The encouragement to practice nonat

The encouragement to practice nonattachment can apply to material
things. This is one of the reasons monastics own very few things and
must depend on the generosity of laypeople each day for their meals.
Consequently, giving is encouraged by the Buddha, who said to his followers:
“If people knew as I know the results of sharing, they would offer
up everything they had” (Itivuttaka). But this attitude is also meant
to extend toward immaterial things. Reality, as taught by the Buddha,
is fundamentally empty and impermanent. Things are constantly in
flux, and our lack of control over our reality is the source of much of
our anxiety and suffering.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำลังใจฝึก nonattachment สามารถใช้กับวัสดุสิ่งที่ นี้เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ monastics เองสิ่งต่าง ๆ น้อยมาก และต้องขึ้นอยู่กับความเอื้ออาทรของ laypeople แต่ละวันรับประทานอาหารดังนั้น ให้เป็นแรงกระตุ้นจากพระพุทธเจ้า กับลูกศิษย์ของเขาว่า:"ถ้า คนที่รู้ฉันรู้ผลลัพธ์ของการใช้ร่วมกัน พวกเขาจะนำเสนอค่าทุกอย่าง ที่พวกเขา" (Itivuttaka) แต่ทัศนคตินี้ยังตั้งใจเมื่อต้องการขยายไปทางสิ่ง immaterial ความเป็นจริง เป็นสอน โดยพระพุทธเจ้าเป็นความว่างเปล่า และ impermanent สิ่งที่มีอย่างต่อเนื่องในไหล และเราขาดการควบคุมความเป็นจริงของเราเป็นแหล่งที่มาของมากความวิตกกังวลและทุกข์ของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ให้กำลังใจ nonattachment
ปฏิบัติสามารถนำไปใช้วัสดุสิ่ง นี่คือหนึ่งในเหตุผลที่พระสงฆ์เป็นเจ้าของสิ่งที่น้อยมากและจะต้องขึ้นอยู่กับความเอื้ออาทรของ laypeople ในแต่ละวันสำหรับมื้ออาหารของพวกเขา. ดังนั้นการให้การสนับสนุนโดยพระพุทธรูปที่กล่าวไปยังผู้ติดตามของเขา"ถ้าคนรู้ว่าที่ผมรู้ว่าผลของการ ร่วมกันพวกเขาจะนำเสนอทุกอย่างที่พวกเขามี"(Itivuttaka) แต่ทัศนคตินี้ยังมีความหมายที่จะขยายไปสู่สิ่งที่สำคัญ ความเป็นจริงที่สอนโดยพระพุทธรูปที่เป็นพื้นฐานที่ว่างเปล่าและอนิจจัง สิ่งที่มีอย่างต่อเนื่องในฟลักซ์และเราขาดการควบคุมเป็นจริงของเราเป็นแหล่งใหญ่ของความวิตกกังวลและความทุกข์ทรมานของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กำลังใจในการปฏิบัติ nonattachment สามารถใช้กับวัสดุสิ่ง

นี้เป็นหนึ่งในเหตุผล monastics เองสิ่งที่น้อยมากและ
ต้องพึ่งพาความเอื้ออาทรของโยมในแต่ละวัน สำหรับอาหารของพวกเขา .
จากนั้น ให้ได้รับการส่งเสริมโดยพระพุทธเจ้า ที่ตรัสกับสาวกของพระองค์ :
" ถ้าคนรู้อย่างที่ผมรู้ผลร่วมกัน พวกเขาจะเสนอ
ทุกอย่างได้ " ( itivuttaka )แต่ความคิดนี้ก็ตั้งใจที่จะขยายต่อ
ไม่สำคัญอะไร ความเป็นจริง เป็นสอน โดยพระพุทธเจ้า
คือภาระที่ว่างเปล่าและไม่เที่ยง . สิ่งที่อยู่ใน
ฟลักซ์ และขาดการควบคุมมากกว่าความเป็นจริงของเราเป็นแหล่งของมาก
ความวิตกกังวลของเราและความทุกข์ทรมาน