงใจทั่วไป" ก็ยังต้องยอมรับว่า กระบวนการนี้ต้องเป็นง่าย ในเขตส่วนใหญ่อยู่นอกวิทยาศาสตร์ ระบบแนวทางการศึกษา ระบบการศึกษาแนว ระบบบำบัด ฯลฯ มีความสำคัญอย่างไม่ต้องสงสัย และทั้งหมดจะไปหาเหมาะสมในสถาบันการศึกษา อย่างไรก็ตาม มันจะไม่ถูกลืมในโลกสากล โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนึ่งที่อินเทอร์เน็ตก็มีเปลี่ยนทุกที่ของระบบ (เช่นพาณิชย์ สื่อสาร แฟชั่น บันเทิง เศรษฐกิจ และแม้กระทั่งชาติดอกเบี้ย), เป็นไปไม่ได้คิดว่า วิทยาศาสตร์ได้ตำแหน่งอภิสิทธิ์ หลังจากที่ทุก ไม่อินเทอร์เน็ตที่เป็นสาเหตุพื้นฐานของการ "เพิ่มจำนวนข้อมูล" ที่ถูกบังคับให้เปลี่ยนแปลงการศึกษาในทศวรรษที่ผ่านมา มีการเปลี่ยนแปลงสภาพ แต่น่าแปลกใจที่สองในโลกของวิทยาศาสตร์ การเปลี่ยนแปลงแรกเพิ่มจำนวนข้อมูลและปฏิเสธในความพยายามเพื่อการศึกษาของนักศึกษาและนักวิทยาศาสตร์แม้ มีจำนวนที่เพิ่มขึ้นของนักวิทยาศาสตร์และสถาบันการศึกษา (โดยเฉพาะมหาวิทยาลัย) โอนย้ายของนักวิทยาศาสตร์และภาควิชาการ congresses ได้รับประสบภาวะถดถอยที่รุนแรง แม้ว่า worldrenowned ใหญ่ สถาบันได้แสดงสัญญาณของการรับผลกระทบจากปัญหานี้เป็น ได้ ที่สเกลกลาง และ small สถาบันแล้วมีปัญหานักการศึกษา เว็บไซต์ของสถาบันเหล่านี้ตอนนี้สร้างโฆษณาที่น่าสนใจสำหรับ "observership โปรแกรม" Congresses มีขึ้น กับผู้เข้า ร่วมน้อยลง ในห้องโถงที่มีขนาดเล็ก และเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้น และเครื่องดื่มมากขึ้นอีก ตาม 2009 สถิติรายงานรัฐสภานานาชาติและประชุมสมาคม (ICCA), วิทยาศาสตร์ทางการแพทย์เป็นเซ็กเมนต์ที่ใหญ่ที่สุดของสภาอุตสาหกรรม แม้ว่าจำนวนแพทย์ประชุมและผู้เข้าร่วมเพิ่ม everyyear ตามปกติ มีการถดถอยระหว่าง 2000 และ 2009 เป็นครั้งแรก ลดลงเร็วที่สุดของเวลาทั้งหมดในจำนวนของผู้เข้าร่วมในการประชุมทางการแพทย์เอาสถานที่ในปี 2552 มีอัตรา 17.8% ปฏิเสธกันได้ในภาคอื่น ๆ เช่น กับเทคโนโลยีการวิทยาศาสตร์ congresses (อื่น ๆ) และสถานที่ที่สองที่สามการเปลี่ยนแปลงที่สอง และน่าแปลกใจมากได้ทำกับ stagnancy ขายหนังสือวิทยาศาสตร์ ขณะนี้ คุณจะไม่สามารถค้นหาหนังสือทางการแพทย์ของ Amazon รายการแม้ 100 ซึ่งอยู่ห่างไกลที่สุดสมุดขายเว็บไซต์ และที่อยู่ทุกชั่วโมง ผู้เผยแพร่ในสมุดวิทยาศาสตร์ (ทางการแพทย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนังสือ) จะออกจากธุรกิจ หรือมีเวลาที่เลวร้าย