Data collected by sensor nodes in a

Data collected by sensor nodes in a WSN is typically propagated toward a base station
(gateway) that links the WSN with other networks where the data can be visualized, analyzed,
and acted upon. In small sensor networks where sensor nodes and a gateway are in
close proximity, direct (single-hop) communication between all sensor nodes and the gateway
may be feasible. However, most WSN applications require large numbers of sensor
nodes that cover large areas, necessitating an indirect (multi-hop) communication approach.
That is, sensor nodes must not only generate and disseminate their own information, but also
serve as relays or forwarding nodes for other sensor nodes. The process of establishing paths
from a source to a sink (e.g., a gateway device) across one or more relays is called routing
and is a key responsibility of the network layer of the communication protocol stack. When
the nodes of a WSN are deployed in a deterministic manner (i.e., they are placed at certain
predetermined locations), communication between them and the gateway can occur using
predetermined routes. However, when the nodes are deployed in a randomized fashion (i.e.,
they are scattered into an environment randomly), the resulting topologies are nonuniform
and unpredictable. In this case, it is essential for these nodes to self-organize, that is, they
must cooperate to determine their positions, identify their neighbors, and discover paths to
the gateway device. This chapter introduces the main categories of routing protocols and
data dissemination strategies and discusses state-of-the-art solutions for each category
7.1 Overview
The key responsibility of the network layer is to find paths from data sources to sink devices
(e.g., gateways). In the single-hop routing model (left graph in Figure 7.1), all sensor nodes
are able to communicate directly with the sink device. This direct communication model is
the simplest approach, where all data travels a single hop to reach the destination. However,
in practical settings, this single-hop approach is unrealistic and a multi-hop communication
model (right graph in Figure 7.1) must be used. In this case, the critical task of the
network layer of all sensor nodes is to identify a path from the sensor to the sink across multiple
other sensor nodes acting as relays. This design of a routing protocol is challenging
due to the unique characteristics of WSNs, including resource scarcity or the unreliability
of the wireless medium. For example, the limited processing, storage, bandwidth, and
energy capacities require routing solutions that are lightweight, while the frequent dynamic
changes in a WSN (e.g., topology changes due to node failures) require routing solutions
Figure 7.1 Single-hop routing model (left) versus multi-hop routing model (right).
that are adaptive and flexible. Further, unlike traditional routing protocols for wired networks,
protocols for sensor networks may not be able to rely on global addressing schemes
(e.g., IP addresses on the Internet).
There are various ways to classify routing protocols.

Figure 7.2 presents three different
classifications based on the network structure or organization, the route discovery process,
and the protocol operation (Al-Karaki and Kamal 2004). With respect to network organization,
most routing protocols fit into one of three classes. Flat-based routing protocols
consider all nodes of equal functionality or role. In contrast, in hierarchical-based routing
protocols, different nodes may assume different roles in the routing process, that is, some
nodes may forward data on behalf of others, while other nodes only generate and propagate
their own sensor data. Location-based routing protocols rely on the location information
from nodes to make routing decisions. Routing protocols are responsible for identifying or
discovering routes from a source or sender to the intended receiver. This route discovery
process can also be used to distinguish between different types of routing protocols. Reactive
protocols discover routes on-demand, that is, whenever a source wants to send data
to a receiver and does not already have a route established. While reactive route discovery
Figure 7.2 Categories of routing protocols.
incurs delays before actual data transmission can occur, proactive routing protocols establish
routes before they are actually needed. This category of protocols is also often described
as table-driven, because local forwarding decisions are based on the contents of a routing
table that contains a list of destinations, combined with one or more next-hop neighbors
that lead toward these destinations and costs associated with each next hop option. While
table-driven protocols eliminate the route discovery delays, they may be overly aggressive
in that routes are established that may never be needed. Further, the time interval between
route discovery and actual use of the route can be very large, potentially leading to outdated
routes (e.g., a link along the route may have broken in the meantime). Finally, the
cost of establishing a routing table can be significant, for example, in some protocols it
involves propagating a node’s local information (such as its list of neighbors) to all other
nodes in the network. Some protocols exhibit characteristics of both reactive and proactive
protocols and belong to the category of hybrid routing protocols. Finally, routing protocols
also differ in their operation, for example, negotiation-based protocols aim to reduce
redundant data transmissions by relying on the exchange of negotiation messages between
neighboring sensor nodes before actual data transfers occur. The SPIN family of protocols
(Section 7.5) belongs to this category. Multipath-based protocols use multiple routes simultaneously
to achieve higher performance or fault tolerance. Query-based routing protocols
are receiver-initiated, that is, sensor nodes send data in response to queries issued by the
destination node. The goal of QoS-based routing protocols is to satisfy a certain Qualityof-
Service (QoS) metric (or a combination of multiple metrics), such as low latency, low
energy consumption, or low packet loss. Finally, routing protocols also differ in the way
they support in-network data processing. Coherent-based protocols perform only a minimum
amount of processing (e.g., eliminating duplicates, time-stamping) before sensor data
is sent to receivers and data aggregators. However, in noncoherent-based protocols, nodes
may perform significant local processing of the raw data before it is sent to other nodes for
further processing.
Further, when sensor data is explicitly sent to one or more receivers, routing is considered
node-centric. Most routing protocols focus on unicast routing, that is, forwarding of sensor
data to exactly one receiver. Multicast and broadcast routing approaches, on the other hand,
disseminate data to multiple or all nodes, respectively. Data-centric routing is used when
nodes are not explicitly addressed, but instead receivers are implicitly described by certain
attributes. For example, a query issued by the gateway device may request temperature
readings and only sensors that can collect such information respond to the query

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลที่เก็บรวบรวมโดยโหนดเซ็นเซอร์ใน WSN มักจะแพร่กระจายไปยังสถานีฐาน
(เกตเวย์) ที่เชื่อมโยง WSN กับเครือข่ายอื่น ๆ ที่มีข้อมูลที่สามารถมองเห็นวิเคราะห์
และดำเนินการใด ในเครือข่ายเซ็นเซอร์ขนาดเล็กที่โหนดเซ็นเซอร์และประตูอยู่ใน
ใกล้โดยตรง (เดี่ยว-hop) การสื่อสารระหว่างโหนดเซ็นเซอร์และเป็นประตู
อาจเป็นไปได้ อย่างไรก็ตามWSN โปรแกรมส่วนใหญ่ต้องการจำนวนมากของเซ็นเซอร์
โหนดที่ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ทั้งนี้ทางอ้อม (Multi-hop) วิธีการสื่อสาร.
