The Central Building is distinguish

The Central Building is distinguished from its lumbering supporting players by Hadid’s characteristically dynamic geometry- in plan, it resembles a lightning bolt, physically connecting (and metaphorically animating) the surrounding sheds. Interstitial spaces are landscaped to become contemplative courtyards. The building’s sleek horizontality is emphasised by long slits of glazing cut into its flanks (Zaha’s version of Go Faster stripes, perhaps). At its north end, a huge dark blue volume, like a whale or ship’s prow, nudges out from behind the sheds to mark the main entrance.

Visitors, management and workers alike, since everyone uses the same entrance, are greeted by a soaring glazed lobby that acts as a giant vitrine for BMWs past and present, together with a cafe and the obligatory merchandise boutique. Overhead, the car skeletons (a raw steel chassis is known as a Body in White) slide soundlessly past, drenched in cool blue light. Here you also encounter the building’s imposing concrete structure, its astonishing precision made possible by the miracle of self-compacting concrete (AR January 2004). It seems as though the technical capabilities of construction and the architectural potential of form-making, through computer visualisation, has at last caught up with and made manifest the outpourings of Hadid’s imagination, for so long widely considered unbuildable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาคารเซนทรัลจะแตกต่างไปจากผู้เล่นที่สนับสนุนของ lumbering โดยหะของเรขาคณิตแบบไดนามิก characteristically-แผน มันมีลักษณะผ่า เชื่อมต่อทางกายภาพ (และ metaphorically ทำให้เคลื่อนไหว) รายล้อมด้วย sheds หลากช่องมีภูมิทัศน์ที่เป็น สนามหญ้าพรุ Horizontality เงาของอาคารเป็น emphasised โดย slits ยาวของกระจกที่ตัดเป็นของ flanks (Zaha ของรุ่นไปเร็วแถบ บางที) ท้ายของเหนือ ใหญ่มืดฟ้า volume เช่นวาฬหรือเพราของเรือ เขยิบคลิออกพอ sheds เพื่อทำเครื่องหมายบริเวณผู้เข้าชม จัดการ และคนงานที่เหมือนกัน เพราะทุกคนใช้ทางเข้าเดียวกัน ได้รับการต้อนรับ โดยล็อบบี้เคลือบหน้าผาที่ทำหน้าที่เป็น vitrine ยักษ์สำหรับ BMWs ในอดีต และปัจจุบัน ร่วมกัน มีร้านกาแฟและบูติกสินค้าบังคับ โสหุ้ย โครงกระดูกในรถ (ตัวถังเป็นเหล็กดิบเรียกว่าร่างกายสีขาว) ภาพนิ่ง soundlessly อดีต ซึ่งอยู่ในแสงสีฟ้าเย็น ที่นี่คุณยังพบอาคารที่สง่างามโครงสร้างคอนกรีต ความแม่นยำของอันตระการตาได้จากโรงแรมมิราเคิลของคอนกรีตเองกระชับ (AR 2547 มกราคม) ดูเหมือนว่าความสามารถทางเทคนิคการก่อสร้างและศักยภาพของฟอร์มทำ ผ่านการสร้างมโนภาพของคอมพิวเตอร์ สถาปัตยกรรมได้ที่สุดท้ายติดขึ้นด้วย และทำ outpourings ของจินตนาการของหะ สำหรับนาน อย่างกว้างขวางถือว่า unbuildable

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตึกกลางแตกต่างจากการแปรรูปไม้ที่สนับสนุนโดยผู้เล่นของลักษณะพลวัตเรขาคณิต - นีซในแผน มันเหมือนสายฟ้าฟาด ทางกายภาพ ( การเชื่อมต่อและภาพเคลื่อนไหว ) รอบหาย ช่องว่างระหว่างกลางมีภูมิทัศน์เป็นจิตต courtyards .horizontality เงาของอาคารโดยเน้นยาว slits ของกระจกตัดเข้าสู่ทีม ( นาตาชา รุ่นไปทางเร็ว บางที ) ในตอนท้ายของทางเหนือ มีขนาดใหญ่ สีน้ำเงินเข้ม ปริมาณ เช่น ปลาวาฬ หรือ หัวเรือ nudges ออกมาจากด้านหลังเพิงเครื่องหมายทางเข้าหลัก

ผู้เข้าเยี่ยมชม การจัดการและแรงงานเหมือนกัน เพราะทุกคนใช้ทางเข้าเดียวกันจะได้รับการต้อนรับโดยลอยเคลือบล็อบบี้ที่ทำหน้าที่เป็นตู้กระจกแสดงสินค้าที่ยิ่งใหญ่สำหรับบีเอ็มดับเบิลยู ในอดีต และ ปัจจุบัน ร่วมกับ คาเฟ่ และบูติค สินค้าบังคับ . ค่าใช้จ่ายในรถโครงกระดูก ( ตัวถังเหล็กดิบเป็นที่รู้จักกันเป็นร่างกายในสีขาว ) สไลด์อยู่เงียบ ๆ ที่ผ่านมา ชุ่มเย็นแสงสีฟ้า ที่นี่คุณสามารถพบการสร้างเป็นโครงสร้างคอนกรีตมันน่าอัศจรรย์ที่แม่นยำทำให้เป็นไปได้โดยปาฏิหาริย์ของตนเองอัดคอนกรีต ( AR - มกราคม 2547 ) ดูเหมือนว่าความสามารถด้านเทคนิคของการก่อสร้างและศักยภาพทางสถาปัตยกรรมของทำแบบฟอร์ม ผ่านภาพคอมพิวเตอร์ , ได้จับและได้ปรากฏ outpourings ของจินตนาการ นีซ , มานานอย่างกว้างขวางว่า unbuildable .