ยังแพทย์สถาน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การเรียนรู้ด้านวิทยาศาสตร์และการศึกษาวิทยาศาสตร์ในยุคใหม่ที่เป็นนามธรรมวันนี้ก็จะใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือนสำหรับปริมาณของความรู้ที่จะเป็นสองเท่า ปริมาณของข้อมูลที่มีอยู่ที่มีการเติบโตมากว่ามันไม่สามารถห้อมล้อมอย่างเต็มที่โดยจิตใจมนุษย์ ด้วยเหตุนี้วิทยาศาสตร์การเรียนรู้และการศึกษามีการเปลี่ยนแปลงในสหัสวรรษที่สาม คำถามคือดังนี้: มันคืออะไรที่ต้องทำ? คำตอบที่อาจจะพบได้ผ่านขั้นตอนพื้นฐานสาม ขั้นตอนแรกคือการจูงใจนักวิทยาศาสตร์ที่มีความจำเป็นในการเปลี่ยนแปลงการศึกษาวิทยาศาสตร์ ขั้นตอนที่สองเป็นเรื่องยากมากในการที่นักวิทยาศาสตร์จะต้องบอกว่าพวกเขาไม่ควรโอ้อวดความสำคัญทางวิชาการในสนามของตัวเองและที่พวกเขาควรจะเห็นสาขาของตนในฐานะที่เป็นบนพื้นฐานที่เท่าเทียมกันกับสาขาอื่น ๆ ในขั้นตอนที่ผ่านมานักวิทยาศาสตร์จำเป็นต้องรวมตัวเป็นกลุ่มของข้อมูลในมือของพวกเขาให้มีขนาดที่สามารถจัดการได้ "เปลี่ยน" เป็นคำวิเศษของเวลาของเรา เปลี่ยนนำเกี่ยวกับกฎระเบียบใหม่และกระบวนการนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วในโลกที่ทั่วโลก ถ้านักวิทยาศาสตร์เราไม่ได้เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วการเรียนรู้ทางวิทยาศาสตร์ของเราและการศึกษาเราจะพบนักเรียนของเราและตัวเราเองจมอยู่กับการเปลี่ยนแปลงที่ถาวรทำลายและร้ายแรงที่กำหนดกฎของตัวเองเช่นเดียวกับฤดูใบไม้ผลิอาหรับ. Sage: คำนี้อาจจะไม่ได้มักจะถูกนำมาใช้ ในเวลาของเรา แต่มันเป็นคำที่เก่าแก่ที่สุดที่มีจะทำอย่างไรกับความรู้ จนถึงปลายศตวรรษที่สิบเจ็ดยังเป็นที่รู้จักตรัสรู้ปราชญ์ถูกมองว่าเป็นคนที่มีทุกชนิดของความรู้เกี่ยวกับความคิดวิทยาศาสตร์และศิลปะ ไม่มีอีกต่อไปปราชญ์ชนิดนี้ในวันของเรามี นักวิทยาศาสตร์ในวันนี้มีความรู้เพียงประมาณหนึ่งในกว่า 20 วิทยาศาสตร์พื้นฐาน (และมักจะเป็นเพียงสาขาวิทยาศาสตร์พื้นฐานโดยเฉพาะอย่างยิ่ง) ให้อยู่คนเดียวที่มีความรู้เกี่ยวกับศิลปะและปรัชญาใน entireties ของพวกเขา มีนักวิทยาศาสตร์จำนวนมากที่อุทิศชีวิตของพวกเขาเพียงเรื่องเดียว ยกตัวอย่างเช่นศัลยแพทย์ที่ศึกษาการผ่าตัดต่อมไทรอยด์อาจจะบอกคุณตรงไปตรงมาว่ามีความรู้ที่เขามีเกี่ยวกับหลอดลมซึ่งอยู่ติดกับต่อมไทรอยด์เป็นน้อยกว่าที่น้องโรงเรียนแพทย์. เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการสะสมของความรู้นี้เป็นสิ่งที่เรา