นั่นคือโหนดเซ็นเซอร์จะต้องไม่เพียง แต่สร้างและเผยแพร่ข้อมูลของตัวเอง แต่ยัง
ทำหน้าที่เป็นรีเลย์หรือการส่งต่อ โหนดสำหรับโหนดเซ็นเซอร์อื่น ๆ กระบวนการของการสร้างเส้นทาง
จากต้นทางไปยังอ่างล้างจาน (เช่นอุปกรณ์เกตเวย์) ข้ามอย่างใดอย่างหนึ่งหรือมากกว่ารีเลย์เรียกว่าเส้นทาง
และเป็นความรับผิดชอบที่สำคัญของเครือข่ายชั้นของโปรโตคอลสแต็คการสื่อสาร เมื่อ
โหนดของ WSN จะนำไปใช้ในลักษณะที่กำหนด (เช่นพวกเขาจะอยู่ในบางสถานที่ที่กำหนดไว้
), การสื่อสารระหว่างพวกเขาและประตูสามารถเกิดขึ้นได้โดยใช้เส้นทางที่กำหนดไว้
อย่างไรก็ตามเมื่อโหนดที่ใช้งานในแบบสุ่ม (เช่น
พวกเขาจะกระจายอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบสุ่ม) topologies ผลที่ไม่สม่ำเสมอและไม่แน่นอน
ในกรณีนี้มันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับโหนดเหล่านี้ที่จะจัดระเบียบตัวเองว่าเป็นพวกเขา
ต้องให้ความร่วมมือในการตรวจสอบตำแหน่งของพวกเขาระบุเพื่อนบ้านของพวกเขาและค้นพบเส้นทางไปยัง
อุปกรณ์เกตเวย์บทนี้จะแนะนำประเภทหลักของการกำหนดเส้นทางโปรโตคอลและกลยุทธ์
ข้อมูลการเผยแพร่และกล่าวถึงการแก้ปัญหาของรัฐของศิลปะสำหรับแต่ละประเภท

7.1 ภาพรวมของความรับผิดชอบที่สำคัญของเลเยอร์เครือข่ายคือการหาเส้นทางจากแหล่งข้อมูลที่จะจมอุปกรณ์
( เช่นเกตเวย์) ในรูปแบบการกำหนดเส้นทางเดียวพฮอพ (ซ้ายกราฟในรูป 7.1) โหนดเซ็นเซอร์ทั้งหมด
มีความสามารถที่จะสื่อสารโดยตรงกับอุปกรณ์ที่อ่างล้างจาน รูปแบบการสื่อสารที่ตรงนี้เป็นวิธีการที่ง่ายที่สุด
ที่ข้อมูลทั้งหมดเดินทางกระโดดเดียวไปถึงปลายทาง แต่
ในการตั้งค่าการปฏิบัตินี้วิธีเดียวที่กระโดดไม่สมจริงและกระโดดหลายรูปแบบการสื่อสาร
(กราฟขวาในรูป 7.1) จะต้องถูกนำมาใช้ ในกรณีนี้คืองานที่สำคัญของ
เลเยอร์เครือข่ายของโหนดเซ็นเซอร์ทั้งหมดคือการระบุเส้นทางจากเซ็นเซอร์จะจมในหลาย
โหนดเซ็นเซอร์อื่น ๆ ทำหน้าที่เป็นรีเลย์ การออกแบบของโปรโตคอลเส้นทางนี้เป็นสิ่งที่ท้าทาย
เนื่องจากลักษณะเฉพาะของ WSNs รวมทั้งการขาดแคลนทรัพยากรหรือควบคู่
ของสื่อไร้สาย ตัวอย่างเช่นการประมวลผล จำกัด การจัดเก็บแบนด์วิธและ
ขีดความสามารถในการแก้ปัญหาพลังงานที่ต้องใช้เส้นทางที่มีน้ำหนักเบาในขณะที่แบบไดนามิกบ่อย
การเปลี่ยนแปลงใน WSN (เช่นการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างเนื่องจากความล้มเหลวของโหนด) ต้องแก้ปัญหาการกำหนดเส้นทาง
รูป 7.1 รูปแบบการกำหนดเส้นทางเดียวพฮอพ (ซ้าย) เมื่อเทียบกับรุ่นหลายเส้นทางการฟ้อนรำ (ขวา .)
ที่มีการปรับตัวและมีความยืดหยุ่น ต่อไปซึ่งแตกต่างจากโปรโตคอลแบบดั้งเดิมสำหรับเครือข่ายแบบมีสาย,
โปรโตคอลสำหรับเครือข่ายเซ็นเซอร์อาจจะไม่สามารถที่จะพึ่งพาแผนการที่อยู่ทั่วโลก
(เช่นอยู่ IP บนอินเทอร์เน็ต).