ตอนนี้หน้า? นี้เป็นคำถามที่อยากรู้อยากเห็นกับสามคำตอบที่เป็นไปได้ก) เราไม่สามารถที่จะบรรลุความรู้ข) การทำงานขององค์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้ลดลงเมื่อเวลาผ่านไป เราไม่สามารถเข้าใจความรู้เป็นอย่างยิ่งในขณะที่เราใช้ในการและเราไม่สามารถรักษาสิ่งที่เราทำเข้าใจ ค) ปริมาณของความรู้ที่มีการเติบโตมากว่าจิตใจที่แข็งแรงไม่อาจมีได้ทั้งหมด. แม้ว่ายุคที่เรากำลังอาศัยอยู่ในที่เรียกว่า "ยุคของข้อมูล" เราอยู่ในความเป็นจริงที่อาศัยอยู่ใน "ยุคของอินเทอร์เน็ต" ในปี 1990, คำถามของ "ไม่ว่าจะกดพิมพ์หรืออินเทอร์เน็ตเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ยิ่งใหญ่" เป็นมูลค่าการอภิปรายหรืออย่างน้อยการด้าน จำนวนของผู้เสนอสำหรับทั้งสองฝ่ายเป็นเกือบเท่ากับผู้ที่ได้รับการสนับสนุนอินเทอร์เน็ตเล็กน้อยเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ที่มีการเพิ่มจำนวนของนักวิทยาศาสตร์ที่ ยี่สิบปีนับตั้งแต่การเกิดขึ้นของอินเทอร์เน็ตและการอภิปรายอุ่นที่ผู้เสนอของอินเทอร์เน็ตมากกว่าผู้ที่เถียงกดพิมพ์ในการเลือกตั้ง แต่น่าเสียดายที่ยังคงมีกลุ่มเล็ก ๆ ของนักวิทยาศาสตร์ที่โต้แย้งในความโปรดปรานของกดพิมพ์ ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาจะเป็นคนที่ไม่สามารถใช้งานอินเทอร์เน็ต. ขอขอบคุณไปยังเครื่องมือค้นหาการเข้าถึงความรู้ได้ง่ายขึ้นเร็วขึ้นและราคาถูกกว่าที่เคยได้รับมาก่อนในหลักสูตรทั้งหมดของประวัติศาสตร์ของมนุษย์ กระแทกแดกดันบางส่วนเสนอว่าคำว่า "นักบุญ" จะใส่ก่อนของ Google เซนต์ Google! มันเป็นกฎธรรมชาติที่รู้จักกันดีว่าการทำงานของเนื้อเยื่อของสิ่งมีชีวิตที่ไม่ได้ใช้จะลดลงหรือแม้กระทั่งหายไปเนื่องจากการฝ่อในขณะที่ผู้ที่มีบ่อยหรือใช้อย่างต่อเนื่องจะเจริญเติบโตทั้งหน้าที่และตัวเลข . ดังนั้นเพราะเราเป็นสายพันธุ์ที่มนุษย์มีสุขภาพดีอยู่ในยุคของอินเทอร์เน็ตก็ไม่อาจเป็นกรณีที่การทำงานขององค์ของเราได้ลดลง แม้ว่าจะมีสิ่งที่เป็นเช่นนั้นจะต้องถูกมองว่าเป็นกระบวนการทางพยาธิวิทยาและวิจัยทางวิทยาศาสตร์. ในช่วง 1500s เมื่อ พ.ศ. เขียนถูกคิดค้นความเร็วที่ปริมาณของความรู้เป็นสองเท่าปี 6500 ช่วงนี้ลดลงถึง 4 ปีในช่วงปี 1980 ซึ่งเป็นเมื่ออินเทอร์เน็ตเข้ามาในชีวิตของเรา วันนี้ก็จะใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือนสำหรับจำนวนเงินรวมของความรู้ของมนุษย์ที่สอง. สารานุกรมแรกที่เขียนขึ้นโดยเอฟราอิ Chambers et al, (1727) ในยุคของการตรัสรู้ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้มีสารานุกรมว่าตอนนี้ถ้าเราทำและถ้าเราค้นหารายการง่ายๆเช่น "ความรู้" เราอาจจะเข้าถึงข้อมูลประกอบด้วยวรรคสามหรือประมาณ 250 คำ อย่างไรก็ตามในวันนี้เมื่อคุณทำการค้นหาใน enginedsuch ค้นหาใด ๆ ที่เป็น (นักบุญ) Googledit จะเปิดขึ้นประมาณ 1990000000 รายการสำหรับคำว่า "ความรู้" มันจะเป็นไปไม่ได้เกือบที่จะประเมินผลรวมของจำนวนคำตามแต่ละรายการเหล่านี้และแม้ว่ามันอาจจะทำคนที่มีประสิทธิภาพการคำนวณนี้จะมีความยากลำบากมากแสดงในรูปแบบตัวเลขที่เข้าใจ. ถ้าเรากลับไปที่ ดังกล่าวข้างต้น posited คำถามกับสามคำตอบที่เป็นไปได้และมองไปที่ว่าทำไมนักวิทยาศาสตร์วันนี้ไม่ได้รู้ทุกอย่าง (เช่นเดียวกับปราชญ์จริง) และมีการพันกันยุ่งเฉพาะในเรื่องที่เฉพาะเจาะจงมากเราอาจจะสามารถที่จะหาคำตอบที่แท้จริงได้อย่างง่ายดาย: ปริมาณของข้อมูลในวันนี้มี เติบโตขึ้นมากว่ามันไม่สามารถครอบครองภายในจิตใจที่แข็งแรง. เพลโตอริสโตเติลและลูกศิษย์ของเขาไม่ได้ต้องการที่จะอ่านหนังสือที่จะกลายเป็นนักปรัชญาเพราะไม่มีหนังสือในเวลา ในทำนองเดียวกันก็พอเพียงในเวลาสำหรับเซ็นน่าอ่านคู่ของหนังสือเกี่ยวกับการแพทย์และดาราศาสตร์ สถานการณ์ก็ไม่แตกต่างกันสำหรับ Galenus. แล้วสิ่งที่เป็นนักเรียนของยาที่ควรจะทำในวันนี้หรือไม่? วิธีตำราหลายเป็น s / เขาควรจะอ่านเพื่อที่จะกลายเป็นหมอที่ดี? มันเป็นเพียงตำราหรือหนังสือ? วิธีฐานข้อมูลจำนวนมากวารสารกี่บทความเว็บไซต์วิทยาศาสตร์หนังสือคำถามตำราวิชาการ ฯลฯ ? ก็พอเพียงที่จะอ่าน? สิ่งที่เกี่ยวกับการใช้งานจริงและมาพร้อมกับแหล่งที่มาเขียน? มันเป็นเพราะคำถามเหล่านี้และปรนเปรอของทรัพยากรความรู้ที่เรียนวิชาวิทยาศาสตร์และการศึกษามีการเปลี่ยนแปลงในสหัสวรรษที่สาม นี้เป็นหลักเพราะมวลข้อมูลที่มีการเติบโตที่มีขนาดใหญ่เพื่อที่จะไม่สามารถเรียนรู้ได้อย่างครบถ้วน ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่ต้องทำ? เช่นเดียวกับดีเอ็นเอขยะ (ซึ่งสอดคล้องกับ 95e98% ของจีโนมทั้งหมด) ที่ไม่ได้รหัสสำหรับการสังเคราะห์โปรตีนที่ไม่จำเป็น (ขยะ) ข้อมูลควรจะตัดออกจากแหล่งการศึกษา ขจัดข้อมูลขยะ แต่ไม่เพียงพอในตัวเองที่จะแก้ไขปัญหาที่ประสบเรา ในลักษณะเดียวกับส่วนที่เฉพาะเจาะจงของรหัสดีเอ็นเอเพียงโปรตีนบางอย่างและคนอื่น ๆ ไม่ได้ข้อมูลบางอย่างควรจะนำเสนอเพียงเพื่อการศึกษานักแสดงบางอย่าง ข้อมูลทั้งหมดไม่ควรที่จะนำเสนอให้กับนักแสดงทุกคน; เนื่องจากการเลือกควรจะทำ ขั้นตอนแรกในกระบวนการนี้ (เป็นกรณีที่มีความก้าวหน้าในการศึกษา) คือการศึกษาการศึกษา เช่นโปรแกรมการศึกษาอาจจะประกอบด้วยสามขั้นตอนพื้นฐาน สองปรัชญาและเป็นหนึ่งในทางเทคนิค. ขั้นตอนแรกคือการจูงใจนักวิทยาศาสตร์ที่มีความจำเป็นสำหรับการเปลี่ยนแปลงในการศึกษาวิทยาศาสตร์ การกระทำของการชักชวนนี้ประกอบด้วยสองขั้นตอนแรกตกลงทั่วไปและสองความเรียบง่ายของกระบวนการการศึกษา มีการเอาชนะความยากลำบากของ "ชักชวนทั่วไป" ก็ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะยอมรับว่าขั้นตอนนี้จะต้องง่ายตามที่มันเป็นในด้านวิทยาศาสตร์มากที่สุดนอก แนวตั้งระบบการศึกษาระบบการศึกษาแนวนอนระบบบูรณาการและอื่น ๆ ที่มีความสำคัญไม่ต้องสงสัยและทั้งหมดของพวกเขาจะไปหาสถานที่ที่เหมาะสมในสถาบันการศึกษา แต่ก็ไม่ควรลืมว่าในโลกที่ทั่วโลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่อินเทอร์เน็ตมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงทุกชนิดของระบบ (เช่น commerce, การสื่อสาร, แฟชั่น, บันเทิง, เศรษฐกิจ, และแม้กระทั่งผลประโยชน์ของชาติ) มันเป็นไปไม่ได้ที่จะคิดว่า วิทยาศาสตร์สามารถมีตำแหน่งที่มีสิทธิพิเศษ หลังจากทั้งหมดมันไม่ได้เป็นอินเทอร์เน็ตที่เป็นสาเหตุพื้นฐานของ "การเพิ่มขึ้นของปริมาณของข้อมูล" ที่จะบังคับให้มีการเปลี่ยนแปลงในด้านการศึกษาหรือไม่ในทศวรรษที่ผ่านมามีการเปลี่ยนแปลงสองเงียบแต่ที่น่าแปลกใจในโลกของวิทยาศาสตร์ การเปลี่ยนแปลงครั้งแรกคือการเพิ่มขึ้นของปริมาณของข้อมูลและการลดลงในความพยายามของการศึกษาของนักเรียนและนักวิทยาศาสตร์แม้จะมีจำนวนที่เพิ่มขึ้นของนักวิทยาศาสตร์และสถาบันการศึกษา (โดยเฉพาะมหาวิทยาลัย) รถรับส่งของนักวิทยาศาสตร์และภาคของการประชุมทางวิชาการที่ได้รับการประสบภาวะถดถอยอย่างรุนแรง แม้ว่าขนาดใหญ่สถาบันการศึกษา worldrenowned ไม่ได้แสดงสัญญาณของการได้รับผลกระทบจากปัญหานี้เป็นยังที่กลางและสถาบันการศึกษาขนาดเล็กที่มีอยู่แล้วมีปัญหาผู้สังเกตการณ์ เว็บไซต์ของสถาบันเหล่านี้กำลังสร้างโฆษณาที่น่าสนใจสำหรับ "โปรแกรม observership" การประชุมที่จะมีขึ้นกับผู้เข้าร่วมน้อยลงอยู่ในห้องโถงขนาดเล็กและเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นและมีความอ่อนน้อมถ่อมตนมากขึ้นดื่ม ตามที่ 2009 รายงานสถิติโดยระหว่างการประชุมและการประชุมสมาคม (ICCA) วิทยาศาสตร์การแพทย์เป็นส่วนที่ใหญ่ที่สุดของอุตสาหกรรมการประชุม แม้ว่าจำนวนการประชุมทางการแพทย์และผู้เข้าร่วมที่เพิ่มขึ้น