มีหลายวิธีในการจัดเส้นทางโปรโตคอล

รูปที่ 7.2 นำเสนอสามชนิดที่แตกต่างกัน
ขึ้นอยู่กับโครงสร้างเครือข่ายหรือองค์กรกระบวนการการค้นพบเส้นทาง
และการดำเนินงานโปรโตคอล (อัล karaki และ kamal 2004) ด้วยความเคารพให้กับองค์กรเครือข่าย
โปรโตคอลส่วนใหญ่พอดีกับหนึ่งในสามของการเรียน แบนที่ใช้โปรโตคอลเส้นทาง
พิจารณาโหนดทั้งหมดของการทำงานเท่ากันหรือบทบาท ในทางตรงกันข้ามในลำดับชั้นตามเส้นทาง
โปรโตคอลโหนดที่แตกต่างกันอาจจะถือว่ามีบทบาทที่แตกต่างกันในขั้นตอนการกำหนดเส้นทางที่เป็นบาง
โหนดอาจจะส่งข้อมูลในนามของผู้อื่นในขณะที่โหนดอื่น ๆ เพียง แต่สร้างและเผยแพร่
ข้อมูลเซ็นเซอร์ของตัวเองสถานที่ที่ใช้โปรโตคอลเส้นทางพึ่งพาข้อมูลสถานที่
จากโหนดในการตัดสินใจการกำหนดเส้นทาง โปรโตคอลเส้นทางมีความรับผิดชอบในการระบุหรือการค้นพบเส้นทาง
จากแหล่งหรือผู้ส่งไปยังผู้รับที่ตั้งใจไว้ เส้นทางนี้การค้นพบกระบวนการ
นอกจากนี้ยังสามารถใช้ในการแยกความแตกต่างระหว่างประเภทที่แตกต่างกันของการกำหนดเส้นทางโปรโตคอล ปฏิกิริยา
โปรโตคอลเส้นทางค้นพบความต้องการที่เป็นเมื่อใดก็ตามที่มาต้องการที่จะส่งข้อมูลไปยังผู้รับ
และไม่ได้มีเส้นทางที่จัดตั้งขึ้น ในขณะที่การค้นพบเส้นทางปฏิกิริยา
คิด 7.2 ประเภทของการกำหนดเส้นทางโปรโตคอล.
เกิดความล่าช้าก่อนที่จะส่งข้อมูลที่เกิดขึ้นจริงสามารถเกิดขึ้นได้โปรโตคอลเส้นทางเชิงรุกสร้าง
เส้นทางก่อนที่พวกเขามีความจำเป็นจริง หมวดหมู่ของโปรโตคอลนี้ก็มักจะอธิบาย
เป็นตารางที่ขับเคลื่อนด้วยเพราะการตัดสินใจส่งต่อท้องถิ่นจะขึ้นอยู่กับเนื้อหาของการกำหนดเส้นทาง
ตารางที่มีรายชื่อของสถ​​านที่ท่องเที่ยวรวมกับอย่างใดอย่างหนึ่งหรือมากกว่าต่อไปกระโดดเพื่อนบ้าน
ที่นำไปสู่​​สถานที่เหล่านี้และค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับแต่ละตัวเลือกที่กระโดดต่อไป ขณะ
โปรโตคอลตารางที่ขับเคลื่อนด้วยขจัดความล่าช้าการค้นพบเส้นทางที่พวกเขาอาจจะก้าวร้าวมากเกินไป
ในเส้นทางที่ได้รับการยอมรับว่าอาจจะไม่เป็นที่ต้องการ ต่อไปช่วงเวลาระหว่างการค้นพบเส้นทาง
และการใช้งานจริงของเส้นทางอาจมีขนาดใหญ่มากที่อาจนำไปสู่​​การที่ล้าสมัย
เส้นทาง (เช่นการเชื่อมโยงไปตามเส้นทางที่อาจจะหักในขณะเดียวกัน) ที่สุด
ค่าใช้จ่ายของการสร้างตารางเส้นทางได้อย่างมีนัยสำคัญเช่นในบางโปรโตคอลมัน
เกี่ยวข้องกับการแพร่กระจายข้อมูลท้องถิ่นของโหนด (เช่นรายการของเพื่อนบ้าน) อื่น ๆ
โหนดทั้งหมดในเครือข่าย บางโปรโตคอลจัดแสดงลักษณะของโปรโตคอลทั้งสองปฏิกิริยาและเชิงรุก
และอยู่ในประเภทของโปรโตคอลเส้นทางไฮบริด ในที่สุดการกำหนดเส้นทางโปรโตคอล
ยังแตกต่างกันในการดำเนินงานของพวกเขาเช่นโปรโตคอลการเจรจาต่อรองตามจุดมุ่งหมายที่จะลด
การส่งข้อมูลที่ซ้ำซ้อนโดยอาศัยการแลกเปลี่ยนข้อความระหว่างการเจรจาต่อรอง
เพื่อนบ้านโหนดเซ็นเซอร์ก่อนที่จะถ่ายโอนข้อมูลที่เกิดขึ้นจริงที่เกิดขึ้น ครอบครัวสปินของโปรโตคอล
(ส่วน 7.5) เป็นของประเภทนี้ โปรโตคอล multipath ตามใช้เส้นทางหลาย ๆ
เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพที่สูงขึ้นหรือยอมรับความผิด แบบสอบถามที่ใช้โปรโตคอลเส้นทาง
จะเริ่มรับซึ่งก็คือโหนดเซ็นเซอร์ส่งข้อมูลในการตอบสนองต่อคำสั่งที่ออกโดย
โหนดปลายทาง เป้าหมายของการ QoS ตามเส้นทางโปรโตคอลคือการตอบสนองคุณภาพการ-
บริการบางอย่าง (QoS) ตัวชี้วัด (หรือการรวมกันของตัวชี้วัดหลาย) เช่น latency ต่ำต่ำ
การใช้พลังงานหรือการสูญเสียแพ็คเก็ตต่ำ ที่สุดโปรโตคอลเส้นทางยังแตกต่างกันในทาง
พวกเขาสนับสนุนการประมวลผลข้อมูลในเครือข่ายโปรโตคอลที่สอดคล้องกันตามการดำเนินการเพียงขั้นต่ำ
จำนวนของการประมวลผล (เช่นการกำจัดรายการที่ซ้ำกันเวลาปั๊ม) ก่อนที่ข้อมูลเซ็นเซอร์
ถูกส่งไปยังเครื่องรับและรวบรวมข้อมูล แต่ในโปรโตคอล noncoherent ตามโหนด
อาจจะดำเนินการประมวลผลในท้องถิ่นอย่างมีนัยสำคัญของข้อมูลดิบก่อนที่จะถูกส่งไปยังโหนดอื่น ๆ สำหรับการประมวลผลต่อไป
.
เพิ่มเติมเมื่อข้อมูลเซ็นเซอร์จะถูกส่งไปอย่างชัดเจนในการอย่างใดอย่างหนึ่งหรือมากกว่ารับเส้นทางถือว่า
โหนดเป็นศูนย์กลาง โปรโตคอลส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่การกำหนดเส้นทาง unicast คือการส่งต่อของเซ็นเซอร์
ข้อมูลไปยังอีกหนึ่งรับ ผู้รับและถ่ายทอดวิธีการกำหนดเส้นทางในมืออื่น ๆ ,
เผยแพร่ข้อมูลไปยังโหนดหลายหรือทั้งหมดตามลำดับ เป็นศูนย์กลางข้อมูลการกำหนดเส้นทางจะใช้เมื่อ
โหนดจะไม่ได้รับการแก้ไขอย่างชัดเจนแต่แทนที่จะรับจะมีคำอธิบายโดยปริยายโดย
คุณลักษณะบางอย่าง ตัวอย่างเช่นแบบสอบถามที่ออกโดยอุปกรณ์เกตเวย์สามารถร้องขออุณหภูมิ
อ่านและเซ็นเซอร์เท่านั้นที่สามารถเก็บข้อมูลดังกล่าวตอบสนองการสอบถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เผยข้อมูลรวบรวม โดยโหนเซ็นเซอร์ใน WSN เป็นมักจะแพร่ไปทาง station
(gateway) ฐานที่เชื่อมโยง WSN กับเครือข่ายอื่น ๆ ซึ่งข้อมูลสามารถจะ visualized วิเคราะห์,
และละครตาม ในเครือข่ายเซ็นเซอร์ขนาดเล็กที่มีโหนเซนเซอร์และเกตเวย์ใน
ปิดพัก ติดต่อสื่อสาร (ตู้เดียว) โดยตรงระหว่างโหนทั้งหมดของเซ็นเซอร์ประตู
อาจจะเป็นไปได้ อย่างไรก็ตาม ใช้งาน WSN ส่วนใหญ่ต้องการจำนวนมากของเซ็นเซอร์
โหนที่ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ การ necessitating วิธีการสื่อสาร (หลายตู้) ทางอ้อมเป็นการ
คือ โหนเซ็นเซอร์ต้องไม่เพียงแต่สร้าง และกระจายข้อมูลของตนเอง แต่ยัง
เป็นรีเลย์ หรือส่งต่อโหนสำหรับโหนเซ็นเซอร์ กระบวนการสร้างเส้นทาง
จากแหล่งที่ไปอ่าง (เช่น อุปกรณ์ประตู) ในการถ่ายทอดข้อมูลแบบ หนึ่งคือสาย
และเป็นความรับผิดชอบหลักของชั้นเครือข่ายของกองซ้อนของโพรโทคอลการสื่อสาร เมื่อ
WSN เป็นโหนดที่ใช้งานในลักษณะ deterministic (เช่น พวกเขาจะอยู่ที่บาง
กำหนดการสถานที่), การสื่อสารระหว่างพวกเขาและเกตเวย์สามารถเกิดขึ้นได้โดยใช้
กำหนดการเส้นทาง อย่างไรก็ตาม เมื่อปรับใช้โหนใน randomized (i.e.,
they มีกระจายอยู่ทั่วไปสภาพแวดล้อมแบบสุ่ม), โทได้มี nonuniform
และคาดเดาไม่ ในกรณีนี้ มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับโหนเหล่านี้เพื่อจัดระเบียบตนเอง นั่นคือ พวกเขา
ต้องร่วมมือกันเพื่อกำหนดตำแหน่งของพวกเขา ระบุบ้านของพวกเขา และการค้นพบเส้นทางไป
อุปกรณ์เกตเวย์ บทนี้แนะนำประเภทหลักของโพรโทคอสายงานการผลิต และ
กลยุทธ์การเผยแพร่ข้อมูล และอธิบายการแก้ไขปัญหารัฐ-of-the-art สำหรับแต่ละประเภท
7.1 ภาพรวม
ความรับผิดชอบหลักของเลเยอร์เครือข่ายคือการ หาเส้นทางจากแหล่งข้อมูลไปยังอุปกรณ์จม
(e.g., gateways) ในตัวแบบสายเดี่ยวตู้ (ซ้ายกราฟในรูปที่ 7.1), โหนเซ็นเซอร์ทั้งหมด
มีการสื่อสารโดยตรงกับอุปกรณ์อ่างล้างจาน เป็นรูปแบบการสื่อสารตรงนี้
วิธีที่ง่ายที่สุด ซึ่งข้อมูลทั้งหมดส่งตู้เดียวถึงปลายทาง อย่างไรก็ตาม,
ในปฏิบัติการตั้งค่า วิธีเดียวตู้นี้จะไม่สื่อสารหลายตู้และ
ต้องใช้รูปแบบ (กราฟขวาในรูป 7.1) ในกรณีนี้ งานสำคัญการ
ชั้นเครือข่ายโหนเซ็นเซอร์ทั้งหมดจะระบุเส้นทางจากเซนเซอร์ไปอ่างทั้งหลาย
โหนอื่น ๆ เซนเซอร์ที่ทำหน้าที่เป็นรีเลย์ การออกแบบโพรโทคอสายงานการผลิตนี้จะท้าทาย
เนื่องจากลักษณะเฉพาะของ WSNs รวมทั้งการขาดแคลนทรัพยากรหรือที่ unreliability
ของสื่อไร้สาย ตัวอย่าง การประมวลผลจำกัด จัดเก็บ แบนด์ วิดท์ และ
กำลังพลังงานต้องแก้ไขสายงานการผลิตที่มีน้ำหนักเบา ขณะไดนามิกบ่อย
ใน WSN (เช่น โทโพโลยีเปลี่ยนเนื่องจากความล้มเหลวโหน) การเปลี่ยนแปลงต้องแก้ไขสายงานการผลิต
7.1 รูปเดียวตู้รุ่นสาย (ซ้าย) เทียบกับรูปแบบสายงานการผลิตหลายตู้ (ขวา) .