everyyear ตามปกติมีภาวะเศรษฐกิจถดถอยระหว่างปี 2000 และ 2009 เป็นครั้งแรก; การลดลงเร็วที่สุดของเวลาทั้งหมดในจำนวนผู้เข้าร่วมในการประชุมทางการแพทย์ที่เกิดขึ้นในปี 2009 ด้วยอัตรา 17.8% โดย ลดลงเหมือนกันที่เกิดขึ้นในภาคอื่น ๆ เช่นเดียวกับเทคโนโลยีที่เกิดขึ้นที่สองและ (อื่น ๆ ) การประชุมวิทยาศาสตร์สาม. การเปลี่ยนแปลงที่สองและที่น่าแปลกใจมากที่เกิดขึ้นกับความเมื่อยล้าในการขายหนังสือวิทยาศาสตร์ ขณะนี้คุณจะไม่สามารถที่จะหาหนังสือทางการแพทย์ในรายการของ Amazon 100 เบสต์เซลเลอซึ่งเป็นไกลโดยหนังสือเข้าชมมากที่สุดเว็บไซต์การขายและการที่มีการปรับปรุงทุกชั่วโมง หลายสำนักพิมพ์หนังสือวิทยาศาสตร์ (หนังสือทางการแพทย์โดยเฉพาะอย่างยิ่ง) มีทั้งที่จะออกจากธุรกิจหรือมีเวลาที่เลวร้าย ร้านหนังสือแพทย์ทั่ว

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

การเรียนรู้วิทยาศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ศึกษาในยุคใหม่ที่เป็นนามธรรม

วันนี้ มันใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือนสำหรับปริมาณของความรู้คู่ the volume ของ information 16 และ grown so much that ที่สถานการณ์จะ fully encompassed by the mind human . เหตุผลนี้ วิทยาศาสตร์ การเรียนรู้ และการศึกษามีการเปลี่ยนแปลงในสหัสวรรษที่สาม คำถามโดย : อะไรคือสิ่งที่ควรทำ ?คำตอบที่อาจจะพบได้ผ่านสามขั้นตอนพื้นฐาน ขั้นตอนแรกคือการ นักวิทยาศาสตร์ของความจำเป็นที่จะต้องเปลี่ยนการศึกษาวิทยาศาสตร์ ขั้นตอนที่สอง คือ ยากที่นักวิทยาศาสตร์จะต้องบอกว่า พวกเขาไม่ควรวางความสำคัญเกินจริงในด้านวิชาการของพวกเขาเองและพวกเขาควรจะเห็นเป็นสนามของพวกเขาบนพื้นฐานที่เท่าเทียมกับสาขาอื่น ๆ ในขั้นตอนสุดท้ายนักวิทยาศาสตร์ต้องรวมตัวเป็นกลุ่มของข้อมูลในมือของพวกเขาในขนาดที่สามารถจัดการได้ . " เปลี่ยน " เป็นคำที่วิเศษของเวลาของเรา เปลี่ยนมาเรื่องกฎใหม่ และกระบวนการนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วในสากลโลก ถ้าเรานักวิทยาศาสตร์ไม่ได้อย่างรวดเร็วเปลี่ยนการเรียนรู้ทางวิทยาศาสตร์และการศึกษาของเราเราจะพบว่านักเรียนของเรา และตัวเราจมในเสียหายและทำลายร้ายแรงเปลี่ยนชุดกฎของตัวเอง เหมือนฤดูใบไม้ผลิอาหรับ .
เซจ : คำนี้อาจไม่มักจะใช้ในเวลา แต่มันเป็นคำที่โบราณที่สุดที่เกี่ยวข้องกับความรู้ จนกว่าจะสิ้นสุดของศตวรรษที่สิบเจ็ด , ยังเรียกว่าตรัสรู้

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.