ที่จะเหมาะสม และมีความยืดหยุ่น ต่อไป ซึ่งแตกต่างจากโพรโทคอสายงานการผลิตแบบดั้งเดิมสำหรับเครือข่ายแบบมีสาย,
protocols สำหรับเครือข่ายเซนเซอร์อาจไม่สามารถใช้บนโลกรับมือแผนงาน
(e.g., IP addresses on the Internet)
มีหลายวิธีในการจัดประเภทโพรโทคอสายงานการผลิต

รูป 7.2 แสดงสามแตกต่าง
จัดประเภทตามโครงสร้างของเครือข่ายหรือองค์กร กระบวนการค้นหาเส้นทาง,
และการโพรโทคอล (อัล-Karaki และ Kamal 2004) กับเครือข่ายองค์กร,
โพรโทคอสายงานการผลิตมากที่สุดพอดีเป็นหนึ่งในสามชั้น แบนโดยใช้โพรโทคอสายงานการผลิต
พิจารณาโหนทั้งหมดของบทบาทหรือทำงานเท่านั้น ในทางตรงกันข้าม ในลำดับชั้นตามสายงาน
โพรโทคอล โหนอื่นอาจสมมติบทบาทต่าง ๆ ในสายงานการผลิตการ คือ บาง
โหนอาจส่งข้อมูลในนามของผู้อื่น ในขณะที่โหนอื่น ๆ สร้าง และเผยแพร่เท่านั้น
ข้อมูลเซนเซอร์ของตัวเองได้ ยึดตำแหน่งโพรโทคอสายงานการผลิตอาศัยข้อมูลตำแหน่ง
จากโหนสายตัดสินใจ โพรโทคอสายงานการผลิตมีหน้าที่ในการระบุ หรือ
ค้นหาเส้นทางจากแหล่งหรือผู้ส่งไปยังผู้รับที่กำหนดไว้ ค้นพบเส้นทางนี้
ยังสามารถใช้กระบวนการเพื่อแยกระหว่างชนิดของโพรโทคอสายงานการผลิตได้ ปฏิกิริยา
โพรโทคอลการค้นพบเส้นทางตามความต้อง คือ เมื่อใดก็ตามแหล่งต้องการส่งข้อมูล
เครื่องรับและจะไม่มีกระบวนการผลิตก่อตั้งขึ้น ในขณะที่ค้นพบเส้นทางปฏิกิริยา
รูป 7.2 ประเภทของสายงานการผลิตโพรโทคอล
ต่อความล่าช้าก่อนส่งข้อมูลจริงสามารถเกิดขึ้นได้ สร้างโพรโทคอสายงานการผลิตเชิงรุก
เส้นทางก่อนที่พวกเขามีความจำเป็นจริง อธิบายประเภทของโปรโตคอลนี้ยังมักจะ
เป็นตารางควบคุม เนื่องจากตัดสินใจส่งท้องถิ่นขึ้นอยู่กับเนื้อหาของสาย
บ้านตู้ถัดไปอย่าง น้อยหนึ่งตารางที่ประกอบด้วยรายการของสถานที่ท่องเที่ยว รวม
ที่นำไปสู่จุดหมายปลายทางและเชื่อมโยงกับตัวเลือกแต่ละ hop ถัดไปต้นทุนเหล่านี้ ในขณะที่
ตารางควบคุมโพรโทคอลกำจัดความล่าช้าการค้นพบกระบวนการผลิต พวกเขาอาจจะก้าวร้าวเกินไป
ในที่ เส้นทางจะสร้างที่อาจไม่ถูกต้อง เพิ่มเติม ช่วงเวลาระหว่าง
ค้นพบกระบวนการผลิตและใช้จริงของกระบวนการผลิตสามารถมีขนาดใหญ่มาก อาจนำไปสู่การล้า
เส้นทาง (เช่น การเชื่อมโยงตามกระบวนการผลิตอาจมีเสียในขณะเดียวกัน) ในที่สุด การ
ต้นทุนของการสร้างตารางสายงานการผลิตได้อย่างมีนัยสำคัญ ตัวอย่าง ในบาง protocols ได้
เกี่ยวข้องเผยแพร่ข้อมูลท้องถิ่นของโหนด (เช่นรายชื่อเพื่อนบ้าน) ไปทั้งหมด
โหนดในเครือข่าย บางโพรโทคอแสดงลักษณะของปฏิกิริยา และเชิงรุก
protocols และอยู่ในประเภทของโพรโทคอสายงานการผลิตแบบผสมผสาน ในที่สุด เส้นทางโปรโตคอล
ยัง ต่างในการดำเนินงานของพวกเขา เช่น เจรจาต่อรองโดยใช้โพรโทคอลมุ่งมั่นที่จะลด
ถ่ายโอนข้อมูลที่ซ้ำซ้อน โดยอาศัยการแลกเปลี่ยนข้อเจรจาระหว่าง
เพื่อนบ้านโหนเซ็นเซอร์ก่อนจริงข้อมูลโอนย้ายเกิดขึ้น ครอบครัวหมุนของโพรโทคอล
(Section 7.5) เป็นสมาชิกประเภทนี้ โปรโตคอลแบบ multipath ใช้หลายเส้นทางพร้อม
เพื่อยอมรับประสิทธิภาพหรือข้อบกพร่องที่สูง ใช้แบบสอบถามโพรโทคอสายงานการผลิต
มีการรับสัญญาณเริ่ม งานคือ เซ็นเซอร์โหนดที่ส่งข้อมูลตอบแบบสอบถามออกแบบ
โหนปลายทาง เป้าหมายของ QoS โดยใช้โพรโทคอสายงานการผลิตคือการ ตอบสนองเป็นบาง Qualityof-
บริการ (QoS) วัด (หรือการรวมกันของหลายวัด), เช่น latency ต่ำ ต่ำ
การใช้พลังงาน หรือสูญเสียแพคเก็ตต่ำ สุดท้าย โพรโทคอสายงานการผลิตแตกแบบยัง
พวกเขาสนับสนุนการประมวลผลข้อมูลในเครือข่าย โปรโตคอลแบบ Coherent ดำเนินการเฉพาะอย่างน้อย
จำนวนการประมวลผล (เช่น ขจัดข้อมูลซ้ำ เวลาปั๊ม) ก่อนเซ็นเซอร์ข้อมูล
ถูกส่งไปยังผู้รับและห่วง อย่างไรก็ตาม ใน noncoherent ตามโปรโต โหน
อาจทำการประมวลผลเฉพาะที่สำคัญของข้อมูลดิบก่อนที่จะส่งไปยังโหนสำหรับ
ไปประมวลผลได้
ต่อ เมื่อเซ็นเซอร์ข้อมูลถูกส่งไปยังผู้รับอย่าง น้อยหนึ่งอย่างชัดเจน สายงานการผลิตจะถือว่า
โหนเจ้าพระยา โพรโทคอสายงานการผลิตส่วนใหญ่เน้นระบุสายงานการผลิต นั่นคือ การส่งต่อของเซ็นเซอร์
ข้อมูลผู้รับเดียวกัน แบบหลายผู้รับและถ่ายทอดแนวทาง ในทางกลับกัน สาย
สื่อข้อมูลทั้งหมด หรือหลายโหน ตามลำดับ ข้อมูลเกี่ยวกับสายใช้เมื่อ
โหนอย่างชัดเจนไม่ระบุ แต่แต่ ผู้รับมีนัยอธิบายบาง
แอตทริบิวต์ ตัวอย่าง แบบสอบถามที่ออก โดยอุปกรณ์เกตเวย์อาจขออุณหภูมิ
อ่านและเซนเซอร์ที่สามารถรวบรวมข้อมูลตอบแบบสอบถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลที่เก็บรวบรวมโดยโหนดเซ็นเซอร์ใน wsn ที่จะถูกส่งไปยังสถานีฐาน
(เกตเวย์)ที่ L wsn ที่พร้อมด้วยเครือข่ายอื่นที่มีข้อมูลที่สามารถนำมาวิเคราะห์เคียงข้างโดยทั่วไปแล้ว
และเมื่อ ในเครือข่ายเซ็นเซอร์ขนาดเล็กสถานที่ซึ่งโหนดเซ็นเซอร์และเกตเวย์ที่อยู่ใน
อยู่ใกล้โดยตรง( single - ท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆ)การสื่อสารระหว่างโหนดเซ็นเซอร์ทั้งหมดและเกตเวย์
อาจเป็นไปได้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามแอปพลิเคชัน wsn มากที่สุดต้องใช้หมายเลขขนาดใหญ่ของโหนดเซ็นเซอร์
ที่ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่จำเป็นต้องได้รับความโดยอ้อม(แบบมัลติ - ท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆ)แนวทางการสื่อสารที่.
ที่เป็นโหนดเซ็นเซอร์จะต้องไม่เพียงสร้างและเผยแพร่ข้อมูลของตัวเองแต่ยัง
เป็นโหนดการส่งต่อหรือรีเลย์สำหรับโหนดเซ็นเซอร์อื่นๆ ขั้นตอนในการจัดตั้งพาธ
จากแหล่งที่มาที่ไปที่อ่าง(เช่นอุปกรณ์เกตเวย์)เพื่อข้ามผ่านหนึ่งหรือมากกว่ารีเลย์จะเรียกว่าการเราติ้ง
และเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบของชั้นเครือข่ายของสแต็กโปรโตคอลการสื่อสาร เมื่อโหนด
ของ wsn ที่จะถูกนำไปใช้งานในลักษณะรู้(เช่นพวกเขาจะอยู่ที่ตำแหน่งที่กำหนดไว้ล่วงหน้าบางอย่าง
ซึ่งจะช่วย)การสื่อสารระหว่างเขาและเกตเวย์จะสามารถเกิดขึ้นโดยใช้เส้นทาง
ไว้ล่วงหน้า แต่ถึงอย่างไรก็ตามเมื่อโหนดที่จะถูกนำไปใช้งานในแฟชั่นแบบสุ่มตัวอย่าง(เช่น
ห้องพักกระจายตัวอยู่ใน สภาพแวดล้อม แบบสุ่ม)ส่งผลให้โทโพโลยีที่มี nonuniform
และไม่สามารถคาดเดาได้ ในกรณีนี้ก็มีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับโหนดนี้จะบริการตัวเอง - จัดระเบียบนั่นคือพวกเขา
จะต้องให้ความร่วมมือในการกำหนดตำแหน่งของตนระบุเพื่อนบ้านของพวกเขาและสำรวจเส้นทางไปยังอุปกรณ์เกตเวย์
ซึ่งจะช่วยได้บทนี้จะแนะนำ ประเภท หลักของการเราติ้งกลยุทธ์เผยแพร่
ข้อมูลและโปรโตคอลและกล่าวถึงโซลูชันในแบบที่ทันสมัยสำหรับ ประเภท

แต่ละบทสรุป 7.1 ความรับผิดชอบหลักของชั้นเครือข่ายที่มีในการค้นหาพาธจากแหล่งข้อมูลในอุปกรณ์ระบาย
(เช่นเกตเวย์) ในรุ่นเดียว - ท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆการเราติ้ง(กราฟไปทางซ้ายในรูปที่ 7.1 )โหนดเซ็นเซอร์ทั้งหมด
มีความสามารถในการสื่อสารโดยตรงกับอุปกรณ์อ่าง รุ่นการสื่อสารโดยตรงนี้คือ
วิธีการง่ายที่สุดที่มีข้อมูลทั้งหมดจะเดินทางไปเพื่อท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆเพียงตัวเดียวเพื่อเข้าถึงยังปลายทาง แต่ถึงอย่างไรก็ตาม
ในการตั้งค่าการใช้งานได้จริงแบบ Single - เพื่อไปตามสถานที่ต่างๆรายการนี้มีอิสรเสรีและมีหลายไปตามสถานที่ต่างๆการสื่อสาร
รุ่น(กราฟอยู่ในรูปที่ 7.1 )ที่จะต้องนำมาใช้ ในกรณีนี้งานที่มีความสำคัญของ
ตามมาตรฐานชั้นเครือข่ายของโหนดเซ็นเซอร์ทั้งหมดคือการระบุพาธจากเซ็นเซอร์เพื่อระบายที่อยู่ทางฝั่งด้านตรงข้ามหลาย
อื่นๆเซนเซอร์โหนดทำหน้าที่เป็นรีเลย์ การออกแบบของโปรโตคอลการเราติ้งที่มีความท้าทาย
เนื่องจากลักษณะที่โดดเด่นของ wsns รวมถึงความขาดแคลนทรัพยากรหรือ unreliability
ซึ่งจะช่วยให้มีขนาดกลางแบบไร้สายได้ ตัวอย่างเช่นการจัดเก็บข้อมูลเพิ่มแบนด์วิดธ์สำหรับการประมวลผลจำกัด(มหาชน)และ
ตามมาตรฐานความจุพลังงานจำเป็นต้องใช้โซลูชันการเราติ้งที่มีน้ำหนักเบา,ในขณะที่ที่ใช้งานบ่อยๆแบบไดนามิก
ซึ่งจะช่วยในการเปลี่ยนแปลงที่ wsn (เช่น,โทโพโลยีการเปลี่ยนแปลงไปยังโหนดเนื่องจากความล้มเหลว)ต้องใช้โซลูชันการเราติ้ง
รูปที่ 7.1 แบบ Single - ท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆการเราติ้งรุ่น(ซ้าย)เมื่อเทียบกับแบบมัลติ - ท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆการเราติ้งรุ่น(ด้านขวา). n ที่มีปรับเปลี่ยนและยืดหยุ่นได้ อีกไม่เหมือนกับโปรโตคอลการเราติ้งแบบดั้งเดิมสำหรับเครือข่ายแบบมีสาย
โปรโตคอลสำหรับการใช้งานในเครือข่ายเซ็นเซอร์อาจไม่สามารถใช้ในการระบุปลายทางโลกโครงสร้าง
(เช่น IP แอดเดรสในอินเทอร์เน็ต)..
มีหลากหลายวิธีในการแบ่ง ประเภท โปรโตคอลการเราติ้ง รูปที่ 7.2 แสดง

แตกต่างกันสาม
การแบ่ง ประเภท ตามองค์กรหรือโครงสร้างเครือข่ายที่ขั้นตอนการตรวจหาเส้นทางที่
และการใช้งานโปรโตคอล( al-karaki และ kamal 2004 ) ด้วยความเคารพในองค์กรเครือข่าย
โปรโตคอลการเราติ้งมากที่สุดเข้ากับหนึ่งในสามชั้นเรียน จอแบนซึ่งใช้โปรโตคอลการเราติ้ง
ซึ่งจะช่วยพิจารณาโหนดในทุกบทบาทหรือการใช้งานเท่ากัน ในความเข้มในแบบลำดับชั้นซึ่งใช้โปรโตคอลการเราติ้ง
โหนดแตกต่างกันอาจจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบบทบาทที่แตกต่างในกระบวนการการเราติ้งที่มี
โหนดบางอย่างอาจส่งต่อข้อมูลในนามของผู้อื่นในขณะที่คนอื่นๆโหนดสร้างและเผยแพร่
เท่านั้นข้อมูลจากเซ็นเซอร์เป็นของตัวเองโปรโตคอลการเราติ้งตามตำแหน่งที่ต้องอาศัยบนที่ตั้งที่ได้ข้อมูลจากโหนด
ซึ่งจะช่วยในการทำให้การตัดสินใจการเราติ้ง โปรโตคอลการเราติ้งเป็นผู้รับผิดชอบในการระบุหรือ
การสำรวจเส้นทางจากผู้ส่งหรือแหล่งที่มาที่ไปยังตัวรับสัญญาณได้ เส้นทางการสำรวจ
ขั้นตอนนี้สามารถใช้เพื่อจำแนกความแตกต่างระหว่าง ประเภท ที่แตกต่างกันของโปรโตคอลการเราติ้งยัง โปรโตคอลในเชิงปฏิกริยา
ซึ่งจะช่วยสำรวจเส้นทางตามต้องการที่จะเมื่อใดก็ตามที่ต้องการที่จะส่งข้อมูล
ไปยังตัวรับสัญญาณและไม่มีเส้นทางที่กำหนดไว้แล้ว ในขณะที่การส่งสัญญาณในเชิงปฏิกริยาเส้นทางการค้นพบ
รูปที่ 7.2 ประเภท ของโปรโตคอลการเราติ้งความล่าช้า.
ก่อนจะส่งข้อมูลที่แท้จริงจะเกิดขึ้นโปรโตคอลการเราติ้งในเชิงรุกสร้าง
เส้นทางก่อนที่พวกเขาจะเป็นที่ต้องการ ประเภท นี้เป็นของโปรโตคอลมักได้รับการอธิบายถึง
เป็นโต๊ะ - ขับรถด้วยเนื่องจากการตัดสินใจการส่งต่อในท้องถิ่นเป็นไปตามเนื้อหาของการเราติ้ง
โต๊ะที่ประกอบด้วยรายการของปลายทางซึ่งประกอบไปด้วยหนึ่งหรือมากกว่าถัดไป - เพื่อท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆที่นำไปสู่เพื่อนบ้าน
ซึ่งจะช่วยลดค่าใช้จ่ายและไปทางปลายทางเหล่านี้ที่เกี่ยวข้องพร้อมด้วยทางเลือกเพื่อท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆแต่ละถัดไป ในขณะที่โปรโตคอล
โต๊ะ - ขับรถลดความล่าช้าการค้นหาเส้นทางที่จะต้องใช้ความรุนแรง
ในเส้นทางที่มีการจัดตั้งที่อาจไม่มีความจำเป็น อีกช่วงเวลาระหว่างที่ใช้งานจริงและการสำรวจเส้นทางของเส้นทาง
ซึ่งจะช่วยให้สามารถมีขนาดใหญ่เป็นอย่างมากซึ่งอาจทำให้นำไปสู่เส้นทางล้าสมัย
(เช่นลิงค์ไปตามเส้นทางที่อาจจะมีขึ้นในระหว่างที่) ประการสุดท้าย
ซึ่งจะช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายในการสร้างตารางการเราติ้งที่มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่งสำหรับตัวอย่างเช่นในโปรโตคอลบางอย่างมัน
มีความเกี่ยวข้องกับแพร่กระจายสู่ข้อมูลท้องถิ่นของโหนด(เช่นรายการของเพื่อนบ้าน)เพื่อไปยังอีก
โหนดในทุกที่ในเครือข่าย โปรโตคอลการแสดงบางส่วนของโปรโตคอลทั้งสองและคอยตามแก้ปัญหาในเชิงรุก
และเป็นของ ประเภท ของโปรโตคอลการเราติ้งไฮบริด สุดท้ายคือโปรโตคอลการเราติ้ง
ยังแตกต่างกันในการทำงานของตัวอย่างเช่นโปรโตคอลการเจรจาต่อรองซึ่งมีเป้าหมายที่จะลด
การส่งข้อมูลสำรองโดยอาศัยในการแลกเปลี่ยนของข้อความการเจรจาระหว่างโหนดเซ็นเซอร์
อยู่ในบริเวณใกล้เคียงก่อนถ่ายโอนข้อมูลที่แท้จริงเกิดขึ้น หมุนที่ครอบครัวของโปรโตคอล
(หัวข้อ 7.5 )เป็นส่วนหนึ่งของ ประเภท นี้ Multipath คืออะไร?โปรโตคอลแบบใช้ใช้เส้นทางหลายตัวพร้อมกันได้
ซึ่งจะช่วยให้ลดการเกิดความผิดพลาดหรือ ประสิทธิภาพ การทำงานที่สูงขึ้น โปรโตคอลการเราติ้งการสืบค้นพื้นฐาน - ใช้
มีตัวรับสัญญาณ - เริ่มต้นที่มีโหนดเซ็นเซอร์ส่งข้อมูลในการตอบคำถามโดยโหนด
ปลายทาง เป้าหมายของโปรโตคอลการเราติ้ง, คุณภาพ การบริการ( QoS )เป็นการสร้างความพึงพอใจบางอย่าง qualityof -
บริการ( QoS )ระบบเมตริก(หรือที่เป็นการรวมกันของระบบวัดผลหลายตัว)เช่นความล่าช้าการ บริโภค
ซึ่งจะช่วยประหยัดพลังงานต่ำหรือการสูญเสีย Packet ต่ำ สุดท้ายคือโปรโตคอลการเราติ้งยังแตกต่างกันในทางที่
พวกเขาสนับสนุนการประมวลผลข้อมูลในเครือข่ายโปรโตคอลต่อเนื่องกัน - ใช้การจัดการเท่านั้นที่ต่ำสุด
จำนวนของการประมวลผล(เช่นการลดความซ้ำซ้อนในการประทับ)ก่อนข้อมูลจากเซ็นเซอร์
จะถูกส่งไปยัง Active aggregators ข้อมูลและตัวรับสัญญาณ แต่ถึงอย่างไรก็ตามในโปรโตคอล noncoherent - ใช้โหนด
อาจทำการประมวลผลในท้องถิ่นอย่างมีนัยสำคัญของข้อมูลดิบก่อนที่จะส่งไปยังโหนดอื่นๆสำหรับ
ซึ่งจะช่วยเพิ่มเติมการประมวลผล.
เพิ่มเติมเมื่อมีการรับส่งข้อมูลเซ็นเซอร์จะถูกส่งไปยังตัวรับสัญญาณหนึ่งหรือมากกว่าอย่างชัดเจนการเราติ้ง
โหนดได้รับการพิจารณาให้เป็นศูนย์กลาง โปรโตคอลการเราติ้งส่วนใหญ่เน้นไปที่การเราติ้งแบบ Unicast ที่มีการส่งต่อข้อมูลของเซนเซอร์
ซึ่งจะช่วยในการเป็นตัวรับสัญญาณ การถ่ายทอดและแบบ Multicast ,เราติ้งแนวทางในอีกด้านหนึ่งที่
เผยแพร่ข้อมูลไปยังหลายคนหรือโหนดย่อยทั้งหมดตามลำดับ. ข้อมูล - ศูนย์กลางการเราติ้งจะถูกใช้เมื่อ
โหนดจะไม่ถูกกล่าวถึงอย่างชัดเจนแต่จะต้องมีการอธิบายโดยตัวรับสัญญาณบางอย่าง
แอตทริบิวต์ปรากฎอยู่ ตัวอย่างเช่นอุปกรณ์การสืบค้นได้ออกโดยเกตเวย์ที่อาจขอ อุณหภูมิ
การอ่านและเซ็นเซอร์เท่านั้นที่สามารถเก็บรวบรวมข้อมูลเช่นตอบสนองต่อคำถาม